Ενώπιον της "σκληρής πραγματικότητας" βρίσκεται την επομένη της προεδρικής εκλογής το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια "σκληρή πραγματικότητα", που προσδιορίζεται κυρίως από την αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθεί, όπως αυτή εκφράζεται και στη συναινετική αντιπολιτευτική τακτική, στηρίζοντας ουσιαστικά τις κυβερνητικές επιλογές.

Ο πρόεδρος της ΝΔ, Μ. Εβερτ, ο οποίος έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ανακουφισμένος για την αποφυγή των πρόωρων εκλογών, χωρίς να συμβάλλει ο ίδιος σε αυτό, όσο και για την εκλογή του εκφραστή της συναίνεσης, τουΚ. Στεφανόπουλου,φρόντισε το ίδιο βράδυ να αποσαφηνίσει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τακτική.

"Η ΝΔ, δήλωσε, θα συνεχίσει την πολιτική της, την πολιτική των προτάσεων, για να βελτιωθεί το θεσμικό πλαίσιο, αλλά και για να υπάρξει ένας εκσυγχρονισμός της κοινωνίας και ταυτόχρονα θα ασκήσει έντονη κριτική, όπου παρουσιάζονται σφάλματα και παραλείψεις".

Αγνοώντας επιδεικτικά το πολιτικό κόστος, που καταβάλλει καθημερινά για αυτήν την πολιτική του, όπως καταγράφεται διαρκώς στις διάφορες δημοσκοπήσεις, όσο και τις εσωκομματικές αντιδράσεις, ο Μ. Εβερτ, παραμένει σταθερά προσηλωμένος στη στρατηγική της συναίνεσης στη νεοσυντηρητική πολιτική.

Ωστόσο, η ηγεσία της ΝΔ δεν μπορεί να παραγνωρίσει την απογοήτευση που υπάρχει στην εκλογική επιρροή της εξαιτίας της στάσης της απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Προκειμένου να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις καταφεύγει σε φραστική σκλήρυνση κυρίως εναντίον επιμέρους κυβερνητικών μέτρων, επιχειρώντας, με αυτό το τρόπο να ικανοποιήσει την απαίτηση των στελεχών και ψηφοφόρων της για "προστασία" από την κυβερνητική πολιτική. Επιπλέον έχει ανακαλύψει τώρα τις ευθύνες του Αντ. Σαμαρά στη διατήρηση της σημερινής κυβέρνησης και του χρεώνει "εκ του ασφαλούς" κάθε μέτρο της κυβέρνησης.

"Η θα κάνουμε αντιπολίτευση ή θα στηρίξουμε το ΠΑΣΟΚ", είναι το μήνυμα που στέλνει σε κάθε ευκαιρία η οργανωμένη βάση του κόμματος, το οποίο "βασανίζει" διαρκώς την ηγεσία του κόμματος, για τον πρόσθετο λόγο γιατί το κλίμα που επικρατεί στη βάση εκμεταλλεύονται οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του για να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους.

Τα προβλήματα επιδεινώνονται για τον Μ. Εβερτ, εξαιτίας της άρσης της υποστήριξής του από υπολογίσιμη μερίδα επιχειρηματιών, οι οποίοι παραδοσιακά ενισχύουν και οικονομικά το κόμμα. Σύμφωνα με πληροφορίες δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες, που όχι μόνο έχουν πάψει να συνεισφέρουν οικονομικά στο κόμμα, αλλά εκφράζονται με ελάχιστα κολακευτικό τρόπο για τον πρόεδρο της ΝΔ. Μάλιστα ορισμένοι από αυτούς δεν κρύβουν τις προτιμήσεις τους, εμφανιζόμενοι σε γεύματα με εσωκομματικούς αντιπάλους του Μ. Εβερτ.

