Απαντώντας στα παραπάνω ζητήματα, η Αλέκα Παπαρήγα ανάμεσα στα άλλα είπε:

«Το ερώτημα που θέτουμε σήμερα είναι το εξής: Είναι δυνατόν οι ΕΒΕ να αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους με τον ίδιο τρόπο, με τις ίδιες μορφές δράσης, με τα ίδια αιτήματα, με την ίδια πολιτική συμπεριφορά που το έκαναν πριν 10, 20 και 30 χρόνια;

Σίγουρα όχι. Δε λέμε, βεβαίως, να εγκαταλειφθούν όλα τα αιτήματα που κατά καιρούς το κίνημα των ΕΒΕ πρόβαλλε, όπως π.χ. το θέμα των αυξήσεων στις τιμές χονδρικής. `Η το θέμα των άμεσων και έμμεσων φόρων, ζητήματα της επαγγελματικής στέγης. Και αυτά χρειάζονται, αλλά με προσαρμογές. Ομως, από μόνα τους δεν αποτελούν σήμερα ούτε σημεία ανώτατης πίεσης, ούτε μπορούν να ανακόψουν την πορεία των πραγμάτων.

Είναι δυνατόν, επίσης, να φέρουν αποτέλεσμα θέσεις περί κανόνων υγιούς ανταγωνισμού, όταν μάλιστα αυτούς τους κανόνες τους καθορίζουν, αυτοί που ενδιαφέρονται για τα "μεγάλα ψάρια" και μόνο, όταν μένει ο ίδιος συσχετισμός δύναμης; Σίγουρα όχι. Υπάρχει ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός και αυτός δεν μπορεί να είναι τίμιος και ηθικός ή ισότιμος. Γιατί είναι ανταγωνισμός ανάμεσα σε άνισους, ισχυρούς και ανίσχυρους.

Χρειάζεται αναπροσαρμογή και εκσυγχρονισμός των στόχων πάλης, και ταυτόχρονα πολιτικοποίηση του αγώνα, με την έννοια ότι και οι ΕΒΕ πρέπει να δράσουν για αλλαγή συσχετισμού δύναμης, για ανατροπή αυτής της πολιτικής και των φορέων της.

Αν περιορίζονται σε ορισμένα αιτήματα άψυχα και χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, ενώ δεν αμφισβητούν τη γενικότερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, την πολιτική της ΟΝΕ, του ευρώ, των ελευθεριών του Μάαστριχτ, την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων, τότε δε θα υπάρξουν αποτελέσματα. Δε θα τους φοβηθούν και έτσι δε θα μπορέσουν να έχουν και κάποιες επιμέρους κατακτήσεις.

Για τους ΕΒΕ μπαίνει το ίδιο ζήτημα που μπαίνει μπροστά στην εργατική τάξη. Με τα μονοπώλια ή με το λαό. Από τη στιγμή που τίθεται θέμα καθορισμού του κύριου αντίπαλου των ΕΒΕ, ταυτόχρονα τίθεται ζήτημα ποιοι είναι οι σύμμαχοι των ΕΒΕ.

Απαντάμε απερίφραστα η εργατική τάξη ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ, η φτωχή αγροτιά. Αν δεν το συνειδητοποιήσουν αυτό το πράγμα στην πλειοψηφία τους οι ΕΒΕ, είναι καταδικασμένοι σε μια άνευ αποτελεσμάτων άμυνα. Θα είναι περισσότερο παθητικοί παρατηρητές των εξελίξεων και πολύ λίγο ενεργητικοί προς όφελός τους.

Το ΚΚΕ θεωρεί στρατηγικής σημασίας την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους ΕΒΕ. Επιδιώκει άμεσα την κοινή δράση με εκείνους τους ΕΒΕ που κατανοούν την ανάγκη να αγωνιστούν σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Βεβαίως, θεωρούμε ότι η πρώτη που έχει υποχρέωση να απευθύνει χέρι συμμαχίας είναι η εργατική τάξη. Ταυτόχρονα, όμως, πιστεύουμε ότι με τις σημερινές εμπειρίες και οι ίδιοι οι ΕΒΕ οφείλουν να συνειδητοποιήσουν το ζήτημα αυτό και να κάνουν τις δικές τους προσπάθειες.

Δεν πρέπει π.χ. οι ΕΒΕ, αυτοί που απασχολούν μισθωτή εργασία, να αισθάνονται ότι θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της επιβίωσης ή της χρεοκοπίας, όταν οι μισθοί των εργατοϋπαλλήλων είναι πολύ χαμηλοί, ή όταν οι κρατήσεις είναι μεγαλύτερες. Δεν πρέπει να δέχονται να υπογράφονται κοινές συμβάσεις με μισθούς φτώχειας από κοινού με τις οργανώσεις των βιομηχάνων και μεγαλεμπόρων.

