Η «Πράσινη Βίβλος» «για επαρκή, βιώσιμα και ασφαλή ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά συστήματα» {COM(2010)365 τελικό}, που παρουσίασε η Επιτροπή στις 7 Ιούλη 2010, σηματοδοτεί γενικευμένη βάρβαρη επιδρομή της ΕΕ, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου σε όλα τα κράτη - μέλη, για την κατεδάφιση των ευρωπαϊκών συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, τη διείσδυση των μονοπωλίων και σε αυτόν το χρυσοφόρο τομέα, με οδυνηρές συνέπειες για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.

Η Επιτροπή αναλαμβάνει πρωτοβουλία σε έναν τομέα όπου με βάση τις ενοποιητικές κοινοτικές Συνθήκες η ΕΕ δεν έχει αρμοδιότητα. Τα συνταξιοδοτικά συστήματα, τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης γενικότερα αποτελούν αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη των κρατών - μελών. Η Επιτροπή, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί, αναφέρει ότι δεν μπαίνει σε ζητήματα που αφορούν τα όρια ηλικίας ή το ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης, το ζήτημα είναι όμως ότι με το «Πράσινο Βιβλίο» και το Βιβλίο με τα συμπεράσματα, που θα ακολουθήσει τη στημένη «δημόσια διαβούλευση» (που λήγει στις 25 Νοέμβρη 2010), θα χαράξει τις γενικές στρατηγικές κατευθύνσεις που θα μπουν σε εφαρμογή ενιαία σε όλη την ΕΕ. Ταυτόχρονα θα αρχίσει το «πολιτικό θέατρο» των αστικών κυβερνήσεων - στην προσπάθειά τους να κατεδαφίσουν πλήρως τα δημόσια συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης - ότι αυτά αποτελούν κατευθύνσεις και αποφάσεις της ΕΕ, κρύβοντας το γεγονός ότι αποτελούν κοινή απόφαση όλων των κυβερνήσεων των κρατών - μελών και αφορούν κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ.

Το «Πράσινο Βιβλίο» εκθέτει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ισχυρίζεται ότι το νομοθετικό τερατούργημα που καταργεί την Κοινωνική Ασφάλιση στην Ελλάδα αποτελεί απαίτηση της ΕΕ και του ΔΝΤ με βάση το Μνημόνιο, ενώ αποδεικνύεται ότι πρόκειται για στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ, την οποία σπεύδουν να υλοποιήσουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές.

Οι ισχυρισμοί της Επιτροπής ότι η αναλογία εργαζομένων το 2060 από 1:4 που είναι σήμερα θα μειωθεί σε 1:2 είναι διάτρητοι, αφού δε στηρίζονται σε καμία αξιόπιστη επιστημονική μελέτη. Επιπρόσθετα δεν παίρνει υπόψη μία μεγάλης σημασίας παράμετρο που είναι ο μεγάλος αριθμός οικονομικών μεταναστών που ζουν και δουλεύουν στην ΕΕ, κατά κανόνα κάτω από άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης.

Η δημογραφική γήρανση του πληθυσμού στην ΕΕ. Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής αντιμετωπίζεται σαν πρόβλημα για την αστική τάξη και γι' αυτό πρέπει να «τιμωρείται» με περισσότερα χρόνια δουλειάς. Η τεράστια παραγωγικότητα της εργασίας, οι υλικές προϋποθέσεις καλύτερης διαβίωσης που έχει δημιουργήσει η εργατική τάξη με το σκληρό μόχθο της επί δεκαετίες, πρέπει να μετατραπεί όχι σε καλυτέρευση των συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης, αλλά σε μεγαλύτερα κέρδη για την πλουτοκρατία.

ΟΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ, τις οποίες τις διατυπώνει με προσεκτικό τρόπο ως «σύγχρονες τάσεις» στα συστήματα Κοινωνικής Προστασίας και Ασφάλισης:

«Ενθάρρυνση» των εργαζομένων να εργάζονται «πιο πολύ και περισσότερο χρόνο».

Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Αλλαγή της βάσης υπολογισμού των συντάξεων - από το σύστημα υπολογισμού των καλύτερων μισθολογικά ετών, στο σύνολο του εργάσιμου βίου.

