Η συνέντευξη ξεκίνησε με μια υπενθύμιση. Η Αλ. Παπαρήγα, θύμισε ότι «στις 8 Μάη του 2000 συντάχθηκε η πρώτη έκθεση προς το αμερικανικό Κογκρέσο σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα της 9ηςΑπρίλη, της ίδιας χρονιάς.

Υπάρχουν, είπε, δύο χαρακτηριστικά στοιχεία σ' αυτή την έκθεση. Κατ' αρχήν η εκτίμηση και η χαρά, αν δεν είναι και πανηγυρισμοί, για την επανεκλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και η μεγάλη ανησυχία και δυσαρέσκεια για το ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δε μειώθηκε, αλλά αντίθετα διατήρησε τις δυνάμεις του μέσα σε συνθήκες ασφυκτικής πίεσης του δικομματισμού.

Για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας λέγεται χαρακτηριστικά - από τους συντάκτες της έκθεσης - ότι δυστυχώς είναι ένα Κόμμα που επηρεάζει ευρύτερα τον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα με τις θέσεις του εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για τον πόλεμο και ότι ασκεί μια επιρροή πολλαπλάσια από την εκλογική του δύναμη».

Η μεν κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διότι υπηρέτησε κατά άριστο τρόπο τις επιταγές και τις επιθυμίες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου μάλιστα ήταν συνεχώς ιπτάμενος ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τις άλλες χώρες, είτε της ΕΕ, είτε κυρίως της Μέσης Ανατολής.

Κι εμείς, επίσης, δικαιώσαμε τις ανησυχίες των Ηνωμένων Πολιτειών, διότι όλα αυτά τα χρόνια συμβάλαμε στην ανάπτυξη ενός ισχυρού φιλειρηνικού, αντιπολεμικού κινήματος στη χώρα μας, δεν περιοριστήκαμε μόνο στην καταγγελία του πολέμου, αλλά και της οικονομικής πολιτικής που προκαλεί τον πόλεμο και της γενικότερης στρατηγικής που συνεπάγεται τον πόλεμο».

Αναφερόμενη, στη συνέχεια, στο πρόσωπο που εμφανίζουν οι δύο επικεφαλής εκπρόσωποι του δικομματισμού η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Ο Γιώργος Παπανδρέου λέει ότι βρισκόμαστε ήδη σε μια "νέα εποχή". Η πρώτη εντύπωση που τουλάχιστον εμένα μου δημιουργεί, είναι ένα είδος αυταρέσκειας και ναρκισσισμού, καθώς ταυτίζει την επιλογή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και τη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας ως άνοιγμα νέας εποχής για την Ελλάδα.

Νομίζω όμως ότι ίσως αυτό δεν είναι το κυριότερο. Το κυριότερο είναι ότι υπογραμμίζοντας τη "νέα εποχή" και με όλες τις θέσεις τις οποίες προβάλλει, δείχνει ότι και προσωπικά ο ίδιος έχει ένα μεγάλο στόχο: Να αφανίσει κάθε μορφή αγωνιστικού φρονήματος στην Ελλάδα και κάθε αγωνιστικού πνεύματος αντίστοιχα. Φυσικά, αυτό δεν πρόκειται να γίνει, αλλά αυτή είναι η πρόθεσή του.

Ο Κώστας Καραμανλής μιλά χαμογελαστά για "αλλαγή πολιτικής" αν κερδίσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία. Δεν πρόκειται να φέρει καμία αλλαγή πολιτικής, αλλαγή διακυβέρνησης θα έχουμε. Και μάλιστα, εμείς προβλέπουμε ότι η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση θα χάσει και την όποια ευλυγισία είχε αποκτήσει από την εύκολη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έπρεπε να κριτικάρει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ακολουθούσε μια πολιτική ίδια με τη δική της.

