Μέρος Β

Πλουραλισμός στο ΚΚΕ;

Η αντίληψη, να υπάρχει πλουραλισμός στο ΚΚΕ, ώστε να μπορέσει αυτό να πάει ...μπροστά, αποτέλεσε ανέκαθεν το όχημα αλλοίωσης του χαρακτήρα του Κόμματος, προκειμένου να οδηγηθεί τελικά στη διάλυση και εξαφάνιση.

Την αντίληψη του ιδεολογικού πλουραλισμού ο Σταύρος Κασιμάτης (Σ. Κ.) την υποστηρίζει ανοιχτά, με ειλικρίνεια, δίχως να παίρνει υπόψη του ότι εξαιτίας της το ΚΚΕ ταλανίστηκε αρκετές φορές. Ιδιαίτερα πριν λίγα χρόνια... Γράφει ο Σ. Κ.: "Δεν μπορούσες να αναδειχτείς στην κομματική ιεραρχία, στις οργανώσεις που καθοδηγούσε το ΚΚΕ, όντας αντισταλινικός, αντι-ΕΣΣΔ, αντιζαχαριαδικός, αντι-ΚΚΕ, ούτε να έχεις αμφιβολίες πάνω σ' αυτά. Αν διαφωνούσες με τις αρχές και την πολιτική του Κόμματος..." (σελ. 254, υπογράμμιση Μ. Μ.).

Το πρώτο που σου έρχεται στο νου, διαβάζοντας τα παραπάνω, είναι: Πώς γίνεται να είναι κάποιος αντί σε όλα αυτά και να θέλει να βρίσκεται στο ΚΚΕ; Οταν, μάλιστα, είναι και αντι-ΚΚΕ, αντίθετος με τις αρχές του ΚΚΕ!Ιδεολογικοπολιτικά πλουραλιστικό κομμουνιστικό κόμμα ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξει. Και όχι μόνο κομμουνιστικό κόμμα, αλλά και αστικό. Οι βερμπαλισμοί που ακούμε, ότι το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΝ ή η ΝΔ, για παράδειγμα, είναι κόμματα πλουραλιστικά αποτελούν και υποκρισία. Γιατί ταυτίζουν κάποιες αποχρώσεις, που μπορεί να έχουν ορισμένοι σε επιμέρους πλευρές της γραμμής των κομμάτων τους, με τη γενική γραμμή. Στην οποία είναι άπαντες ομόγνωμοι,γιατί είναι σύμφωνοι στα στοιχεία εκείνα, που συγκροτούν τα θεμέλια του κόμματός τους. Πρόκειται για κόμματα που είναι απόλυτα μονολιθικά,όσον αφορά τη διαχωριστική γραμμή, που τα ίδια έχουν τραβήξει ανάμεσα σε αυτά και στο σοσιαλισμό. Ανάμεσα σε αυτά και στην πάλη κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Ετσι, όταν το 1991 το ΚΚΕ διασπάστηκε, ο λόγος ήταν ότι δε γινόταν να συγκατοικούν σε αυτό εκείνοι που αποδέχονταν τα θεμέλια του Κόμματος, με εκείνους που δεν είχαν κάποιες επιμέρους διαφορές με το ΚΚΕ, αλλά κατεδάφιζαν τα θεμέλιά του.

Η ουσία είναι ότι στο ΚΚΕ δεν μπορούσαν να βρίσκονται μαζί, εκείνοι που αποδέχονταν το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τον προλεταριακό διεθνισμό, τη δικτατορία του προλεταριάτου και άλλοι που τα απέρριπταν. Οπως δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν εκείνοι που αντιπαλεύουν τη "νέα τάξη πραγμάτων" και άλλοι (πρώην κομμουνιστές) που την αποδέχονται ως ...πραγματικότητα, στην οποία πρέπει να προσαρμοστούμε! Και άλλα...

Συνεπώς, ο Σ. Κ. δε θα 'πρεπε να καταγγείλει όσους και όποια όργανα του ΚΚΕ αντιτίθεντο σε τέτοιες αντιλήψεις και τις αντιμετώπιζαν αποφασιστικά. Αν είχε βγάλει κάποια συμπεράσματα, έστω των τελευταίων χρόνων, θα 'πρεπε να επικροτήσει αυτή τη στάση του ΚΚΕ.

