«Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι» η πολιτική της κυβέρνησης και για τους υπερχρεωμένους ΕΒΕ
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς τα μέτρα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση «χωνεύονται» από το γενικό αντιλαϊκό πλαίσιο που παραμένει άθικτο και καταλήγουν «δώρο - άδωρο» για το λαό, είναι το νομοσχέδιο για τις 120 δόσεις, που αφορά τη ρύθμιση συσσωρευμένων χρεών προς τα Ταμεία, την Εφορία και τους δήμους.
Το νομοσχέδιο ψηφίζεται τις αμέσως επόμενες μέρες στη Βουλή και παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως «σωτηρία» κυρίως για τους μη μισθωτούς οφειλέτες στα Ταμεία, δηλαδή τους αυτοαπασχολούμενους που συσσώρευσαν τεράστια χρέη τα προηγούμενα χρόνια, από αντικειμενική αδυναμία να πληρώσουν.
Σε όλους αυτούς η κυβέρνηση προσφέρει τώρα τη ...σωτηρία να προσέλθουν στο γκισέ του ασφαλιστικού ταμείου και της Εφορίας, για να καταβάλουν τον οβολό τους σε 120 δόσεις, προκειμένου να εισπράξει το κράτος από πηγές που δεν ήλπιζε να πάρει ούτε ένα ευρώ!
Με τη ρύθμιση αυτή, δηλαδή, η κυβέρνηση φιλοδοξεί να αυξήσει την εισπραξιμότητα του ασφαλιστικού ταμείου και του κράτους, την ίδια ώρα που διατηρεί ανέγγιχτο και ενισχύει το αντιλαϊκό πλαίσιο που γεννά και αναπαράγει την υπερχρέωση και συνολικά τα προβλήματα των ΕΒΕ.
Σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτή την πολυδιαφημισμένη ρύθμιση:
Επομένως, με τις ρυθμίσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, πέρα από το προεκλογικό λούστρο, δεν «κουρεύεται» κανένα χρέος. Ο εκβιασμός του επανυπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών έχει πανάκριβο τίμημα, τις συντάξεις πείνας. Το δήθεν «κούρεμα» των προσαυξήσεων, η τιμωρία δηλαδή του οφειλέτη που δεν εξασφάλισε έγκαιρα το απαραίτητο χρηματικό ποσό για τις υποχρεώσεις του, ακυρώνεται στην πράξη, αφού οι ρυθμίσεις πραγματοποιούνται με όρους τραπεζικού δανεισμού, δηλαδή με τόκο.
Σε ξεκάθαρη φοροεισπρακτική λογική κινούνται και οι διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν τα χρέη στην Εφορία, έχοντας προφανή σκοπό να «βγάλουν από τη μύγα ξίγκι», στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες στο «ταμείο» για να καταβάλλουν έστω και ένα... 30ευρω κάθε μήνα, σε έναν πολυετή μαραθώνιο πληρωμής δόσεων, για όσους βέβαια πληρούν τα κριτήρια. Ούτε κουβέντα βέβαια για την πολιτική που οδηγεί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πάνω από 4 εκατομμύρια, έναν στους δύο δηλαδή, να έχει χρέη, και πάνω από 1 εκατομμύριο να βρίσκονται με τη δαμόκλειο σπάθη των «αναγκαστικών μέτρων είσπραξης» πάνω από το κεφάλι τους.
Και το βασικότερο, οι αντιλαϊκές πολιτικές που φούντωσαν τα χρέη «ζουν και βασιλεύουν»: Η κατάργηση του αφορολόγητου, οι υψηλοί συντελεστές φορολόγησης των χαμηλών εισοδημάτων, η επιβολή του κεφαλικού φόρου του τέλους επιτηδεύματος, ο ΕΝΦΙΑ, μέτρα φορολογικά που θεσπίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και διατήρησε με ευλάβεια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι βασικές αιτίες για την εκτόξευση των χρεών και για τη δημιουργία μιας επόμενης φουρνιάς οφειλετών σε Ταμείο και Εφορία.
Οι συνέπειες αυτών των μόνιμων μέτρων «ψιλοκόβονται» σε 120 δόσεις, για να διευκολυνθεί η κατάποσή τους, για να εισρεύσει νέο χρήμα στα Ταμεία, το οποίο μπροστά στον δυσθεώρητο όγκο των χρεών ήταν δύσκολο να εισπραχθεί. Και στη γωνιά πάντα παραμονεύουν τα μαντρόσκυλα του ΚΕΑΟ, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών για όσους δεν πειστούν από την «κοινωνική ευαισθησία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πίσω από το «καρότο» των δόσεων και του περιορισμένου «κουρέματος» τόκων και προσαυξήσεων, και εδώ υπάρχει το «μαστίγιο», αφού π.χ. προβλέπεται η «έξωση» από τις ρυθμίσεις αν κάποιος χάσει δυο συνεχόμενες μηνιαίες δόσεις, προβλέπεται ότι το Δημόσιο διατηρεί το δικαίωμα, ακόμη και μετά την ένταξη του οφειλέτη στο πρόγραμμα ρύθμισης των οφειλών του, να δεσμεύει περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη ή και να μην του χορηγεί ασφαλιστική ενημερότητα, εφόσον η οφειλή του δεν είναι «ασφαλισμένη» κ.ά.