Κάποτε κυκλοφορούσε και ως ανέκδοτο, αλλά σήμερα δεν αποτελεί παρά μια τραγική πραγματικότητα: «Οταν φυσάει καιγόμαστε κι όταν δε φυσάει πνιγόμαστε από το νέφος»!

Ο φαύλος κύκλος άνοιξε και φέτος το καλοκαίρι - τι τραγική ειρωνεία! - ακριβώς την παραμονή της Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος. Ανοιξε με την πρώτη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στην περιοχή του Ωρωπού, μετατρέποντας σε γκρίζα στάχτη 20.000 στρέμματα καταπράσινου δάσους και περίπου 50 - αυθαίρετα και μη - σπίτια.

Ο φαύλος κύκλος άνοιξε και πλέον είναι πολύ δύσκολο να κλείσει... Εχει φροντίσει γι' αυτό η εγκληματική αντιδασική πολιτική της κυβέρνησης. Οι πολιτικές της επιλογές είναι ακριβώς εκείνες που βάζουν μπουρλότο στο δασικό πλούτο της χώρας, πότε με τις ανεξέλεγκτες εντάξεις στα Σχέδια Πόλης, πότε με τη διάλυση κάθε οργάνωσης πυροπροστασίας και προπάντων με την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος και όποιο προδιαγεγραμμένο νομοθετικό τερατούργημα επακολουθήσει από δω και στο εξής. Η πολιτική αυτή είναι που παρέχει ακλόνητο άλλοθι στους εμπρηστές, τους καταπατητές και τους οικοπεδοφάγους, που τους οπλίζει - κυριολεκτικά - το χέρι...

Η κυβέρνηση δεν ακολουθεί την πολιτική αυτή από υποτιθέμενη ανικανότητα (αυτό, άλλωστε, είναι άλλοι αυτοί που θα το κρίνουν), αλλά συνειδητά, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις άνομες πελατειακές της σχέσεις και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που τη στηρίζουν. Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η πλήρης εγκατάλειψη κατάρτισης του Εθνικού Δασολογίου της χώρας, που επέβαλε το 1997 το Συμβούλιο της Επικρατείας, ενώ ο υπουργός Γεωργίας τροποποίησε ακόμη και το νόμο προκειμένου να μην τον εφαρμόσει; Και πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς την εμμονή της - μαζί και του κόμματος της ΝΔ - για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, παρά τη θύελλα των αντιδράσεων και το κίνημα που αναπτύχθηκε από εκατοντάδες μαζικές οργανώσεις και επώνυμους επιστήμονες και δικαστικούς λειτουργούς, παρά μια συνειδητή πράξη προκειμένου η προστασία των δασών να τεθεί στο περιθώριο; Και βέβαια, το εγχείρημα αυτό δεν το έκανε χωρίς υστεροβουλία. Ηδη το υπουργείο Γεωργίας ετοιμάζεται να ξαναεμφανίσει το περιβόητο αντιδασικό νομοσχέδιο - που εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια κυκλοφορεί, αποσύρεται, ανασυντάσσεται σαν «Φαντομάς» - και με βάση το οποίο 49.000.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων τίθενται εκτός συνταγματικής προστασίας και οδηγούνται στην τσιμεντοποίηση...

Κι όμως. Αν η κυβέρνηση ήθελε να προστατεύσει το δασικό πλούτο της χώρας, θα μπορούσε άνετα να υιοθετήσει το ομόφωνο πόρισμα στο οποίο κατέληξε την περίοδο 1991 - 1993 η Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή που διερεύνησε το πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών και πρότεινε, μεταξύ των άλλων, την ίδρυση και λειτουργία Ενιαίου Φορέα Ανάπτυξης - Διαχείρισης - Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος.

Αντί αυτών, ψήφισε το νόμο 2612/1998 ο οποίος ουσιαστικά διέλυσε κάθε έννοια οργάνωσης της δασοπυρόσβεσης. Το αποτέλεσμα είναι σε όλους γνωστό: Στη διάρκεια της εφαρμογής του, δηλαδή το διάστημα 1998 - 2000, 5.200.000 στρέμματα δασών έγιναν στάχτη!

