Γρηγοριάδης Κώστας

Μιλώντας στο συνέδριο του ΣΥΝ, ο Αλ. Αλαβάνος τόνιζε: «Ο δρόμος του ΠΑΣΟΚ και ο δικός μας είναι χωριστοί. Και αυτό το δρόμο θα τον στηρίξουμε με κάθε προσπάθεια»!

Στην ομιλία του, όμως, στη Βουλή ήταν τόσο φανερό το φλερτ προς το ΠΑΣΟΚ, που δεν άφηνε περιθώρια παρανόησης σε κανέναν. Τη στιγμή, μάλιστα, που λίγες ώρες πριν είχαν προηγηθεί: Πρώτον: Η πρόταση του τέως προέδρου του Συνασπισμού και σημερινού βουλευτή του για «κοινό μέτωπο» με το ΠΑΣΟΚ! Και δεύτερον είχε επιβληθεί η επιστράτευση των απεργών ναυτεργατών, που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εκτός από το πρόσφατο βεβαρημένο παρελθόν της, είχε κατηγορήσει τον αγώνα τους ως «ακραίο» και είχε πρωτοστατήσει στην οργάνωση των αντιδράσεων κατά της απεργίας!

Ο Συνασπισμός δεν είχε ποτέ τέτοια διλήμματα. Είναι όλος διαποτισμένος από την ιδεολογία της σοσιαλδημοκρατίας. Η στρατηγική του «ευρωμονόδρομου», του ανθρώπινου καπιταλισμού και της αγοράς δεν αμφισβητείται από καμιά τάση του. Η πολιτική των συνεργασιών του κινείται στη γραμμή της υπεράσπισης του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους». Δηλαδή, ενός σοσιαλδημοκρατικού ιδεολογήματος (και όχι μόνο), καθώς έτσι βάφτισαν τα οικονομικά μέτρα και τις κρατικές ρυθμίσεις που έκαναν όλες οι κυβερνήσεις στις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού, στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, καθώς αυτό ανταποκρινόταν τότε στις ανάγκες του κεφαλαίου για την αναπαραγωγή και τη συσσώρευσή του!

«Οι χωριστοί δρόμοι με το ΠΑΣΟΚ» μπορεί να ειπώθηκε, μπορεί να ψηφίστηκε στο συνέδριο του Συνασπισμού, μα δεν εφαρμόστηκε ποτέ από καμιά τάση του.

Οπως και πριν, έτσι και τώρα, συνεχίζουν την κοινή τους δράση με το ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΣΕ και γενικά στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μαζί ήταν, στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου της ντροπής, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό, το εργασιακό. Πάντα δίπλα στον Πολυζωγόπουλο, διεκδικώντας αιτήματα - ψίχουλα, ώστε να μη θιχτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Ζητώντας λίγα ευρώ παραπάνω το μήνα απ' όσα δίνει ο ΣΕΒ! Το κριτήριο της αγωνιστικής δράσης τους δεν είναι οι ανάγκες της ανάπτυξης εργατικού κινήματος, για να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική, μα ό,τι συμφέρει τη δημαγωγική αντιπολίτευση που κάνει το ΠΑΣΟΚ.

Κορυφαία στιγμή στη διγλωσσία τους αποτελεί η πιο κεντρική τους επιλογή, που όλες οι τάσεις συμφώνησαν, για την υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά, στην υποψηφιότητα του Γ. Πανούση, ο οποίος δήλωσε, για τη συνεργασία ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ πως «εγώ αυτό θεωρώ ως πρόκληση και στοίχημα διότι οτιδήποτε άλλο δεν έχει ενδιαφέρον..» («Κυριακάτικη Αυγή» 26/2/2006). Μάλιστα, αυτό πάει να πει «χωριστοί δρόμοι»!

Οσον αφορά στα όσα κατά καιρούς λέει η ηγεσία του Συνασπισμού κατά της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής της ΕΕ, είναι χαρακτηριστικό το κάρφωμα που τους κάνει ένα δικό τους στέλεχος, ο Μ. Παπαγιαννάκης, στο «Εθνος της Κυριακής» (19/3/2006): «.. επειδή ορισμένοι σύντροφοί μου κάνουν τα κορόιδα, ισχύει η έγκριση που είχε δώσει ο ΣΥΝ για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ και το ευρώ». Και μετά σιωπή!

