Με αφορμή το γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς, αναδεικνύεται με ιδιαίτερη εκρηκτικότητα, το πρόβλημα της ανεργίας,σαν ένα από τα μεγαλύτερα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη της χώρας μας, αλλά και οι εργαζόμενοι στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς και των άλλων καπιταλιστικών χωρών. Υπολογίζεται ότι οι άνεργοι στην Ελλάδα είναι περισσότεροι από 500 χιλιάδες ή το 10,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Στην ΕΕ οι άνεργοι είναι περίπου 20 εκατομμύρια. Πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι εκτός των 500 χιλιάδων ανέργων στη χώρα μας, υπάρχει και η συγκαλυμμένη μορφή ανεργίας, η υποαπασχόληση και η προσωρινή απασχόληση.

Η εκτίμηση για τις αιτίες που γεννούν το πρόβλημα και το οξύνουν συνεχώς είναι διαφορετική, ανάλογα με τη θέση του κάθε κόμματος ή του κάθε προσώπου, δηλαδή, το ποια ταξικά συμφέροντα υπηρετεί.

Για το πρόβλημα αυτό έχουν ειπωθεί πολλά. Γίνεται μια τεράστια προσπάθεια από την κυβέρνηση, την ΕΕ και τους καπιταλιστές να αποκρυφτούν οι πραγματικές αιτίες του προβλήματος, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα και οι πολιτικές των κυβερνήσεων και να παρουσιαστούν σαν αιτίες ή τεχνολογική εξέλιξη ή το ότι οι άνεργοι δεν έχουν την ανάλογη ειδίκευση.

Εδώ, στο ποιος δηλαδή, ευθύνεται για την ανεργία, βρίσκεται και η πρώτη βασική διαφωνία των κομμουνιστών με τις άλλες δυνάμεις. Η δεύτερη κύρια διαφωνία βρίσκεται στο ποια πολιτική, ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσει μια χώρα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Και σ' αυτό το ζήτημα λέγονται ένα σωρό ψέματα. Αποκρύπτουν το γεγονός ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και θα εκλείψει όταν εκλείψει και αυτός.

Δεν ευθύνεται η τεχνολογική εξέλιξη, η πρόοδος της επιστήμης, όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του καπιταλισμού, αλλά αυτοί που έχουν ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Αυτοί που αξιοποιούν για δικό τους όφελος την τεχνολογική εξέλιξη και την πρόοδο της επιστήμης. Η απάντηση λοιπόν πρέπει να είναι η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η ανατροπή δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος.

Παρουσιάζουν τα διάφορα προγράμματα εκπαίδευσης, μετεκπαίδευσης ή την πολιτική "επιδότηση της εργασίας", σαν τα μέσα που θα δώσουν λύση στο πρόβλημα. Πρόκειται για απάτη και ψέματα συνειδητά που λέγονται για να παραπλανήσουν τους άνεργους.

Λένε ορισμένοι ότι υπάρχει έλλειψη σύγχρονων γνώσεων στους άνεργους και γι' αυτό δε βρίσκουν δουλιά. Είναι ψέμα! Αν εκεί βρισκόταν το πρόβλημα, αυτό θα φαινόταν. Θα είχαμε εμφανή έλλειψη εργατικών χεριών σε επιχειρήσεις και κλάδους.

Οταν μιλούν οι καπιταλιστές και η κυβέρνηση για εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, κρύβουν αυτό που πραγματικά θέλουν να πετύχουν. Δηλαδή να έχουν εργαζόμενους που να ξέρουν μια και δυο δουλιές να κάνουν, να έχουν δηλαδή περισσότερες από μια ειδίκευση, ώστε οι καπιταλιστές να μπορούν να τους χρησιμοποιούν, ανάλογα κάθε φορά, με τις ανάγκες της δουλιάς. Υλοποιούν, δηλαδή, αυτό που λέει το "Λευκό Βιβλίο", δηλαδή "τέρμα η μια ειδικότητα"!