Η όλη τοποθέτηση της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στα διάφορα προβλήματα και ιδιαίτερα με το σύνθημα της επιχειρηματικότητας δείχνει ότι η πιθανή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα είναι πάρα πολύ σταθερή στην υπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου και εντελώς αλύγιστη στις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Γι' αυτό εμείς λέμε ότι στις 8 του Μάρτη δεν κρίνεται ποιος θα είναι πρωθυπουργός και ποιος θα αναδειχτεί σε καταλληλότερο πρωθυπουργό. Κατάλληλοι είναι και οι δύο για την πλουτοκρατία του τόπου, για την ΕΕ και τις επιλογές της, για την υπηρέτηση των δεσμεύσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Βεβαίως, οι εκλογές θα κρίνουν ποιος θα είναι Πρωθυπουργός. Αλλά ταυτόχρονα οι εκλογές θα βαθμολογήσουν το βαθμό χειραφέτησης και ριζοσπαστισμού του ελληνικού λαού, την ικανότητά του να απεγκλωβίζεται από τη χειραγώγηση των δύο κομμάτων, την ικανότητά του να αποδεσμεύεται από φοβίες μπροστά στην ανάγκη να υπάρχουν βαθιές και ανατρεπτικές αλλαγές στην πορεία στον τόπο μας αποκλειστικά και μόνο υπέρ του λαού».

Αναφερόμενη στα κριτήρια για την επιλογή ψήφου η Αλέκα Παπαρήγα, ξεκαθάρισε ότι για το ΚΚΕ το βασικό και το κύριο είναι να μη μεταμφιέζεται στην προεκλογική περίοδο, αλλά να βλέπει και την προεκλογική περίοδο σαν μια συνέχεια της όλης προηγούμενης δραστηριότητας. «Αν κάτι καινούριο, έστω για μια ακόμη φορά, πρέπει να πούμε, είναι να ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας στο λαό να είμαστε ανυποχώρητοι, σταθεροί και αταλάντευτοι μπροστά στην ταξική αδικία και εκμετάλλευση, μπροστά στον πόλεμο και σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά, πολιτικά και δημοκρατικά προβλήματα που αφορούν το λαό και ευρύτερα την περιοχή μας και ολόκληρη την Ευρώπη».

Υπογράμμισε ότι κριτήριο εκτίμησης των άλλων κομμάτων, κριτήριο εκτίμησης οπωσδήποτε των κομμάτων εξουσίας, που αυτά είναι στο κύριο στόχαστρο, αλλά και των άλλων κομμάτων, είναι ορισμένες σταθερές:

Πρώτο κριτήριο, η θέση τους και η στάση τους στα προβλήματα της οικονομίας. Είναι αδύνατον, τόνισε, να παρουσιάσεις μια φιλολαϊκή πρόταση στα κοινωνικά προβλήματα, στα ζητήματα της εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού, του αθλητισμού, της καταπολέμησης των ναρκωτικών, στα προβλήματα του περιβάλλοντος, της ηθικής -θα έλεγα- ατμόσφαιρας που κυριαρχεί στον τόπο, αν δεν ξεκινήσεις από το σε ποια όχθη βρίσκεσαι στο πεδίο της οικονομίας.

Επομένως, συνέχισε, εγκαλούμε το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία διότι στο πεδίο της οικονομίας είναι σταθεροί υποστηρικτές των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, ευρωπαϊκής και παγκόσμιας στο μέτρο των δυνατοτήτων τους.

Τα συνθήματα τα οποία προβάλλουν για την "ανταγωνιστικότητα", την "παραγωγικότητα", τη "σύγκλιση", είναι στόχοι και συνθήματα καθαρά ταξικού χαρακτήρα και αυτά τα συνθήματα και αυτούς τους στόχους πρέπει να τα απορρίψουν οι εργαζόμενοι. Διότι όσο θα προχωράει η ανταγωνιστικότητα, όσο θα μεγαλώνει η παραγωγικότητα και όσο θα υπάρχει προσέγγιση προς τη σύγκλιση - γιατί δυνατότητα σύγκλισης δεν υπάρχει αντικειμενικά στα πλαίσια της ΕΕ - αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα χάνουν δικαιώματα, θα απομακρύνονται ακόμη περισσότερο από οράματα και στόχους θετικούς που πρέπει να έχουν.

