ΜΠΟΡΕΙ, βέβαια, να πέρασαν από τότε 61 χρόνια, όμως η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση είναι πάντα μια μοναδική κι ατίμητη κληρονομιά κι ολοζώντανη είναι παρούσα στους αγώνες του σήμερα. Επίκαιρα και τούτη την ώρα, που η ανθρωπότητα μ' ανατριχίλα αφουγκράζεται του πολέμου τα τύμπανα να χτυπούν μανιασμένα, αυτά που έγραφαν δυο κορυφαίοι πνευματικοί άνθρωποι για το μεγάλο εκείνο αγώνα που σήκωσε ο λαός μας, για το νέο άνθρωπο που πλάστηκε μέσα στην υπέρτατη εκείνη δοκιμασία και θυσία.

«Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ Ανθρωπος, γράφει ο καθηγητής Γιάννης Ιμβριώτης, μπαίνει στο Μεγάλο Επος του Λαού και γίνεται ζωοποιός μύθος και κινεί τους άλλους σε έργα θαυμαστά, μεγάλα. Κι αυτός ο μύθος έχει πυκνωθεί και φανερωθεί μέσα σε καθημερινούς ανθρώπους, σε άντρες και γυναίκες, σε νιους και γέρους. Γεννιέται μέσα στην ανάταση ολόκληρου του ελληνικού λαού, σ' ένα ολωσδιόλου νέο ψυχικό κλίμα, στο αντιστασιακό πνεύμα.

ΚΙ ΑΥΤΟ το πνεύμα είναι ογκωμένο από πατριωτική πνοή και προβάλλει αγωνιστικό για την εθνική ανεξαρτησία, για την απελευθέρωση του λαού από κάθε λογής καταπίεση, που προέρχεται από τους ξένους και την ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία, για την υλική και πνευματική ανύψωσή του.

ΑΛΛΑ αυτό το πατριωτικό αντιστασιακό πνεύμα έχει άπειρο βάθος και πλάτος, δεν είναι κοντόθωρο. Δε κλείνεται απομονωμένο μέσα σε στενά τοπικά πλαίσια, δε γίνεται σοβινιστικός εθνικισμός, παρά στρέφεται και προς τα έξω, προς τους άλλους λαούς, τους χαιρετά και τους καλεί να βαδίσουν όλοι μαζί πάνω στο δρόμο, όπου ξανοίγεται απέραντη προοπτική για μια καθολική ιστορική ανάπτυξη. Το αντιστασιακό πνεύμα είναι η μεγάλη κληρονομιά της Εθνικής μας Αντίστασης».

ΣΕ ΜΙΑ άλλη γενική θεώρηση, ο Μάρκος Αυγέρης γράφει: «...Το καταπληκτικό αυτό απελευθερωτικό κίνημα (το ΕΑΜ) έφερε μια νέα τροπή στην εθνική μας ζωή κι η δράση του με τ' αποτελέσματά της εξακολουθεί να επηρεάζει την ιστορία μας... Εξύψωσε τις κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις του λαού και ενέργησε σαν μια πλατιά διαφωτιστική δύναμη. Τα ιδανικά ζωής, που πρόβαλε στο λαό η Αντίσταση, εκφράζανε τις ανάγκες του κι ανταποκρίνονταν στους ενδόμυχους πόθους του. Δε στάθηκε μόνο μια έκφραση της πάλης ενάντια στους ξένους καταχτητές, παρά και μια μεγάλη παιδαγωγία για το λαό...

ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ και στους κάμπους, ο λαός οργάνωσε ένα δικό του κράτος και μια διοίκηση με ευνομία και δικαιοσύνη. Ολη η οργάνωση της Αντίστασης, με τους τρόπους της ομαδικής ζωής και την ομοψυχία της, άφησε βαθιά τη σφραγίδα της στην ψυχή του λαού...

Ο ΛΑΟΣ, προσθέτει ο Μ. Αυγέρης, έβγαινε από μια μεγαλειώδη σύγκρουση με τον ιταλικό φασισμό, όπου είχαν αστράψει όλες οι εθνικές αρετές και δεν ήταν εύκολο αμέσως ύστερα να δεχτεί την ταπείνωση της ξενικής κατοχής. Μπροστά σε δυο μεγάλες δυνάμεις κι ιδιαίτερα μπροστά στην τεράστια πολεμική μηχανή της Γερμανίας, που σάρωσε τα κράτη της Ευρώπης, ο ελληνικός στρατός, βέβαια, δεν μπορούσε να κρατήσει σαν συντεταγμένη δύναμη με την πρώτη μορφή του, μα ο λαός υπόφερε και δεν μπορούσε ν' ανεχθεί ένα δυνάστη που του έπαιρνε την μπουκιά από το στόμα και ήταν απάνθρωπος κι αδίστακτος στο έγκλημα...».