Το ζήτημα αυτό είναι εξαιρετικά επίκαιρο.Το ΚΚΕ περιφρουρεί και προσπαθεί να δυναμώνει την ιδεολογικοπολιτική του ενότητα, επειδή αφορά την πάλη του για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης, αποτελεί τη βάση του αγώνα για τον σοσιαλισμό. Γιατί, όπως σωστά υπογράμμισε ο καθηγητής Δημήτρης Χαραλάμπης στη συζήτηση - παρουσίαση του βιβλίου "οι παράνομοι", "η συνειδητή απαίτηση του εργαζόμενου να ελέγξει τον κόσμο σε όφελός του είναι υπαρκτή. Αυτό δείχνει και η σημερινή κατάσταση που ζουν οι λαοί στην πρώην ΕΣΣΔ".

Αυτή η συνειδητή απαίτηση μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με την ύπαρξη και δράση του μαρξιστικού - λενινιστικού κομμουνιστικού κόμματος.

Εχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι οι μεγαλοστομίες και κραυγές των κατά καιρούς αναθεωρητών του μαρξισμού - λενινισμού, περί κατάπνιξης του ατομικού (της προσωπικότητας) από την ισοπεδωτική (!) συλλογικότητα, κατά κανόνα, δε γίνονται προκειμένου να ενισχυθεί το ατομικό, όποτε υπάρχει τέτοια ανάγκη, ώστε ταυτόχρονα να βοηθηθεί καλύτερα η ανάπτυξη της συλλογικότητας. Γίνονται για να εξαρθεί ο ατομικισμός τους και η περιφρόνησή τους στην ενιαία στάση και για να βρει διέξοδο η αποφυγή ανάληψης των ατομικών ευθυνών τους. Στη διάσπαση του Κόμματος, το 1991, αυτό το φαινόμενο βρήκε στο πρόσωπο των σοσιαλδημοκρατών "μας" την πιο εκφυλιστική του έκφραση.

Στην πραγματικότητα, αυτός ο ατομικισμός έχει την πηγή του στην εγκατάλειψη των αρχών συγκρότησης του ΚΚΕ.

Στο βιβλίο του, ο Σ. Κ. παραθέτει πάμπολλα στοιχεία, τα οποία περιλαμβάνονται είτε σε εκθέσεις (δικές του και άλλων), είτε σε τηλεγραφήματά τους προς το ΠΓ. Αυτά τα στοιχεία - ομολογίες μάς δείχνουν ότι ένας αριθμός στελεχών του ΚΚΕ, που δρούσαν στην Ελλάδα παράνομα, αναφέρονται σε άλλα στελέχη, τα οποία τα θεωρούν ύποπτα ή και χαφιέδες.

Ανεξάρτητα από το τι απ' αυτά (και άλλα) είναι βάσιμο ή όχι, ορθό ή λαθεμένο, το θέμα που πρέπει να τεθεί είναι: Το τότε ΠΓ και ο Ν. Ζαχαριάδης διαμόρφωναν γνώμη και άποψη (όντας στο εξωτερικό) από εκθέσεις κομματικών στελεχών που βρίσκονταν στην Ελλάδα. Η, και από εκθέσεις στελεχών. Προκύπτουν, επομένως, δύο μεγάλα ζητήματα.

Πρώτο: Αφού είναι έτσι (αποδεδειγμένα), γιατί δεν αναλαμβάνονται ευθύνες, απ' όσους τις έχουν, αλλά φορτώνονται όλες στην καθοδήγηση του ΚΚΕ, στη λειτουργία του, στις άλλες αρχές του και στον Ζαχαριάδη;

Δεύτερο: Οι Κ. Φιλίνης, Φ. Λαζάρου και διάφοροι άλλοι θεωρούσαν δικαίωμά τους να εκφράζουν γνώμη (θετική ή αρνητική) για συντρόφους. Θα λέγαμε, ότι, όχι μόνο είχαν το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση, από τη στιγμή που διαμόρφωναν κάποια σκέψη στηριγμένη σε στοιχεία ή ενδείξεις. Ωστόσο, αυτό το δικαίωμα, αυτή την υποχρέωση, δεν την αναγνωρίζουν στον τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Δηλαδή, δεν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να κρίνει με βάση εκθέσεις που του έστελναν τα εδώ καθοδηγητικά κέντρα!Το αν τα συμπεράσματα που έβγαιναν ήταν σωστά ή λαθεμένα, είναι άλλο θέμα. Αλλά εδώ δεν πρόκειται γι' αυτό. Δεν πρόκειται για κριτική σε αποφάσεις λαθεμένες. Πρόκειται για απόσειση των δικών τους ευθυνών και για μη εξαγωγή ενός ορθού διδάγματος: Οτι σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες γίνεται εξίσου δύσκολη η διαλεύκανση μιας σειράς τέτοιων περιπτώσεων, που μόνο η αναμονή και η συλλογική αντιμετώπιση μπορούν να διαλευκάνουν.

