Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), έχοντας ήδη έγκριση από τους εργαζόμενους για την οργάνωση παραπέρα του αγώνα, καλούν και μετά την Πέμπτη 26 Απρίλη, σε πανστρατιά για την απεργία της Πρωτομαγιάς. Στα συνδικάτα συζητούν ήδη και τις επόμενες κινητοποιήσεις για το πρώτο 15ήμερο του Μάη. Η ΔΑΣ στη ΓΣΕΕ κατέθεσε συγκεκριμένη πρόταση για νέα απεργία στις 10 Μάη.

Την Τρίτη, 24 Απρίλη, Ομοσπονδίες και συντονιστικές επιτροπές καλούνται από το ΠΑΜΕ σε σύσκεψη για την οργάνωση του αγώνα (θα γίνει στις 6 το απόγευμα στην αίθουσα του συνδικάτου Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, πλ. Κάνιγγος, στο 2ο όροφο).

Για την Αθήνα οι πρώτοι αγωνιστικοί σταθμοί έχουν καθοριστεί:

• Την Πέμπτη, 26 Απρίλη, η κεντρική προσυγκέντρωση είναι στην πλατεία Κάνιγγος στις 10 το πρωί.
• Την Πρωτομαγιά το ραντεβού είναι στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά).

Το αγωνιστικό πλαίσιο είναι επίσης καθαρό:

• Απόρριψη συνολικά και ξεκάθαρα των κυβερνητικών μέτρων.
• Καμιά συμμετοχή της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ σε κανένα «κοινωνικό διάλογο».
• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ.
• Κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με νέα απεργία στις 10 Μάη.
• Διεκδίκηση μείωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των συντάξεων, υπεράσπιση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων κ.ά.
• Πλήρη ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων.
• Δημόσιες και καλές σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας και Περίθαλψης.
• Συντονισμό με τη φτωχή αγροτιά και τους επαγγελματοβιοτέχνες.

Το μήνυμα ένα: Η κυβέρνηση δεν είναι ανίκητη. Παρά τη στήριξη που έχει από τον ΣΕΒ και τη ΝΔ δεν είναι άτρωτη.

Είναι μερικές από τις εγκληματικές και άμεσες συνέπειες των προτάσεων της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό. Σε πρώτη ανάγνωση, πρόκειται για μια επέκταση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ, της περιόδου 1990 - 1992, σε όλους τους ασφαλισμένους (πριν και μετά το 1993). Νόμους που το ΠΑΣΟΚ διακήρυσσε τότε ότι θα καταργήσει για να έρθει σήμερα να δηλώσει ότι ήταν αποτελεσματικοί και γι' αυτό τους επεκτείνει!

Από τις κυβερνητικές ανακοινώσεις προκύπτει μια συνολική χειροτέρευση της κατάστασης για τους ασφαλισμένους, παλιούς και νέους. Για παράδειγμα καταργείται η 35ετία και το νέο όριο είναι τα 40 χρόνια εργασίας για συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας. Στη χώρα μας, με τα δεκάδες ασφαλιστικά ταμεία, οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης διαφέρουν από κλάδο σε κλάδο και ανάλογα την κάθε περίπτωση. Αυτό σημαίνει ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης πλήττουν πολύμορφα όλους τους ασφαλισμένους, τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου τομέα.

Το εύρος των συνεπειών είναι αρκετά ορατό, ωστόσο δεν αποκλείονται χειρότερες εξελίξεις, καθώς η κυβέρνηση απέφυγε για ευνόητους λόγους να αναλύσει τις προτάσεις της. Μεταξύ άλλων, την περασμένη Πέμπτη ο υπουργός Εργασίας αναφέρθηκε αόριστα και σε κάποια «αντικίνητρα», τα οποία θα στοχεύουν στην παράταση του χρόνου εργασίας από την πλευρά του εργαζόμενου, έτσι ώστε να βελτιώσει τη σύνταξή του. Ανάλογα σημεία έμειναν αδιευκρίνιστα από την κυβέρνηση, η οποία προφανώς θα τα παρουσιάσει αναλυτικότερα στο τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου».