Περισσότερα από 20 προγράμματα για την "επιδότηση της εργασίας" βρίσκονται σε εξέλιξη από το υπουργείο Εργασίας και τον ΟΑΕΔ. Τα αποτελέσματά τους είναι προδιαγεγραμμένα, όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να πάνε στις τσέπες των καπιταλιστών δεκάδες δισεκατομμύρια δραχμές. Και αυτό, γιατί κανένας καπιταλιστής δεν παίρνει εργάτη αν δεν τον χρειάζεται. Κανένας καπιταλιστής δεν έχει ανάγκη πρόσληψης εργάτη και δεν την κάνει, αφού από αυτόν βγάζει υπεραξία, κερδίζει.

Ετσι, όταν κάποιος καπιταλιστής κάνει πρόσληψη μέσω των προγραμμάτων "επιδότησης της εργασίας" του ΟΑΕΔ, την κάνει αφού προηγούμενα έχει απολύσει άλλον εργαζόμενο. Κάνει πρόσληψη σε θέση που έτσι ή άλλως θα την έκανε, γιατί έχει ανάγκη. Επιδοτείται για κάθε πρόσληψη με 4.000 δραχμές τη μέρα έως 140 χιλ. δρχ. το μήνα από τον ΟΑΕΔ, πολλαπλασιάζοντας έτσι τα κέρδη του. Λένε ψέματα ότι πέρυσι μέσω αυτών των προγραμμάτων φτιάχτηκαν 85.000 θέσεις εργασίας και φέτος στοχεύουν να γίνουν 110.000. Ας μας πουν ποιες είναι οι επιχειρήσεις που φτιάχτηκαν αυτές οι νέες θέσεις εργασίας, λόγω των προγραμμάτων.

Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι πρέπει να μειωθούν τα μεροκάματα και το μη μισθολογικό κόστος εργασίας για να γίνουν επενδύσεις από τους καπιταλιστές. Είναι γνωστό όμως ότι τα μεροκάματα και οι μισθοί στη χώρα μας είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, σε αντιδιαστολή με την κερδοφορία των καπιταλιστών, που είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη.

Οι μισθοί και τα μεροκάματα βρίσκονται στα επίπεδα του 1982.

Οι λόγοι που γίνονται από τους καπιταλιστές λίγες επενδύσεις στην Ελλάδα, είναι άλλοι. Εχει να κάνει με το γεγονός ότι οι καπιταλιστές ενδιαφέρονται να έχουν μεγάλα κέρδη και δυνατότητες για να έχουν κέρδη, τους δίνονται από τις πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις.

Η μεγάλη επίθεση των καπιταλιστών ενάντια στους εργαζόμενους και στις κατακτήσεις τους, γίνεται με την προσπάθεια που κάνουν για εφαρμογή του αντεργατικού νόμου 2639/98 που στόχο έχει, μαζί με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ), την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Επίθεση, που γίνεται όχι μόνο για να εκτονωθεί η ανεργία και ο κίνδυνος που αυτή συνεπάγεται για το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και για την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Στοχεύει ακόμα στο να δώσει καίριο πλήγμα στην εργατική τάξη, να την κάνει ανήμπορη να μπορεί να παλεύει, να αντιστέκεται, αλλά και να μπορέσει να αμφισβητήσει και να ανατρέψει τελικά το καπιταλιστικό σύστημα.