Γι' αυτό ακριβώς βασικό χαρακτηριστικό της σκέψης και της πρακτικής τους είναι η προσπάθεια να βγάζουν λάδι τον εαυτό τους (πάντα στο όνομα της ...δημοκρατίας!) και ταυτόχρονα να κατακεραυνώνουν άλλους. Οι άλλοι, δηλαδή οι "επάνω", έχουν την αποκλειστική ευθύνη για όλα, τα γνωρίζουν όλα, χαράσσουν την πορεία και καθορίζουν τη ...μοίρα όλων!

Πρόκειται για τη χοντροκομμένη έκφραση της πέρα για πέρα λαθεμένης αντίληψης "η ανίκανη ηγεσία και η καλή βάση", που είναι η αντίστροφη εκδοχή της εξίσου λαθεμένης αντίληψης "η ικανή ηγεσία και η ανίκανη βάση"!

Τα βάρη και οι ευθύνες, φυσικά, δεν είναι ισομερή. Τα καθοδηγητικά όργανα- και πρώτα απ' όλα τα ανώτατα - έχουν πολύ μεγαλύτερη ευθύνη και κρίνονται ανάλογα, τόσο για τα αρνητικά, όσο και για τα θετικά. Για παράδειγμα, όταν γίνεται αναφορά στη Συμφωνία του Λιβάνου ή της Βάρκιζας, είναι φανερό ότι τις ευθύνες τις επωμίζεται η τότε καθοδήγηση του ΚΚΕ κατά κύριο λόγο, καθώς και του ΕΑΜ. Δεν τις φορτώνουμε στη "βάση". Γι' αυτό και η ανάδειξη των στελεχών είναι ένα από τα κατ' εξοχήν σοβαρά, σύνθετα και καίρια ζητήματα.

Ομως, στο προκείμενο, υπάρχει ένα βασικό θέμα: Ο Σ. Κ. ήταν στην Κεντρική Επιτροπή και στο ΠΓ. Οι Λαζάρου, Φιλίνης και λοιποί ήταν καθοδηγητικά στελέχη και αργότερα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Το ίδιο και πολλοί άλλοι. Επομένως, κι αν ακόμα η αντίληψη περί "κακής ηγεσίας και καλής βάσης" ήταν σωστή, και τότε δε θα μπορούσαν να αποσείσουν τις ευθύνες τους.Και όμως. Ο Σ. Κ., ενώ είναι σκληρότατος στην κριτική του, όσον αφορά τις ευθύνες άλλων ή όσων αφορά εκείνα για τα οποία ο ίδιος θεωρεί άλλους ως υπεύθυνους, δεν είναι καθόλου αμείλικτος ως προς τον εαυτό του. Η όποια αυτοκριτική αποπειράται να κάνει είναι επιδερμική. Δεν αναφερόμαστε στους υπόλοιπους, οι οποίοι φαίνεται πως ούτε καν γνωρίζουν τη λέξη αυτοκριτική.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

(Αύριο το Γ Μέρος)

Μέρος Β

Πλουραλισμός στο ΚΚΕ;

Η αντίληψη, να υπάρχει πλουραλισμός στο ΚΚΕ, ώστε να μπορέσει αυτό να πάει ...μπροστά, αποτέλεσε ανέκαθεν το όχημα αλλοίωσης του χαρακτήρα του Κόμματος, προκειμένου να οδηγηθεί τελικά στη διάλυση και εξαφάνιση.

Την αντίληψη του ιδεολογικού πλουραλισμού ο Σταύρος Κασιμάτης (Σ. Κ.) την υποστηρίζει ανοιχτά, με ειλικρίνεια, δίχως να παίρνει υπόψη του ότι εξαιτίας της το ΚΚΕ ταλανίστηκε αρκετές φορές. Ιδιαίτερα πριν λίγα χρόνια... Γράφει ο Σ. Κ.: "Δεν μπορούσες να αναδειχτείς στην κομματική ιεραρχία, στις οργανώσεις που καθοδηγούσε το ΚΚΕ, όντας αντισταλινικός, αντι-ΕΣΣΔ, αντιζαχαριαδικός, αντι-ΚΚΕ, ούτε να έχεις αμφιβολίες πάνω σ' αυτά. Αν διαφωνούσες με τις αρχές και την πολιτική του Κόμματος..." (σελ. 254, υπογράμμιση Μ. Μ.).