Προφανώς ο Μ. Εβερτ, έχοντας υπόψη του την όχι ιδιαίτερα ευνοϊκή για αυτόν κατάσταση, απέφυγε να απαντήσει στις προκλήσεις των εσωκομματικών αντιπάλων του, όπως αυτές εκδηλώθηκαν από την "ηγετική εμφάνιση" της Ντ. Μπακογιάννη,τις δηλώσεις του Σ. Κούβελα και τελευταία, χρονικά, την επίθεση από τονΚ. Μητσοτάκη.

Ο Μ. Εβερτ διαθέτει βέβαια απέναντι στους αντιπάλους του το πλεονέκτημα της "έδρας" και βέβαια την κομματική ηγεσία, η οποία του επιτρέπει να βάζει τους όρους της αναμέτρησης. Επιπλέον τον διευκολύνει και η θέση των διαφωνούντων, οι οποίοι έχουν δηλώσει ότι τάσσονται υπέρ των μεγάλων κομμάτων και των ισχυρών κυβερνήσεων.

Αυτά όμως δεν αρκούν για να εδραιώσει την κυριαρχία του στο κόμμα. Πολύ περισσότερο όταν συμβαίνει να μην έχει αρκετούς και ικανούς βουλευτές που να υποστηρίζουν τις επιλογές του "προς τα έξω". Εκεί, δηλαδή, που σε τελική ανάλυση κρίνονται όλα και η έκβαση της εσωκομματικής διαμάχης.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Η προσπάθεια που έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση για την αποκατάσταση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, πρέπει να τοποθετηθεί στο επικίνδυνα ταραγμένο βαλκανικό τοπίο, προκειμένου να γίνει κατανοητή η σημασία και η σκοπιμότητά της.

Το - σοβαρό - ενδεχόμενο να ξεσπάσει σερβοκροατικός πόλεμος μπορεί να αποτελεί ένα θαυμάσιο άλλοθι για την εμφάνιση αμερικανικών στρατευμάτων στα Βαλκάνια, που θα επιβάλουν τους όρους της αμερικανικής ειρήνης, μετά τη διευθέτηση των σερβοκροατικών διαφορών, προϋποθέτει όμως ταυτόχρονα τη διασφάλιση της "ηρεμίας" στο Βαλκανικό Νότο. Το κλειδί για την εξασφάλιση αυτής της ηρεμίας βρίσκεται στα Τίρανα, όπου σπεύδει αύριο ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας,όπου ασφαλώς, μεταξύ των άλλων, θα συζητήσει και τα διμερή θέματα που δηλητηριάζουν τις σχέσεις των δύο χωρών. Το μείζον, ωστόσο, ζήτημα της προσπάθειας, που - κατ' εντολή της Ουάσιγκτον - καταβάλλεται για την αποκατάσταση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, είναι ο καθησυχασμός των Τιράνων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν ψύχραιμα και κάτω από απόλυτο έλεγχο τη θύελλα που πιθανότατα θα ξεσπάσει βορειότερα.

Πράγματι, το αλβανικό έθνος μοιρασμένο έξω από τα όρια της μητρόπολης, στο Κοσσυφοπέδιο και στα Σκόπια,είναι δυνατό να αποτελέσει τη σπίθα που θα βάλει φωτιά σε ολόκληρη τη Βαλκανική. Μια τέτοια "ευκαιρία", η καλύτερη ίσως, για την "εθνική ολοκλήρωση" αυτού του λαού μέσα σε ένα και μόνο κράτος, παρουσιάζεται τη στιγμή που ο "μεγάλος εχθρός", η Σερβία, είναι απασχολημένη και αντιμέτωπη στα πεδία των μαχών με την Κροατία και η αμερικανική στρατιωτική παρουσία εδραιώνεται, προκειμένου να επιβάλει την ειρήνη, όπως την εννοεί η Ουάσιγκτον.

Η ολοκλήρωση, όμως, των αλβανικών στόχων προϋποθέτει την υλοποίηση ενός σεναρίου που κρύβει πολλούς κινδύνους και δημιουργεί προϋποθέσεις για εξελίξεις που δεν είναι δυνατό να τεθούν υπό έλεγχο.

