ΤΑ Προπύλαια του Πανεπιστημίου της Αθήνας κι αυτή τη χρονιά φιλοξένησαν με κάθε τιμή, όπως ταιριάζει, την επετειακή εκδήλωση που οργάνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ) για να θυμηθούμε και τιμήσουμε την 63η επέτειο της ίδρυσης του ΕΑΜ.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ταιριαστός ο χώρος, φορτωμένος μνήμες ατέλειωτες της ελληνικής νιότης στα χρόνια της Αντίστασης. Το πεντελικό μάρμαρο με τα χαράγματα πάνω στη μαρμάρινη πλάκα δίνει τη διάσταση του αγώνα των σπουδαστών στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής.

ΜΕΡΙΚΑ βήματα προς την είσοδο, που οδηγεί στην πανεπιστημιακή άουλα, την αίθουσα τελετών, στ' αριστερά η πλάκα με τα 52 ονόματα των παλικαριών που έπεσαν τότε στον αγώνα. Αγαπημένες, αξέχαστες μορφές, που μαζί τους μοιραστήκαμε συντροφικά την κουταλιά το μπλουγούρι στο συσσίτιό μας, αλλά και τα όνειρα και τις ελπίδες.

ΚΑΘΩΣ ο λόγος των εκπροσώπων των αντιστασιακών οργανώσεων διατρέχει το μεγάλο αυτό ηρωικό κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας μας, εσύ φέρνεις στο νου έναν έναν τους νεολαίους τους πρώτους, πρώτους σ' εκείνες τις μαύρες κατοχικές μέρες να παλεύουν για τη λευτεριά και το συσσίτιό μας...

ΠΟΙΟΣ απ' όσους σ' εκείνα τα μεγάλα χρόνια ζήσανε το ξάναμμα της Αντίστασης, που μέρα με τη μέρα τράνευε στο Πανεπιστήμιο, το Πολυτεχνείο και στα άλλα Ανώτατα Ιδρύματα, δε φέρνει στα μάτια τους νεολαίους εκείνους, τα στελέχη της ΟΚΝΕ, που μόλις είχαν δραπετεύσει από τα κάτεργα και βρέθηκαν μπροστάρηδες στον αγώνα μας;

ΑΥΤΗ είναι η μεγάλη ώρα, που ολούθε στα σχολεία, στα εργοστάσια κυκλοφορούνε τα μυστικά χαρτιά, οι προκηρύξεις με τα φλογερά συνθήματα, τα συνθήματα στους τοίχους που καλούσαν το λαό να μπει στο ΕΑΜ, να πάρει μέρος στην Αντίσταση. Φέρνανε το σάλπισμα που 'χε γράψει ο μεγάλος δάσκαλος, αγωνιστής του λαού μας, Δημήτρης Γληνός.

ΛΟΓΟΣ, που ήταν κάλεσμα, όρκος για κάθε πατριώτη και που 'λεγε: «... Οχι. Δεν υπάρχει συμβιβασμός και μοιρολατρική αποδοχή της σκλαβιάς. Ενας και μόνος δρόμος ανοίγεται μπροστά μας. Ο δρόμος της ενεργητικής αντίστασης, ο δρόμος του αγώνα. Αντίσταση ενεργητική. Παλλαϊκός αγώνας για την κατάκτηση την οριστική και την οριστική κατοχύρωση της λευτεριάς. Αυτή ήταν τότε η ηρωική διάθεση του λαού μας, της νιότης. Η αγωνία του λαού μας που θέλει να ζήσει και θα ζήσει...».

ΞΑΝΑΘΥΜΑΜΑΙ σήμερα, καθώς φτάναμε στις στερνές μέρες της Κατοχής, το μεγάλο εκείνο πανό, που είχαμε σηκώσει ψηλά στα Προπύλαια και στο οποίο γράφαμε: «Το Παρίσι μας δείχνει το δρόμο» και την ίδια ώρα τα χωνιά σ' όλες τις άκρες της Αθήνας έστελναν το μήνυμα: «Πατριώτες, όλοι επί ποδός πολέμου».

ΕΞΗΝΤΑ τόσα χρόνια πέρασαν και στην αδούλωτη πολιτεία φιγουράρουν, στα μνημεία, στις πλατείες, στους δρόμους της ξενοκρατίας και της υποτέλειας, οι «Εκλεκτοί». Και μένουν αγνοημένοι αυτοί που τίμησαν την πατρίδα, οι αγωνιστές. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς γι' όλα αυτά που προκλητικά γίνονται σε βάρος των αγωνιστών και της ιστορίας.

ΣΤΑ Προπύλαια δε θα 'πρεπε από χρόνια να 'χε στηθεί ο ανδριάντας που η Ελλάδα χρωστάει στο μεγάλο στοχαστή, στο μεγάλο δάσκαλο του λαού μας, τον Δημήτρη Γληνό; Τα λόγια του για το ΕΑΜ θα 'πρεπε να 'χαν σμιλευτεί στο μάρμαρο. Κάθε χρονιά ο γιορτασμός της επετείου της ίδρυσης του ΕΑΜ αποκαλύπτει πόσο προκλητικά αγνοημένη, ύστερα από 60 χρόνια, εξακολουθεί να μένει η ΕΑΜική Αντίσταση. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων, με το πρόσφατο υπόμνημά της, θέτει για μια ακόμη φορά στον πρωθυπουργό και τις κοινοβουλευτικές ομάδες τα προβλήματα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ μας - υπογραμμίζουν οι αντιστασιακοί στο υπόμνημά τους - «είναι δίκαια, σωστά, μπορεί και πρέπει να λυθούν. Και να μην αφεθούν να τα λύσει ο πανδαμάτωρ χρόνος»! Είναι πια καιρός, ύστερα από τόσα χρόνια, πριν και οι τελευταίοι εναπομείναντες της μεγάλης γενιάς κατέβουν αδικαίωτοι στον τάφο. Βία η αδικία σε βάρος των αγωνιστών μας. Είναι πια η ώρα για να δοθούν δίκαιες λύσεις. Αυτές που πανάξια τις αξίζουν.