Από τις πρώτες εικόνες της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα επιβεβαιώθηκε αυτό που συζητούσαν εδώ και πολλές μέρες οι εργαζόμενοι για τη μαζικότητα, που προβλεπόταν ιστορική. Μία από αυτές τις εικόνες έφτιαξαν με τα πανό των σωματείων τους οι απεργοί στο μπλοκ του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Ξενοδοχείων ν. Αττικής.

Τα πανό πήραν τη θέση τους από νωρίς το πρωί από το ύψος της Πανεπιστημίου και της Σταδίου στην Καραγιώργη Σερβίας, όπου το μπλοκ δεν σταμάτησε να πυκνώνει. Σωματεία Εργαζομένων σε ξενοδοχεία και στον Επισιτισμό έφταναν το ένα μετά το άλλο. «Μarriott», «Stanley», «Τιτάνια», «King George», «Μεγάλη Βρετάνια», «Intercontinental», «Royal Olympic», «Wolt» και «e-food» ήταν μόνο μερικά από αυτά που μπόρεσαν να καταγραφούν, πριν ο δρόμος γίνει ασφυκτικά γεμάτος από κόσμο και σταματήσει να επιτρέπει τη διάσχιση του μπλοκ.

Γύρω από το μπλοκ του Συνδικάτου άρχισε να συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου, απεργών που κατέβηκαν μεμονωμένα στη συγκέντρωση. Χαρακτηριστική εικόνα οι μαθητές, που έφταναν σε παρέες ή ακόμα και ανά τάξεις, πιασμένοι χέρι χέρι, αγκαζέ, για να μη χωριστούν. Κρατούσαν πλακάτ από χαρτόνια, φορούσαν μπλούζες με συνθήματα, κονκάρδες και αυτοκόλλητα.

Δίπλα τους, τα μέλη του Συνδικάτου μοίραζαν αιτήσεις εγγραφής σε αυτό σε εργαζόμενους που απεργούσαν και έπιαναν επαφή για πρώτη φορά. Οπως τόνισε στον «Ριζοσπάστη» κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης ο Διαμαντής Δημητρακόπουλος, γραμματέας του Συνδικάτου και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο ξενοδοχείο «Intercontinental», «έχουν νεκρώσει τμήματα, πολλά ξενοδοχεία είναι κλειστά».

Μεγάλη διαφορά σε σχέση με παλιότερες απεργίες, είπε, ήταν ότι εργαζόμενοι που άλλες φορές κρατούσαν μια πιο παθητική στάση συμμετείχαν σε αυτήν της Παρασκευής - όχι μόνο στην ίδια την απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση, αλλά και στην προετοιμασία της, παίρνοντας διάφορες πρωτοβουλίες.

Στο μέσο του μπλοκ ξεχώρισε, και με την παρουσία νέων εργαζομένων με υψωμένες τις γροθιές, ένα νέο πανό, αυτό του Σωματείου Εργαζομένων «McDonald's», που την ώρα της συγκέντρωσης δεν είχε ακόμα συμπληρώσει ένα 24ωρο ζωής. «Σήμερα όλα τα καταστήματα είναι κλειστά, οι εργαζόμενοι δεν θα πάνε μαζικά να δουλέψουνε», είπε στον «Ριζοσπάστη» ο Πάνος Συρίγος εκ μέρους του νεοϊδρυθέντος Σωματείου. Μαζί με την ίδρυσή του, οι εργαζόμενοι πάλεψαν για τη συμμετοχή στην απεργία και η ανταπόκριση ήταν μεγάλη, καθώς - όπως είπε ο ίδιος - η εργοδοσία ήθελε να ανοίξει τα καταστήματα το απόγευμα, αλλά δεν έβγαιναν οι βάρδιες.

Μέσα στη λαοθάλασσα που πλημμύρισε το Σύνταγμα και το κέντρο της Αθήνας, ένα ανθρώπινο ποτάμι διέσχιζε το εσωτερικό της κάτω πλευράς της πλατείας Συντάγματος, ενώνοντας τους απεργούς και τους διαδηλωτές που ήταν συγκεντρωμένοι στη Λεωφόρο Αμαλίας με τους συγκεντρωμένους στη Σταδίου και την Φιλελλήνων.

