ΣΤΕΡΝΕΣ του Μάρτη μέρες με την άνοιξη, που, όπως λένε τα προγνωστικά του καιρού, μπερδεύεται με το χειμώνα. Ωρα επετειακή αύριο, καθώς γιορτάζουμε της λευτεριάς τον ξεσηκωμό, το Εικοσιένα. Ολα τούτα σε φέρνουν στα σχολικά χρόνια, όταν με λαχτάρα μετρούσαμε τις μέρες, για να χαρούμε του Βαγγελισμού και την εθνική γιορτή, να βγούμε στον κάμπο να δούμε τα πρώτα πετεινάρια να φτάνουν στα πλάγια των βουνών μας αντάμα με τα χελιδόνια κι αυτά παρουσία βεβαιωτική της άνοιξης.

ΜΕ ΤΗ γη δεμένη τότε η ζωή, το ψωμί μας^. και θέλαμε μπόλικα καρβέλια για να χορτάσουν τα δέκα στόματα. Ετσι πάντα ετούτος ο μήνας ήταν το «κλειδί» για όλη τη χρονιά και την πορεία του κάμπου. Είναι, πάνω απ' όλα, οι βροχές που λαχταράει ο ξωμάχος. Νερά χρυσάφι για όλα του κάμπου τ' αναστήματα. Είναι του σταριού η καλαμιά, οι σταφίδες, τα μποστανικά κι άλλα με τις ανάγκες και την αναμονή τους.

ΕΙΝΑΙ βασανιστική η αγωνία να δέρνει τον κάμπο τέτοιον καιρό, μαρτιάρικα, η αναβροχιά. Η γη πετρώνει, τ' ασφοδέλια, με την ξεραΐλα, είναι έτοιμα να λαμπαδιάσουν πριν φτάσει η ώρα τους. Οταν λαχαίνει να 'χουμε άνοιξη δίχως νερά, στρωτά πράγματα πάνε ανάποδα. Ο ξωμάχος είχε τότε το πανάρχαιο μετεωρολογικό του τεφτέρι, παραδομένο από πατέρα σε παιδί, που έχει όλα του καιρού και του κάμπου τα σημάδια. Κι ειδικά ο Μάρτης είναι ο μήνας, που είναι φορτωμένος από τη λαϊκή παρατήρηση, που ορίζει πως «κάλιο Μάρτης καρβουνιάρης, παρά Μάρτης λιοπυριάρης...».

Η ΠΙΟ όμορφη στιγμή για μας ήταν η δική μας εξόρμηση στον κάμπο, για να κουβαλήσουμε, όπως κάθε χρόνο, τα λουλούδια, που μ' αυτά στολίζαμε τις αίθουσες του Γυμνασίου, τη μεγάλη εκείνη σειρά των αγωνιστών του Εικοσιένα. Ετσι αναζητούσαμε τις μερσίνες, που άφθονες κύκλωναν τα λιοστάσια και τ' αμπέλια εκεί, που τότε οι ξωμάχοι, μεγάλες εργατιές εδώ κι εκεί, τα έσκαβαν, καθώς εκείνα είχαν πετάξει κιόλας τα πρώτα βλαστάρια και το σκάψιμό τους απαιτούσε προσοχή για να μη γίνουν ζημιές στις κορφάδες με τον καρπό.

ΠΟΛΛΕΣ φορές, καθώς διαβαίναμε τα μονοπάτια, ακούγαμε από τα κοντινά χτήματα να μας προσκαλούνε να πάρουμε μια «μπουκιά» κι εμείς από το κολατσιό τους που το 'χαν κιόλας ετοιμάσει... Με τις ρέγγες να κολυμπάνε στο λάδι, το σπιτάτο ψωμί του φούρνου τους. Δεν έλειπε, βέβαια, και το κρασί τους, αλλά που δεν ήταν ποτέ για μας, που το ρίχναμε στο νερό ξαναμμένοι από το μαρτιάτικο ήλιο και, φυσικά, του καπνιστού την αλμύρα...