Ναι! Αυτόν που ως πρόεδρος της Κομισιόν πρωτοπόρησε στην εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό. Εβαλε μαχαίρι στα επιδόματα ανεργίας, στις κοινωνικές δαπάνες και αύξησε τη φτώχεια και την ανεργία! Αυτόν που το ευρωπαϊκό κεφάλαιο τον έκανε πρόεδρο της Κομισιόν, που ένα κορυφαίο έργο του ήταν το «ευρωσύνταγμα»! Το οποίο, όπου έγιναν δημοψηφίσματα, οι εργαζόμενοι το έστειλαν στον κουβά!

Μήπως ο Πρόντι άλλαξε; Οσο άλλαξε και το ΠΑΣΟΚ επειδή δεν είναι στην κυβέρνηση! Ορίστε τι γράφει η «Εποχή» (22/1/2006) για το πρόγραμμά του: «...ακυρώνει τώρα το μεγάλο φιλειρηνικό κίνημα για άμεση αποχώρηση τον ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ και θέτει τους Ιταλούς στρατιώτες στο Ιράκ στη διάθεση των αναγκών της σημερινής ιρακινής ηγεσίας. Την ίδια στιγμή παραπέμπει στις καλένδες το δίκαιο αίτημα για άμεση κατάργηση του ανελεύθερου, αντιδραστικού και άδικου νομοθετικού πλαισίου που οικοδόμησε ο Μπερλουσκόνι τα τελευταία χρόνια με άξονα την κατάργηση των εγγυήσεων και της σταθερότητας των εργασιακών σχέσεων. Εδώ το πρόγραμμα της Ενωσης εκφράζει την εκτίμηση ότι οι πρόσκαιρες και ευκαιριακές εργασιακές σχέσεις αποτελούν μορφές "κανονικής" εργασίας... δεν προτείνει την κατάργηση των νόμων που έχουν περιορίσει τη δωρεάν δημόσια Παιδεία στην Ιταλία, τα δικαιώματα των μεταναστών».

Αυτή είναι η νέα κεντροαριστερά! Συμμαχία για να φύγει ο εριστικός, «ο ακραίος» Μπερλουσκόνι (που δυσφημεί τη σοβαρότητα των αστικών θεσμών) αλλά να μείνει η πολιτική του! Τυχεροί οι εργαζόμενοι και οι νέοι της Ιταλίας. Από τώρα μπορούν να χαίρονται για τη σωτηρία τους και να ευχαριστούν τον πρόεδρο του ΚΕΑ, όπου συμμετέχει και ο ΣΥΝ, τον Μπερτινότι για τη μεγάλη του συνεισφορά!

Οσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδά τους, άλλο τόσο μεγαλώνει και η «ρευματοπάθεια» και οι τσακωμοί στο εσωτερικό τους για το πώς, το πόσο και με ποια ταχύτητα θα πάνε προς το ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως να τους εγκαταλείπουν οι αριστεροί και χωρίς να τους γυρίζουν την πλάτη οι εργαζόμενοι και η νεολαία! Θέλουν δηλαδή να κολυμπούν, αλλά να μη βρέχονται!

Και επειδή αυτά δε γίνονται, κάθε τάση του Συνασπισμού ξεχωριστά και όλες μαζί συναγωνίζονται στις αντι-ΚΚΕ συκοφαντίες και επιθέσεις. Οταν σηκώνουν τη σημαία «της αριστερής στροφής» κατηγορούν το ΚΚΕ για διασπαστή «της μεγάλης αριστεράς» του Πρόντι! Οταν είναι με το ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία ή σε κοινή δράση, τότε κατηγορούν το ΚΚΕ «πως διασπά» τους εργαζόμενους!

Οπως και να 'χει ο Συνασπισμός συνεχίζει και δυναμώνει ο ρόλος του κατά της ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών συνειδήσεων και της ανόδου του ταξικού, λαϊκού, οργανωμένου κινήματος που στοχεύει στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Κι έτσι κι αλλιώς καλλιεργεί αυταπάτες πως υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις στα πλαίσια της αγοράς. Αναδεικνύεται ξανά σε άξιο και χρήσιμο βοηθό του ΠΑΣΟΚ καθώς του στρώνει το έδαφος στο όνομα «του λιγότερου κακού» για να περάσει η δημαγωγία του και να εγκλωβίσει εκ νέου λαϊκές δυνάμεις.

Κατά συνέπεια, όσοι έως τώρα τον άκουγαν ελπίζοντας ότι θα αλλάξει, ότι θα γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι, είναι καιρός να αλλάξουν αυτοί. Οσοι ενδιαφέρονται για την ήττα των κομμάτων της πλουτοκρατίας, για τη λαϊκή αντεπίθεση και προοπτική είναι καιρός να τον εγκαταλείψουν οριστικά.