Ως καλά ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού καταγγέλλει η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», την προσυπογραφή του Ευρωσυντάγματος και την εκστρατεία - κυβερνήσεων και Κομισιόν - για την εκμαίευση της λαϊκής συναίνεσης στο λεγόμενο σχέδιο Συνταγματικής Συνθήκης.

«Η προσφιλής μέθοδος, για να επιτύχουν το ποθητό αποτέλεσμα, είναι η εντατική χρησιμοποίηση των μηχανισμών παραπληροφόρησης και πλύσης εγκεφάλων και παράλληλα, η συστηματική αποσιώπηση οποιασδήποτε κριτικής φωνής. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κρατικά και ιδιωτικά, με συστηματικό τρόπο, είτε αποσιωπούν το σημαντικό αυτό θέμα, είτε αποκλείουν από τις όποιες παρουσιάσεις του θέματος τις απόψεις εκείνες που καταδεικνύουν τον βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα της Συνταγματικής Συνθήκης», τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση», για άλλη μια φορά, υπενθυμίζει τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του σχεδίου Ευρωσυντάγματος:

1. Ορίζει ως θεμέλιο της ΕΕ τις τέσσερις ελευθερίες της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την ελευθερία του μεγάλου κεφαλαίου. «Συνταγματοποιεί» την «ελεύθερη αγορά» και το νεοφιλελευθερισμό.

2. Αποδυναμώνει παραπέρα την εθνική κυριαρχία των κρατών, ιδιαίτερα με την υιοθέτηση νομικής προσωπικότητας της ΕΕ και ιθαγένειας (άρθρα 6, 8) και γενικότερα με τη συγκέντρωση εξουσιών στην ΕΕ.

3. Ενισχύει ακόμη παραπέρα το ρόλο των ισχυρών κρατών τόσο στα όργανα της ΕΕ, όσο και στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, μέσω κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά με τον περιορισμό ή και την κατάργηση του «βέτο».

4. Υπάρχει ρητή αναφορά στο δόγμα του προληπτικού πολέμου και στις στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων (άρθρο 40).

5. Δίνει δυνατότητα (άρθρο 42) για χρήση του ευρωστρατού ακόμη και στο εσωτερικό των κρατών - μελών με πρόσχημα την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών», δηλαδή για την καταστολή του λαϊκού κινήματος με διάφορα προσχήματα.

6. Με τη «Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων» αποδυναμώνονται σοβαρά τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, των οποίων η κατοχύρωση είναι πίσω από το επίπεδο που υπήρχε στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ή σε διάφορα εθνικά Συντάγματα (π.χ. στο άρθρο 28 κατοχυρώνεται η εργοδοτική ανταπεργία, στο άρθρο 16 κατοχυρώνεται η «επιχειρηματική ελευθερία» κλπ.

«Το Ευρωσύνταγμα αποτελεί συνέχεια της επίθεσης που βιώνουν οι λαοί στις εργασιακές και κοινωνικές τους κατακτήσεις. Αποτελεί συνέχεια και ολοκλήρωση αντιδραστικών νομοθετημάτων όπως η Συνθήκη Σένγκεν, η Ευρωπόλ, οι τρομονόμοι, ο ευρωτρομονόμος, το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και παράδοσης, η "αντιτρομοκρατική" συνεργασία ΕΕ - ΗΠΑ», τονίζει η «Δημοκρατική Συσπείρωση».

Υπογραμμίζει ότι ο ελληνικός λαός, όλοι οι λαοί της ΕΕ, δεν πρέπει να παρασυρθούν από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς κυβέρνησης και ΕΕ. Οτι πρέπει να ορθώσουν το δικό τους «Οχι» στο Ευρωσύνταγμα. Τέλος, σημειώνει ότι, ως «Δημοκρατική Συσπείρωση», σε συνεργασία με τους μαζικούς φορείς του λαού μας, θα συνεχίσει τον αγώνα για την ολόπλευρη ενημέρωση του λαού, για να δυναμώσουν και να κορυφωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις στο Ευρωσύνταγμα.

Το «παραμυθάκι» ενός άλλου Ευρωσυντάγματος που θα εγγυηθεί το δημοκρατικό και κοινωνικό χαρακτήρα της ΕΕ εν αντιθέσει με το ευρωσύνταγμα που συνυπέγραψαν στη Ρώμη οι αρχηγοί των κρατών μελών και με το οποίο συνταγματοποιείται ο νεοφιλελευθερισμός, επανέλαβε χτες ο Ν. Κωνσταντόπουλος σε σχετική συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.

Με αποφθέγματα του τύπου «οι ευρωπαϊκοί λαοί ήταν απόντες από τη διαδικασία διαμόρφωσης του ευρωσυντάγματος» και κριτική επί της διαδικασίας που προηγήθηκε της διαμόρφωσής του, ο πρόεδρος του ΣΥΝ προσπέρασε το κύριο που αφορά στο ότι στη συνταγματική συνθήκη αντανακλάται ο χαρακτήρας της ΕΕ, ότι αυτός είναι που καθορίζει τις όποιες συνθήκες και όχι το αντίστροφο. Κατά συνέπεια, στα πλαίσια αυτής της ΕΕ όποιο σύνταγμα κι αν διαμορφωθεί θα είναι σε αντιλαϊκή κατεύθυνση αντίστοιχο του αντιλαϊκού της χαρακτήρα.

Τα περί «συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού, της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού» δε συνοδεύτηκαν από κανενός είδους αυτοκριτική για το γεγονός ότι τα θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε το τωρινό ευρωσύνταγμα είχαν γνωρίσει την εύνοια του Συνασπισμού. Και αναφερόμαστε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στις συνθήκες και διατάξεις που ακολούθησαν, οι οποίες ενσωματώνονται όλες στο ευρωσύνταγμα. Κάτι που και ο ίδιος ομολόγησε λέγοντας ότι «η συνθήκη είναι ένα σύνολο νεοφιλελεύθερων διατάξεων, εμβαθύνει τη λογική των προηγούμενων συνθηκών, που οικοδόμησαν μια ΕΕ με ελλείμματα στους τομείς της δημοκρατίας, των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων...».

Στο διά ταύτα ο Ν. Κωνσταντόπουλος ζήτησε διεξαγωγή δημοψηφίσματος στη βάση όμως της αυταπάτης για μια «άλλη Συνταγματική Συνθήκη δημοκρατική που θα κατοχυρώνει και θα διευρύνει τα ατομικά, συλλογικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών». Δεν παρέλειψε βεβαίως να εκφράσει τη διαφωνία του με τις δυνάμεις που απορρίπτουν την ΕΕ, διαπράττοντας τη λαθροχειρία διά της γενίκευσης να αποδώσει αυτή τους τη διαφωνία σε «αντιδραστική, ξενοφοβική, εθνικιστική οπτική και δογματική άποψη».