Οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν να περιμένουν τίποτε θετικό από την Ελληνική Προεδρία της ΕΕ. Την παραπάνω μεγάλη αλήθεια ανέδειξε στην ομιλία του ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας, κατά την παρουσίαση των θέσεων της Ελληνικής Προεδρίας από τον Ελληνα προεδρεύοντα του Συμβουλίου της ΕΕ, κατά το επόμενο εξάμηνο πρωθυπουργό της Ελλάδας Κ. Σημίτη. Επίσης, κάλεσε τους λαούς της Ευρώπης, να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις, που οργανώνονται στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα αυτές του Ιούνη 2003, για την ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ. Η πλήρης τοποθέτηση του κ. Κόρακα ήταν η ακόλουθη:

«Εγώ, δυστυχώς, κύριε πρόεδρε, δε θα είμαι πανηγυρικός, γιατί δε μου το επιτρέπει η κατάσταση.

Πράγματι, η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει την Προεδρία σε συνθήκες εντεινόμενης οικονομικής κρίσης και αυξημένων πιθανοτήτων για μια νέα, πιο φονική επίθεση των ιμπεριαλιστών κατά του ιρακινού λαού. Πρόσχημα, το αναπόδεικτο οπλοστάσιο του Ιράκ, όταν οι υποκριτές αυτοί παράγουν πάσης φύσεως όπλα μαζικής καταστροφής, τα χρησιμοποιούν και τα εμπορεύονται. Η ελληνική κυβέρνηση ήταν συνεργός στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν, και το ίδιο δήλωσε ότι θα πράξει και στον επικείμενο πόλεμο κατά του Ιράκ, ενώ επικαλείται, σαν φύλλο συκής την ανάγκη προηγούμενης απόφασης του ΣΑ του ΟΗΕ.

Η Ελληνική Προεδρία, θα προωθήσει την επεμβατική Ευρωπαϊκή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας με άμεση χρήση του Ευρωστρατού αρχικά σε Βοσνία και FYROM, αλλά και όπου χρειαστεί.

Θα εντείνει την επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Με την ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ, θα ξεριζώσει κι άλλους μικρομεσαίους αγρότες.

Θα προωθήσει μηχανισμούς διωγμού των μεταναστών και αυστηρότερους όρους ασύλου.

Με πρόσχημα την τρομοκρατία, θα πρωτοστατήσει στην ενσωμάτωση της αντιλαϊκής ευρωνομοθεσίας στα εθνικά δίκαια, και στην αφαίρεση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η υπογραφή επί Ελληνικής Προεδρίας της συνθήκης διεύρυνσης της ΕΕ θα σηματοδοτήσει νέα δεινά για τους λαούς της, και θα επιφέρει - φοβούμαστε - την ευρωδιχοτόμηση της Κύπρου.

Θα ήθελα, λοιπόν, να καθησυχάσω όσους ενδεχομένως ανησυχούν από τη σοσιαλιστική ταμπέλα της ελληνικής κυβέρνησης, ότι, όπως άκουσαν, και η Ελληνική Προεδρία θα υπηρετήσει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Να γιατί, οι λαοί της Ευρώπης που, σε αντίθεση με το μεγάλο κεφάλαιο, δεν έχουν να περιμένουν τίποτε θετικό από την Ελληνική Προεδρία, δεν πρέπει να εφησυχάζουν. Ο μόνος δρόμος είναι η συνένωση των δυνάμεών τους και η ανάπτυξη του αγώνα τους ενάντια στην πολιτική της ΕΕ.

Στην Ελλάδα, προγραμματίζονται σχεδόν καθημερινές κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα αυτές του Ιούνη, στις οποίες και καλούμε τους εργαζόμενους των χωρών της Ευρώπης να συμμετάσχουν.

Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα».

Στην κατεύθυνση της «ομοσπονδιοποίησης» κινείται η γαλλο- γερμανική πρόταση για «διπλή προεδρία» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Την πρόταση ανακοίνωσαν το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο Παρίσι, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ και ο καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ. Κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους, συζήτησαν τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ, θέμα που απασχολεί τη Γενική Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης, όπως και τη διαμόρφωση κοινής θέσης.