Τα Τίρανα, λοιπόν, επιβάλλεται να αισθανθούν ασφάλεια και να ξεχάσουν, προς το παρόν τουλάχιστον, τις απαιτήσεις τους για αυτοδιάθεση των συμπαγών αλβανικών πληθυσμών στο Κόσσοβο και την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Οπως έχει γίνει γνωστό, πρόσφατα ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Γ. Κρίστοφερ με επιστολή του προς τον Ελληνα ομόλογό του Κάρολο Παπούλια απροκάλυπτα υποδεικνύει στην ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στο κλείσιμο των συνοριακών εκκρεμοτήτων με την Αλβανία, ικανοποιώντας το πάγιο αίτημα των Τιράνων για τον καθορισμό της οριογραμμής της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Στην ίδια επιστολή του ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών ζητά από την ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει να στηρίζει την αλβανική οικονομία, νομιμοποιώντας, μάλιστα, την παρουσία στην Ελλάδα μεγάλου αριθμού παρανόμως εργαζομένων Αλβανών.

Η ελληνική κυβέρνηση, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της Ουάσιγκτον και ελπίζοντας να αποκομίσει ανταλλάγματα για την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, εμφανίζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε αυτές τις ρυθμίσεις, έστω κι αν έχει να αντιμετωπίσει τις σοβαρότατες αντιρρήσεις των Γενικών Επιτελείων του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, κατά την επίσκεψη του Κ. Παπούλια στα Τίρανα θα προσφερθεί από την ελληνική πλευρά ικανοποιητική για τα Τίρανα ρύθμιση των συνοριακών εκκρεμοτήτων, ως πλαίσιο για τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος αντιμετώπισης των άλλων διαφορών μεταξύ των δύο χωρών.

Οι κινήσεις αυτές της ελληνικής κυβέρνησης, στο βαθμό που υλοποιηθούν, ίσως να αποτελέσουν κάποια πρώτα βήματα για την ελληνοαλβανική προσέγγιση, η οποία όμως είναι δυνατό να ολοκληρωθεί και να αποκτήσει ουσιαστικό, μόνιμο και όχι συγκυριακό περιεχόμενο μόνο αν αποκτήσει αυτοτελή δυναμική. Αυτό, όμως, προϋποθέτει την απομόνωση - στο μέτρο του δυνατού - των όποιων εξωβαλκανικών δυνάμεων "επιχειρούν" παιχνίδια στην περιοχή, χρησιμοποιώντας τις σχέσεις Αθήνας - Τιράνων.

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ

-----------------------------------------

Το μείζον ζήτημα της προσπάθειας, που - κατ' εντολή της Ουάσιγκτον - καταβάλλεται για την αποκατάσταση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, είναι ο καθησυχασμός των Τιράνων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν ψύχραιμα και κάτω από απόλυτο έλεγχο τη θύελλα που πιθανότατα θα ξεσπάσει βορειότερα

---------------------------------------------------------------

Οι "λαμπερές ανοιξιάτικες" μέρες για τον πρόεδρο της Πολιτικής Ανοιξης Αντ. Σαμαρά έχουν παρέλθει και πάντως βρίσκονται πίσω. Ο "ρυθμιστής" της προεδρικής εκλογής ανταποκρίθηκε στο ρόλο του, σύμφωνα με τη βούληση των ισχυρών αφεντικών της οικονομικοεκδοτικής ολιγαρχίας, και επανέρχεται στο συνήθη ρόλο της "εφεδρείας" του δικομματισμού, αναμένοντας την επόμενη "ευκαιρία", για να αποδείξει ότι υπάρχει λόγος ύπαρξής του, ως κομματικός σχηματισμός.

Προφανώς η πράξη αυτή του Αντ. Σαμαρά, της από κοινού εκλογής με το ΠΑΣΟΚ Προέδρου Δημοκρατίας, σηματοδοτεί την πορεία του στο εγγύς μέλλον και βαραίνει στις επόμενες κινήσεις του.