Το πρώτο που σου έρχεται στο νου, διαβάζοντας τα παραπάνω, είναι: Πώς γίνεται να είναι κάποιος αντί σε όλα αυτά και να θέλει να βρίσκεται στο ΚΚΕ; Οταν, μάλιστα, είναι και αντι-ΚΚΕ, αντίθετος με τις αρχές του ΚΚΕ!Ιδεολογικοπολιτικά πλουραλιστικό κομμουνιστικό κόμμα ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξει. Και όχι μόνο κομμουνιστικό κόμμα, αλλά και αστικό. Οι βερμπαλισμοί που ακούμε, ότι το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΝ ή η ΝΔ, για παράδειγμα, είναι κόμματα πλουραλιστικά αποτελούν και υποκρισία. Γιατί ταυτίζουν κάποιες αποχρώσεις, που μπορεί να έχουν ορισμένοι σε επιμέρους πλευρές της γραμμής των κομμάτων τους, με τη γενική γραμμή. Στην οποία είναι άπαντες ομόγνωμοι,γιατί είναι σύμφωνοι στα στοιχεία εκείνα, που συγκροτούν τα θεμέλια του κόμματός τους. Πρόκειται για κόμματα που είναι απόλυτα μονολιθικά,όσον αφορά τη διαχωριστική γραμμή, που τα ίδια έχουν τραβήξει ανάμεσα σε αυτά και στο σοσιαλισμό. Ανάμεσα σε αυτά και στην πάλη κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Ετσι, όταν το 1991 το ΚΚΕ διασπάστηκε, ο λόγος ήταν ότι δε γινόταν να συγκατοικούν σε αυτό εκείνοι που αποδέχονταν τα θεμέλια του Κόμματος, με εκείνους που δεν είχαν κάποιες επιμέρους διαφορές με το ΚΚΕ, αλλά κατεδάφιζαν τα θεμέλιά του.

Η ουσία είναι ότι στο ΚΚΕ δεν μπορούσαν να βρίσκονται μαζί, εκείνοι που αποδέχονταν το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τον προλεταριακό διεθνισμό, τη δικτατορία του προλεταριάτου και άλλοι που τα απέρριπταν. Οπως δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν εκείνοι που αντιπαλεύουν τη "νέα τάξη πραγμάτων" και άλλοι (πρώην κομμουνιστές) που την αποδέχονται ως ...πραγματικότητα, στην οποία πρέπει να προσαρμοστούμε! Και άλλα...

Συνεπώς, ο Σ. Κ. δε θα 'πρεπε να καταγγείλει όσους και όποια όργανα του ΚΚΕ αντιτίθεντο σε τέτοιες αντιλήψεις και τις αντιμετώπιζαν αποφασιστικά. Αν είχε βγάλει κάποια συμπεράσματα, έστω των τελευταίων χρόνων, θα 'πρεπε να επικροτήσει αυτή τη στάση του ΚΚΕ.

Το ζήτημα αυτό είναι εξαιρετικά επίκαιρο.Το ΚΚΕ περιφρουρεί και προσπαθεί να δυναμώνει την ιδεολογικοπολιτική του ενότητα, επειδή αφορά την πάλη του για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης, αποτελεί τη βάση του αγώνα για τον σοσιαλισμό. Γιατί, όπως σωστά υπογράμμισε ο καθηγητής Δημήτρης Χαραλάμπης στη συζήτηση - παρουσίαση του βιβλίου "οι παράνομοι", "η συνειδητή απαίτηση του εργαζόμενου να ελέγξει τον κόσμο σε όφελός του είναι υπαρκτή. Αυτό δείχνει και η σημερινή κατάσταση που ζουν οι λαοί στην πρώην ΕΣΣΔ".

Αυτή η συνειδητή απαίτηση μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με την ύπαρξη και δράση του μαρξιστικού - λενινιστικού κομμουνιστικού κόμματος.

Εχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι οι μεγαλοστομίες και κραυγές των κατά καιρούς αναθεωρητών του μαρξισμού - λενινισμού, περί κατάπνιξης του ατομικού (της προσωπικότητας) από την ισοπεδωτική (!) συλλογικότητα, κατά κανόνα, δε γίνονται προκειμένου να ενισχυθεί το ατομικό, όποτε υπάρχει τέτοια ανάγκη, ώστε ταυτόχρονα να βοηθηθεί καλύτερα η ανάπτυξη της συλλογικότητας. Γίνονται για να εξαρθεί ο ατομικισμός τους και η περιφρόνησή τους στην ενιαία στάση και για να βρει διέξοδο η αποφυγή ανάληψης των ατομικών ευθυνών τους. Στη διάσπαση του Κόμματος, το 1991, αυτό το φαινόμενο βρήκε στο πρόσωπο των σοσιαλδημοκρατών "μας" την πιο εκφυλιστική του έκφραση.

Στην πραγματικότητα, αυτός ο ατομικισμός έχει την πηγή του στην εγκατάλειψη των αρχών συγκρότησης του ΚΚΕ.

Στο βιβλίο του, ο Σ. Κ. παραθέτει πάμπολλα στοιχεία, τα οποία περιλαμβάνονται είτε σε εκθέσεις (δικές του και άλλων), είτε σε τηλεγραφήματά τους προς το ΠΓ. Αυτά τα στοιχεία - ομολογίες μάς δείχνουν ότι ένας αριθμός στελεχών του ΚΚΕ, που δρούσαν στην Ελλάδα παράνομα, αναφέρονται σε άλλα στελέχη, τα οποία τα θεωρούν ύποπτα ή και χαφιέδες.

Ανεξάρτητα από το τι απ' αυτά (και άλλα) είναι βάσιμο ή όχι, ορθό ή λαθεμένο, το θέμα που πρέπει να τεθεί είναι: Το τότε ΠΓ και ο Ν. Ζαχαριάδης διαμόρφωναν γνώμη και άποψη (όντας στο εξωτερικό) από εκθέσεις κομματικών στελεχών που βρίσκονταν στην Ελλάδα. Η, και από εκθέσεις στελεχών. Προκύπτουν, επομένως, δύο μεγάλα ζητήματα.

Πρώτο: Αφού είναι έτσι (αποδεδειγμένα), γιατί δεν αναλαμβάνονται ευθύνες, απ' όσους τις έχουν, αλλά φορτώνονται όλες στην καθοδήγηση του ΚΚΕ, στη λειτουργία του, στις άλλες αρχές του και στον Ζαχαριάδη;

Δεύτερο: Οι Κ. Φιλίνης, Φ. Λαζάρου και διάφοροι άλλοι θεωρούσαν δικαίωμά τους να εκφράζουν γνώμη (θετική ή αρνητική) για συντρόφους. Θα λέγαμε, ότι, όχι μόνο είχαν το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση, από τη στιγμή που διαμόρφωναν κάποια σκέψη στηριγμένη σε στοιχεία ή ενδείξεις. Ωστόσο, αυτό το δικαίωμα, αυτή την υποχρέωση, δεν την αναγνωρίζουν στον τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Δηλαδή, δεν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να κρίνει με βάση εκθέσεις που του έστελναν τα εδώ καθοδηγητικά κέντρα!Το αν τα συμπεράσματα που έβγαιναν ήταν σωστά ή λαθεμένα, είναι άλλο θέμα. Αλλά εδώ δεν πρόκειται γι' αυτό. Δεν πρόκειται για κριτική σε αποφάσεις λαθεμένες. Πρόκειται για απόσειση των δικών τους ευθυνών και για μη εξαγωγή ενός ορθού διδάγματος: Οτι σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες γίνεται εξίσου δύσκολη η διαλεύκανση μιας σειράς τέτοιων περιπτώσεων, που μόνο η αναμονή και η συλλογική αντιμετώπιση μπορούν να διαλευκάνουν.

Γι' αυτό ακριβώς βασικό χαρακτηριστικό της σκέψης και της πρακτικής τους είναι η προσπάθεια να βγάζουν λάδι τον εαυτό τους (πάντα στο όνομα της ...δημοκρατίας!) και ταυτόχρονα να κατακεραυνώνουν άλλους. Οι άλλοι, δηλαδή οι "επάνω", έχουν την αποκλειστική ευθύνη για όλα, τα γνωρίζουν όλα, χαράσσουν την πορεία και καθορίζουν τη ...μοίρα όλων!

