«Και όταν του λέμε (σ.σ. του πολίτη) να στείλει μήνυμα, εννοούμε να στείλει πολιτικό μήνυμα, διότι πώς θα διαμαρτυρηθεί ο κάτοικος στο Μοσχάτο που όταν βρέχει πνίγεται; Πώς θα διαμαρτυρηθεί ο πολίτης του Λεκανοπεδίου που θέλει 2 ώρες για να φτάσει στο αεροδρόμιο; Πώς θα διαμαρτυρηθεί που υπάρχει το νέφος που μας πνίγει; Πώς θα διαμαρτυρηθούμε που το κυκλοφοριακό πλέον δεν ανέχεται και δεν υπάρχουν χώροι στάθμευσης;». Τα επιτηδευμένα αφελή και αγανακτισμένα παραπάνω ερωτήματα έθετε τις προάλλες από τα ερτζιανά ο Β. Μεϊμαράκης.

Επιχειρώντας να εκλαϊκεύσει την εκλογική τακτική του κόμματός του ο γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ δε διστάζει να «υποβιβάσει» το κόμμα του στο - μόνο! - κόμμα διαμαρτυρίας. Ολα δικαιολογούνται μπροστά στον ιερό σκοπό της εξουσίας...

Ομως η φιλολαϊκή μάσκα, που για ψηφοθηρικούς λόγους βάζουν λίγο καιρό πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση οι δύο μονομάχοι του δικομματισμού, δεν μπορεί να αποκρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που από κοινού εφαρμόζουν όλο τον υπόλοιπο καιρό. Η πολιτική αυτή όμως είναι ο μεγάλος ένοχος για τα εκρηκτικά προβλήματα πάνω στα οποία δημαγωγούν αδίστακτα και ξεδιάντροπα οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και οι υποψήφιοι και οι συνδυασμοί που στηρίζουν στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, υποκρινόμενες προεκλογικά πως τάχα στην εξουσία, δεκαετίες τώρα, βρίσκονται κάποιοι άλλοι «τρίτοι»!

Λες και το κυκλοφοριακό, για παράδειγμα, της πρωτεύουσας, που κουρελιάζει καθημερινά το νευρικό σύστημα και «μαυρίζει» τη ζωή των άτυχων κατοίκων της, δεν είναι χειροπιαστό αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που εναλλάσσονται στην εξουσία τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Μια πολιτική που έδινε προτεραιότητα στα συμφέροντα των αυτοκινητοβιομηχανιών και στα ΙΧ και εκτόπιζε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Λες και οι καταστροφές από τις πλημμύρες δεν είναι «αναπόφευκτη» συνέπεια του πώς «έκτισαν» το Λεκανοπέδιο, με το σκέπασμα των ποταμιών, το κτίσιμο των ρεμάτων, προκειμένου να δοθεί περισσότερος ζωτικός χώρος (με το αζημίωτο) στην ασυδοσία και τα υπερκέρδη των μεγαλοεργολάβων. Το ίδιο φυσικά ισχύει για το καχεκτικό πράσινο, για τους ανύπαρκτους ελεύθερους χώρους, την άθλια κατάσταση στα σχολεία κ.ο.κ., που έχουν οδηγήσει σε μια πρωτοφανή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στο Λεκανοπέδιο, όπου οι συνθήκες ζωής έχουν καταντήσει απάνθρωπες, αλλά και για την ακρίβεια, την ανεργία, τη φτώχεια, που επιδεινώνονται από τη φορομπηχτική πολιτική της δημοτικής αρχής και την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών με πληρωμή.

Κι όμως δε διστάζουν να εμφανίζονται μπροστά στις λαϊκές μάζες και να αξιώνουν ξετσίπωτα την ψήφο τους για να στείλουν, τάχα, μήνυμα διαμαρτυρίας!!! Και μόνο γι' αυτή την απίστευτη κοροϊδία και τον προκλητικό εμπαιγμό τούς αξίζει το μαύρισμα.