Η θεωρία του απασχολήσιμου εργαζόμενου που πρόβαλε ο Σημίτης, δείχνει ακριβώς το τι εργαζόμενους θέλουν η κυβέρνηση και η αστική τάξη. Θέλουν εργαζόμενους χωρίς σταθερή δουλιά, με μερικά οικονομικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Επιδιώκουν, δηλαδή, να παρουσιάσουν τεχνικά, με κόλπο, μειωμένη την ανεργία, αυξάνοντας παράλληλα τη φτώχεια σε πολλές χιλιάδες εργαζόμενους. Με το νόμο 2639/98, ακριβώς αυτό επιδιώκουν. Δηλαδή, να μοιράσουν τη μια θέση εργασίας και τον ένα μισθό σε δύο και τρεις εργαζόμενους. Ετσι θα παρουσιάσουν τεχνικά μείωση των ανέργων, αφού ένας που θα υποαπασχολείται, π. χ. 4ωρο, θα διαγράφεται από τα μητρώα των ανέργων. Αυτό θα σημάνει, πέρα από την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, κατακτήσεων κλπ., γενίκευση της φτώχειας σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από τη σημερινή κατάσταση, δηλαδή πολύ περισσότερο από το 25% του λαού να "ζει" κάτω από το όριο της φτώχειας. Χρειάζεται πάντως προσοχή γιατί αυτά τα μέτρα μπορεί να"πιάσουν" σε ορισμένους άνεργους, οι οποίοι μπορεί να τα κρίνουν θετικά, αφού, μπορούν να σκέφτονται "δεν έχω ολόκληρο μεροκάματο, ας έχω, έστω το μισό". Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να τους πείσουμε ότι δε βρίσκεται η λύση στο να είναι μισοάνεργοι όλοι.

Φυσικά αυτή η κατάσταση θα 'χει τεράστιες συνέπειες για τους εργαζόμενους στα κοινωνικά, ασφαλιστικά τους δικαιώματα και στην προσωπική και οικογενειακή ζωή.

Κάνουν μήπως λάθος όσοι θέλουν να περάσουν αυτά τα μέτρα και όσοι βάζουν πλάτη για να περάσουν; Οχι πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Πρόκειται για μέτρα που επιδιώκουν να τα πάρουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είναι μέτρα που στοχεύουν σε όλες τις χώρες τους ίδιους αντεργατικούς στόχους.

Οι πλειοψηφίες των τριτοβάθμιων οργανώσεων αλλά και πολλών δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων, γνωρίζουν πολύ καλά τι επιδιώκουν η ΕΕ, η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές. Αρνούνται όμως να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων, να κάνουν τέτοιους αγώνες που θα μπουν φραγμός σ' αυτή την πολιτική και να διεκδικήσουν λύσεις, όπως αυτές απαιτεί το συμφέρον της εργατικής τάξης. Συνειδητά προσπαθούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους. Επιδίωξή τους είναι να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα με το λιγότερο κόστος για την κυβέρνηση και τους καπιταλιστές. Ακόμα και το ώριμο και δίκαιο αίτημα των εργαζομένων για τη μείωση των ωρών δουλιάς, θέλουν να το διαπραγματευτούν και να το χρησιμοποιήσουν σαν το εργαλείο για να περάσει η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Αποκρύπτοντας βέβαια ότι 35 ώρες δουλιάς με ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή κατάργηση του σταθερού ωραρίου, μισθού κλπ., δεν μπορεί να υπάρξουν. Ακριβώς γι' αυτές τους τις υπηρεσίες προς το σύστημα, αμείβονται, με την τοποθέτηση πολλών από αυτών σε διάφορες αμειβόμενες θέσεις και με τη συνταξιοδότησή τους από το ταμείο των εργατοπατέρων.

Οταν ο υπουργός Εργασίας δηλώνει κυνικά ότι θα επιδιώξει τη γενίκευση σε όλη την Ελλάδα των ΤΣΑ, μέσω τον οποίων θέλουν να περάσουν την κατάργηση των σταθερών σχέσεων εργασίας και την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΝ κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Είναι οι ίδιοι φυσικά που αποφάσισαν στη διοίκηση της ΓΣΕΕ να δεχτούν τα ΤΣΑ, στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι διάφορες κυβερνήσεις εξαγγέλλουν μέτρα που στόχο είχαν, υποτίθεται, την αντιμετώπιση της ανεργίας. Από το 1981 το ΠΑΣΟΚ διακήρυττε, ότι όταν γίνει κυβέρνηση θα πάρει τέτοια μέτρα, που η ανεργία θα εξαλειφτεί. Το αποτέλεσμα ήταν αύξηση της ανεργίας.