ΜΑΣ ήξεραν όλους. Και τους ξέραμε με τα ονόματα, αλλά και τα παρατσούκλια που είχε ο καθένας και μ' αυτήν την «ταυτότητα» ήταν πασίγνωστος στο χωριό και τον κάμπο. Σε τέτοια συναπαντήματα, πάνω στου κολατσιού την ώρα, άνοιγε τη σελίδα της του χωριού η «εφημερίδα» κι ακούγονταν όλα τα νέα, που κυκλοφορούσαν συχνά, με μισόλογα, καμιά φορά με γρίφους, για να τα κάνουν πιο ενδιαφέροντα. Επιαναν από τη δεκάρα το ψωμί που ακρίβυνε, προχωρούσαν στο μπακαλιάρο, για να φτάσουν προσεκτικά πάντα και σ' άλλα καυτά θέματα, σε προξενιά που ακούγονται σε κυνηγητά της Αγροτράπεζας για χρέη κι άλλα τέτοια βάσανα, που είχε πάνω του ο ξωμάχος.

ΕΙΜΑΣΤΕ τυχεροί, γιατί οι καθηγητές που 'χαμε τολμούσαν να μας μιλήσουν για την αλήθεια του Εικοσιένα και για τους λαϊκούς αγωνιστές. Εβρισκαν πάντα τρόπους να ξεπεράσουν τα σκοταδιστικά φράγματα, που όρθωνε η μεταξική φασιστική δικτατορία στο έργο των λειτουργών της Παιδείας. Το μάθημά τους ήταν μια κρυφή μυσταγωγία, καθώς μας φανέρωναν του Σολωμού το έργο, του Ρήγα το κάλεσμα και του Κάλβου τα τραγούδια.

ΟΛΑ αυτά, βέβαια, δεν είχαν καμιά σχέση με τους νεκρούς, ψεύτικους γιορτασμούς και τους δεκάρικους λόγους, που εκφωνούσαν κάθε χρόνο, πάντα σύμφωνα με το πρόγραμμα... Χρειάστηκε να περάσουν 125 χρόνια, να ζήσει και να πρωταγωνιστήσει ο λαός στο μεγάλο έπος της Αντίστασης, για να νιώσει, όπως τ' άξιζε, το Εικοσιένα. Κι έγινε πράξη, όπως το πρόσταζε ο φλογερός παλαμικός λόγος, ο λαός και τα νιάτα μέθυσαν από το κρασί το αθάνατο του Εικοσιένα.

Για δυο μέρες, λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη χτυπά η καρδιά του αντιΝΑΤΟικού αντιπολεμικού κινήματος των Βαλκανίων. Η διήμερη συνάντηση που πραγματοποιείται για τρίτη συνεχή χρονιά, γίνεται στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Στόχος της συνάντησης είναι ο συντονισμός της δράσης κομμάτων και κινημάτων της Βαλκανικής, ενάντια στην πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενάντια στην πολιτική περιστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών που προωθείται με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ο συντονισμός της δράσης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Το περιεχόμενο της φετινής συνάντησης που οργανώνει το Βαλκανικό ΑντιΝΑΤΟικό Κέντρο περικλείεται στον τίτλο: «Τρία χρόνια μετά τους βομβαρδισμούς ο πόλεμος συνεχίζεται στα Βαλκάνια. Η πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ».

Η συνάντηση συμπίπτει με την ημερομηνία έναρξης των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία. Βεβαίως, τα Βαλκάνια παραμένουν μια περιοχή με οξυμένα προβλήματα και αβέβαιο μέλλον, ενώ είναι πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Οι λαοί των Βαλκανίων δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλό από τις διακηρύξεις των κυβερνήσεών τους ότι η ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα φέρει την ειρήνη και την ευημερία στην περιοχή και μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους. Η τύχη από μια τέτοια προοπτική τούς επιφυλάσσει ακόμη πιο ζοφερές μέρες. Η όποια «βοήθεια» που υποτίθεται ότι προσφέρουν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στόχο έχει την εδραίωση και ενίσχυση μιας αντιδραστικής πολιτικής εξουσίας, για ακόμη πιο στυγνή εκμετάλλευση.

