• «Σε όλες τις κυρίαρχες χώρες, το Κοινοβούλιο ή ακόμα και ο λαός έχουν τον τελευταίο λόγο για κρίσιμες αποφάσεις (...) Η χώρα μας όμως στερείται κυριαρχίας. (Ο λαός) δεν θέλει την Ελλάδα πρόθυμο σύμμαχο σε πολεμικές επιχειρήσεις στη γειτονιά μας, πόσο δε μάλλον σε επιχειρήσεις που στερούνται διεθνούς νομιμοποίησης, χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ και κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Ο λαός μας θέλει την Ελλάδα πρωταγωνιστή της Ειρήνης στην ευαίσθητη περιοχή μας, και σταθερό εκφραστή του Διεθνούς Δικαίου (...) Αντί να παίζει (η κυβέρνηση) το θλιβερό ρόλο του πρόθυμου και υπάκουου μαθητή προς πάσα κατεύθυνση, καλό θα ήταν να αφουγκραστεί τα αισθήματα του ελληνικού λαού και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την κυβέρνηση σαν να σέρνεται από τους ιμπεριαλιστές σύμμαχους της στον πόλεμο, επειδή είναι «άβουλη» και υποτελής. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Η Ελλάδα συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς και στις επεμβάσεις τους για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης. Για τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή και για την αναβάθμιση του ρόλου της έναντι άλλων περιφερειακών ανταγωνιστών, όπως η Τουρκία, ετοιμάζεται τώρα η κυβέρνηση να εμπλακεί ενεργά στην επίθεση στη Συρία. Σε όλη του την ομιλία, ο Αλ. Τσίπρας δε βρήκε μια λέξη να πει για τη ντόπια πλουτοκρατία, τα συμφέροντα της οποίας επιβάλλουν τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Την αθώωσε πλήρως, επειδή τις δικές της υποθέσεις θέλει να διαχειριστεί κι αυτός σαν κυβέρνηση.

• «Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τα ισχυρότερα κράτη του κόσμου δεν έχουν άλλο τρόπο να πιέσουν για τον εκδημοκρατισμό της Συρίας, εκτός από τους βομβαρδισμούς. Να αναλάβουμε λοιπόν διεθνείς πρωτοβουλίες για διεθνείς διασκέψεις για τη πολιτική επίλυση. Να γίνουμε γέφυρα ειρήνης ανάμεσα στους λαούς και όχι προγεφύρωμα πολεμικών επιχειρήσεων της στρατιωτικής μηχανής των ισχυρών».

Ο ΣΥΡΙΖΑ αθωώνει στην πραγματικότητα τους ιμπεριαλιστές, παρουσιάζοντας την απόφασή τους να χτυπήσουν τη Συρία σαν μέσο για τον «εκδημοκρατισμό» της, για τον οποίο όμως, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα πολιτικά μέσα πίεσης. Θεωρεί, δηλαδή, ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν καθήκον να επεμβαίνουν για να «εκδημοκρατίσουν» χώρες όπως η Συρία, αλλά διαφωνεί ότι αυτό πρέπει να γίνει στην παρούσα φάση με άμεση στρατιωτική επέμβαση. Με τον ίδιο τρόπο, λιβανίζει τον ΟΗΕ και το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο», όταν ιστορικά έχει αποδειχτεί ο ρόλος του Οργανισμού στη νομιμοποίηση προηγούμενων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όπως και το γεγονός ότι το «διεθνές δίκαιο» ερμηνεύεται κατά τα συμφέροντα των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών.

• «Αν η Ελλάδα είχε επιλέξει διαφορετικό δρόμο στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, η κατάσταση δε θα ήταν η ίδια. Γιατί όταν η χώρα, ακόμα και με μια απαθή ελληνική κυβέρνηση, που δεν κουνάει το δαχτυλάκι της, που περιμένει καρτερικά ένα κόκκαλο εύνοιας από τους ισχυρούς, που επαναλαμβάνει σαν παπαγάλος αυτό που θέλει να ακούσει η Μέρκελ, είναι παρ' όλα αυτά στο επίκεντρο ισχυρών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων καταλαβαίνει κανείς πόσο τρέμουν το ελληνικό πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Και πόσο διαφορετική θα ήταν η ατζέντα, με μια κυβέρνηση αποφασισμένη να διαπραγματευτεί».