Εδώ ήταν συγκεντρωμένα τα σωματεία των εργαζομένων στο Δημόσιο, στους δήμους, στην Περιφέρεια, στα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες, τα σωματεία των υγειονομικών. Η εικόνα της γεμάτης από κόσμο πλατείας και των μαζικών μπλοκ των σωματείων μιλά από μόνη της.

Εργαζόμενοι στους ΟΤΑ μάς μεταφέρουν ότι οι δήμοι έκλεισαν στο σύνολό τους, είναι τεράστια η συμμετοχή στα αμαξοστάσια, στους παιδικούς σταθμούς, σε όλες τις υπηρεσίες...

Στα νοσοκομεία η μαζική συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση επιβεβαιώνει το πολύ καλό κλίμα στις συζητήσεις των υγειονομικών τις προηγούμενες μέρες. Μεταξύ άλλων, μαζική είναι η συμμετοχή και των ειδικευόμενων γιατρών, παρά πολλοί περισσότεροι οι υγειονομικοί που έκαναν το απεργιακό βήμα και έδωσαν το «παρών».

Εργαζόμενοι που ορισμένοι συμμετείχαν για πρώτη φορά σε απεργιακή συγκέντρωση, έψαχναν μέσα στην κοσμοπλημμύρα και έβρισκαν τα πανό των σωματείων τους, για να βρεθούν μαζί με τους συναδέλφους τους σε αυτήν τη μεγαλειώδη κινητοποίηση.

Μιλάμε άλλωστε για κλάδους που γνωρίζουν πολύ καλά τις «κοιλάδες των Τεμπών» στους χώρους δουλειάς, για σωματεία με σημαντικούς αγώνες ενάντια σε αυτήν την άθλια κατάσταση. Είναι εδώ οι εργαζόμενοι στους δήμους που μετρούν εκατοντάδες νεκρούς και σακατεμένους συναδέλφους εξαιτίας της απουσίας των μέτρων που είναι αναγκαία για την προστασία τους, τα οποία θεωρούνται «κόστος» από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του.

Είναι εδώ οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία που βιώνουν και ως εργαζόμενοι τα ελλιπή μέτρα για την προστασία τους, αλλά και ως υγειονομικοί, το τι σημαίνει αυτή η άθλια κατάσταση στην Υγεία για τους ασθενείς και όλο τον λαό.

Οι εργαζόμενοι όμως δίνουν τη δική τους απάντηση! «Το σύστημά τους είναι με αίμα ποτισμένο, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στο τρένο», είναι το χαρακτηριστικό σύνθημα στο πανό του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής, το οποίο περιτριγυρίζεται από τα πανό σωματείων από δήμους της Αττικής.

«Τα κέρδη τους είναι ασφυξία των δικών μας αναγκών - Η πάλη για το δίκιο μας και την ανατροπή είναι το οξυγόνο μας!», είναι το μήνυμα στο πανό του Σωματείου Εργαζομένων του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», αποτυπώνοντας τη διέξοδο από το σύστημα και την πολιτική που πνίγουν τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους.

«Σήμερα απεργούμε!». Αυτό ακουγόταν από νωρίς σε όλους τους δρόμους γύρω από το Σύνταγμα... Απεργούμε γιατί «Δεν ξεχνάμε - Δεν συγχωρούμε», όπως εμφατικά αναγραφόταν στο πανό του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής.

Και πλάι στο κεντρικό πανό απλώθηκαν δεκάδες πανό των επιχειρησιακών σωματείων του χώρου. Εργαζόμενοι της «Nokia», της «Openbet», του ομίλου «Intracom Telecom», της «Cosmote», της «Teleperformance», των Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών και τόσοι άλλοι. Εκεί, στοιχισμένοι αποφασιστικά πίσω από τα πανό τους, με τα φωσφοριζέ γιλέκα, με το σύνθημα «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» να δίνει ακόμα περισσότερο χρώμα στην πολύβουη συγκέντρωση.