Η αντιδασική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση φαίνεται όχι μόνο από την εγκατάλειψη του Δασολογίου ή την απονέκρωση των δασικών υπηρεσιών, αλλά και από το γεγονός ότι η χώρα μας αναδεικνύεται και σε ουραγό της Ευρώπης στις αναδασώσεις. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, η χώρα μας την τετραετία 1995 - 1998 πραγματοποίησε τόσες αναδασώσεις, όσες η Πορτογαλία μέσα σε 6 μήνες. Το διάστημα, δηλαδή, αυτό πραγματοποίησε αναδασώσεις σε 2.050 εκτάρια, ενώ η Πορτογαλία πραγματοποιεί αναδασώσεις 5.000 εκταρίων το χρόνο. Τα στοιχεία επίσης που δίνει η Ενωση Ελλήνων Δασοπόνων είναι χαρακτηριστικά: Το διάστημα 1998 - 2000, 5.100 πυρκαγιές αποτέφρωσαν 5.200.000 στρέμματα, ενώ αναδασώθηκαν μόλις 60.000! Η κατάσταση, όμως αυτή φαίνεται πως είναι διαχρονική, αφορά όλες τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις, αφού σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία από το 1955 ως το 2000, ενώ κάηκαν 32.844.340 στρέμματα αναδασώθηκαν μόλις 2.662.938, ούτε το 10% δηλαδή!

Πέρσι κάηκαν από τις πυρκαγιές 3.500.000 στρέμματα δασών, δασικών και αγροτικών εκτάσεων. Πόσα θα κάψει φέτος η εμπρηστική κυβερνητική πολιτική;

Τα καταστροφικά αποτελέσματα της «εμπρηστικής» κυβερνητικής πολιτικής δεν άργησαν να φανούν και φέτος. Η «αυλαία» της περιόδου των πυρκαγιών άνοιξε από την Ανατολική Αττική, όπου ένας πύρινος κλοιός, 20 περίπου χιλιομέτρων, κατέκαψε χιλιάδες στρέμματα δάσους, δασικών εκτάσεων και 50 σπίτια, αποκαλύπτοντας για μία ακόμη φορά με τον πιο τραγικό τρόπο τα αποτελέσματα της καταστρεπτικής για το περιβάλλον κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και τις ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού πρόληψης και καταστολής των πυρκαγιών.

Η πυρκαγιά που ξέσπασε την περασμένη βδομάδα (από «άγνωστη» ακόμη αιτία, σύμφωνα με τους αρμόδιους κρατικούς φορείς) στην περιοχή Συκάμινο Οινοφύτων εξαπλώθηκε αμέσως στις περιοχές Μήλεσι, Ασπροχώρι, Μαρκόπουλο Ωρωπού, Κάλαμο και Μικροχώρι, κατακαίοντας ό,τι έβρισκε στο διάβα της. Και όλα αυτά συνέβησαν πριν μπει καλά - καλά το καλοκαίρι, σε μια περιοχή που κάθε άλλο παρά «δύσβατη» είναι και όταν τα καιρικά φαινόμενα δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «ακραία», κατά την προσφιλή τακτική των κυβερνητικών παραγόντων...