Δεύτερο κριτήριο: Πρέπει και σήμερα να υποστηρίζουμε ότι για κάθε χώρα, όπως και για την Ελλάδα και για τον ελληνικό λαό, υπάρχει ζήτημα υπεράσπισης, κατοχύρωσης και διαφύλαξης κυριαρχικών δικαιωμάτων, ή, στο όνομα της καπιταλιστικής διεθνοποίησης ή όπως αλλιώς - αταξικά - λένε "παγκοσμιοποίησης", θα εκχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματα; Θα εκχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματα στους διεθνείς καπιταλιστικούς, ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς;

Τρίτο κριτήριο είναι - σε συνάφεια με το δεύτερο: Θα είναι το κριτήριο αν ο λαός πάει καλά στην Ελλάδα; Θα είναι κριτήριο οι δυνατότητες της χώρας και οι ανάγκες του λαού, ή, θα πειθαρχούμε και θα υποτασσόμαστε στους εξωτερικούς καταναγκασμούς που προκύπτουν συγκεκριμένα από την ΕΕ, αλλά και από το ΝΑΤΟ και από τις ελληνο-αμερικάνικες συμφωνίες;

Εμείς, συμπλήρωσε για το θέμα των κριτηρίων η Αλέκα Παπαρήγα, θεωρούμε ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Ασκούμε, συμπλήρωσε, επίσης, κριτική στο Συνασπισμό, γιατί υποστηρίζει ότι μπορεί κανείς να πατάει και στις δύο όχθες ή μπορεί να περνάει ανάμεσα σε δύο σταγόνες βροχής και να μη βρέχεται. Αυτά τα πράγματα είτε λέγονται συνειδητά είτε μη συνειδητά, όχι μόνο δε βοηθούν, αλλά παρεμποδίζουν τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση και πάνω απ' όλα τη συσπείρωση ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων εναντίον της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, διαθέτει μια πολιτική πρόταση την οποία ήδη την έχει βάλει μέσα στη δράση, δεν την έφτιαξε τώρα, παραμονές των εκλογών. Μία πρόταση η οποία απαντά και στα σημερινά προβλήματα των εργαζομένων, παίρνοντας υπόψη το δυσμενή συσχετισμό δύναμης που υπάρχει διεθνώς και στην Ελλάδα. Παίρνει υπόψη τις ανάγκες των εργαζομένων και ταυτόχρονα διαμορφώνει μια γενική πολιτική γραμμή πάλης που αποβλέπει στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης έως τη δραστική ανατροπή του, δηλαδή έχει ένα πρόγραμμα άμεσο και ένα πρόγραμμα προοπτικής και βεβαίως ο ρεαλισμός αυτού του προγράμματος σχετίζεται με το συσχετισμό δύναμης.

Παρουσιάζοντας την πρόταση του ΚΚΕ, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε σε ορισμένες από τις βασικές θέσεις που είναι άμεσοι στόχοι πάλης και γύρω από τους οποίους το ΚΚΕ θα επιδιώξει τη μέγιστη δυνατή λαϊκή συσπείρωση μετά τις εκλογές, στο επίπεδο του κινήματος, παίρνοντας υπόψη και τη νέα επίθεση που έχει να αντιμετωπίσει ο λαός.

Επιγραμματικά μια πρώτη ενότητα άμεσων στόχων πάλης είναι:

- Συσπείρωση και πάλη για καθολικό 35ωρο, 5ήμερο, 7ωρο, με αύξηση των αποδοχών.