«Κλείσιμο των οδών πρόωρης συνταξιοδότησης».

Παραμονή των μεγάλων σε ηλικία εργαζομένων στη δουλειά.

Μετακίνηση από τα συστήματα ενιαίας συνταξιοδότησης σε «πολυτασικά» συστήματα με επικουρικά και συμπληρωματικά ιδιωτικά - επαγγελματικά ταμεία, ιδιωτική ασφάλιση. Η συμφωνία ΕΕ, ΕΚΤ, κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΔΝΤ και του κεφαλαίου για αναλογιστικές μελέτες στα Επικουρικά Ταμεία το 1ο εξάμηνο του 2011 σηματοδοτεί νέα επιδρομή μείωσης των συντάξεων. Το χτύπημα των επικουρικών συντάξεων αποτελεί το κλειδί για τα επαγγελματικά ταμεία και την ιδιωτική ασφάλιση, κερδοφόροι τομείς δράσης των μονοπωλίων.

Μέτρα για την «κάλυψη των κενών» - δηλαδή κάλυψη των πιο αδύναμων εργαζομένων, που σημαίνει εξίσωση προς τα κάτω των παροχών σε ένα επίδομα πρόνοιας, ίσα-ίσα για να προλαβαίνει τις κοινωνικές εκρήξεις.

«Διάσταση του φύλου» - «Ισότητα στην εξαθλίωση», κατάργηση δηλαδή κάθε διαφορετικού υπολογισμού για τις γυναίκες.

Με δυο λόγια, όλες οι συστάσεις της Επιτροπής είναι ο πρόσφατος αντεργατικός νόμος 3863/2010 με τίτλο «Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις, ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις» που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ στις 15 Ιούλη στην Ελληνική Βουλή.

Βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, με δραστική μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης των δημόσιων συντάξεων.

Βιώσιμη ισορροπία του χρόνου εργασίας και του χρόνου συνταξιοδότησης.

Σύνδεση με τους στόχους της «Στρατηγικής ΕΕ 2020».

Διευκόλυνση της κινητικότητας των εργαζομένων στην ΕΕ - χειροτέρευση στους όρους μεταφοράς συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μεταξύ των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης διαφορετικών χωρών - μελών.

Ελεγχος των συνταξιοδοτικών συστημάτων - σύνδεση με το πακέτο ρύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Ενοποιημένη προσέγγιση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης σε όλη την ΕΕ με βάση το σύστημα των τριών πυλώνων και συγκεκριμένα: Αντικατάσταση της σύνταξης με προνοιακό επίδομα και συμπληρωματικά συνταξιοδοτικά συστήματα, τα επαγγελματικά ταμεία και την ιδιωτική ασφάλιση.

Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε η Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι τέσσερις «ελευθερίες» - κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού - που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ, η οποία έχει και τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. Προπομπός έντασης της αντιλαϊκής επιδρομής αποτέλεσε η νομοθετική πρωτοβουλία της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων και της πλουτοκρατίας με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα» που εγκρίθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο στις 11 Ιούλη 2007 με τις ψήφους ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, λευκό ψήφισαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑ.Ο.Σ., το ΚΚΕ καταψήφισε αυτό το αντεργατικό έκτρωμα, με την οποία κυριολεκτικά κατεδαφίζεται το Εργατικό Δίκαιο, θεμελιώδη μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά και κοινωνικά δικαιώματα που κατέκτησαν με πολύχρονους αγώνες και θυσίες η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου έχει πάρει χαρακτήρα πολέμου, πυροδοτώντας μπαράζ αντιλαϊκών - αντιδραστικών μέτρων, για να πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης οι εργαζόμενοι. Προσβλέποντας ιδιαίτερα στη φάση αναζωογόνησης της οικονομίας, ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και το ρόλο των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, για την αύξηση των κερδών της πλουτοκρατίας.

