Η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους απαλλάσσει την εργοδοσία από ένα μέρος των υποχρεώσεών της στα ασφαλιστικά ταμεία, που η ίδια θεωρεί «κόστος». Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους να εκμεταλλεύονται ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη και επομένως να κερδίζουν περισσότερα, φορτώνοντας τις εργοδοτικές εισφορές στο λαό μέσω της φορολογίας. Η μείωση του ΦΠΑ σε ορισμένα είδη πλατιάς κατανάλωσης ακούγεται ήδη ότι θα περάσει «κουτσουρεμένη» ή και καθόλου στις τιμές των προϊόντων, αυξάνοντας κι άλλο την κερδοφορία των σούπερ μάρκετ. Το ίδιο ισχύει και με τη μείωση του ΦΠΑ στο ρεύμα, για την οποία πανηγυρίζουν ήδη οι ενεργοβόρες βιομηχανίες. Αυτές είναι που θα ωφεληθούν περισσότερο και όχι τα λαϊκά νοικοκυριά, που θα συνεχίσουν να λιποθυμούν όταν βλέπουν τους λογαριασμούς με τα τέλη των δήμων και τα άλλα χαράτσια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με τη μείωση του ΦΠΑ η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στη ΔΕΗ να διαμορφώνει με μεγαλύτερη «ευελιξία» την τιμολογιακή της πολιτική, επιβάλλοντας για παράδειγμα αυξήσεις στη λαϊκή κατανάλωση και μεγαλύτερες μειώσεις για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, θωρακίζοντας ταυτόχρονα τη δική της κερδοφορία. Με άλλα λόγια, η μερική «απόσυρση» του κράτους από τις εισπράξεις που συνεπάγεται η βαριά έμμεση φορολόγηση του λαού, αυξάνει το περιθώριο κέρδους για τα μονοπώλια, ενώ ελάχιστα θα «ακουμπήσει» την τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών, που πληρώνουν ήδη τα μαλλιοκέφαλά τους για είδη πρώτης ανάγκης και για την Ενέργεια.