Στον οικισμό Νέο Λεβίσι, λίγο έξω από το Μαρκόπουλο Ωρωπού, συναντήσαμε τον Γ. Παύλου και τη γυναίκα του, να κοιτούν να αποκαΐδια του σπιτιού τους σαν να μην μπορούν ακόμη να πιστέψουν ότι οι κόποι και θυσίες χρόνων ολόκληρων έγιναν στάχτη μέσα σε ελάχιστες ώρες. Τριγύρω, οι ρίζες των δέντρων ακόμη καπνίζουν, κρατώντας τον εφιάλτη που έζησαν πριν από μέρες, ακόμη ζωντανό. Στα μάτια του Γ. Παύλου είναι ζωγραφισμένη η θλίψη, για το μικρό σπίτι του γιου του, που καταστράφηκε ολοσχερώς, αλλά και η οργή για κείνους που τον άφησαν με ένα ποτιστικό λάστιχο να προσπαθεί να σβήσει τις φλόγες. «Οταν είδα τις φλόγες να έρχονται προς το μέρος μας, λέει, πήρα αμέσως τη γυναίκα μου και την πήγα στην παραλία. Μόλις γύρισα πίσω, είδα ότι η φωτιά είχε ήδη αρχίσει να καίει το σπίτι του γιου μου, και να έρχεται και σ' αυτό που μένω με τη γυναίκα μου. Κατάφερα να τη σταματήσω, ρίχνοντας νερό με το λάστιχο». Δίπλα, η γυναίκα του Δήμητρα προσθέτει: «Αυτό το μικρό σπίτι καταφέραμε με χίλιους κόπους και βάσανα να το χτίσουμε για τον γιο μου. Δεν ερχόταν εδώ για να παραθερίσει, ήταν άνεργος και αυτό το σπίτι ήταν η μόνιμη κατοικία του».

Ο ίδιος καταγγέλλει την απουσία των πυροσβεστικών δυνάμεων από τον οικισμό, την ώρα που καιγόταν το δικό του σπίτι, αλλά και τριγύρω σπίτια της περιοχής: «Ετρεχα στο δρόμο για να ειδοποιήσω κάποια υδροφόρα. Οταν βρήκα μία, ο οδηγός της μου απάντησε ότι δεν μπορούσε να έρθει γιατί είχε πάρει εντολή από τον προϊστάμενό του να πάει σε διαφορετικό μέτωπο. Είδα πυροσβεστικά οχήματα να έχουν χαθεί στην περιοχή, αφού δε γνώριζαν ποιες ήταν οι τοποθεσίες που τους είχαν πει να πάνε».

Οπως είπε ο Γ. Παύλου στο «Ρ», αλλά και άλλοι πολλοί κάτοικοι της περιοχής που πήραν μέρος στις προσπάθειες κατάσβεσης, οι άνδρες της Πυροσβεστικής «πραγματικά, έπεφταν μέσα στη φωτιά». Ομως, ο κακός συντονισμός και οι ελλείψεις ήταν κάτι το ολοφάνερο, ακόμα και σε κάποιον που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του πυρκαγιά.

Ο πρόεδρος της κοινότητας Μαλακάσας, Κ. Λίτσας, μιλώντας στο «Ρ», αναφέρθηκε στην ελλιπή υποδομή που υπάρχει στο σύστημα κατάσβεσης των πυρκαγιών, όσον αφορά τις αντιπυρικές ζώνες, την έλλειψη πυροσβεστικών οχημάτων σε κάθε κοινότητα, αλλά και τις οργανωμένες ομάδες ντόπιων για την κατάσβεση των πυρκαγιών. Στην Κοινότητά του, καταστράφηκαν ολοσχερώς 13 σπίτια και άλλα 8 έπαθαν μικρότερες ζημιές. Ακόμη, όπως αναφέρει, υπάρχουν σοβαρές ζημιές σε αυτοκίνητα, σε τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα, τις οποίες η Τοπική Αυτοδιοίκηση προσπαθεί να καταγράψει. Σχετικά με το έργο της κατάσβεσης, ο πρόεδρος της Κοινότητας υπογραμμίζει ότι οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής δεν είχαν υποστήριξη από τον αέρα, κάτι που έκανε το έργο τους πολύ δυσκολότερο. «Ευτυχώς που δεν κάηκε ολόκληρο το χωριό», αναφέρει χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας την ανάγκη να ενισχυθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση και να της δοθεί ουσιαστικότερος ρόλος στο έργο της πρόληψης και της υποδομής των πυρκαγιών.