Πρόκειται για τη χοντροκομμένη έκφραση της πέρα για πέρα λαθεμένης αντίληψης "η ανίκανη ηγεσία και η καλή βάση", που είναι η αντίστροφη εκδοχή της εξίσου λαθεμένης αντίληψης "η ικανή ηγεσία και η ανίκανη βάση"!

Τα βάρη και οι ευθύνες, φυσικά, δεν είναι ισομερή. Τα καθοδηγητικά όργανα- και πρώτα απ' όλα τα ανώτατα - έχουν πολύ μεγαλύτερη ευθύνη και κρίνονται ανάλογα, τόσο για τα αρνητικά, όσο και για τα θετικά. Για παράδειγμα, όταν γίνεται αναφορά στη Συμφωνία του Λιβάνου ή της Βάρκιζας, είναι φανερό ότι τις ευθύνες τις επωμίζεται η τότε καθοδήγηση του ΚΚΕ κατά κύριο λόγο, καθώς και του ΕΑΜ. Δεν τις φορτώνουμε στη "βάση". Γι' αυτό και η ανάδειξη των στελεχών είναι ένα από τα κατ' εξοχήν σοβαρά, σύνθετα και καίρια ζητήματα.

Ομως, στο προκείμενο, υπάρχει ένα βασικό θέμα: Ο Σ. Κ. ήταν στην Κεντρική Επιτροπή και στο ΠΓ. Οι Λαζάρου, Φιλίνης και λοιποί ήταν καθοδηγητικά στελέχη και αργότερα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Το ίδιο και πολλοί άλλοι. Επομένως, κι αν ακόμα η αντίληψη περί "κακής ηγεσίας και καλής βάσης" ήταν σωστή, και τότε δε θα μπορούσαν να αποσείσουν τις ευθύνες τους.Και όμως. Ο Σ. Κ., ενώ είναι σκληρότατος στην κριτική του, όσον αφορά τις ευθύνες άλλων ή όσων αφορά εκείνα για τα οποία ο ίδιος θεωρεί άλλους ως υπεύθυνους, δεν είναι καθόλου αμείλικτος ως προς τον εαυτό του. Η όποια αυτοκριτική αποπειράται να κάνει είναι επιδερμική. Δεν αναφερόμαστε στους υπόλοιπους, οι οποίοι φαίνεται πως ούτε καν γνωρίζουν τη λέξη αυτοκριτική.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

(Αύριο το Γ Μέρος)

Τα 50χρονα της θυσίας της Κούλας Ελευθεριάδου, που εκτελέστηκε μαζί με τον Γρηγόρη Ελευθεριάδη (απλή συνωνυμία) στις 6 Μάη 1947, τίμησε την Κυριακή 11 Μάη η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

Στην τιμητική εκδήλωση, που έγινε στον τάφο της στα εγκατελειμένα νεκροταφεία του Δήμου Αγίου Παύλου Θεσσαλονίκης, που κάποτε, πριν το Επταπύργιο, ήταν τόπος εκτέλεσης, παρέστησαν αντιπροσωπείες από την Αχτιδική, Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, του Συμβουλίου Πόλης της ΚΝΕ και της ΚΟΒ Αγίου Παύλου.

Η αγωνιστικότητα και η πίστη της Κούλας αναδεικνύεται μέσα από το γράμμα της που γράφτηκε στις φυλακές του Γεντί - Κουλέ, μία μέρα πριν την εκτέλεσή της, το οποίο και παραθέτουμε.

"Αγαπημένοι μου

Ο τέτοιος θάνατός μου ίσως να σας φανεί σαν ένα γερό χτύπημα. Ομως αν καλοσκεφτείτε θα βρείτε ότι καλύτερα που πεθαίνω για τα ιδανικά μου τίμια, που είναι και ιδανικά όλων των εργαζομένων, παρά να ζήσω άτιμη προδίνοντας το κόμμα μου, που στέκει πρωτοπόρο και καθοδηγεί το λαό μας στην πάλη του για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Λευτεριά. Είμαι περήφανη γιατί πεθαίνω σαν λαϊκή αγωνίστρια και μέσα από τις γραμμές του ηρωικού ΚΚΕ.

Στερνή μου επιθυμία για σας τους σπιτικούς μου είναι να πονέσετε, αγαπήσετε και δώσετε ό,τι μπορείτε στο Κόμμα που παλεύει για τα καθολικά λαϊκά συμφέροντα, στο Κόμμα που έλαχε σε μένα η τιμή να είμαι μέλος του.