ΣΗΜΕΡΑ, ύστερα από 61 χρόνια, ο νους ανατρέχει στο μεγάλο αυτό σχολειό, στο ΕΑΜ, που σ' αυτό βρέθηκαν και θήτευσαν χιλιάδες και χιλιάδες Ελληνες. Πλάι και μαζί με τους καινούριους λαϊκούς θεσμούς, δημιούργησε και το νέο Ελληνα, τον ΕΑΜίτη, τον ΕΠΟΝίτη, έναν καινούριο τύπο Ελληνα. Είναι αυτός, που ανεβαίνει στα βουνά και γίνεται αντάρτης... Είναι το αετόπουλο, που πηγαινοέρχεται σαν λαϊκός μυστικός ταχυδρόμος του αντάρτικου και που τρυπώνει στις εχθρικές στρατιωτικές μονάδες. Ετσι, δίπλα στους καινούριους λαογέννητους θεσμούς, μέσα στου Αγώνα τη φωτιά, πλάστηκε κι ο ΕΑΜίτης αγωνιστής, που με καυτό αίμα, με θυσίες κι ολοκαυτώματα θεμελίωσε την Ελλάδα της τιμής, έβαλε τη σφραγίδα του πάνω στην αγωνιστική της πορεία. Η γενιά του ΕΑΜ, ολοζώντανη κι ολόρθη. Αυτή που θα πάει στις κάλπες και θα ψηφίσει για την Αυτοδιοίκηση αγωνιστές, αυτούς που παλεύουν για του λαού το δίκιο.

Επιχειρώντας να εκλαϊκεύσει την εκλογική τακτική του κόμματός του ο γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ δε διστάζει να «υποβιβάσει» το κόμμα του στο - μόνο! - κόμμα διαμαρτυρίας. Ολα δικαιολογούνται μπροστά στον ιερό σκοπό της εξουσίας...

Ομως η φιλολαϊκή μάσκα, που για ψηφοθηρικούς λόγους βάζουν λίγο καιρό πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση οι δύο μονομάχοι του δικομματισμού, δεν μπορεί να αποκρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που από κοινού εφαρμόζουν όλο τον υπόλοιπο καιρό. Η πολιτική αυτή όμως είναι ο μεγάλος ένοχος για τα εκρηκτικά προβλήματα πάνω στα οποία δημαγωγούν αδίστακτα και ξεδιάντροπα οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και οι υποψήφιοι και οι συνδυασμοί που στηρίζουν στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, υποκρινόμενες προεκλογικά πως τάχα στην εξουσία, δεκαετίες τώρα, βρίσκονται κάποιοι άλλοι «τρίτοι»!

Λες και το κυκλοφοριακό, για παράδειγμα, της πρωτεύουσας, που κουρελιάζει καθημερινά το νευρικό σύστημα και «μαυρίζει» τη ζωή των άτυχων κατοίκων της, δεν είναι χειροπιαστό αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που εναλλάσσονται στην εξουσία τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Μια πολιτική που έδινε προτεραιότητα στα συμφέροντα των αυτοκινητοβιομηχανιών και στα ΙΧ και εκτόπιζε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Λες και οι καταστροφές από τις πλημμύρες δεν είναι «αναπόφευκτη» συνέπεια του πώς «έκτισαν» το Λεκανοπέδιο, με το σκέπασμα των ποταμιών, το κτίσιμο των ρεμάτων, προκειμένου να δοθεί περισσότερος ζωτικός χώρος (με το αζημίωτο) στην ασυδοσία και τα υπερκέρδη των μεγαλοεργολάβων. Το ίδιο φυσικά ισχύει για το καχεκτικό πράσινο, για τους ανύπαρκτους ελεύθερους χώρους, την άθλια κατάσταση στα σχολεία κ.ο.κ., που έχουν οδηγήσει σε μια πρωτοφανή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στο Λεκανοπέδιο, όπου οι συνθήκες ζωής έχουν καταντήσει απάνθρωπες, αλλά και για την ακρίβεια, την ανεργία, τη φτώχεια, που επιδεινώνονται από τη φορομπηχτική πολιτική της δημοτικής αρχής και την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών με πληρωμή.

Κι όμως δε διστάζουν να εμφανίζονται μπροστά στις λαϊκές μάζες και να αξιώνουν ξετσίπωτα την ψήφο τους για να στείλουν, τάχα, μήνυμα διαμαρτυρίας!!! Και μόνο γι' αυτή την απίστευτη κοροϊδία και τον προκλητικό εμπαιγμό τούς αξίζει το μαύρισμα.

