Eurokinissi

Απολυμένες εργάτριες της «ΣΙΣΣΕΡ»

Εδώ έχει τη σημασία του να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι σε αυτή τη λαίλαπα το χορό σέρνουν αμιγώς κρατικές επιχειρήσεις ή υπηρεσίες και εταιρίες, όπου το δημόσιο με τον έναν ή άλλον τρόπο κρατάει τον έλεγχο. Αρα, φορέας αυτής της πολιτικής δεν είναι μόνο μεμονωμένοι επιχειρηματίες, αλλά το ίδιο το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση.

Ειδικά στην περίπτωση του ΟΤΕ, οι εργαζόμενοι πρέπει να θυμηθούν τα «μεγάλα παχιά λόγια» των ιθυνόντων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ ότι η μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού, θα έφερνε δήθεν αύξηση των θέσεων εργασίας, θα τον γλίτωνε τάχα μου από τα κακά του κρατισμού. Και, πράγματι, πολλά άλλαξαν στον ΟΤΕ, η επιχείρηση αναπτύχθηκε, με τεράστιες επενδύσεις στο εξωτερικό, με νέες τεχνολογίες και υπηρεσίες, «Μέγας Χορηγός» των Ολυμπιακών Αγώνων απόκτησε φήμη στα πέρατα του κόσμου... Και όμως παρά την «ανάπτυξη», ο ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια μείωσε ήδη κατά 10.000 άτομα το προσωπικό του, ενώ ετοιμάζεται να το μειώσει επιπλέον κατά 6.200 άτομα. Κι όμως, παρά την «ανάπτυξη», ο ΟΤΕ κρατάει τα ληστρικά τιμολόγια σε βάρος των απλών συνδρομητών, ενώ παρέχει το δίκτυό του - δίκτυο που στήθηκε με τα λεφτά του κοσμάκη - για να πουλάνε οι ιδιωτικές εταιρίες τη δική τους τηλεφωνία...

Βέβαια, ο ΟΤΕ δεν απογυμνώθηκε από εργαζόμενους, βλέπεις χωρίς αυτούς, τηλεπικοινωνίες δεν μπορούμε να έχουμε. Το ίδιο διάστημα στον ΟΤΕ μπήκε καινούριο αίμα, ιδιαίτερα στις θυγατρικές του εταιρίες. Με μια λεπτομέρεια: Οτι αυτοί οι εργαζόμενοι δουλεύουν με μικρότερους μισθούς, είναι εργάτες μερικών μηνών σε εργολάβους, εργαζόμενοι που δεν έχουν καμιά προστασία, φτηνό και εύχρηστο εργατικό δυναμικό. Και σ' αυτή τη «λεπτομέρεια», δηλαδή στην αντικατάσταση εργαζομένων που σήμερα έχουν, σχετικά, μια σταθερή και πλήρη θέση εργασίας, με «απασχολήσιμους», με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα που θα στοιχίζουν πάντα φτηνότερα στις επιχειρήσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, βρίσκεται η ουσία των λεγόμενων αναδιαρθρώσεων.

Εννοείται, βέβαια, ότι σε αυτή τη ροή εργατικού δυναμικού από και προς τις επιχειρήσεις ο «εφεδρικός στρατός» των ανέργων, με αυξομειώσεις, ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, παραμένει πάντα παρών! Γιατί όπως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την εργατική δύναμη - παρά τις θεωρίες και τα «οράματα» περί μεταβιομηχανικής κοινωνίας - έτσι δεν μπορεί να κόψει και το γόρδιο δεσμό της ανεργίας.

Και εν μέσω αυτού του ορυμαγδού των απολύσεων με κυβερνητική κάλυψη, ο υπουργός Απασχόλησης προώθησε την Πέμπτη στη Βουλή για συζήτηση, πριν κατατεθεί στην ΕΕ, το περίφημο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση (ΕΣΔΑ). Υποτίθεται ότι αυτά τα σχέδια - τα οποία σημειωτέον στοιχίζουν εκατοντάδες δισ. δραχμές - θέλουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της απασχόλησης, να εξασφαλίσουν την ένταξη ανέργων στην αγορά εργασίας. Τότε γιατί η κυβέρνηση πετάει 3.500 εργαζόμενους στο ΥΠΠΟ στο δρόμο; Γιατί καλύπτει τον πρόεδρο του ΟΤΕ και τις σχεδιαζόμενες απολύσεις στον ΟΤΕ;

Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά που κυβέρνηση και ΕΕ εμφανίζουν ως Σχέδια για την Απασχόληση, καθόλου δε στοχεύουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αντίθετα, στοχεύουν στην ενίσχυση των επιχειρήσεων, στην εξασφάλιση παχυλών επιδοτήσεων, στην προώθηση ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα από τα πρόσφατα προγράμματα του ΟΑΕΔ για ανέργους, χρηματοδοτούνται με 37 εκατομμύρια ευρώ 7.400 θέσεις απασχόλησης και επαγγελματικής κατάρτισης «στον τομέα του πολιτισμού». Μόνο που αυτοί οι εργαζόμενοι θα εργαστούν χωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλιση. Προσλαμβάνουμε, λοιπόν, 7.400 σκλάβους για 18 μήνες και απολύουμε από το υπουργείο Πολιτισμού 3.500 έμπειρους υπαλλήλους με πέντε και δέκα χρόνια προϋπηρεσία. Και το νέο ΕΣΔΑ, όπως και αυτά του ΠΑΣΟΚ, εξαντλούνται ακριβώς σε τέτοιου είδους προγράμματα.

Δεν πρόκειται, απλά, για κοροϊδία. Πρόκειται για ένα συγκεκριμένο σχέδιο προώθησης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης που υπονομεύει το δικαίωμα στη σταθερή, πλήρη και μόνιμη εργασία. Το ΕΣΔΑ, που έγινε σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Λισαβόνας, αποτελεί εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης για να εδραιωθούν στην αγορά εργασίας εκείνες οι μορφές απασχόλησης που θα μειώνουν το κόστος εργασίας των επιχειρήσεων. Σχέδιο, δηλαδή, που αυξάνει την ανταγωνιστικότητά τους και την κερδοφορία τους. Σχέδιο αντεργατικό και επικίνδυνο, όπως συνολικά είναι η πολιτική της κυβέρνησης.