Στιγμιότυπα από τη συνάντηση του Βαλκανικού ΑντιΝΑΤΟικού Κέντρου

Κατά την πρώτη μέρα των εργασιών της διήμερης συνάντησης, απηύθυναν χαιρετισμό, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, ο Γιώργος Ρόκκος, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΔΗΚΚΙ, η Μαρία Ζευγώλη μέλος της Γραμματείας της Κομμουνιστικής Ανανέωσης. Στην πορεία των εργασιών και έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές αναμένονταν επίσης, να χαιρετίσουν ο δήμαρχος Αγίου Παύλου Μιχάλης Μοσχονάς, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Νίκος Γιαννόπουλος, ο δημοτικός σύμβουλος και υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Αγάπιος Σαχίνης και άλλοι εκπρόσωποι φορέων και κινημάτων της Θεσσαλονίκης.

Επίσης, στη συνέχεια, σύμφωνα με το πρόγραμμα των εργασιών της συνάντησης, εκτός από εκπροσώπους των Κομμάτων και κινημάτων των άλλων χωρών των Βαλκανίων, αναμένονταν παρεμβάσεις από τους:

Ηλία Θερμό, καθηγητή και πρόεδρο του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με θέμα τις «εξελίξεις στο Διεθνές περιβάλλον μετά τις 11 Σεπτέμβρη του 2001».

Ιωάννα Πατελάκη, μέλος της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΘ του ΚΚΕ. Θέμα της εισήγησής της: «Από το ΝΑΤΟικό σύμφωνο σταθερότητας στο ελληνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Μύθος και πραγματικότητα».

Κώστα Δρούτσα, εκπρόσωπο της Κίνησης Πολιτών Θεσσαλονίκης και της «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003». Θέμα η «Σύνοδος Κορυφής 2003, σε μια πόλη που ξέρει να αγωνίζεται».

Μανώλη Βλαχογιάννη, αντιπρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης.

Ελισαίο Βαγενά, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει το χαιρετισμό της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στη συνάντηση που έχει ως εξής.

«Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη και το Πεντάγωνο, πάνω από όλους τους λαούς και τα μαζικά τους κινήματα κρέμεται η απειλή επιβολής μιας πιο οργανωμένης και επιθετικής παγκόσμιας δικτατορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου με ηγετική δύναμη τις ΗΠΑ, με τη συνενοχή της ΕΕ, που έχει αναγάγει την υποκριτική σε τέχνη.

Εκφράσαμε τη λύπη μας για τα χιλιάδες θύματα της 11ης Σεπτέμβρη, ταυτόχρονα όμως από την πρώτη στιγμή δηλώσαμε ότι απορρίπτουμε τη χρησιμοποίηση του γεγονότος αυτού ως πρόσχημα για ένα νέο κύμα πολεμικών επιθέσεων.

Οι ευρύτεροι στόχοι αυτής της επίθεσης προϋπήρχαν, δε διαμορφώθηκαν στις 11/9. Αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει από τους λαούς, από τις προοδευτικές αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Πρέπει να καταπολεμήσουμε τις απόψεις που προέρχονται κύρια από τα επιτελεία προπαγάνδας των ιμπεριαλιστικών κέντρων και λένε ότι τρομοκρατικές πράξεις όπως αυτές της 11ης Σεπτέμβρη είναι μια απάντηση των φτωχών και καταπιεσμένων λαών στην ιμπεριαλιστική καταπίεση και ληστρική εκμετάλλευση του υπόλοιπου κόσμου. Τέτοιες απόψεις αποτελούν την άλλη όψη των κατασταλτικών μέτρων, που στρέφονται κατά των κινημάτων και των λαών, που αντιστέκονται και παλεύουν την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Αποτελούν μια συντονισμένη προσπάθεια συκοφάντησης των κινημάτων αυτών.