Ας δούμε συνοπτικά πώς ξεδιπλώνεται η μεγάλη ανατροπή δικαιωμάτων και κατακτήσεων:

• Ο τρόπος υπολογισμού της σύνταξης και το ύψος της αναπλήρωσης, αλλάζει για τους ασφαλισμένους πριν την 1.1.1993 και πλέον, θα ισχύει και για τους παλιούς ασφαλισμένους, όπως δηλαδή και για τους νέους.
• Οι αλλαγές θα εφαρμοστούν σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, με συνέπεια να πάψουν να ισχύουν τα σημερινά διαφορετικά καθεστώτα συνταξιοδότησης και υπολογισμού της σύνταξης.
• Οι αλλαγές θα ισχύουν τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Σήμερα, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών είναι τα 65 χρόνια μόνο για τις νεοασφαλιζόμενες από το 1993 και μετά.
• Σημαντικές θα είναι οι αλλαγές και στα επικουρικά ταμεία, τα οποία είτε θα συγχωνευτούν με τα κύρια, είτε θα οδηγηθούν στα χέρια της ιδιωτικής ασφάλισης.
• Καθοριστική είναι η πρόταση που προβλέπει ανώτατο πλαφόν στην επικουρική σύνταξη το 20% των συντάξιμων αποδοχών. Αξίζει να σημειωθεί ότι το μέτρο αυτό προβλεπόταν από το Ν. 2084 και η κυβέρνηση άλλαξε τη διάταξη δημαγωγώντας ασύστολα γι' αυτό. Στη συνέχεια εφάρμοσε το πλαφόν στα επικουρικά ταμεία των δημοσίων υπαλλήλων με το «μίνι» Ασφαλιστικό, με αρνητικές συνέπειες για ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων. Η εφαρμογή του νέου μέτρου πρακτικά σημαίνει μείωση της συνολικής επικουρικής σύνταξης στους δημοσίους υπαλλήλους κατά 40%.

Προβλέπονται επίσης τα εξής:

• Συνταξιοδότηση στα 65 για άνδρες και γυναίκες, για κύρια και επικουρική ασφάλιση. Το μέτρο είναι ένα ισχυρό χτύπημα σε εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες, που εξαναγκάζονται σε επιπλέον εργασία τουλάχιστον για 5 έτη.
• Συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας με 40 χρόνια ή 12.000 ένσημα. Το «χωρίς όρια ηλικίας» μόνο για αστείο ακούγεται, όταν με τις σημερινές συνθήκες στην απασχόληση τα 40 χρόνια συνεχόμενης εργασίας θα βρίσκουν τον εργαζόμενο σε ηλικία άνω των 65 ετών.
• Πριμοδότηση των εργαζόμενων μητέρων με πλασματικό χρόνο ασφάλισης 2 ετών για κάθε παιδί. Δεν πρόκειται για μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά για σκέτη κοροϊδία, αν αναλογιστεί κανείς την «εξίσωση» των γυναικών με το καθεστώς των ανδρών.
• Αλλαγή του υπολογισμού της σύνταξης, στη βάση του μέσου όρου των ετών της τελευταίας 15ετίας. Σε αντίθεση με την τελευταία πενταετία για τους εργαζόμενους του ΙΚΑ και του τελευταίου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους. Το ύψος της κύριας σύνταξης δε θα ξεπερνά το 60% σε ποσοστό αναπλήρωσης. Στην πραγματικότητα και με την πάροδο του χρόνου θα είναι πολύ χαμηλότερο
• Διατήρηση της χρηματοδότησης όπως ισχύει σήμερα. Αν συνδυαστεί και με την πάγια τακτική του κράτους να μην καταβάλει τις υποχρεώσεις του στα ταμεία, διατηρείται μόνο ο οικονομικός στραγγαλισμός του συστήματος.
• Επανεξέταση του συστήματος των κοινωνικών πόρων, στην κατεύθυνση διάχυσής τους σε όλα τα ταμεία.
• Επανεξέταση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Εδώ η κυβέρνηση καταργεί τα δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων σε δύσκολες και απάνθρωπες συνθήκες διατηρώντας στα χαρτιά το «θεσμό».
• Μείωση της κατώτατης σύνταξης μέσα από την εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων για τη συμπλήρωσή της.
• Ισοπέδωση προς τα κάτω των σημερινών ταμείων με την ενοποίησή τους σε οκτώ ταμεία (ΙΚΑ, Δημόσιο, ΟΑΕΕ, Αγρότες, ΔΕΚΟ, Τράπεζες, Επιστήμονες, Δημοσιογράφοι). Ενα από τα σενάρια προβλέπει συγχώνευση των επικουρικών με τα κύρια ταμεία, εξετάζονται όμως και άλλες λύσεις στα πλαίσια της ιδιωτικής - «επαγγελματικής» - ασφάλισης. Ενα άλλο, την ένταξη των τραπεζοϋπαλλήλων στο ΙΚΑ.