Οπως ανακοίνωσε μετά τη συνάντηση ο Ζακ Σιράκ, η Γερμανία και η Γαλλία συμφώνησαν να προτείνουν στους Ευρωπαίους εταίρους τους μια «διπλή προεδρία» για την Ευρωπαϊκή Ενωση, που θα αποτελείται από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος θα εκλέγεται από την Ευρωβουλή, και έναν πρόεδρο του Συμβουλίου, εκλεγόμενο από τους ηγέτες των χωρών - μελών.

Οι δύο ηγέτες δεν αποσαφήνισαν τι σχέση θα υφίσταται μεταξύ των δύο προέδρων, είπαν όμως ότι η συμφωνία αυτή ικανοποιεί τις απόψεις τόσο του Παρισιού όσο και του Βερολίνου, όσον αφορά στο μέλλον της Ευρώπης. «Η Γαλλία δέχτηκε ο πρόεδρος της Κομισιόν να εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», είπε ο Σιράκ. Πρόσθεσε ακόμη ότι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ηγείται ένας πρόεδρος που θα εκλέγεται από την πλειοψηφία των ηγετών. Η θητεία αυτού του προέδρου προτείνεται να διαρκεί είτε πέντε χρόνια είτε δυόμισι και να μπορεί να ανανεωθεί για άλλα δυόμισι. Ο Γερμανός καγκελάριος είπε από την πλευρά του ότι αυτή ήταν μια αποδεκτή συμφωνία, επειδή ενισχύει το ρόλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Επιφυλακτικά αντιμετώπισε τη γαλλογερμανική πρόταση ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, ο οποίος έκανε λόγο για «ενδιαφέρουσα συμβολή» στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, επισημαίνοντας όμως παράλληλα την ανάγκη αποφυγής ενδεχόμενων προβλημάτων, όπως είναι η διαμόρφωση «δύο παράλληλων κέντρων εξουσιών στο ίδιο επίπεδο».

Αμηχανία χαρακτήριζε την απάντηση και του κυβερνητικού εκπροσώπου Χρ. Πρωτόπαππα, ο οποίος όταν ρωτήθηκε χτες σχετικά με την πρόταση για «διπλή προεδρία» απέφυγε να τοποθετηθεί επί της ουσίας και περιορίστηκε να δηλώσει: «Παρακολουθούμε από πολύ κοντά όλες τις εξελίξεις και ήδη προετοιμάζουμε, με τη δουλιά μας, τις πρωτοβουλίες που πρέπει να υπάρξουν ως Προεδρία, προκειμένου να έχουμε θετικές εξελίξεις στη Σύνοδο της Θεσσαλονίκης. Θα υπάρξουν, βέβαια, πολλά στάδια, πολλές συναντήσεις και συστηματική δουλιά προς αυτή την κατεύθυνση».

Σημειώνεται ότι η πρόταση στην οποία κατέληξαν οι Σιράκ και Σρέντερ είναι προϊόν ενός συμβιβασμού, καθώς οι δύο πλευρές μέχρι πρότινος υποστήριζαν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την «αρχιτεκτονική» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στα όργανα της ΕΕ. Η γαλλογερμανική πρόταση αν και παρουσιάζει μεγάλη ασάφεια όσον αφορά στη σχέση μεταξύ των δύο προέδρων παρουσιάζει μεγαλύτερη συγγένεια με τις γερμανικές απόψεις, όπως αυτές διατυπώθηκαν εδώ και δύο χρόνια από τον υπουργό Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ και οι οποίες οδηγούν σε μια Ενωση ομοσπονδιακού χαρακτήρα, στην οποία τα κράτη - μέλη οφείλουν να εκχωρήσουν σημαντικό μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας στα ομοσπονδιακά όργανα.

Επίσης με τη γαλλογερμανική πρόταση καταργείται η εκ περιτροπής προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτό οδηγεί και στην κατάργηση του δικαιώματος των μικρότερων κρατών - μελών να ασκούν την προεδρία, αφού η εκλογή προέδρου από τα μέλη του Συμβουλίου θα οδηγεί (όπως είναι φυσικό) στη διαχείριση της προεδρίας από τις «μεγάλες δυνάμεις» αποκλειστικά.