Σ' αυτήν την περίπτωση βγάζουν κάτι παραπάνω από την υπεραξία των εργαζομένων, μόνο που αυτό δε φθάνει ούτε για τα δικά τους έξοδα, πολύ περισσότερο δεν μπορούν να συσσωρεύσουν ένα ποσό, για να σταθεροποιήσουν και να αναπτύξουν τη δουλιά τους.

Δε λέμε ότι αυτές οι διαφορές μπορεί να παραμεριστούν, όμως αυτό που έχει σημασία είναι να δρομολογηθεί η κοινή δράση κατά των μονοπωλίων.

Η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου πρέπει να πάρει τη μορφή μιας εξελισσόμενης συσπείρωσης προς ένα μεγάλο ενιαίο πανελλαδικό κοινωνικό πολιτικό μέτωπο, που εμείς το βλέπουμε ως κοινωνικό πολιτικό Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο.

Αν σήμερα στις πανελλαδικές συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατοϋπαλλήλων, των ΕΒΕ και της αγροτιάς κυριαρχούσαν οι ταξικές, οι ριζοσπαστικές γενικότερα δυνάμεις, τότε θα μπορούσε και στις σημερινές συνθήκες η κοινωνική συμμαχία να είχε πάρει έναν επίσημο πανελλαδικό χαρακτήρα, να έχει θετικό αντίκτυπο και στο πολιτικό επίπεδο. Τα μέτρα της κυβέρνησης, η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θα συναντούσαν τεράστιες δυσκολίες, θα είχαν εμπόδια.

Ιδού ένα βασικό καθήκον και για τους ΕΒΕ. Να αναδείξουν μαζικά τις αντιμονοπωλιακές δυνάμεις στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, να έρθουν κοντά στο ΚΚΕ, να δράσουν μαζί με το ΚΚΕ, να δώσουν δύναμη στο ΚΚΕ, να έρθουν στις γραμμές του.

Ενα εξίσου σημαντικό ζήτημα είναι η προοπτική. Κανένας αγώνας λαϊκός δεν είχε μικρά ή μεγάλα αποτελέσματα, όταν ήταν προσκολλημένος σε κάποια αιτήματα του σήμερα δίχως χάραξη στρατηγικής για το αύριο.

Πρέπει να ξέρεις πού θέλεις να πας, να φτάσεις.

Τι θα δώσει το αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό μέτωπο στους ΕΒΕ;

1. Τη δύναμη να αγωνίζονται ενωτικά σήμερα, να αποκτούν συμμάχους, να ματαιώνουν χειρότερα μέτρα, να τα δυσκολεύουν και να αποσπούν ορισμένες κατακτήσεις, εφαλτήριο για να συνεχίσουν από καλύτερες θέσεις.

2. Να προετοιμάσουν το αύριο, να έχουν προοπτική.

Απευθυνόμαστε στους ΕΒΕ για διάλογο και συζήτηση με την πρότασή μας για δημιουργία προϋποθέσεων λαϊκής οικονομίας, λαϊκής εξουσίας. Τα συγκεντρωμένα βασικά μέσα παραγωγής πρέπει να αποτελέσουν κοινωνική ιδιοκτησία. Κοινωνική ιδιοκτησία συνεπάγεται κρατικό σχεδιασμό υπέρ του λαού, άρα και υπέρ των μικρών επιχειρηματιών, των ΕΒΕ. Η κοινωνικοποίηση ως ανώτερη μορφή συγκέντρωσης, θα συμπληρώνεται και με τον παραγωγικό συνεταιρισμό που θα εξουδετερώσει τα μειονεκτήματα της μικροεπιχείρισης. Θα αξιοποιηθεί, δηλαδή, ο συνεταιρισμός σαν μορφή συγκέντρωσης της παραγωγής σε τομείς που κυριαρχεί η μικρή ιδιοκτησία. Ταυτόχρονα, θα δημιουργούνται συνεταιρισμοί για την προμήθεια πρώτων υλών, για τη διάθεση των εμπορευμάτων σε συνεργασία με τον αντίστοιχο κρατικό τομέα.

Το αίτημα των συνεταιρισμών το αναδείχνουμε και σήμερα, όμως πρέπει να γεμίζει με αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, να συμβάλλει σε συμμαχίες και σε συσπείρωση, να δείξει την προοπτική μέσα και από την ίδια την πείρα των ΕΒΕ.