Πέσ' τε σ' όλες τις γνωστές κομμουνίστριες, ΕΑΜίτισσες, ΕΠΟΝίτισσες και όλες τις Δημοκράτισσες που παλεύουν για τα δικαιώματα και τη χειραφέτηση της Ελληνίδας, ότι τα φονικά βόλια του νεοφασισμού που τρύπησαν το στήθος μου, τους βάζουν καινούρια καθήκοντα για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική απολύτρωση της Ελληνίδας.

Μην κλαίτε για το χαμό μου, δε χάθηκα. Επιτελώντας το εθνικό, λαϊκό, κομματικό μου καθήκον πότισα και εγώ με το λιγοστό μου αίμα το δέντρο της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Ενότητας και Λευτεριάς.

Εσύ Σοφία, ό,τι έκανες για μένα που δούλευα στο Κόμμα, να συνεχίσεις να προσφέρεις ό,τι μπορείς σ' αυτό με τη βεβαιότητα ότι εκπληρώνεις με τη σειρά σου το καθήκον για την πραγμάτωση των ιδανικών που μ' ανέβασαν στη μεγάλη τιμή, να πεθάνω γι' αυτά.

Εσύ, αγαπημένη μου αδελφούλα Εφη, στέριωσε γερά τα πόδια σου στο έδαφος που πατάς, ακολούθησε με συνέπεια το δρόμο που άνοιξαν χιλιάδες ήρωες, λαϊκοί αγωνιστές. Σου αφήνω το ρολόγι μου για να με θυμάσαι για πάντα.

Πολλά - Πολλά φιλιά.

Κούλα

5-5-1947".

Τα 50χρονα της θυσίας της Κούλας Ελευθεριάδου, που εκτελέστηκε μαζί με τον Γρηγόρη Ελευθεριάδη (απλή συνωνυμία) στις 6 Μάη 1947, τίμησε την Κυριακή 11 Μάη η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

Στην τιμητική εκδήλωση, που έγινε στον τάφο της στα εγκατελειμένα νεκροταφεία του Δήμου Αγίου Παύλου Θεσσαλονίκης, που κάποτε, πριν το Επταπύργιο, ήταν τόπος εκτέλεσης, παρέστησαν αντιπροσωπείες από την Αχτιδική, Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, του Συμβουλίου Πόλης της ΚΝΕ και της ΚΟΒ Αγίου Παύλου.

Η αγωνιστικότητα και η πίστη της Κούλας αναδεικνύεται μέσα από το γράμμα της που γράφτηκε στις φυλακές του Γεντί - Κουλέ, μία μέρα πριν την εκτέλεσή της, το οποίο και παραθέτουμε.

"Αγαπημένοι μου

Ο τέτοιος θάνατός μου ίσως να σας φανεί σαν ένα γερό χτύπημα. Ομως αν καλοσκεφτείτε θα βρείτε ότι καλύτερα που πεθαίνω για τα ιδανικά μου τίμια, που είναι και ιδανικά όλων των εργαζομένων, παρά να ζήσω άτιμη προδίνοντας το κόμμα μου, που στέκει πρωτοπόρο και καθοδηγεί το λαό μας στην πάλη του για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Λευτεριά. Είμαι περήφανη γιατί πεθαίνω σαν λαϊκή αγωνίστρια και μέσα από τις γραμμές του ηρωικού ΚΚΕ.

Στερνή μου επιθυμία για σας τους σπιτικούς μου είναι να πονέσετε, αγαπήσετε και δώσετε ό,τι μπορείτε στο Κόμμα που παλεύει για τα καθολικά λαϊκά συμφέροντα, στο Κόμμα που έλαχε σε μένα η τιμή να είμαι μέλος του.

Πέσ' τε σ' όλες τις γνωστές κομμουνίστριες, ΕΑΜίτισσες, ΕΠΟΝίτισσες και όλες τις Δημοκράτισσες που παλεύουν για τα δικαιώματα και τη χειραφέτηση της Ελληνίδας, ότι τα φονικά βόλια του νεοφασισμού που τρύπησαν το στήθος μου, τους βάζουν καινούρια καθήκοντα για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική απολύτρωση της Ελληνίδας.

