Με κάλπικους ισχυρισμούς όπως τους παραπάνω, που επαναλαμβάνει όπου βρεθεί τις τελευταίες μέρες η υπουργός Εργασίας, επιβεβαιώνεται ότι η απατηλή προπαγάνδα της κυβέρνησης πηγαίνει πολύ πιο μακριά από την προσπάθεια να εμφανίσει ως «ουσιαστική ανακούφιση του λαού» τα μέτρα που εξήγγειλε: Επιχειρεί ξεδιάντροπα να τα παρουσιάσει ως «αλλαγή πολιτικής», ως «αλλαγή του χάρτη για τα εισοδήματα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας», την ίδια στιγμή που συνεχίζει και κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, την ίδια στιγμή που παραμένει άθικτο και ενισχυμένο όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό οπλοστάσιο για την ενίσχυση των κερδών του κεφαλαίου.

Πίσω από αποσπασματικά μέτρα διαχείρισης της λαϊκής δυσαρέσκειας, μέτρα της λογικής «σου παίρνω εκατό και σου δίνω πίσω ένα» (όπως με το κουτσουρεμένο επίδομα που βαφτίστηκε προκλητικά «13η σύνταξη»), που κι αυτά τα ελάχιστα δίνονται μόνο κάτω από την πίεση των λαϊκών κινητοποιήσεων, πίσω από μέτρα - συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής (όπως η «διευκόλυνση» για την αποπληρωμή του μεγαλύτερου δυνατού μέρους από τα αντιλαϊκά χαράτσια), πίσω από νέα μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου που λανσάρονται ως «ενίσχυση της εργασίας» (όπως η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους), δεν κρύβεται μόνο η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποσπάσει συγχωροχάρτι για την αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων χρόνων, αλλά και η προσπάθειά της να πουλήσει το απατηλό αφήγημα ότι τάχα τώρα «γυρνάει το παιχνίδι» υπέρ του λαού...

Πίσω από αυτήν την απάτη, όμως, βρίσκεται το δάσος των δεκάδων αντιλαϊκών νόμων που παραμένουν σε ισχύ, οι τεράστιες ανατροπές σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, Υγεία και Παιδεία, που συνεχίζουν να ξεδιπλώνονται και να τσακίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Βρίσκονται οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις για τις επόμενες δεκαετίες, για τα ματωμένα πλεονάσματα, για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους, για το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» με παραπέρα χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων και νέα προνόμια στο κεφάλαιο...

Ας πάρουμε την περίπτωση των συντάξεων:

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόδοση 800 εκατομμυρίων ευρώ στους 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους. Αυτό σημαίνει ότι το μέσο ποσό αντιστοιχεί στα 317 ευρώ και σίγουρα δεν πρόκειται για «13η σύνταξη», όπως ψευδεπίγραφα την διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, παραμένει σε πλήρη ισχύ ο νόμος Κατρούγκαλου (ν. 4387/2016), ο γνωστός νόμος - λαιμητόμος που, στα χνάρια των προηγούμενων, θεσμοθέτησε την οριστική κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, πετσόκοψε τις νέες συντάξεις και κατάργησε το ΕΚΑΣ διά παντός, στερώντας στο διηνεκές το ποσό των 900 εκατομμυρίων σε ετήσια βάση, ακριβώς για τους χαμηλοσυνταξιούχους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που συνόδευε τον νόμο - λαιμητόμο, η εφαρμογή του από το 2016 που ψηφίστηκε μέχρι το τέλος του 2019 αφαίρεσε από τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους το ποσό των 8,2 δισ. ευρώ! Δηλαδή 10 φορές παραπάνω από τα 800 εκατ. ευρώ που διαφημίζει η κυβέρνηση ως... «αλλαγή πολιτικής»!

Και η επίθεση δεν σταματά εδώ. Ο νόμος Κατρούγκαλου καθορίζει όχι μόνο το παρόν των σημερινών συνταξιούχων, αλλά και τους όρους της Ασφάλισης για τα επόμενα 50 χρόνια. Χαρακτηριστικά, στο «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οι δαπάνες για τις συντάξεις υπολογίζεται ότι θα μειωθούν από το 17,3% του ΑΕΠ το 2016, χρονιά που ψηφίστηκε ο νόμος, στο 13,4% του ΑΕΠ το 2020 (μείωση 3,9% του ΑΕΠ). Η μείωση θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, απόδειξη ότι οι συντάξεις θα βρίσκονται διαρκώς στη μέγγενη των περικοπών.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση στο ίδιο κείμενο δεσμεύεται ότι «από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση...», ενώ «οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών (σ.σ. που προκύπτουν πάλι από τη δουλειά των εργαζομένων) θα αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις εισφορές του συστήματος από το 2026 και μετά».

Κατά συνέπεια, τα μέτρα της κυβέρνησης όχι μόνο δεν βελτιώνουν τη θέση των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων, αλλά αποτελούν το «λουστράρισμα» της πολιτικής που εντείνει την επίθεση στο Ασφαλιστικό, με μικρότερο εισόδημα για τους συνταξιούχους, επιπλέον επιβάρυνση των ασφαλισμένων και νέες εισφοροαπαλλαγές για την εργοδοσία...