Αναφερόμενη σε μερικά ζητήματα της επικαιρότητας, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε σε προβλήματα όπως:

-- Η επιχειρούμενη απελευθέρωση του ωραρίου. Η πρόταση της κυβέρνησης είναι τα καταστήματα να είναι ανοιχτά μέχρι τις 11 το βράδυ από τις 8 το πρωί, δηλαδή 16 ώρες. Το πρόσχημα είναι ότι η Ελλάδα είναι τουριστική χώρα σε όλη της την έκταση. Οτι έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ότι θα διευκολύνονται οι καταναλωτές, ότι θα ενταθεί ο ανταγωνισμός και θα έχουν καλύτερες τιμές. Αυτό που θα συμβεί πραγματικά είναι να εκτοπιστούν πιο γρήγορα από την αγορά μικρομάγαζα και μικροβιοτέχνες.

-- Ο κανονισμός της Κομισιόν για το δικαίωμα να πουλάνε τα μαγαζιά κάτω του κόστους. Και πάλι επιστρατεύεται το επιχείρημα ότι θα ενταθεί ο ανταγωνισμός και θα ενισχυθεί ο καταναλωτής. Η ουσία είναι ότι πρόκειται για διαδικασία που θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη μονοπώληση της αγοράς των αγαθών και των υπηρεσιών. Στον ανταγωνισμό τα χαρτιά δεν είναι απλά σημαδεμένα, αλλά είναι μοιρασμένα εκ των προτέρων. Οι ΕΒΕ ό,τι και να κάνουν, όσες προσπάθειες και να καταβάλλουν, δεν μπορούν να συναγωνιστούν τα συγκεντρωμένα κεφάλαια.

-- Το φορολογικό. Η κυβέρνηση έπαιξε αρκετά χάρις και στη στήριξη των συνδικαλιστικών στελεχών ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, άλλα και του ΣΥΝ, με αιτήματα που ούτε καν ασπιρίνες δεν ήταν. Βεβαίως υπήρχαν και οι πάγιες αυταπάτες των ίδιων των ΕΒΕ, ενός δηλαδή πολύ μεγάλου μέρους τους, με «τα αντικειμενικά κριτήρια», με «τις ανέλεγκτες» υποθέσεις και τη λεγόμενη «συνάφεια» για το ΦΠΑ. Παιχνίδι «χοντρό» από το 1993 και μετά. Πρίμο η κυβέρνηση, σιγόντο η ΝΔ, ουρά ο ΣΥΝ...

Οταν ψήφιζαν τα αντικειμενικά δήθεν κριτήρια έλεγαν ότι σταματάει το πρόβλημα των ανέλεγκτων υποθέσεων. Οταν είδαν ότι δεν τους βγαίνουν οι λογαριασμοί, τότε αλλάζουν ρότα, ψάχνουν για άλλους τρόπους. Πάντως όταν η κυβέρνηση μιλά για φοροαπαλλαγές, αυτές αφορούν το μεγάλο κεφάλαιο. Και στη λεγόμενη νέα φορολογική μεταρρύθμιση αφήνεται ανοιχτό το θέμα του εξωλογιστικού προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος του μικροεπιχειρηματία, παρόλο που λένε ότι θα φορολογείται πλέον με βάση τα βιβλία. Οι ανέλεγκτες υποθέσεις θα ξανάρχονται ανάλογα με τις «μαύρες τρύπες» που θέλει να κλείσει η κυβέρνηση.

-- Χρειάζεται αντιμετώπιση της προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για την ακρίβεια και το κίνημα του καταναλωτή. Το μεν ΠΑΣΟΚ στρέφει τα πυρά στους μικρομεσαίους ή σε κάποιους μεμονωμένους επιχειρηματίες, η δε ΝΔ βγάζει λάδι τους επιχειρηματίες και τα φορτώνει στις λεγόμενες κρατικές ΔΕΚΟ, που βεβαίως προ καιρού οι περισσότερες έπαψαν να είναι κρατικές.

-- Οι ΕΒΕ έχουν όλα τα προβλήματα που έχουν όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι, δηλαδή συνταξιοδοτικό, πρόβλημα συστήματος υγείας, το πρόβλημα των ταξικών φραγμών και της ακρίβειας, της παιδείας, πρόβλημα στέγης, διπλό για πολλούς (επαγγελματικής και κατοικίας), προβλήματα γενικότερα κοινωνικής πολιτικής, ελεύθερου χρόνου, βιοτικού επίπεδου. Τα προβλήματα από τους τρομονόμους, τις συνέπειες και τους κινδύνους της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.