Ηδη μέχρι τώρα, χάρη της σύμπλευσης στην προεδρική εκλογή, έχει υποχρεωθεί να εγκαταλείψει το μανδύα του "σούπερ πατριώτη" τόσο στο θέμα της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας - ΕΕ όσο και στο Σκοπιανό, θέμα που αποτελούσε "ιδρυτικό" λόγο ύπαρξής του. Την επομένη της ψηφοφορίας στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, φρόντισε να αποσαφηνίσει τη γραμμή που θα ακολουθήσει στο εξής στα εθνικά θέματα: "Αυτά τα πράγματα θα πρέπει κάποτε να τα βάλουμε στη λογική μιας ευρύτερης συμφωνίας, μιας συναίνεσης".

Δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει την εξαιρετική ικανότητα "προσαρμογής" του προέδρου της Πολιτικής Ανοιξης. Ιδιαίτερα αυτό επιβεβαιώνεται στην άποψη που εξέφρασε στην ίδια συνέντευξη, στον "Φλας", για το Σκοπιανό: "Αυτή η νοοτροπία του να μην ακουμπάμε το πρόβλημα, τελικά οδηγεί στην ντεφακτοποίηση του Σκοπιανού με το όνομα Μακεδονία", ομολόγησε, χωρίς ταυτόχρονα να αντιταχθεί σε αυτή τη "νοοτροπία" και προοπτική.

Ταυτόχρονα αναγόρευσε ως πρώτη προτεραιότητα της "επόμενης μέρας" την υλοποίηση της πρωθυπουργικής εξαγγελίας "η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική" (!). Σε αυτό το "υπεύθυνο" και "εποικοδομητικό" επίπεδο αναμένεται να κινηθεί η πολιτική του παρέμβαση το επόμενο διάστημα.

Οι παραπάνω τοποθετήσεις του Αντ. Σαμαρά απλά υποδηλώνουν τη "νέα" γραμμή πλεύσης, η οποία παίρνει υπόψη της τα "καινούρια δεδομένα". Εχοντας εξαντλήσει το ρυθμιστικό ρόλο της, με βάση την κοινοβουλευτική δύναμή της, η Πολιτική Ανοιξη προετοιμάζεται για μια δύσκολη, γι' αυτήν, μάχη επιβίωσης και επιβεβαίωσης στην καθημερινότητα.

Με λίγα λόγια ο Αντ. Σαμαράς προετοιμάζεται να συμβάλει, στο μέτρο των δυνάμεών του, στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής και να στηρίξει μέσω των "εποικοδομητικών προτάσεών" του την απρόσκοπτη υλοποίησή τους.Η στάση του αυτή δεν υπαγορεύεται μόνο από τους γνωστούς λόγους (ρόλος και θέση στο πολιτικό παιχνίδι, συμφωνία επί της ουσίας με την εφαρμοζόμενη πολιτική), αλλά και γιατί προσδοκά να κερδίσει από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Ο πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης ασφαλώς γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο το πολιτικό τίμημα που κατέβαλε και θα συνεχίσει να πληρώνει για την ψήφο του στην προεδρική εκλογή στο νεοδημοκρατικής προέλευσης ακροατήριό του, αλλά προφανώς προσδοκά και κάποια οφέλη, που ίσως να ευελπιστεί ότι θα αντισταθμίσουν τη ζημιά, από το χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Ο χρονικός ορίζοντας όμως των δυόμισι χρόνων, πλην απροόπτου, μέχρι τις επόμενες εκλογές, είναι αρκετά μεγάλος για ένα κόμμα που δεν έχει τίποτα να δώσει σε αυτούς που το εμπιστεύτηκαν. Η δοκιμασία, λοιπόν, για τον αρχηγό της Πολιτικής Ανοιξης θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη και θα χρειαστεί να επιστρατεύσει όλες τις "ισχυρές" εφεδρείες που διαθέτει.

Π. Κ.