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την κυβέρνηση σαν να είναι υποταγμένη στις εντολές της Γερμανίας, για να κρύψει ότι τα μνημόνια (για τα οποία λίγο πιο πριν είχε πει ότι «απέτυχαν») έγιναν πρώτα και κύρια για τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας, με στόχο να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης και να επιταχυνθούν προαποφασισμένες αντιλαϊκές ανατροπές. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι η εκτίμηση της Κομισιόν ότι η ελληνική οικονομία κατέγραψε βελτίωση της ανταγωνιστικότητας κατά 3,3% τον Ιούνη, εξαιτίας της μείωσης του λεγόμενου μοναδιαίου κόστους εργασίας, το οποίο, σε ορισμένους κλάδους έφτασε μέχρι και το 30% (!) από το 2010.

• «Θέλουμε μια κυβέρνηση που να λέει ναι σε όλα; Που θα είναι πρόθυμη να υποθηκεύσει τα πάντα και μάλιστα με έδρα το Λουξεμβούργο; 'Η θέλουμε μια κυβέρνηση αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα δίκαια και τα αυτονόητα; Αυτή θα είναι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά. Και ο τόπος την χρειάζεται άμεσα. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα που θα έχουμε μπροστά μας. Μνημόνια ή δημοκρατία; Αποικία χρέους ή λαϊκή κυριαρχία; Βαρβαρότητα ή αξιοπρέπεια; Συμμαχία των μνημονιακών προθύμων ή ΣΥΡΙΖΑ;».

Σπέρνοντας αυταπάτες και ψευτοδιλήμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί ότι το διαφορετικό που θα κάνει αυτός αν κυβερνήσει είναι να διαπραγματευθεί καλύτερα από τη σημερινή κυβέρνηση. Θυμίζουμε ότι τα ίδια έλεγε και ο Α. Σαμαράς στις εκλογές του περασμένου Ιούνη, απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ, όταν προσπαθούσε να δικαιολογήσει τη συμμετοχή της στην προηγούμενη συγκυβέρνηση. Είναι φανερό ότι αυτό που διακυβεύεται σήμερα δεν είναι η (αστική) δημοκρατία σε αντιπαράθεση με τα μνημόνια, αλλά τα λαϊκά συμφέροντα απέναντι σ' αυτά των μονοπωλίων. Με άλλα λόγια, το πραγματικό δίλημμα είναι σήμερα «με τα μονοπώλια ή με το λαό». Η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αντίθετα, θέλει να τα διαχειριστεί, έστω και με άλλο μείγμα.

Χαρακτηριστική των αποφάσεων που πάρθηκαν στη συνεδρίαση της ΚΕ και του τρόπου με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει το κίνημα, είναι η χτεσινή δήλωση του Αλ. Τσίπρα, μετά τη συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία της ΠΟΕ ΟΤΑ. Επαληθεύοντας ότι το κόμμα του επιδιώκει ένα νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό, που θα συσπειρώνει στη βάση του αιτήματος να φύγει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και να αντικατασταθεί από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε αμέσως μετά τη συνάντηση:

«Εξηγήσαμε στους συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ ότι και μετά και τη χτεσινή απόφαση της Κεντρικής μας Επιτροπής, εμείς καλούμε όλες τις δυνάμεις, συνδικαλιστικές, κοινωνικές και πολιτικές, όλους όσους συνειδητοποιούν ότι η χώρα βρίσκεται σ' ένα μεταίχμιο κι ότι, αν συνεχιστεί για πολύ αυτή η πολιτική, υπάρχει ζήτημα κυριαρχίας της χώρας (...) Εξηγήσαμε λοιπόν ότι στόχος των επιμέρους αντιστάσεων δεν μπορεί παρά να είναι ένας. Να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να ανατραπεί αυτή η πολιτική, να βγούμε από το μνημόνιο της καταστροφής, της συμφοράς και να δώσουμε διέξοδο και προοπτική, ελπίδα στο λαό μας.

Καλούμε λοιπόν όλες τις δυνάμεις (...) σε έναν ανένδοτο αγώνα για να αναγκάσουμε αυτή την κυβέρνηση να οδηγήσει τον τόπο σε εκλογές, που θα δώσουν λύση, προοπτική, ελπίδα, εναλλακτική διέξοδο».