Δεν είναι η πρώτη φορά που οι διάφορες κυβερνήσεις εξαγγέλλουν μέτρα που στόχο είχαν, υποτίθεται, την αντιμετώπιση της ανεργίας. Από το 1981 το ΠΑΣΟΚ διακήρυττε, ότι όταν γίνει κυβέρνηση θα πάρει τέτοια μέτρα, που η ανεργία θα εξαλειφτεί. Το αποτέλεσμα ήταν αύξηση της ανεργίας.

Το 1985 - '87 το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση πλέον, ψήφιζε τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, δηλαδή το "πάγωμα" μισθών και ημερομισθίων. Ενας στόχος, όπως έλεγε, αυτών των μέτρων ήταν ότι οι καπιταλιστές αφού θα πολλαπλασίαζαν τα κέρδη τους, θα έκαναν επενδύσεις, άρα θα δημιουργούνταν νέες θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Θεαματική αύξηση των κερδών των καπιταλιστών. Επενδύσεις δεν έγιναν, η ανεργία αυξήθηκε ακόμα περισσότερο. Το 1989 είχε με την πολιτική του διπλασιάσει τους άνεργους. Τους είχε φτάσει στις 300.000.

Η ΝΔ επίσης υποσχόταν ότι αν γίνει κυβέρνηση θα φτιάξει 100.000 νέες θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα ήταν αύξηση της ανεργίας, κατά 100.000 άνεργους.

Με πρόσχημα τις επενδύσεις για την αντιμετώπιση δήθεν της ανεργίας, οι κυβερνήσεις προχώρησαν, και με αυτή τη δικαιολογία, στην ανακατανομή ακόμα περισσότερο του εθνικού εισοδήματος σε βάρος των εργαζομένων.

Δεν πρόκειται για κυβερνήσεις που κάνουν λάθη. Οι πολιτικές τους ήταν συνειδητές, ήταν πολιτικές που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κανένας δε λέει ότι η είσοδός μας στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, γέννησε ξαφνικά το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας, όμως έπαιξε και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην όξυνση του προβλήματος.

Με την εισβολή των κοιναγορίτικων προϊόντων και προϊόντων τρίτων χωρών με το δασμολογικό αφοπλισμό χτυπήθηκαν με οξύτητα μια σειρά βιομηχανικοί κλάδοι, εντάθηκε με οξύτητα η διείσδυση του ξένου κεφαλαίου στη σφαίρα των υπηρεσιών.

Η υφαντουργία, ο κλάδος δέρματος, επίπλων, αμαξωμάτων και άλλοι, ένιωσαν έντονα τις συνέπειες με χιλιάδες ανέργους, με κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων. Το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, με διάφορους τρόπους, σύμφωνα με σχέδια της ΕΕ, οξύνει περισσότερο την ανεργία.

Μπροστά και στις ευρωεκλογές οι άνεργοι και εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν και με την ψήφο τους ένα μάθημα στις πολιτικές δυνάμεις που τους έστειλαν στην ανεργία, ένα μάθημα σ' αυτούς που τους υπόσχονταν τους ψεύτικους παραδείσους από την ένταξή μας στην ΕΕ.

Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, ένα ποσοστό ανεργίας το θέλουν, γιατί, εκμεταλλευόμενοι την ανεργία, οι εργοδότες αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν πιο εντατικά, να πιέζουν τα μεροκάματα προς τα κάτω, να τους αφαιρούν κεκτημένα δικαιώματα. Οι απολύσεις συμβαδίζουν με άδειες για υπερωρίες και νυχτερινή δουλιά. Η δουλιά στο σπίτι (φασόν), η μερική και προσωρινή απασχόληση, η υπεργολαβία, η ανατροπή των σταθερών εργασιακών σχέσεων, όλες οι παλιές και σύγχρονες μορφές εκμετάλλευσης κινούνται γύρω από τον άξονα της ανεργίας.