Ειδικά η ηγεσία της ΝΔ «δε δικαιούται» να εμφανίζεται ως κόμμα διαμαρτυρίας, αφού αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι η συναίνεση στην εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η αχαλίνωτη δημαγωγία της και οι αντικυβερνητικές κορόνες που χρησιμοποιεί μόνο και μόνο για να ανέβει στην εξουσία, δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη είναι η δική της πολιτική. Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, εξάλλου, επικαλείται συχνά απέναντι στα αφεντικά ότι αξίζει της στήριξής τους επειδή «είμαστε αυθεντικοί φιλελεύθεροι».

Αν το βράδυ τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης Κυριακής των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών οι συνδυασμοί που υποστηρίζει η ΝΔ ενισχυθούν, η Ρηγίλλης θα μπορεί να πανηγυρίζει γιατί κατάφερε να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο και να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ενώ ταυτόχρονα θα χρησιμοποιήσει τη λαϊκή ετυμηγορία για να επιταχυνθεί η αντιλαϊκή επίθεση.

Οσο για τους γαλάζιους δημάρχους και νομάρχες που θα εκλεγούν θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι έκαναν και τις προηγούμενες τετραετίες: Να υπηρετούν, δηλαδή, πρόθυμα τις άνωθεν εντολές και να συνεργάζονται με την κυβέρνηση για «καλύτερα» χαράτσια στους δημότες, παράδοση στο μπετόν και των τελευταίων άκτιστων χώρων κ.ο.κ. Το σύνθημα της Ρηγίλλης «μην ψηφίζετε κυβερνητικά φερέφωνα στην τοπική αυτοδιοίκηση», εκτός από βαθιά υποκριτικό και παραπλανητικό, είναι εξοργιστικό, ακριβώς γιατί οι δικοί της δήμαρχοι και νομάρχες ήταν τα καλύτερα φερέφωνα της κυβέρνησης τις προηγούμενες τετραετίες. Από τα «καμάρια» της στους τρεις μεγάλους δήμους (Αβραμόπουλος - Παπαγεωργόπουλος -Αγραπίδης) μέχρι και τους τελευταίους καποδιστριακούς δήμους στη Θράκη, οι γαλάζιοι δήμαρχοι και νομάρχες δεν όρθωσαν ποτέ το ανάστημά τους σε αντιλαϊκά μέτρα που έπλητταν τους δημότες τους ούτε βέβαια διεκδίκησαν τίποτα πέρα από αυτό που - δεν - τους έδινε η κεντρική εξουσία. Αντίθετα συναίνεσαν και έβαλαν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη των λαϊκών μαζών για τις «ανταποδοτικές» τάχα υπηρεσίες.

Για να τελειώνουμε, οι δήμαρχοι και νομάρχες της ΝΔ ήταν πλειοψηφία την προηγούμενη τετραετία. Ε, και; Αλλαξε τίποτα προς το καλύτερο; Ακριβώς το αντίθετο. Τα ίδια και χειρότερα θα γίνουν αν επιβραβευτούν γι' αυτή τους τη στάση και πολιτική. Τρέφει κανείς ψευδαισθήσεις για το πώς θα γίνει η «Αθήνα αύριο» με την Ντ. Μπακογιάννη; Παραδομένη ακόμα περισσότερο στα μεγάλα συμφέροντα, όπως η ίδια διαβεβαίωσε τους 1.200(!) επιχειρηματίες στους οποίους μίλησε τις προάλλες: «Θεωρώ αδιανόητη την απουσία σας από τα βασικά δρώμενα της πόλης - είστε οι πρωταγωνιστές της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης», τους διαβεβαίωσε. Πιστεύει άραγε κανείς ότι η υπερνομαρχία Αθηνών - Πειραιώς θα γίνει φρούριο διεκδίκησης, όπως διαβεβαιώνει ο μέχρι πρόσφατα ακραιφνής υποστηρικτής του εκσυγχρονισμού Γ. Τζαννετάκος;

Συμπέρασμα; Το μόνο μήνυμα που πιάνει τόπο είναι μαύρο - και στους δύο γύρους - στα φερέφωνα του δικομματισμού και «δαγκωτό» στους αγωνιστικούς συνδυασμούς συμπαράταξης, που στηρίζει το ΚΚΕ και έχουν δώσει εγγυήσεις από τη δράση τους και στην αυτοδιοίκηση και στους λαϊκούς αγώνες.