Η πάλη των λαών και των κινημάτων για κοινωνική απελευθέρωση από την ταξική καταπίεση, ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία, δεν έχει καμιά σχέση με τρομοκρατικές αντιλήψεις και πρακτικές. Οι λαοί δεν αναζητούν προσχήματα για να δράσουν, γιατί έχουν το δίκαιο. Οι ιμπεριαλιστές, οι καταπιεστές ψάχνουν για προσχήματα και αφορμές, προκειμένου να περιβάλλουν με νομιμότητα τις παράνομες πράξεις τους.

Αναμφισβήτητα η περιοχή των Βαλκανίων παραμένει μια θερμή περιοχή, με οξυμένα προβλήματα και αβέβαιο μέλλον. Είναι πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ και τις ΗΠΑ. Τα προβλήματα της περιοχής οφείλουμε, κατά τη γνώμη μας, να τα αντιμετωπίσουμε σήμερα και κάτω από το πρίσμα των διεθνών εξελίξεων.

Κατά τη γνώμη μας πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στα παρακάτω, ήδη πολύ γνωστά, γεγονότα:

• Οι ΗΠΑ αποχώρησαν μονομερώς από τη Συνθήκη ΑΒΜ, δημιουργώντας τις συνθήκες για μια νέα κούρσα εξοπλισμών. Καθόρισαν τις προτεραιότητές τους, μιλώντας για τον «άξονα του κακού», που περιλαμβάνει τη ΛΔ της Κορέας, το Ιράκ και το Ιράν, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με όλα τα μέσα, ενώ διέρρευσαν τους στόχους που περιλαμβάνει το πυρηνικό τους δόγμα. Εκεί αναφέρονται, εκτός από τις χώρες του «άξονα του κακού», και η Ρωσία και η Κίνα.
• Ταυτόχρονα, στις ΗΠΑ λειτουργούν τα στρατοδικεία με συνεδριάσεις κλειστές για το κοινό και τα ΜΜΕ, οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές απέκτησαν ανεξέλεγκτες δικαιοδοσίες, ενώ οι μυστικές υπηρεσίες έχουν πλέον τη «νόμιμη» άδεια να προβαίνουν ακόμα και σε επιχειρήσεις δολοφονιών προσώπων ή ομάδων κατ' εντολή της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η Εθνική Φρουρά ανέλαβε τη φύλαξη των αεροδρομίων και άλλων σημείων των μεγάλων αμερικανικών πόλεων.

Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μπορεί η ΕΕ να αναδειχτεί το αντίπαλο δέος απέναντι στις ΗΠΑ. Η ΕΕ διεκδικεί να αποκτήσει δύναμη έναντι των ΗΠΑ, για να τη χρησιμοποιήσει στη διανομή των σφαιρών επιρροής, για να κατακτήσει σημαντικά μερίδια στη διεθνή πίτα για λογαριασμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Οι λαοί των Βαλκανίων δεν πρέπει να παρασυρθούν από τις διακηρύξεις των κυβερνήσεών τους ότι η ενσωμάτωση στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα τους οδηγήσει στην ειρηνική ζωή και την ευημερία. Οποια βοήθεια δίνεται, θα δίνεται με στόχο να εδραιώνεται η τοπική αντιδραστική πολιτική εξουσία, ενώ για τους λαούς θα μένουν τα ψίχουλα, σε μια περίοδο που έχουν χάσει σχεδόν τα πάντα.