- Κατώτατο ημερομίσθιο 1.100 ευρώ και κατώτατη σύνταξη στα 880 ευρώ.

- Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 60 για τους άνδρες και 55 για τις γυναίκες και αυτό ισχύει και για μισθωτούς γενικότερα, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους και οπωσδήποτε 55 και 50 χρόνια αντιστοίχως για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

- Αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 15.000 ευρώ για κάθε μισθωτό εργαζόμενο, προσαυξημένο ανάλογα με την οικογενειακή του κατάσταση.

- Σταδιακή μείωση της έμμεσης φορολογίας, ξεκινώντας με την κατάργησή της στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, τρόφιμα, φάρμακα, παιδικά είδη. Πλήρη κατάργηση της αντικειμενικής φορολόγησης των μη εταιρικών επιχειρήσεων.

- Κατώτερη αγροτική σύνταξη 400 ευρώ, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη της αγροτικής παραγωγής από όλους τους φυσικούς κινδύνους, κρατική ΑΤΕ με αποκλειστικά αγροτική αναπτυξιακή πιστωτική πολιτική.

- Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και φροντίδα υγείας σε όλες τις βαθμίδες τους, ενιαία, για όλους και όλες, ανεξαρτήτως απασχόλησης, επαγγέλματος και εθνικότητας. Και εννοείται ότι εδώ χρειάζονται εξειδικεύσεις.

Μία δεύτερη ενότητα προβλημάτων αναφέρεται στα ζητήματα της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων:

- Δεν αναγνωρίζουμε τη μεταβίβαση δικαιωμάτων άμυνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

- Είμαστε αντίθετοι και δεν πρέπει να αναγνωρίσει ο ελληνικός λαός, ιδιαίτερα σ' αυτή τη μάχη, το κλείσιμο - που ετοιμάζεται - των ζητημάτων του Αιγαίου, δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη δήλωση της Μαδρίτης και τη συμφωνία που έγινε στη Μαδρίτη ανάμεσα στον πρωθυπουργό τον κ. Σημίτη και τον τότε Πρόεδρο Ντεμιρέλ, που στην ουσία αναγνωρίζει άδικες διεκδικήσεις της ηγεσίας της Τουρκίας στο Αιγαίο.

- Επιστροφή των τμημάτων Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων.

- Είμαστε υπέρ της ύπαρξης μόνιμων στελεχών στις Ενοπλες Δυνάμεις που προκύπτουν μέσα από παραγωγικές σχολές, με υψηλού επιπέδου σπουδές, με καλές αμοιβές, αλλά είμαστε ριζικά αντίθετοι εναντίον του μισθοφορικού στρατού.

- Είμαστε αντίθετοι στις δραστηριότητες που έχουν ανατεθεί στις Ενοπλες Δυνάμεις για την αστυνόμευση των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και παρέμβασής τους όταν απειλούνται τα συμφέροντα των επιχειρηματιών.

- Είμαστε κατά των εξοπλιστικών προγραμμάτων που αφορούν ΝΑΤΟικά σχέδια. Αυτά πρέπει να μειωθούν. Και όχι τα εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν σχέση με την αμυντική ικανότητα της χώρας.

- Υποστηρίζουμε την απομάκρυνση των ξένων βάσεων, απορρίπτουμε συμφωνίες που έχουν γίνει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, οι οποίες νομιμοποιούν τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και οπωσδήποτε διεκδικούμε τη λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και όχι έξω από αυτές.

Σε μια τρίτη ενότητα αναφέρονται τα ζητήματα δημοκρατίας.

- Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι αντίθετο και πιστεύει ότι πρέπει να καταργηθούν όλοι οι αντιδημοκρατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν, εννοείται και οι αντεργατικοί που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και αν θέλετε η διεκδίκηση βελτίωσης της ζωής του εργαζομένου πρέπει να είναι σε αντίθεση με τους τρομονόμους, με την αστυνόμευση ή με την παρακολούθηση, με όλους αυτούς τους νόμους οι οποίοι οδηγούν στο εδώλιο τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Στο σημείο αυτό η Αλέκα Παπαρήγα υπενθύμισε την αποκάλυψη πριν από λίγες μέρες από το «Ρ» της εγκυκλίου που στάλθηκε στον ΟΤΕ και με την οποία απαγορεύεται οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ να εκφράζουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, να δίνουν χρήματα σε πολιτικά κόμματα, να έχουν δηλαδή πολιτική δράση. Και μάλιστα προστίθεται ότι καλό είναι ο κάθε εργαζόμενος να καταγγέλλει το διπλανό του όταν κάνει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, σημείωσε, εδώ μιλάμε ότι ζητούν να μπουν στην παρανομία τα κόμματα.

Αυτές οι προτάσεις, κατέληξε η Αλέκα Παπαρήγα, είναι ένα σύνολο διεκδικήσεων - λείπουν αρκετά που δεν αναφέρονται για λόγους οικονομίας χρόνου - που πρέπει να γίνουν υπόθεση πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του αγροτικού, των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, των γυναικών, της νεολαίας, όλων των άλλων δημοκρατικών κοινωνικών κινημάτων.

Ταυτόχρονα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θεωρεί ότι το μέσο για να μπορέσει το λαϊκό κίνημα να περιορίσει την οξύτητα των προβλημάτων, να έχει και κατακτήσεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συγκρότηση μιας - ισχυροποιούμενης στην πορεία - κοινωνικής πολιτικής συμμαχίας, η οποία - πραγματικά - θα αντιτάξει στην ενότητα δράσης των δυνάμεων του δικομματισμού με τις δυνάμεις της εργοδοσίας την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, της μικρομεσαίας αγροτιάς.

«Η κοινωνικοπολιτική συμμαχία που προτείνουμε, τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, έχει κοινωνικό στίγμα. Δεν είναι γενικά μία συμμαχία "πολιτών", "προοδευτικών" κλπ. Ολοι πολίτες είμαστε, αλλά ζούμε σε μία ταξική κοινωνία. Επομένως η έννοια "πολίτης" δε λέει τίποτα. Πολίτης είναι ο βιομήχανος και ο τραπεζίτης, πολίτης είναι και ο Μπους, πολίτης είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κόλιν Πάουελ, πολίτες είναι και αυτοί που χτυπιούνται στους δρόμους με τις δυνάμεις βίας και καταστολής.

Μιλάμε, λοιπόν, για μία συμμαχία η οποία θα δεσμεύεται ότι θα υποστηρίζει τα κοινά συμφέροντα αυτών των συγκεκριμένων κοινωνικών δυνάμεων και οι πολιτικές δυνάμεις που θα την απαρτίζουν θα πρέπει να έχουν τέτοιες θέσεις. Οχι γενικά "ευτυχία", "δικαιώματα" κλπ. Πρέπει να απαντούν συγκεκριμένα: Τι λες για τους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, τι λες για την αγροτιά, τι λες για την εργατική τάξη, τι λες για τη μισθωτή διανόηση κλπ.

Η κοινωνικοπολιτική συμμαχία που προτείνουμε δεν είναι μία συμμαχία απλώς αντίστασης και διεκδίκησης. Αναμφισβήτητα έτσι θα ξεκινήσει, γιατί αυτός είναι ο συσχετισμός δύναμης.

Εμείς ξεκαθαρίζουμε από τώρα ότι αυτή η συμμαχία πρέπει να διεκδικήσει εξουσία στη διακυβέρνηση του τόπου, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται αυτή η συμμαχία να συνδράμει στο σχηματισμό κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - Νέας Δημοκρατίας ή αν έχουν προκύψει και νέοι σχηματισμοί από το ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, πράγμα που είναι πολύ πιθανό τα επόμενα χρόνια, ότι θα συνδράμει με αυτές τις δυνάμεις.