Εκατοντάδες εργαζόμενοι από τους συγκεκριμένους χώρους δεν πήγαν στη δουλειά. Αποφάσισαν να «κατεβάσουν» τα ακουστικά, να απενεργοποιήσουν τους υπολογιστές τους, γιατί ήρθε η ώρα πια «Η οργή να γίνει οργάνωση κι αγώνας», όπως αναγραφόταν στο πανό του Σωματείο Εργαζομένων «WebHelp». Οπως ανέφεραν στην εφημερίδα μας εργαζόμενοι, πολύ περισσότερα τμήματα έκλεισαν στην απεργία της Παρασκευής, προγραμματισμένες εργασίες αναβλήθηκαν και σε όλους τους μεγάλους ομίλους ήταν πάρα πολλοί οι απεργοί.

Ο Αλέκος Περράκης, αντιπρόεδρος του ΣΕΤΗΠ, τόνισε: «Σήμερα απεργούμε γιατί το έγκλημα στα Τέμπη δεν ήταν μια κακιά στιγμή. Σήμερα απεργούμε για να είναι οι γονείς των Τεμπών οι τελευταίοι. Για να μη μετράμε νεκρούς στους χώρους δουλειάς».

Μικρές ομιλίες μπροστά στα πανό των συνδικάτων εναλλάσσονται με συνθήματα που φωνάζονται δυνατά, ξανά και ξανά. Γροθιές υψώνονται, δυνατά χειροκροτήματα. Εκεί και οι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι δικηγόροι, απεργούν μαζικά, με το σύνθημά τους να είναι απόλυτα ξεκάθαρο: «Με ένοχο το κράτος καμιά πληγή δεν κλείνει, τα κέρδη στο εδώλιο θα πει δικαιοσύνη». Εκεί και η Ενωση Φωτορεπόρτερ.

«Σήμερα θα αναπνεύσουμε καθαρό αέρα και οξυγόνο...». Και τα Καλλιτεχνικά Σωματεία έδωσαν μαζικά το «παρών», καθώς τα θέατρα, οι μουσικές σκηνές, οι χώροι διασκέδασης, όλα ήταν κλειστά. Κανείς δεν πήγε για δουλειά. Οι ηθοποιοί, οι μουσικοί, οι τραγουδιστές, οι σκηνοθέτες, οι τεχνικοί, οι εικαστικοί ήταν όλοι κάτω. Με στίχους δανεισμένους από τραγούδια που γράφτηκαν για το έγκλημα των Τεμπών κοσμούνται τα πανό των σωματείων. «Θα το πει η σημύδα, θα το πει ο κέδρος πως εδώ σκοτώνει όπου βρει το κέρδος», αναγραφόταν στο πανό του ΠΜΣ, ενώ στο Σωματείο Εργαζομένων σε Θέαμα - Ακρόαμα δηλωνόταν: «Είν' η στροφή στα Τέμπη που τον λαό θεριεύει».

Και όπως δήλωσε ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του ΠΜΣ, «συνεχίζουμε μαζί με τα αιτήματα των πολλών, ενάντια στους λίγους που καταστρέφουν τη ζωή μας». Ξεχωριστή ήταν και η εικόνα των εικαστικών καλλιτεχνών. Με πικέτες στα χέρια όπου αναγράφονταν αριθμοί, 1, 2, 3, ...57. Οσοι και οι νεκροί των Τεμπών. Δεν πρόκειται να ξεχαστούν. «Η θέση όλων μας», όπως αναγραφόταν και στο πανό του Σωματείου Εργαζομένων στον Οπτικοακουστικό Τομέα - «Κλακέτα», «είναι στον δρόμο του αγώνα, γιατί εκεί παίρνουμε οξυγόνο».

«Σήμερα απεργούμε!». Ιδιωτικοί υπάλληλοι, εμποροϋπάλληλοι, εργαζόμενοι σε ΜΚΟ, στην καθαριότητα, σε ασφαλιστικές εταιρείες, προπονητές - γυμναστές, λογιστές, συγκεντρώθηκαν στις αρχές της οδού Ερμού στην κάτω μεριά της πλατείας Συντάγματος, όπου ήταν το ραντεβού της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και του Συνδικάτου Χρηματοπιστωτικού, φωνάζοντας διαρκώς συνθήματα και μοιράζοντας ανακοινώσεις.