Το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ φάνηκε από την πρώτη στιγμή όταν υιοθέτησε, με πρόσχημα την τρομοκρατία, τα ίδια περίπου μέτρα περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που πάρθηκαν και στις ΗΠΑ: Με το συντονισμό των αστυνομικών και δικαστικών αρχών, την καθιέρωση του ενιαίου εντάλματος έκδοσης για όλες τις χώρες της ΕΕ, καθώς και τη δημιουργία του στρατού της ΕΕ ως μιας δύναμης ταχείας επέμβασης στην υπηρεσία των συμφερόντων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

• Ηδη στην Ελλάδα ξεκίνησε η πρώτη στρατιωτική άσκηση, στη γειτονική Βέροια, με στόχο την προετοιμασία του στρατού να διαλύει διαδηλώσεις.
• Κομμουνιστής δημοτικός σύμβουλος καταδικάστηκε σε φυλάκιση για τη συμμετοχή του στις αντιΝΑΤΟικές διαδηλώσεις υπεράσπισης του λαού της Γιουγκοσλαβίας. Οι δικαστικές αρχές ζήτησαν την άρση ασυλίας δύο βουλευτών του Κόμματος, για να δικαστούν για τη συμμετοχή τους σε αντιΝΑΤΟικές και απεργιακές κινητοποιήσεις.
• Και όλα αυτά με φόντο τη δίκη - παρωδία με κατασκευασμένα κατηγορητήρια κατά του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Παρά τις διώξεις και το γενικότερο κλίμα κρατικής τρομοκρατίας που αναπτύσσεται στη χώρα μας και με πρόσχημα την ασφαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, στην Ελλάδα διατηρούνται και αναπτύσσονται αντιστάσεις. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ματαίωση επισκέψεων του Αμερικανού πρεσβευτή σε σχολεία, ή σε περιοχές που έχουν ανάγκη δεντροφύτευσης. Πρόκειται για μια μεθοδική προσπάθεια της αμερικανικής πρεσβείας να δείξει κοινωνικό πρόσωπο στην Ελλάδα. Κι όμως νέοι άνθρωποι, δήμαρχοι, τοπικές αρχές λένε ΟΧΙ στον πρεσβευτή της χώρας που αιματοκυλάει τον πλανήτη.

Εμείς στη χώρα μας μαζί με δυνάμεις που συνεργαζόμαστε θεωρούμε ότι η ανάπτυξη αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος είναι θέμα ζωτικό, είναι πρώτη προτεραιότητα. Ενα κίνημα που πρέπει να έχει μόνιμη παρουσία και δράση, ανεξάρτητα αν ο πόλεμος είναι σε εξέλιξη, ή βρισκόμαστε σε φάση κάποιας σχετικής ύφεσης και εκεχειρίας. Ανεξάρτητα αν ο πόλεμος είναι στη γειτονιά μας ή σε μια απόμακρη για μας περιοχή.

Για να μπορέσει το κίνημα αυτό να έχει μονιμότητα και διάρκεια, να προσελκύει νέες δυνάμεις, χρειάζεται να κατακτήσει μεγάλη ικανότητα και πρωτοβουλία, να είναι πολύμορφο, να απλώνεται παντού, να στηρίζεται από τα κάτω σε μαζικές οργανώσεις, σε ιδιαίτερες κινήσεις. Να μην υπάρχει μια μέρα που το κίνημα αυτό να μην έχει παρέμβαση στις εξελίξεις. Ταυτόχρονα, δίνουμε μεγάλη σημασία στη διεθνοποίηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού κινήματος, στο διεθνή συντονισμό, στην ανάπτυξη κοινών ενεργειών σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, στην ανταλλαγή εμπειριών και πληροφοριών.

Να αναπτύσσει και να διατηρεί στενούς δεσμούς με όλα τα κινήματα που αναπτύσσονται σε κάθε χώρα, με το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τα κινήματα των μικρομεσαίων, της φτωχής αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών, με τα κινήματα και τις δραστηριότητες για την ισοτιμία των μεταναστών οικονομικών και πολιτικών προσφύγων που αυξάνονται συνεχώς.