Το 1985 - '87 το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση πλέον, ψήφιζε τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, δηλαδή το "πάγωμα" μισθών και ημερομισθίων. Ενας στόχος, όπως έλεγε, αυτών των μέτρων ήταν ότι οι καπιταλιστές αφού θα πολλαπλασίαζαν τα κέρδη τους, θα έκαναν επενδύσεις, άρα θα δημιουργούνταν νέες θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Θεαματική αύξηση των κερδών των καπιταλιστών. Επενδύσεις δεν έγιναν, η ανεργία αυξήθηκε ακόμα περισσότερο. Το 1989 είχε με την πολιτική του διπλασιάσει τους άνεργους. Τους είχε φτάσει στις 300.000.

Η ΝΔ επίσης υποσχόταν ότι αν γίνει κυβέρνηση θα φτιάξει 100.000 νέες θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα ήταν αύξηση της ανεργίας, κατά 100.000 άνεργους.

Με πρόσχημα τις επενδύσεις για την αντιμετώπιση δήθεν της ανεργίας, οι κυβερνήσεις προχώρησαν, και με αυτή τη δικαιολογία, στην ανακατανομή ακόμα περισσότερο του εθνικού εισοδήματος σε βάρος των εργαζομένων.

Δεν πρόκειται για κυβερνήσεις που κάνουν λάθη. Οι πολιτικές τους ήταν συνειδητές, ήταν πολιτικές που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κανένας δε λέει ότι η είσοδός μας στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, γέννησε ξαφνικά το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας, όμως έπαιξε και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην όξυνση του προβλήματος.

Με την εισβολή των κοιναγορίτικων προϊόντων και προϊόντων τρίτων χωρών με το δασμολογικό αφοπλισμό χτυπήθηκαν με οξύτητα μια σειρά βιομηχανικοί κλάδοι, εντάθηκε με οξύτητα η διείσδυση του ξένου κεφαλαίου στη σφαίρα των υπηρεσιών.

Η υφαντουργία, ο κλάδος δέρματος, επίπλων, αμαξωμάτων και άλλοι, ένιωσαν έντονα τις συνέπειες με χιλιάδες ανέργους, με κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων. Το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, με διάφορους τρόπους, σύμφωνα με σχέδια της ΕΕ, οξύνει περισσότερο την ανεργία.

Μπροστά και στις ευρωεκλογές οι άνεργοι και εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν και με την ψήφο τους ένα μάθημα στις πολιτικές δυνάμεις που τους έστειλαν στην ανεργία, ένα μάθημα σ' αυτούς που τους υπόσχονταν τους ψεύτικους παραδείσους από την ένταξή μας στην ΕΕ.

Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, ένα ποσοστό ανεργίας το θέλουν, γιατί, εκμεταλλευόμενοι την ανεργία, οι εργοδότες αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν πιο εντατικά, να πιέζουν τα μεροκάματα προς τα κάτω, να τους αφαιρούν κεκτημένα δικαιώματα. Οι απολύσεις συμβαδίζουν με άδειες για υπερωρίες και νυχτερινή δουλιά. Η δουλιά στο σπίτι (φασόν), η μερική και προσωρινή απασχόληση, η υπεργολαβία, η ανατροπή των σταθερών εργασιακών σχέσεων, όλες οι παλιές και σύγχρονες μορφές εκμετάλλευσης κινούνται γύρω από τον άξονα της ανεργίας.