Η συμμετοχή στην απεργία ήταν πρωτοφανής. Μαζικά απήργησαν εργαζόμενοι σε μεγάλες εταιρείες, πολυκαταστήματα, «Νotos», «Hondos», «ΙΚΕΑ», «Αttica», σε όλα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ.

Από τις προηγούμενες μέρες, που η Ομοσπονδία και τα σωματεία πραγματοποιούσαν εξορμήσεις και περιοδείες, είχε γίνει φανερό πως οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να δηλώσουν απεργοί και να κατέβουν στο Σύνταγμα. Πολλοί δήλωναν ότι θα απεργήσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους και αρκετοί γράφονταν στο σωματείο τους. Συζητούσαν μεταξύ τους σε κάθε χώρο και κανόνιζαν τα ραντεβού τους στο κέντρο της Αθήνας, έξω από πολυκαταστήματα και άλλα σημεία, για να διαδηλώσουν συγκροτημένα.

Παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να τους τρομοκρατήσει και να «πνίξει» τη διάθεση των εργαζομένων. Τους ζητούσαν να συμπληρώσουν υπεύθυνες δηλώσεις ότι θα απεργήσουν, να στείλουν e-mail στο τμήμα Διαχείρισης Προσωπικού, να διαδηλώσουν το πρωί και στη συνέχεια να πάνε για δουλειά...

Οταν τίποτα από αυτά δεν κατάφερε να σταματήσει το απεργιακό κύμα, οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ ανακοίνωσαν το κλείσιμο των καταστημάτων τους, τάχα ...τιμώντας τη μνήμη των νεκρών των Τεμπών, από τις 11 π.μ. έως τις 2 μ.μ. με «σύσταση» προς τους εργαζόμενους να συνεχίσουν να δουλεύουν με κλειστές πόρτες και κατεβασμένα ρολά! Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά τους...

Τίποτα από όλα αυτά δεν σταμάτησε τους εργαζόμενους στις Υπηρεσίες και το Εμπόριο να απεργήσουν και να διαδηλώσουν σύσσωμοι, ενώνοντας τις φωνές τους με χιλιάδες άλλους εργαζόμενους: «Να λέει ένα παιδί "δεν έχω οξυγόνο", αυτό είναι που κάνει το κράτος δολοφόνο!».

Τα ονόματα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στις ράγες των Τεμπών διάβασε η Φαίδρα Σούρτη, φοιτήτρια στο Βιολογικό. «Παρών» και «παρούσα» ήταν η ηχηρή απάντηση του συλλαλητηρίου, σε κάθε ένα από τα 57 ονόματα που ακούστηκαν από τα μεγάφωνα.

Αμέσως μετά, το πλήθος τήρησε ενός λεπτού σιγή, πριν ξεσπάσει σε νέα συνθήματα: «Στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή, η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί». Το ασφυκτικά γεμάτο με διαδηλωτές Σύνταγμα χαιρέτισε η ομιλήτρια, σχολιάζοντας ότι ακριβώς μέσα σε αυτό το πλήθος χιλιάδες νιώθουν ότι μπορούν να «αναπνεύσουν».

«Τα Τέμπη δεν ήταν απλώς ένα δυστύχημα, όπως θέλουν να μας πείσουν, ήταν ένα έγκλημα», σημείωσε ο Νίκος Βλαχόπουλος, φοιτητής στο Τμήμα Ναυπηγών του ΕΜΠ. «Τα νέα Τέμπη καραδοκούν», πρόσθεσε και μετέφερε την απόφαση των φοιτητών να συνεχίσουν να βρίσκονται στον δρόμο.

Τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα τρένα, αιτήματα κρίσιμα για την ασφάλεια που αγνοήθηκαν από την εταιρεία και τις κυβερνήσεις, μετέφερε ο Βασίλης Ζαβογιάννης, σιδηροδρομικός από το Σωματείο Προσωπικού Κίνησης (ΠΕΠ ΤΡΑΙΝΟΣΕ).

«Δύο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα», κατήγγειλε, υπενθυμίζοντας πως εκτός όλων των άλλων προβλημάτων, το δίκτυο έχει υποστεί ζημιές από την κακοκαιρία «Daniel» που δεν έχουν αποκατασταθεί. «Απεργούμε για να μπορούμε να επιστρέφουμε στα σπίτια μας εμείς και οι επιβάτες», υπογράμμισε.