Η αντιλαϊκή πολιτική προωθείται με ένταση της χυδαίας αντικομουνιστικής εκστρατείας και κατασυκοφάντηση των εργατικών - λαϊκών αγώνων. Τα κρατικά και ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ στα χέρια της πλουτοκρατίας, της κυβέρνησης και του μηχανισμού του αστικού κράτους όλο και περισσότερο προσομοιάζουν μεσαιωνικές αρένες, εκχυδαΐζοντας την πολιτική, οξύνουν τις συνθήκες βαθιάς σήψης και παρασιτισμού.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με στελέχη του ΣΕΒ, των μεγαλέμπορων, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., της εργατικής αριστοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, ρεφορμιστές και οπορτουνιστές συνδικαλιστές, με τη συμμετοχή ομάδας αργυρώνητων κατ' ευφημισμό δημοσιογράφων και στελεχών του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού, ανεμίζουν το σκιάχτρο της ιδεολογικής τρομοκρατίας, την αστική δημοκρατία και νομιμότητα, αναπαράγουν αστικά και οπορτουνιστικά ιδεολογήματα, επιλέγουν το ψέμα, τη μαζική «πλύση εγκεφάλων» σε βάρος των εργαζομένων, για τη διαμόρφωση συνθηκών κοινωνικού αυτοματισμού και το χτύπημα του εργατικού κινήματος.

Ολος ο «θίασος» στη σκηνή. Παριστάνουν τους παντογνώστες, τους αγανακτισμένους πολίτες, διαστρεβλώνουν, συκοφαντούν τις κατακτήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων. Με χυδαίο θεατρινίστικο τρόπο, πότε ως δήθεν «ουδέτεροι», πότε με την τήβεννο του δικαστή, οι χρυσοκάνθαροι καπιταλιστές εκτοξεύουν απειλές για να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Με απύθμενο θράσος οι εκμεταλλευτές, οι υπαίτιοι που καταδικάζουν σε μαζική ανεργία και φτώχεια εκατομμύρια εργαζόμενους, χτυπούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες και συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, οι ταξικοί εχθροί του λαού γίνονται περιγέλαστοι όταν αυτοαναγορεύονται ως δήθεν εκφραστές της κοινωνίας, ταυτίζοντας τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών της πλουτοκρατίας με τις ανάγκες των εκμεταλλευομένων της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας.

Ο ειδικός βρώμικος, προβοκατόρικος ρόλος που έχει ανατεθεί στο ΛΑ.Ο.Σ. στην αντιΚΚΕ εκστρατεία, μέσα από τον καταμερισμό που έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ, σε αγαστή συνεργασία με την πλουτοκρατία, έχει ξεπεράσει τα όρια της γελοιότητας, εξοργίζοντας τους εργαζόμενους. Αλλωστε η ίδια η πολιτική επιβίωση του ΛΑ.Ο.Σ. εξαρτάται από την αντιΚΚΕ προβοκατόρικη δράση του και τη δυνατότητα να αλλάζει «πολυκατοικίες» και «ορόφους», να «συγκατοικεί» πότε με τη ΝΔ πότε με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα τρία κόμματα μαζί, προσφέροντας πάντα όμως τις υπηρεσίες του για την εξυπηρέτηση κάθε φορά των αναγκών του κεφαλαίου.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια το τελευταίο 9μηνο, καθώς και τα θετικά βήματα συσπείρωσης και οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ και η δράση στους τόπους δουλειάς, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία και τους αστικούς μηχανισμούς καταστολής αποτελούν τη συμβολή του Κόμματος, αλλά και αυξημένα καθήκοντα και υποχρεώσεις για τους κομμουνιστές, τους εργάτες, τις εργάτριες, τους εργαζόμενους για την αναβάθμιση της ταξικής πάλης.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι επιτακτική ανάγκη η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, οι νέοι να συνειδητοποιήσουν το βάθος και την αγριότητα της ταξικής επίθεσης του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού που είναι σε εξέλιξη. Η αντιλαϊκή πολιτική δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης μόνο δεινά και βάσανα μπορεί να φέρει για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Τώρα πρέπει με ενιαίο αποφασιστικό αγώνα η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι φτωχοί αγρότες να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να αντεπιτεθούν, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Να αναχαιτίσουν τα μέτρα, να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της. Να ενδυναμώσουν τον αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Τώρα κοινό μέτωπο πάλης για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι την κερδοφορία των μονοπωλίων. Να περάσει ο παραγόμενος πλούτος στους παραγωγούς, στους εργαζόμενους και να αξιοποιηθεί για την ευημερία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.