Οταν γίνεται σύναξη των πλουτοφυλάκων, τότε υπάρχει πάντα ο κίνδυνος το οξειδωμένο σιδηρούν παραπέτασμα, αυτό που ξερνάει μαύρη κακιά σκουριά, να αφήνει στίγματα σε τούτα δω τα μάρμαρα, κι ας ξέρει ότι δεν πιάνει, αλλά για λίγο τα βρωμίζει.
Οι φετινές ευρωεκλογές, κι εδώ σε μας και οι τοπικές και περιφερειακές εκλογές, είναι στ' αλήθεια μια σύναξη πλουτοφυλάκων, με κυρίαρχο λεξιλόγιο παρμένο απ' τις μικρότερες σελίδες της γκεμπελικής προπαγάνδας. Είναι ένα πισωγύρισμα ψοφοδεών και ομοιογενώς μοιραίων και άβουλων αριστερών, δεξιών, σοσιαλδημοκρατών κ.λπ. κ.λπ., που δεν αντέχουν να βγουν στο ίσιωμα απέναντι στους κομμουνιστές και καταφεύγουν στην πιο ύπουλη προπαγάνδα με τα πιο χοντροκομμένα μέσα, κι ας είναι και μοντέρνα και διαδικτυακά.
Για να το κάνω πιο κατανοητό το μεδούλι αυτής της προπαγάνδας, ας το εξηγήσω μ' ένα γαρύφαλλο. Πάμε στην εικόνα και πάμε και στον ήχο. Είτε κυβερνάει η δεξιά, είτε κυβερνάει η δεξιά ως αριστερά, μόλις πούμε ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, ορθώνεται ο Μπελογιάννης διά χειρός Πικάσο. Μόλις πούμε γαρύφαλλο στ' αυτί ακολουθεί η ...πονηριά στο μάτι, και το γαρύφαλλο γίνεται από πολιτική, ψυχαγωγία. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να πολώνεις μόνο από τη μία πλευρά «θεατές» εναντίον του πρώτου γαρύφαλλου, και όμορφα και απολίτικα να τους ενώνεις στα πέταλα του άλλου.
Είναι το κόκκινο ψηφοδέλτιο παντού, για να μοσχοβολάει η επιλογή μιας καλύτερης ζωής και να μη βρωμοκοπάει φόβο η επόμενη μέρα!