Ενώ δήθεν ενδιαφέρονται για την αντιμετώπιση της ανεργίας, ψηφίζουν και υλοποιούν νόμους που ανεβάζουν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση, σε χιλιάδες εργαζόμενους, αφαιρώντας, εκτός τον άλλων, και τη δυνατότητα σε κάποιους άνεργους να βρουν δουλιά. Μάλιστα, με το λεγόμενο μεγάλο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζουν, θέλουν να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση.

Δε θέλησαν να πάρουν μέτρα ούτε για την ανακούφιση των ανέργων, αφού όλα αυτά τα χρόνια, με τους νόμους που έχουν θεσπίσει, επιδοτείται ένας στους τέσσερις ανέργους, το πολύ για 12 μήνες και σαν επίδομα δίνεται το 50%, περίπου, του βασικού μεροκάματου.

Σήμερα, μάλιστα, η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη μεταφορά δισεκατομμυρίων από τον ΟΑΕΔ στις τσέπες των καπιταλιστών, μέσω των διαφόρων προγραμμάτων, ισχυρίζεται ότι θέλει να επιδοτήσει την εργασία και όχι την ανεργία...

Ισχυρίζεται δηλαδή η κυβέρνηση ότι αν επιδοτούσε τους άνεργους, αυτοί θα ζούσαν με το επίδομα και θα αδιαφορούσαν να βρουν δουλιά!

Πρόκειται για χονδροειδές ψέμα. Γιατί, σήμερα, μόνο ένας στους τέσσερις ανέργους επιδοτείται,δηλαδή οι τρεις στους τέσσερις δεν παίρνουν κανένα επίδομα και όσοι επιδοτούνται, παίρνουν 70 με 80 χιλιάδες δραχμές, χρήματα που δε φτάνουν όχι να ζήσουν, αλλά ούτε να πληρώσουν το ενοίκιό τους.

Η πλειοψηφία αυτών που δεν επιδοτούνται είναι μακροχρόνια άνεργοι και νέοι, που πρωτομπαίνουν στην παραγωγή, και που η κυβέρνηση επιδιώκει να τους πετάξει στο περιθώριο. Υπολογίζεται ότι το 58% των ανέργων είναι άνεργοι μακράς διάρκειας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση δίνει από τον κρατικό προϋπολογισμό στον ΟΑΕΔ όλα και όλα 8,5 δισεκατομμύρια δραχμές (στοιχεία προϋπολογισμού ΟΑΕΔ 1999).

Πολλοί νομοί και περιοχές της χώρας μας, όπως η Αττική, η Ηπειρος, η Στερεά, η Αχαϊα, τη Μακεδονία, η Θράκη κ.ά, πλήττονται ιδιαίτερα από την ανεργία, το ίδιο συμβαίνει και στους κλάδους οικοδομών, κλωστοϋφαντουργών, δέρματος, ιματισμού, μετάλλου, στο ναυπηγικό κλάδο, στους ναυτεργάτες κλπ.

Οι κυβερνήσεις όχι μόνο δεν πήραν μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά δεν πήραν και κανένα μέτρο για τη βελτίωση της θέσης των ανέργων. Το αντίθετο ακριβώς έκαναν. Αποδέσμευσαν το ήδη χαμηλό επίδομα ανεργίας από το βασικό μεροκάματο, όπως καθορίζεται κάθε φορά από τη ΓΣΕΕ. Η όποια αύξηση δίνεται στο επίδομα, καθορίζεται κάθε φορά από τον αρμόδιο υπουργό.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να περικόψει τα εποχιακά επιδόματα στους εποχιακούς εργαζόμενους και να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο τον τρόπο που δίνονται τα επιδόματα ανεργίας. Δηλαδή π.χ. σκοπεύει να ζητάει φορολογική δήλωση του άνεργου κλπ. και μετά θα παίρνει, αν παίρνει, ποσοστό από το ήδη χαμηλό επίδομα.

