Δεν υπάρχει σήμερα κανείς που να μπορεί αλλά να μη θέλει να πληρώσει τους φόρους του, τόνιζε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», Πάνος Καμμένος. Το θέμα είναι πως ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει πια τους φόρους που του επιβάλλουν, έλεγε όλο έμφαση, απαντώντας σε ερώτηση σχετική με τη φοροκαταιγίδα και προσπαθώντας να εμφανιστεί οργισμένος για τα βάσανα της λαϊκής οικογένειας.

Ομως, το ζήτημα δεν είναι απλά αν αντέχουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν τους αβάσταχτους φόρους που ολοένα και τους φορτώνουν οι αστικές κυβερνήσεις. Αν δηλαδή... οι τσέπες τους μάθουν να αντέχουν περισσότερα, θα ήταν όλα μέλι - γάλα; Αν, για παράδειγμα, μια λαϊκή οικογένεια «μπορέσει» να πληρώσει τους φόρους με αιματηρές περικοπές στα υπόλοιπα έξοδα του μήνα (και φυσικά σε βάρος των αναγκών της σε διατροφή, άθληση, Υγεία, Πρόνοια, μόρφωση, ψυχαγωγία κ.τ.λ.), θα έπρεπε να νομιμοποιήσει και να συναινέσει σ' αυτήν την πολιτική για να γεμίζουν τα κρατικά ταμεία και να αντλούν προνόμια οι μεγαλοεπιχειρηματίες με τις τεράστιες φοροαπαλλαγές;

Πάντως, το πρόγραμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» ήταν γεμάτο προτάσεις για φοροαπαλλαγές υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων. Προτάσεις, δηλαδή, που είναι φυσικό να οδηγούν σε ένταση της φοροληστείας του λαού. Αν ένα κόμμα θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες πρέπει να απολαμβάνουν τέτοια προνόμια, δεν μπορεί να λέει και ότι ο λαός δεν πρέπει να πληρώνει φόρους. Γιατί ποιος θα πληρώνει τελικά; Να τ' αφήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα για την ανέχεια των εργαζομένων. Η στάση και η παρέμβασή τους, καθημερινά, σε όλα τα θέματα, βεβαιώνουν αυτό που το ΚΚΕ είχε τονίσει από την πρώτη στιγμή: Οτι η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού προχωρά με νέες «παγίδες» στα λαϊκά στρώματα για να εγκλωβιστούν σε «νέα» πολιτικά σχήματα με «παμπάλαιες» όμως προτάσεις, προτάσεις που υπηρετούν τη διάσωση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.