Την άσκηση σχεδίασε η Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας και υλοποιήθηκε στον Εύξεινο Πόντο, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, με τη συμμετοχή 122 πλοίων (ανάμεσά τους 25 αποβατικών), 41 αεροσκαφών και 12 χιλιάδων προσωπικού (ανάμεσά τους μονάδες πεζοναυτών και τμήματα αμφίβιας επίθεσης).

Στην τελική φάση της άσκησης, που έγινε στον κόλπο του Ακσάζ, απέναντι από τη Ρόδο, στις 21/4, συμμετείχαν ως παρατηρητές Ακόλουθοι Αμυνας ή Ναυτικοί Ακόλουθοι από: ΗΠΑ, Αυστραλία, Αζερμπαϊτζάν, Τσεχία, Φιλιππίνες, Γεωργία, Ιράν, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Λετονία, Μεξικό, Πακιστάν, Σενεγάλη και Νιγηρία. Συμμετείχε επίσης και ο «Ακόλουθος Αμυνας» του ψευδοκράτους.

Οι ανωτέρω παρακολούθησαν κατάληψη μικρονησίδας από βατραχανθρώπους και από αεροκίνητα και αερομεταφερόμενα τμήματα. Το σενάριο προέβλεπε ναυτικό αποκλεισμό του νησιού και προσβολή στόχων τόσο από τα πλοία όσο και από τα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας. Ακολούθησε αποβατική και αεροαποβατική ενέργεια με στόχο τη δημιουργία προγεφυρωμάτων που οδήγησαν στην καθολική κατάληψη του νησιού.

Ολα αυτά, ενώ η «Στρατιά του Αιγαίου» με έδρα τη Σμύρνη και συνολικά πέντε ταξιαρχίες, συν η τουρκική δύναμη στην κατεχόμενη Κύπρο, αποκτούν όλο και πιο επιθετικό χαρακτήρα, αφού ενισχύονται συνεχώς από δυνάμεις κομάντος (αερομεταφερόμενους και αμφίβιους), ο δε αποβατικός στόλος της γείτονα αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο της «Ege Ordusu», χώρια το γεγονός ότι σύντομα το Τουρκικό Ναυτικό θα παραλάβει το ελικοπτεροφόρο «Anadolu», αποστολή του οποίου θα είναι να υποστηρίξει επιθετικές επιχειρήσεις και να μεταφέρει δυνάμεις, οι οποίες θα μπορούν να ενεργήσουν είτε από ελικόπτερα είτε από λέμβους.

Αυτά, την ίδια ώρα που όπως δείχνουν και οι επανειλημμένες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και του ίδιου του Προέδρου Ερντογάν, η τουρκική αστική τάξη θέτει επιτακτικά ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, συνδέοντάς το μάλιστα ευθέως με την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά, με τις διεκδικήσεις της να αποκτούν «νέο αέρα» στο φόντο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, που όπως λένε οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη διασφάλισης της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή, προφανώς και με τα ανάλογα «ανταλλάγματα». Αποκαλύπτονται έτσι και τα κυβερνητικά παραμύθια περί των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που αποτελούν τάχα... ανάχωμα στον αναθεωρητισμό, όπως άλλωστε έδειξε και η «σιγή ασυρμάτου» για την εισβολή της Τουρκίας στο Βόρειο Ιράκ την περασμένη βδομάδα.

Αλλωστε, είναι ακριβώς στο ίδιο αυτό φόντο, για το ποιος μπορεί να διασφαλίσει τη ΝΑΤΟική «συνοχή» και συνολικά τους ευρωατλαντικούς στόχους στην περιοχή, που η ελληνική κυβέρνηση με τη στήριξη και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων δρομολογεί μια ώρα αρχύτερα την επιχείρηση «διευθετήσεων» με τη γείτονα, όπως έδειξε και η πρόσφατη συνάντηση Ερντογάν - Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη. Την ίδια ώρα μόνο ανησυχία γεννάνε οι όλο και πιο συχνές αναφορές κυβερνητικών στελεχών σε «ΝΑΤΟικό έδαφος», αλλά και οι πληροφορίες που επιμένουν (βλέπε και θέμα σε δίπλα σελίδα) ότι παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις, οπλισμός κρίσιμος για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου ετοιμάζεται να κατευθυνθεί προς το μέτωπο του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τη Ρωσία, για να στηρίξει τα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Στο μεταξύ, τη δυσαρέσκεια της Αγκυρας προκάλεσε ανακοίνωση του Λευκού Οίκου για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, στην οποία η Ουάσιγκτον ανέφερε ότι «ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση ενάντια στη διαβρωτική επιρροή του μίσους σε όλες τις μορφές του». Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν δήλωσε ότι «οι αξιώσεις των Αρμενίων, που φέρεται να αναγνωρίζονται από τις διοικήσεις διαφόρων χωρών, δεν μας ενδιαφέρουν» και συνέστησε στον Αμερικανό Πρόεδρο «να μελετήσει και να γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία των Αρμενίων», σημειώνοντας ότι «εμείς είναι δυνατόν να του συγχωρήσουμε την προσπάθειά του να αμφισβητήσει την Τουρκία χωρίς να γνωρίζει αυτά τα πράγματα». Αξίζει στο μεταξύ να σημειωθεί πως οι δηλώσεις αυτές έρχονται στο φόντο των προσπαθειών που έγιναν το προηγούμενο διάστημα - και με ρωσική εμπλοκή - για την αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας - Αρμενίας, ενώ το ζήτημα αυτό ήταν και στην ατζέντα της πρόσφατης επίσκεψης της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών Νούλαντ στη γείτονα, όπου εγκαινιάστηκε και ο «Στρατηγικός Μηχανισμός» ΗΠΑ - Τουρκίας.

Την ίδια στιγμή, τη δυσαρέσκεια της Δύσης προκάλεσε η καταδίκη του Τούρκου αντιπολιτευόμενου, επιχειρηματία και «ακτιβιστή», Οσμάν Καβαλά, σε ισόβια κάθειρξη, χωρίς τη δυνατότητα αποφυλάκισης υπό όρους, αφού κρίθηκε οριστικά ένοχος για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης. Ο μόνιμος εισηγητής του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία, Νάτσο Σάντσες Αμόρ, υποστήριξε ότι η καταδίκη Καβαλά «δείχνει ξεκάθαρα την έλλειψη διάθεσης για πραγματικές μεταρρυθμίσεις κάθε είδους στον τομέα των θεμελιωδών δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου», αλλά και ότι η Τουρκία «απομακρύνεται από τη διεθνή συναίνεση για μια τάξη βασισμένη σε κανόνες». Ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε «βαθιά προβληματισμένο και απογοητευμένο», ζητώντας την απελευθέρωση Καβάλα. Σημειωτέον ότι ο Καβαλά απαλλάχθηκε από την κατηγορία για κατασκοπεία, λόγω έλλειψης στοιχείων.

Στο μεταξύ, στο «κάδρο» των παζαριών σταθερά βρίσκεται και το ζήτημα του ρόλου της Τουρκίας για τα σχέδια «ενεργειακής απεξάρτησης» της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Ενδεικτικές ήταν και οι δηλώσεις που έκανε, την περασμένη βδομάδα από την Αγκυρα, ο αρμόδιος για τη «Πράσινη Συμφωνία» αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φρανς Τίμερμανς, που επανέλαβε πόσο «καταλυτική σημασία» έχει η Τουρκία για τα σχέδια της ΕΕ αναφορικά με τη «διαφοροποίηση των ενεργειακών δρόμων».