Στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο (Bundesverfassungsgericht) προσέφυγαν τελικά ο Αργύρης Σφουντούρης και οι τρεις αδελφές του - Χρυσούλα Τζάθα, Αστέρω Λιάσκου και Κονδυλία Σφουντούρη - ζητώντας την ακύρωση της απόφασης Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου (Bundesgerichtshof), με την οποία κρίθηκε τον περασμένο Ιούνη ως «αβάσιμη» η αξίωση αποζημίωσης για την εκτέλεση των γονιών και την καταστροφή της περιουσίας των τεσσάρων παιδιών, που επέζησαν της σφαγής του Διστόμου στις 10 Ιουνίου του 1944.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ), η προσφυγή στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο - ως ύστατο «καταφύγιο» μετά την τριτοβάθμια και τελεσίδικη απορριπτική απόφαση του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου στις 26 Ιουνίου 2003 - κατατέθηκε σήμερα στην Καρλσρούη από τον εκπρόσωπο των θυμάτων, δικηγόρο Μάρτιν Κλίνγκνερ (Martin Klingner) ταυτόχρονα με την εκπνοή της προθεσμίας ενός μηνός μετά την επίσημη δημοσίευση της σχετικής απόφασης.

Σύμφωνα με τον 41χρονο δικηγόρο που ασχολείται από πολύν καιρό με το θέμα των αποζημιώσεων θυμάτων της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα και έχει συμμετάσχει σε σωρεία εκδηλώσεων ενημέρωσης του γερμανικού κοινού επί του θέματος τα τελευταία δύο χρόνια, το ενδεχόμενο δικαίωσης των θυμάτων στο Συνταγματικό Δικαστήριο «δεν πρέπει να αποκλείεται εκ προοιμίου», δεδομένου ότι απόφαση του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου αγνόησε σημαντικούς παράγοντες.

Η «σχετική αισιοδοξία» του Κλίνγκνερ ενισχύεται - όπως δήλωσε στο ΑΠΕ - από το γεγονός ότι στο παρελθόν, το 1996, το Συνταγματικό Δικαστήριο, σε μια υπόθεση που αφορούσε τη διεκδίκηση «δεδουλευμένων» από κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς που είχαν υποχρεωθεί σε καταναγκαστική εργασία για λογαριασμό μιας πολεμικής βιομηχανίας, είχε αποδεχτεί πως «δεν υφίσταται κανείς γενικής ισχύος κανόνας του Διεθνούς Δικαίου, σύμφωνα με τον οποίο οι ατομικές απαιτήσεις που αφορούν σε γεγονότα του πολέμου, μπορούν να ρυθμιστούν αποκλειστικά και μόνον σε διακρατικό επίπεδο...».

Ο «χρησμός» αυτός του Συνταγματικού Δικαστηρίου που περιλαμβάνεται στο σκεπτικό της σχετικής απόφασης είχε αξιολογηθεί τότε ως «χαραμάδα ελπίδας» για το θέμα των αποζημιώσεων ενώπιον της γερμανικής Δικαιοσύνης, αλλά οι αποφάσεις που ακολούθησαν επί της αγωγής Σφουντούρη, (ύστερα από την πρωτοβάθμια αρνητική απόφαση του Δικαστηρίου της Βόννης το 1995) σε δεύτερο και τρίτο βαθμό - το 1997 από το Ανώτερο Δικαστήριο της Κολωνίας και τον Ιούνιο του 2003 από το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Καρλσρούης διέψευσαν, προσωρινά τουλάχιστον, τις όποιες προσδοκίες.

Ο Μάρτιν Κλίνγκνερ υποστηρίζει στην προσφυγή που κατέθεσε στο Συνταγματικό Δικαστήριο ότι η σφαγή του Διστόμου συνιστά έγκλημα, που σύμφωνα με την IV. Σύμβαση της Χάγης και το σχετικό πρωτόκολλο του 1907 υποχρεώνει τη Γερμανία (ως νομικά διάδοχο υποκείμενο του Γερμανικού Ράιχ) στην καταβολή αποζημιώσεων, ενώ ταυτόχρονα θεωρεί εσφαλμένη την επίκληση της αρχής της ετεροδικίας, δεδομένου ότι το Πρωτόκολλο του 1907 αποσκοπεί ακριβώς στην προστασία των ατόμων και του άμαχου πληθυσμού, απαγορεύοντας τον αποκλεισμό της άσκησης των δικαιωμάτων τους, συμπεριλαμβανομένης της έγερσης απαιτήσεων αποζημίωσης.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο της Εισαγγελίας στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο, στην Καρλσρούη, η προσφυγή θα κατευθυνθεί κατ' αρχήν σε μία «προεξεταστική επιτροπή», η οποία και θα αποφανθεί επί του αν πληρούνται από τυπικής απόψεως οι προϋποθέσεις και συντρέχει λόγος, προκειμένου να επιληφθεί ή όχι το Δικαστήριο της υπόθεσης και να κρίνει επί της ουσίας. Η κρίση αυτή του «μεγάλου φίλτρου» - όπως ονομάζεται από τους νομικούς ο ρόλος της «προεξεταστικής επιτροπής» - δεν έχει μια δεσμευτική χρονική προθεσμία και «εμπειρικά» τοποθετείται γύρω στο εξάμηνο, για να πάρει στη συνέχεια σειρά και να παραπεμφθεί στο αρμόδιο Τμήμα του Συνταγματικού Δικαστηρίου, στου οποίου τη διακριτική ευχέρεια είναι η ιεράρχηση του θέματος και η χρονική δρομολόγηση της ενασχόλησης με αυτό.