Το διαχρονικό έγκλημα της «απελευθέρωσης» και τις επιπτώσεις του στην ασφάλεια του σιδηρόδρομου ανέδειξε ο Δημήτρης Κουτσιαύτης, πρόεδρος του Σωματείου των Μηχανοδηγών (Πανελλήνια Ενωση Προσωπικού Ελξης).

«Σιδηροδρομικοί και επιβάτες έχουμε πληρώσει βαρύ φόρο αίματος», επισήμανε και υπενθύμισε σοβαρά συμβάντα, που προηγήθηκαν της μετωπικής σύγκρουσης των δύο αμαξοστοιχιών που βρέθηκαν να κινούνται για ένα σχεδόν τέταρτο στις ίδιες ράγες σε αντίθετη κατεύθυνση.

Στο βήμα της συγκέντρωσης βρέθηκαν στη συνέχεια συγγενείς θυμάτων, μιλώντας για τον ακούραστο αγώνα που δίνουν για να αποδοθούν ευθύνες για το έγκλημα, αλλά και για να μην υπάρξουν νέα Τέμπη. Επίσης έγινε σύνδεση με το σημείο της σύγκρουσης και την εκδήλωση που βρισκόταν σε εξέλιξη εκεί.

«Δεν θέλουμε το κράτος να σκοτώνει τα παιδιά μας», τόνισε ο Ηλίας Παπαγγελής, πατέρας της Αναστασίας, και στη συνέχεια «να παίζει κρυφτούλι». «Ολοι τους ήξεραν, όλοι τους υποσχέθηκαν και κανείς δεν έκανε τίποτα. Τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας», είπε η Μιρέλα Ρούτση, μητέρα του Ντένις, αναφερόμενη στις ευθύνες των κυβερνήσεων για την επικίνδυνη κατάσταση στον σιδηρόδρομο.

Τη φωνή της με τους γονείς και συγγενείς των θυμάτων ένωσε και η Δέσποινα Καλλέα, μητέρα της Κυριακής Γρίβα που δολοφονήθηκε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων. «Ξέρω πως είναι να ακούς σε ένα ηχητικό το παιδί σου να ζητάει βοήθεια», είπε και υπενθύμισε πως η κλήση της κόρης της στην Αμεση Δράση προκειμένου να φτάσει με ασφάλεια στο σπίτι της είχε απαντηθεί με τη φράση πως «το περιπολικό δεν είναι ταξί».

Τις κατάπτυστες δηλώσεις του τότε υπουργού Μεταφορών, λίγες μέρες πριν τη σύγκρουση, ότι είναι «ντροπή» να γίνεται λόγος για ζήτημα ασφάλειας στα τρένα, στηλίτευσε ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας του Δημήτρη. Με την ομιλία του, ζωντάνεψε τις ιστορίες πολλών νέων επιβατών, που επέστρεφαν στις σχολές τους από τις οικογένειές τους με το μοιραίο τρένο.

Με μια πικέτα με τη φράση «Δεν έχω οξυγόνο» ανέβηκε στο βήμα η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της Μάρθης και πρόεδρος του Συλλόγου των Συγγενών. «Ο πόνος φούντωσε και έγινε ορμή», είπε και πρόσθεσε πως οι οικογένειες των αδικοχαμένων έχουν ανακαλύψει μέσα σε αυτόν τον αγώνα που δίνουν πως διαθέτουν «δυνάμεις που πρωτύτερα αγνοούσαμε πως υπάρχουν».

«Για όσους από εμάς είχαμε τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας στο τρένο, ένα μέρος της ψυχής μας παραμένει μαζί τους. Δεν θα επιστρέψει ποτέ. Μέσα στον αλόγιστο πόνο και την ασύλληπτη πραγματικότητα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι αρχίζει. Από την πρώτη στιγμή σε αυτόν τον Γολγοθά στέκονται μόνιμοι φύλακες - βοηθοί οι 57 ψυχές. Αυτές μας καθοδηγούν», είπε και συμπλήρωσε ότι «περνώντας ο καιρός, η οργή μας αρχίζει να παίρνει το μέγεθος που αρμόζει στην κατάσταση».