Μην κλαίτε για το χαμό μου, δε χάθηκα. Επιτελώντας το εθνικό, λαϊκό, κομματικό μου καθήκον πότισα και εγώ με το λιγοστό μου αίμα το δέντρο της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Ενότητας και Λευτεριάς.

Εσύ Σοφία, ό,τι έκανες για μένα που δούλευα στο Κόμμα, να συνεχίσεις να προσφέρεις ό,τι μπορείς σ' αυτό με τη βεβαιότητα ότι εκπληρώνεις με τη σειρά σου το καθήκον για την πραγμάτωση των ιδανικών που μ' ανέβασαν στη μεγάλη τιμή, να πεθάνω γι' αυτά.

Εσύ, αγαπημένη μου αδελφούλα Εφη, στέριωσε γερά τα πόδια σου στο έδαφος που πατάς, ακολούθησε με συνέπεια το δρόμο που άνοιξαν χιλιάδες ήρωες, λαϊκοί αγωνιστές. Σου αφήνω το ρολόγι μου για να με θυμάσαι για πάντα.

Πολλά - Πολλά φιλιά.

Κούλα

5-5-1947".

Το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) διοργανώνει 3ήμερη εκδρομή στις 23 - 25 Μάη 1997 στο Γράμμο, τιμώντας τα 50 χρόνια της δράσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η έδρα της εκδρομής θα είναι στη γραφική λίμνη της Καστοριάς.

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε στα τηλ. 88.10.046, 88.10.074 (Οι θέσεις είναι περιορισμένες).

• Η ομάδα εργασίας των δασκάλων του Τμήματος των Εκπαιδευτικών Προβλημάτων του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών σας προσκαλεί στη διάλεξη - συζήτηση που οργανώνει, με θέμα:

"Η διδασκαλία των θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στη Θ.Ο.Χ.Α.".

Η διάλεξη θα γίνει στην αίθουσα διάλεξης του ΚΜΕ την Παρασκευή 23 Μάη και ώρα 7 μ.μ. (Πατησίων & Τροίας 36, στάση Αγγελοπούλου).

Θα θεωρήσουμε ιδιαίτερη τιμή την παρουσία σας και πιστεύουμε ότι θα συμβάλετε με τις ενδεχόμενες παρεμβάσεις σας στην προβληματική μας.

Το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, Παράρτημα Θεσσαλονίκης, σας προσκαλεί στην εκδήλωση - συζήτηση με θέμα: "Ανάπτυξη και Περιβάλλον". Την Πέμπτη 15 Μάη στις 8 μ.μ. στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλους 27, 1ος όροφος.

Εισήγηση εκ μέρους του ΚΜΕ θα κάνει ο Κώστας Κατσιάβαλος,μέλος της προσωρινής ΔΕ του Παραρτήματος Θεσσαλονίκης του ΚΜΕ.

Το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) διοργανώνει 3ήμερη εκδρομή στις 23 - 25 Μάη 1997 στο Γράμμο, τιμώντας τα 50 χρόνια της δράσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η έδρα της εκδρομής θα είναι στη γραφική λίμνη της Καστοριάς.

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε στα τηλ. 88.10.046, 88.10.074 (Οι θέσεις είναι περιορισμένες).

• Η ομάδα εργασίας των δασκάλων του Τμήματος των Εκπαιδευτικών Προβλημάτων του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών σας προσκαλεί στη διάλεξη - συζήτηση που οργανώνει, με θέμα:

"Η διδασκαλία των θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στη Θ.Ο.Χ.Α.".

Η διάλεξη θα γίνει στην αίθουσα διάλεξης του ΚΜΕ την Παρασκευή 23 Μάη και ώρα 7 μ.μ. (Πατησίων & Τροίας 36, στάση Αγγελοπούλου).

Θα θεωρήσουμε ιδιαίτερη τιμή την παρουσία σας και πιστεύουμε ότι θα συμβάλετε με τις ενδεχόμενες παρεμβάσεις σας στην προβληματική μας.

Το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, Παράρτημα Θεσσαλονίκης, σας προσκαλεί στην εκδήλωση - συζήτηση με θέμα: "Ανάπτυξη και Περιβάλλον". Την Πέμπτη 15 Μάη στις 8 μ.μ. στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλους 27, 1ος όροφος.

Εισήγηση εκ μέρους του ΚΜΕ θα κάνει ο Κώστας Κατσιάβαλος,μέλος της προσωρινής ΔΕ του Παραρτήματος Θεσσαλονίκης του ΚΜΕ.