Ειδικά η ηγεσία της ΝΔ «δε δικαιούται» να εμφανίζεται ως κόμμα διαμαρτυρίας, αφού αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι η συναίνεση στην εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η αχαλίνωτη δημαγωγία της και οι αντικυβερνητικές κορόνες που χρησιμοποιεί μόνο και μόνο για να ανέβει στην εξουσία, δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη είναι η δική της πολιτική. Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, εξάλλου, επικαλείται συχνά απέναντι στα αφεντικά ότι αξίζει της στήριξής τους επειδή «είμαστε αυθεντικοί φιλελεύθεροι».

Αν το βράδυ τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης Κυριακής των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών οι συνδυασμοί που υποστηρίζει η ΝΔ ενισχυθούν, η Ρηγίλλης θα μπορεί να πανηγυρίζει γιατί κατάφερε να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο και να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ενώ ταυτόχρονα θα χρησιμοποιήσει τη λαϊκή ετυμηγορία για να επιταχυνθεί η αντιλαϊκή επίθεση.

Οσο για τους γαλάζιους δημάρχους και νομάρχες που θα εκλεγούν θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι έκαναν και τις προηγούμενες τετραετίες: Να υπηρετούν, δηλαδή, πρόθυμα τις άνωθεν εντολές και να συνεργάζονται με την κυβέρνηση για «καλύτερα» χαράτσια στους δημότες, παράδοση στο μπετόν και των τελευταίων άκτιστων χώρων κ.ο.κ. Το σύνθημα της Ρηγίλλης «μην ψηφίζετε κυβερνητικά φερέφωνα στην τοπική αυτοδιοίκηση», εκτός από βαθιά υποκριτικό και παραπλανητικό, είναι εξοργιστικό, ακριβώς γιατί οι δικοί της δήμαρχοι και νομάρχες ήταν τα καλύτερα φερέφωνα της κυβέρνησης τις προηγούμενες τετραετίες. Από τα «καμάρια» της στους τρεις μεγάλους δήμους (Αβραμόπουλος - Παπαγεωργόπουλος -Αγραπίδης) μέχρι και τους τελευταίους καποδιστριακούς δήμους στη Θράκη, οι γαλάζιοι δήμαρχοι και νομάρχες δεν όρθωσαν ποτέ το ανάστημά τους σε αντιλαϊκά μέτρα που έπλητταν τους δημότες τους ούτε βέβαια διεκδίκησαν τίποτα πέρα από αυτό που - δεν - τους έδινε η κεντρική εξουσία. Αντίθετα συναίνεσαν και έβαλαν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη των λαϊκών μαζών για τις «ανταποδοτικές» τάχα υπηρεσίες.

Για να τελειώνουμε, οι δήμαρχοι και νομάρχες της ΝΔ ήταν πλειοψηφία την προηγούμενη τετραετία. Ε, και; Αλλαξε τίποτα προς το καλύτερο; Ακριβώς το αντίθετο. Τα ίδια και χειρότερα θα γίνουν αν επιβραβευτούν γι' αυτή τους τη στάση και πολιτική. Τρέφει κανείς ψευδαισθήσεις για το πώς θα γίνει η «Αθήνα αύριο» με την Ντ. Μπακογιάννη; Παραδομένη ακόμα περισσότερο στα μεγάλα συμφέροντα, όπως η ίδια διαβεβαίωσε τους 1.200(!) επιχειρηματίες στους οποίους μίλησε τις προάλλες: «Θεωρώ αδιανόητη την απουσία σας από τα βασικά δρώμενα της πόλης - είστε οι πρωταγωνιστές της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης», τους διαβεβαίωσε. Πιστεύει άραγε κανείς ότι η υπερνομαρχία Αθηνών - Πειραιώς θα γίνει φρούριο διεκδίκησης, όπως διαβεβαιώνει ο μέχρι πρόσφατα ακραιφνής υποστηρικτής του εκσυγχρονισμού Γ. Τζαννετάκος;

Συμπέρασμα; Το μόνο μήνυμα που πιάνει τόπο είναι μαύρο - και στους δύο γύρους - στα φερέφωνα του δικομματισμού και «δαγκωτό» στους αγωνιστικούς συνδυασμούς συμπαράταξης, που στηρίζει το ΚΚΕ και έχουν δώσει εγγυήσεις από τη δράση τους και στην αυτοδιοίκηση και στους λαϊκούς αγώνες.