Θα διεκδικήσει τη δική της διακυβέρνηση και εξουσία και επίσης δίνουμε τα χαρακτηριστικά αυτής της διακυβέρνησης, τις γενικές της αρχές. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με άλλα κόμματα τα οποία προτείνουν διάφορες ενότητες της "Αριστεράς", της "Προόδου" και δεν ξέρω τι άλλο, τα οποία μιλάνε γενικά για "αντίσταση", μιλάνε για κάποιους στόχους πάλης, αλλά όταν πας στο θέμα της διακυβέρνησης, δε δεσμεύονται, γιατί, λένε, οι εκλογές αυτές δε βγάζουν κυβέρνηση.

Βεβαίως δε βγάζουν αριστερή, ούτε ριζοσπαστική κυβέρνηση. Συντηρητική κυβέρνηση θα βγάλουν αυτές οι εκλογές.

Αλλά, αν ο λαός θέλει να παλεύει με προοπτική, αν θέλουμε να στηρίξει μία συμμαχία και να συμμετέχει ενεργά, πρέπει να ξέρει σε τι τον καλούμε. Σε λευκό χαρτί διακυβέρνησης δεν μπορεί να γίνει καμία συμμαχία.

Εμείς, λοιπόν, λέμε τις γενικές αρχές:

Πιστεύουμε ότι αυτή η συμμαχία, αυτή η διακυβέρνηση, πρέπει να δεσμευτεί σε μια απολύτως λαϊκή οικονομική πολιτική, σε αντίθεση με την πλουτοκρατία, με την ολιγαρχία, με το μεγάλο κεφάλαιο. Και αυτή η λαϊκή οικονομία δεν μπορεί παρά να έχει χαρακτηριστικά την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, τον κεντρικό σχεδιασμό όπου βεβαίως θα διακλαδώνεται κάθετα και αναμφισβήτητα θα στοχεύει στην εξάλειψη των περιφερειακών ανισοτήτων που έχουν σηματοδοτηθεί στην Ελλάδα την εποχή που διαμορφώθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός.

Το βασικό, επίσης, στοιχείο πρέπει να είναι ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος. Καμία εξουσία, όπως και αν βαφτίζεται, "λαϊκή", "σοσιαλιστική", "αντικαπιταλιστική", δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που πρέπει, αν δεν είναι κάτω από τον εργατικό λαϊκό έλεγχο και στα ζητήματα της παραγωγής και της κατανομής.

Αυτά τα οποία λέμε και σήμερα και αυτά τα οποία ονειρευόμαστε εν δράσει και όχι στο προσκεφάλι μας, για αύριο, πατάνε στον εξής ρεαλισμό: Οτι υπάρχουν λαοί που δεν μπορούν να ανεχθούν επ' άπειρον να δυναστεύονται από τους λίγους. Πιστεύουμε βαθύτατα στον ελληνικό λαό που έχει αγωνιστικές παραδόσεις και ο οποίος έχει τη δυνατότητα να αντιδράσει, να αντισταθεί, να αντεπιτεθεί. Και, βέβαια, η αντεπίθεση αυτή δεν μπορεί να είναι με ξεθωριασμένες ιδέες και συνθήματα. Πρέπει να είναι με συνθήματα σαφώς κατά του μεγάλου κεφαλαίου, σαφώς κατά του ιμπεριαλισμού και όχι με γενικολογίες, με θεωρίες, με ροζ σύννεφα και ξαναλέω για άλλη μια φορά, όχι με ξεθωριασμένα συνθήματα και διεκδικήσεις.

Το νέο σε μας βρίσκεται στην πίστη μας στην ικανότητα του ελληνικού λαού να πάρει την πρωτοβουλία για τη δική του τύχη στα χέρια του.

Τέλος, να είναι καθαρό ότι και η ψήφος δεν αφορά το σήμερα. Δίνει και μελλοντικό μήνυμα».