Ενώ δήθεν ενδιαφέρονται για την αντιμετώπιση της ανεργίας, ψηφίζουν και υλοποιούν νόμους που ανεβάζουν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση, σε χιλιάδες εργαζόμενους, αφαιρώντας, εκτός τον άλλων, και τη δυνατότητα σε κάποιους άνεργους να βρουν δουλιά. Μάλιστα, με το λεγόμενο μεγάλο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζουν, θέλουν να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση.

Δε θέλησαν να πάρουν μέτρα ούτε για την ανακούφιση των ανέργων, αφού όλα αυτά τα χρόνια, με τους νόμους που έχουν θεσπίσει, επιδοτείται ένας στους τέσσερις ανέργους, το πολύ για 12 μήνες και σαν επίδομα δίνεται το 50%, περίπου, του βασικού μεροκάματου.

Σήμερα, μάλιστα, η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη μεταφορά δισεκατομμυρίων από τον ΟΑΕΔ στις τσέπες των καπιταλιστών, μέσω των διαφόρων προγραμμάτων, ισχυρίζεται ότι θέλει να επιδοτήσει την εργασία και όχι την ανεργία...

Ισχυρίζεται δηλαδή η κυβέρνηση ότι αν επιδοτούσε τους άνεργους, αυτοί θα ζούσαν με το επίδομα και θα αδιαφορούσαν να βρουν δουλιά!

Πρόκειται για χονδροειδές ψέμα. Γιατί, σήμερα, μόνο ένας στους τέσσερις ανέργους επιδοτείται,δηλαδή οι τρεις στους τέσσερις δεν παίρνουν κανένα επίδομα και όσοι επιδοτούνται, παίρνουν 70 με 80 χιλιάδες δραχμές, χρήματα που δε φτάνουν όχι να ζήσουν, αλλά ούτε να πληρώσουν το ενοίκιό τους.

Η πλειοψηφία αυτών που δεν επιδοτούνται είναι μακροχρόνια άνεργοι και νέοι, που πρωτομπαίνουν στην παραγωγή, και που η κυβέρνηση επιδιώκει να τους πετάξει στο περιθώριο. Υπολογίζεται ότι το 58% των ανέργων είναι άνεργοι μακράς διάρκειας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση δίνει από τον κρατικό προϋπολογισμό στον ΟΑΕΔ όλα και όλα 8,5 δισεκατομμύρια δραχμές (στοιχεία προϋπολογισμού ΟΑΕΔ 1999).

Πολλοί νομοί και περιοχές της χώρας μας, όπως η Αττική, η Ηπειρος, η Στερεά, η Αχαϊα, τη Μακεδονία, η Θράκη κ.ά, πλήττονται ιδιαίτερα από την ανεργία, το ίδιο συμβαίνει και στους κλάδους οικοδομών, κλωστοϋφαντουργών, δέρματος, ιματισμού, μετάλλου, στο ναυπηγικό κλάδο, στους ναυτεργάτες κλπ.

Οι κυβερνήσεις όχι μόνο δεν πήραν μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά δεν πήραν και κανένα μέτρο για τη βελτίωση της θέσης των ανέργων. Το αντίθετο ακριβώς έκαναν. Αποδέσμευσαν το ήδη χαμηλό επίδομα ανεργίας από το βασικό μεροκάματο, όπως καθορίζεται κάθε φορά από τη ΓΣΕΕ. Η όποια αύξηση δίνεται στο επίδομα, καθορίζεται κάθε φορά από τον αρμόδιο υπουργό.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να περικόψει τα εποχιακά επιδόματα στους εποχιακούς εργαζόμενους και να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο τον τρόπο που δίνονται τα επιδόματα ανεργίας. Δηλαδή π.χ. σκοπεύει να ζητάει φορολογική δήλωση του άνεργου κλπ. και μετά θα παίρνει, αν παίρνει, ποσοστό από το ήδη χαμηλό επίδομα.

Πρέπει να είναι καθαρό στον καθένα ότι αν το εργατικό κίνημα δε βάλει φραγμό σ' αυτή την πολιτική, ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο και η κατάσταση των ανέργων θα χειροτερέψει.