Στα Βαλκάνια η συνεχιζόμενη αμερικανο-ΝΑΤΟική παρουσία εγκυμονεί νέους κινδύνους αντιπαραθέσεων και επεμβάσεων. Στο Αιγαίο συνεχίζεται από την Τουρκία η αμφισβήτηση μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας μας. Το Κυπριακό με την έναρξη των απευθείας συνομιλιών έχει εισέλθει επίσης σε μια πολύ κρίσιμη φάση.

Το γεγονός όμως που δεσπόζει και καθορίζει πολλές από τις εξελίξεις στην περιοχή είναι ο νέος εγκληματικός πόλεμος που κήρυξε το Ισραήλ κατά του Παλαιστινιακού απελευθερωτικού κινήματος και της δίκαιης απαίτησης του παλαιστινιακού λαού, να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την ασφαλή επιστροφή των προσφύγων, την πλήρη και χωρίς όρους αποχώρηση των Ισραηλινών στρατευμάτων κατοχής από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και την εγκατάλειψη των εποικισμών, καθώς και τη δημιουργία ενός βιώσιμου και ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Επισημαίνουμε τη σταθερή θέση αρχών που κρατά το ΚΚ Ισραήλ για το Παλαιστινιακό, καθώς και τις δραστηριότητες που αναπτύσσει το φιλειρηνικό κίνημα μέσα στο Ισραήλ κατά του πολέμου.

Σήμερα επείγει κατά τη γνώμη μας να αναπτύξουμε πιο συντονισμένα τις παρεμβάσεις σε μια σειρά ζητήματα όπως:

1. Στην καταδίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, που γίνονται με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Στην υποστήριξη ιδιαίτερα του αγώνα που γίνεται για τα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες σε μια σειρά χώρες της περιοχής.

2. Στην υπεράσπιση της αρχής της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις ανεξάρτητων κυρίαρχων κρατών και στην αρχή του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας των κρατών.

Στην υπεράσπιση του δικαιώματος των λαών να επιλέγουν κυρίαρχα το δικό τους δρόμο διακυβέρνησης και ανάπτυξης και να καθορίζουν το μέλλον τους.

3. Να δυναμώσουμε την αντίθεσή μας στο ΝΑΤΟ και στις συνέπειες της επιθετικής του πολιτικής στην περιοχή, καθώς και σε κάθε προσπάθεια διεύρυνσής του προς ανατολάς ή προς νότο, στη Μεσόγειο.

4. Να αντιταχτούμε στη δημιουργία των δυνάμεων ταχείας επέμβασης και στη δημιουργία του ξεχωριστού στρατού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που και αυτός θα έχει άμεση σχέση με την περιοχή μας.

5. Να αναλάβουμε δραστήριες πρωτοβουλίες για το συντονισμό της δράσης μας, απομυθοποιώντας το «Σύμφωνο Σταθερότητας» για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη αλλά και την «παγκοσμιοποίηση», παίρνοντας υπόψη και τα νέα κινήματα που αναπτύσσονται κατά της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Να εντείνουμε την πάλη μας και το συντονισμό μας κατά της πολιτικής και των αποφάσεων της G-8, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, που εκφράζουν την κυριαρχία των ιμπεριαλιστών και του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που στρέφονται κατά των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και κατά χωρών και λαών που αντιστέκονται στα σχέδιά τους.

6. Να αναπτύξουμε ένα πλατύ κίνημα υπεράσπισης των κατακτήσεων των εργαζόμενων, του δικαιώματος στην Υγεία και Ασφάλιση για όλους, την αντιμετώπιση των ελαστικών μορφών εργασίας και της ανεργίας. Να αναπτύξουμε το συντονισμό και τη συνεργασία με τις ταξικές οργανώσεις των εργαζομένων που αντιστέκονται και παλεύουν την επίθεση του κεφαλαίου».