Πρέπει να είναι καθαρό στον καθένα ότι αν το εργατικό κίνημα δε βάλει φραγμό σ' αυτή την πολιτική, ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο και η κατάσταση των ανέργων θα χειροτερέψει.

Τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ για τη μείωση της ανεργίας και τη βελτίωση της θέσης των ανέργων.

Ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος με το σημερινό συσχετισμό δύναμης δεν μπορεί να υπάρχει. Μπορεί όμως η εργατική τάξη να παλέψει για να βελτιώσει την κατάσταση.

Το Κόμμα μας προτείνει και παλεύει για:

- Επενδύσεις από το δημόσιο για την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Το δημόσιο να γίνει βασικός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας.

- Προστασία της ντόπιας παραγωγής και αντιμετώπιση του ανταγωνισμού, που οδηγεί στο κλείσιμο επιχειρήσεων και στην απώλεια θέσεων εργασίας.

- Προγραμματισμένη περιφερειακή ανάπτυξη που θα στηρίζεται στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της κάθε περιοχής.

- Δημιουργία ενιαίων φορέων του δημοσίου σε βασικούς κλάδους παραγωγής.

- Επέκταση του ν. 2112, σε όλους τους εργαζόμενους.

- Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης.

- Κατάργηση της υπερεργασίας και δραστική μείωση των υπερωριών.

- Διάθεση των απαραίτητων χρημάτων από την κυβέρνηση για την πρόσληψη προσωπικού, εκεί που χρειάζεται, π. χ. στους κλάδους Υγείας - ΟΤΑ - Παιδείας.

- Αύξηση της κρατικής επιχορήγησης προς τον ΟΑΕΔ.

- Να επιδοτείται ο κάθε εργαζόμενος που απολύεται ή ζητά δουλιά και δε βρίσκει.

- Να επιδοτούνται οι νέοι άνεργοι, που ζητούν δουλιά και δε βρίσκουν.

- Να αυξηθούν τα ημερήσια επιδόματα ανεργίας στο 80% του βασικού μεροκάματου.

- Η διάρκεια της επιδότησης να είναι μέχρι να βρει δουλιά ο άνεργος.

- Διασφάλιση των κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των ανέργων, στη διάρκεια της ανεργίας τους.

Σήμερα οι άνεργοι συνεχίζουν να έχουν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη, όσο καιρό επιδοτούνται, από το ταμείο ανεργίας και για 12 μήνες μετά τον τερματισμό της επιδότησης.

Μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα στο δημόσιο, όπου δεν επιτρέπεται οι γυναίκες να ασφαλίζουν τους άνδρες σαν προστατευόμενα μέλη.

Ετσι λοιπόν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα είναι αυτό της ανεργίας και των συνεπειών της. Η λύση του προβλήματος δε βρίσκεται στην επιδότηση της εργοδοσίας, ούτε στο μοίρασμα της ανεργίας σε περισσότερους εργαζόμενους. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην οργάνωση και την ανάπτυξη αγώνων σε όλα τα επίπεδα που θα απαιτεί λύσεις προς όφελος των εργαζομένων και των ανέργων. Λύσεις, που προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι πολιτικές που η κυβέρνηση και η ΕΕ εξαγγέλλουν δοκιμάστηκαν στη ζωή όλα αυτά τα χρόνια, τα αποτελέσματά τους είναι οδυνηρά για τους εργαζόμενους και τους άνεργους. Η λύση των προβλημάτων, μερικά ή συνολικά, θα 'ναι αποτέλεσμα όχι κάποιου διαλόγου, αλλά το αποτέλεσμα της ταξικής πάλης.

Η αντιμετώπιση της ανεργίας όπως και των άλλων προβλημάτων των εργαζομένων βρίσκεται στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, στη συγκρότηση του ΑΑΔΜ, στη σοσιαλιστική προοπτική.

Βαγγέλης ΤΙΡΤΙΡΑΚΗΣ

μέλος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