Αποθαρρυντικά είναι τα «εμπειρικά» στοιχεία - σύμφωνα με νομική πηγή - για την τύχη των προσφυγών στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο: Μόνο μία στις χίλιες περνάει το «φίλτρο» της προεξεταστικής επιτροπής και μόνο τρεις στις εκατό δικαιώνονται επί της ουσίας όταν φτάσουν στο αρμόδιο Τμήμα...

Στις Φυλακές Κορυδαλλού οδηγήθηκε χτες ο Ρωσοεβραίος μεγιστάνας των ΜΜΕ και ιδιοκτήτης τράπεζας, Βλαντιμίρ Γκουζίνσκι, μετά την εντολή του εισαγγελέα εφετών Γ. Βλάση για προσωρινή φυλάκιση του μεγαλοεπιχειρηματία, μέχρις ότου το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο αποφανθεί για ενδεχόμενη έκδοσή του στη Ρωσία, αφού μελετήσει το σχετικό φάκελο των ρωσικών αρχών. Σε βάρος του Γκουζίνσκι εκκρεμούσε σχετικό ένταλμα σύλληψης της Interpol.

Ο Γκουζίνσκι συνελήφθη την Πέμπτη στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ως καταζητούμενος στη Ρωσία, καθώς οι αρχές της χώρας του του αποδίδουν την κατηγορία της απάτης, ύψους 250 εκατ. δολαρίων. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες εκδηλώθηκε αμερικανικό και ισραηλινό ενδιαφέρον με στόχο την απελευθέρωσή του.

Στη σύλληψη του Ρώσου επιχειρηματία από τις ελληνικές διωκτικές αρχές, αναφέρθηκε χτες και ο υπουργός Τύπου Χρ. Πρωτόπαππας, ο οποίος είπε ότι αυτή έγινε στη βάση «επικαιροποιημένου εντάλματος σύλληψης που είχε εκδοθεί από τις ρωσικές αρχές και στο πλαίσιο διμερούς συμφωνίας Ελλάδας - Ρωσίας». Και πρόσθεσε: «Τα της έκδοσης ή μη δε θα τα κρίνουμε εμείς, θα τα κρίνει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Γνωρίζετε ότι το θέμα έχει παραπεμφθεί στον εισαγγελέα και στη συνέχεια στο Συμβούλιο Εφετών και από εκεί θα υπάρξουν οι τελικές αποφάσεις».

Σε ερώτηση αν υπήρξε παρέμβαση των ΗΠΑ για να μην εκδοθεί ο Γκουζίνσκι στη Ρωσία, ο υπουργός Τύπου απέφυγε ν' απαντήσει και επανέλαβε ότι «η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη θα εξετάσει τι υπάρχει από τις ρωσικές αρχές, θα ακούσει τα αντεπιχείρηματα και θα κρίνει». Επίσης διευκρίνισε: «Δεν μπορεί η χώρα μας να μην τηρεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Βεβαίως, δεν υποχρεωνόμαστε ως κράτος να τον εκδώσουμε, δε λέει αυτό η συμφωνία. Το θέμα παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη, προκειμένου να κριθεί. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και δεν μπορεί να ξέρουμε τι θα αποφασίσει».

Να σημειωθεί ότι ο ίδιος είχε συλληφθεί και πριν τρία χρόνια στην Ισπανία αλλά τελικά δεν εκδόθηκε στη Ρωσία καθώς ενάντια σε αυτό το ενδεχόμενο κινητοποιήθηκε το εβραϊκό λόμπι. Ο Γκουζίνσκι που έχει ρωσική αλλά και ισραηλινή υπηκοότητα, ανήκε στην ομάδα των επιχειρηματιών που περιέβαλαν τον πρώην Ρώσο Πρόεδρο Μπ. Γιέλτσιν.