Ως... «αλλαγή πολιτικής» και «στήριξη των νέων εργαζομένων» διαφημίζεται και ένα ακόμα μέτρο ενίσχυσης της εργοδοσίας, η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους μέχρι 29 ετών.

Στην πραγματικότητα, το μέτρο αποτελεί ουσιαστικά τη συνέχεια και την προσαρμογή του περιβόητου «υποκατώτατου» μισθού, την κατάργηση του οποίου διαφημίζει η κυβέρνηση, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτή δεν θα στοιχίσει ούτε στο ελάχιστο στη μεγαλοεργοδοσία. Με την επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών - που έτσι και αλλιώς σήμερα πληρώνονται από την απλήρωτη εργασία των εργαζομένων και όχι από τα κέρδη του εργοδότη και η οποία θα γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τη φοροληστεία που πληρώνει και πάλι ο λαός - η κυβέρνηση διασφαλίζει ότι η εργοδοσία θα συνεχίσει να βρίσκει φτηνή εργατική δύναμη, διατηρώντας παράλληλα τη δυνατότητα να αντικαθιστά συνεχώς «ακριβούς» εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας με νέους φτηνότερους, συμπιέζοντας τελικά τους μισθούς για το σύνολο των εργαζομένων.

Τα περί «ενίσχυσης της απασχόλησης των νέων εργαζομένων» καταρρέουν μπροστά σε όλο το αντεργατικό πλαίσιο που παραμένει άθικτο και ενισχυμένο: Μαζί με όλες τις προηγούμενες ανατροπές των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παλιοί και νέοι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τις αντεργατικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την παραπέρα γενίκευση της «ευελιξίας» και στο Δημόσιο, την πλήρη «απελευθέρωση» των απολύσεων για τους μεγάλους ομίλους, την ενίσχυση των «δουλεμπορικών» γραφείων.

Πάνω σε αυτό το έδαφος θεριεύει η εργασιακή ζούγκλα, απογειώνονται η «ευελιξία» και η μερική απασχόληση, μειώνονται οι μισθοί, με πρώτα θύματα τους νέους εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μερική απασχόληση από το 2012 στο 2017 αυξήθηκε κατά 120% και πλέον διαμορφώνεται στο 30% των μισθωτών.

Αντίστοιχα, συνεχίζουν να μειώνονται και οι αποδοχές των μισθωτών, με τον μέσο μισθό να πέφτει τη διετία (Νοέμβρης 2016 - Νοέμβρης 2018) κατά 4%.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς τα μέτρα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση «χωνεύονται» από το γενικό αντιλαϊκό πλαίσιο που παραμένει άθικτο και καταλήγουν «δώρο - άδωρο» για το λαό, είναι το νομοσχέδιο για τις 120 δόσεις, που αφορά τη ρύθμιση συσσωρευμένων χρεών προς τα Ταμεία, την Εφορία και τους δήμους.

Το νομοσχέδιο ψηφίζεται τις αμέσως επόμενες μέρες στη Βουλή και παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως «σωτηρία» κυρίως για τους μη μισθωτούς οφειλέτες στα Ταμεία, δηλαδή τους αυτοαπασχολούμενους που συσσώρευσαν τεράστια χρέη τα προηγούμενα χρόνια, από αντικειμενική αδυναμία να πληρώσουν.

Σε όλους αυτούς η κυβέρνηση προσφέρει τώρα τη ...σωτηρία να προσέλθουν στο γκισέ του ασφαλιστικού ταμείου και της Εφορίας, για να καταβάλουν τον οβολό τους σε 120 δόσεις, προκειμένου να εισπράξει το κράτος από πηγές που δεν ήλπιζε να πάρει ούτε ένα ευρώ!

Με τη ρύθμιση αυτή, δηλαδή, η κυβέρνηση φιλοδοξεί να αυξήσει την εισπραξιμότητα του ασφαλιστικού ταμείου και του κράτους, την ίδια ώρα που διατηρεί ανέγγιχτο και ενισχύει το αντιλαϊκό πλαίσιο που γεννά και αναπαράγει την υπερχρέωση και συνολικά τα προβλήματα των ΕΒΕ.

Σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτή την πολυδιαφημισμένη ρύθμιση:

• Ο επανυπολογισμός των εισφορών με βάση το εισόδημα μειώνει μεν το ποσό των χρεών, δίνει όμως συντάξεις χαμηλότερες κατά 41% - 65%.
• Το «κούρεμα» των προσαυξήσεων είναι ουσιαστικά ψευδεπίγραφο, αφού αυτές επανεμφανίζονται σχεδόν αυτούσιες με βάση το προβλεπόμενο επιτόκιο των δόσεων.
• Δεν καταργείται το ΚΕΑΟ για τα χρέη των αυτοαπασχολούμενων στο Ταμείο τους, αντίθετα οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί παραμένουν οι κύριοι μοχλοί εκβιασμού για να εισπραχθεί και το τελευταίο ευρώ όσων δεν καταφέρουν να εκπληρώσουν τις τρέχουσες και τις ρυθμισμένες υποχρεώσεις τους.
• Η διέξοδος που προσφέρεται στους 80 χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους σε συντάξιμη ηλικία, που έχουν εγκλωβιστεί χωρίς σύνταξη λόγω χρεών, είναι ασφυκτική. Με το πιστόλι στον κρόταφο, υποχρεώνονται να επιβιώσουν με μια κουτσουρεμένη σύνταξη λόγω συντελεστών αναπλήρωσης και επανυπολογισμού εισφορών, σύνταξη που θα μειωθεί ακόμα περισσότερο από τις δεκαετείς δόσεις των ρυθμίσεων.
• Ακόμα και για όσους δεν προχωρήσουν σε επανυπολογισμό των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών, οι σφαγιαστικοί συντελεστές του νόμου Κατρούγκαλου δίνουν σύνταξη κατά 7% - 45% χαμηλότερη (ανάλογα με το έτος αρχικής ασφάλισης), για τα ίδια ποσά ασφαλιστικών εισφορών.
• Οι εισφορές για την Υγεία ρυθμίζονται και τοκίζονται και αυτές, χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό στη σύνταξη, κι ας είχαν αποκλειστεί από το δικαίωμα στη δημόσια Υγεία οι αυτοαπασχολούμενοι με χρέη στο Ταμείο.

Επομένως, με τις ρυθμίσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, πέρα από το προεκλογικό λούστρο, δεν «κουρεύεται» κανένα χρέος. Ο εκβιασμός του επανυπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών έχει πανάκριβο τίμημα, τις συντάξεις πείνας. Το δήθεν «κούρεμα» των προσαυξήσεων, η τιμωρία δηλαδή του οφειλέτη που δεν εξασφάλισε έγκαιρα το απαραίτητο χρηματικό ποσό για τις υποχρεώσεις του, ακυρώνεται στην πράξη, αφού οι ρυθμίσεις πραγματοποιούνται με όρους τραπεζικού δανεισμού, δηλαδή με τόκο.

Σε ξεκάθαρη φοροεισπρακτική λογική κινούνται και οι διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν τα χρέη στην Εφορία, έχοντας προφανή σκοπό να «βγάλουν από τη μύγα ξίγκι», στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες στο «ταμείο» για να καταβάλλουν έστω και ένα... 30ευρω κάθε μήνα, σε έναν πολυετή μαραθώνιο πληρωμής δόσεων, για όσους βέβαια πληρούν τα κριτήρια. Ούτε κουβέντα βέβαια για την πολιτική που οδηγεί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πάνω από 4 εκατομμύρια, έναν στους δύο δηλαδή, να έχει χρέη, και πάνω από 1 εκατομμύριο να βρίσκονται με τη δαμόκλειο σπάθη των «αναγκαστικών μέτρων είσπραξης» πάνω από το κεφάλι τους.

Και το βασικότερο, οι αντιλαϊκές πολιτικές που φούντωσαν τα χρέη «ζουν και βασιλεύουν»: Η κατάργηση του αφορολόγητου, οι υψηλοί συντελεστές φορολόγησης των χαμηλών εισοδημάτων, η επιβολή του κεφαλικού φόρου του τέλους επιτηδεύματος, ο ΕΝΦΙΑ, μέτρα φορολογικά που θεσπίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και διατήρησε με ευλάβεια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι βασικές αιτίες για την εκτόξευση των χρεών και για τη δημιουργία μιας επόμενης φουρνιάς οφειλετών σε Ταμείο και Εφορία.

Οι συνέπειες αυτών των μόνιμων μέτρων «ψιλοκόβονται» σε 120 δόσεις, για να διευκολυνθεί η κατάποσή τους, για να εισρεύσει νέο χρήμα στα Ταμεία, το οποίο μπροστά στον δυσθεώρητο όγκο των χρεών ήταν δύσκολο να εισπραχθεί. Και στη γωνιά πάντα παραμονεύουν τα μαντρόσκυλα του ΚΕΑΟ, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών για όσους δεν πειστούν από την «κοινωνική ευαισθησία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πίσω από το «καρότο» των δόσεων και του περιορισμένου «κουρέματος» τόκων και προσαυξήσεων, και εδώ υπάρχει το «μαστίγιο», αφού π.χ. προβλέπεται η «έξωση» από τις ρυθμίσεις αν κάποιος χάσει δυο συνεχόμενες μηνιαίες δόσεις, προβλέπεται ότι το Δημόσιο διατηρεί το δικαίωμα, ακόμη και μετά την ένταξη του οφειλέτη στο πρόγραμμα ρύθμισης των οφειλών του, να δεσμεύει περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη ή και να μην του χορηγεί ασφαλιστική ενημερότητα, εφόσον η οφειλή του δεν είναι «ασφαλισμένη» κ.ά.