Οι λεγόμενες ειρηνευτικές αποστολές τείνουν ν' αποτελούν μια βασική προτεραιότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτές είναι στην ουσία το «εισιτήριο» για την είσοδο της χώρας στους νέους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό γίγνεσθαι, που θα αξιοποιήσουν ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα που διεκδικούν μερίδιο από τη λεία της λεηλασίας των χωρών που έχουν μπει στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών. Στο μεταξύ, η προετοιμασία και η εκπαίδευση των μονίμων στελεχών για συμμετοχή σε τέτοιες αποστολές αποτελεί παράγοντα εκτροπής των Ενόπλων Δυνάμεων από τον κλασικό τους ρόλο, που είναι η προστασία των συνόρων από τυχόν εξωτερική απειλή, καθώς στρέφεται ο προσανατολισμός τους σε ρόλους εσωτερικής ασφάλειας και εσωτερικής καταστολής.

«Η Ελλάδα - αναφέρεται στη σχετική σελίδα του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας (ΓΕΕΘΑ) στο διαδίκτυο - ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλων Διεθνών Οργανισμών, συμμετέχει σε Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις με ιδιαίτερη έμφαση σ' αυτές που λαμβάνουν χώρα σε περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος, όπως είναι τα Βαλκάνια και η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η συμμετοχή μας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80 περιοριζόταν σε μικρό αριθμό παρατηρητών και μικρά στρατιωτικά τμήματα, επιπέδου Λόχου, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο πόλεμος της Κορέας». Να σημειωθεί εδώ ότι το ετήσιο κόστος της ελληνικής συμμετοχής στις νεοταξικές αποστολές ξεπερνάει, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα 300 εκατομμύρια ευρώ και στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνεται το κόστος απόκτησης των μέσων και των οπλικών συστημάτων που διατίθενται.

Η ελληνική συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους έχει προϊστορία. Είναι μια παράλληλη πορεία με αυτή της ένταξης και της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αρχίζοντας από τη συμμετοχή στη διεθνή ιμπεριαλιστική επέμβαση για την κατάπνιξη της νεαρής τότε Οχτωβριανής Επανάστασης, όταν η Ελλάδα του Βενιζέλου έστειλε το 1919 μεγάλο εκστρατευτικό σώμα στη λεγόμενη Ουκρανική Εκστρατεία.

Η επόμενη μεγάλη ιμπεριαλιστική επέμβαση με ελληνική συμμετοχή ήταν ο πόλεμος στην Κορέα στις αρχές της δεκαετίας του '50. Από τότε και μέχρι τη δεκαετία του '90 οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις δεν είχαν ανάλογες «ευκαιρίες», για να φθάσουμε στους νεοταξικούς πολέμους και τη λεγόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία των ΗΠΑ, όπου η συμμετοχή στις λεγόμενες ειρηνευτικές αποστολές έχει μπει στην ημερήσια διάταξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι περί τις 10.000 στρατιώτες και αξιωματικοί πήγαν στη μακρινή Κορέα, ενώ πάνω από 25.000 στελέχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έχουν μέχρι τώρα συμμετάσχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στις διάφορες «ειρηνευτικές αποστολές» υπό συνθήκες «νέας τάξης» του ιμπεριαλισμού, δηλαδή από το 1995 μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, όπου έχουν εγκατασταθεί διάφορες μονάδες και στο Αφγανιστάν όπου ουσιαστικά συμμετέχουν στο στρατό κατοχής. Από κοντά και οι διάφορες ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο, την Αραβική Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο, καθώς και διάσπαρτοι παρατηρητές.

Στο διάστημα 1950-1955, που διαρκεί η ελληνική παρουσία στην Κορέα (αν και ο πόλεμος τελείωσε τον Ιούλη του '53 με την υπογραφή συνθηκών ανακωχής), στάλθηκαν εκεί 669 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 9.586 οπλίτες του ελληνικού στρατού, σύνολο, δηλαδή, ανδρών 10.225. Στάλθηκαν, επίσης, 7 αεροσκάφη και στη συνέχεια άλλα 2 για αναπλήρωση απωλειών. Ηταν μια αποστολή ντροπής που, πέραν των άλλων, στοίχισε και σε αίμα. Αναλυτικότερα, οι απώλειες του στρατού, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της αεροπορίας 12 νεκροί και 4 αεροσκάφη.

Η πρώτη πολεμική αποστολή ελληνικών στρατευμάτων εκτός συνόρων, μετά τον πόλεμο της Κορέας, ήταν στη Σομαλία το διάστημα Φλεβάρης 1993 - Φλεβάρης 1994. Πρόκειται για την πρώτη πολυεθνική ιμπεριαλιστική επέμβαση μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Η Ελλάδα συμμετείχε με δύναμη 110 στρατιωτικών, ανάμεσα στους οποίους και ο μόνιμος λοχίας Μιχάλης Σούμπουρος, 22 χρόνων, που άφησε την τελευταία πνοή του στην αφρικανική αυτή χώρα. Η όλη επιχείρηση κατέληξε σε φιάσκο για τις «συμμαχικές δυνάμεις» και οι τελευταίοι Αμερικανοί αποχώρησαν κακήν κακώς μέχρι τις αρχές του 1995.

Με το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας μετά το 1991, το πεδίο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στα Βαλκάνια εστιάστηκε στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Αποτέλεσμα η συμφωνία του Ντέιτον (21 Νοέμβρη 1995) της οποίας το τελικό κείμενο υπογράφτηκε στο Παρίσι στις 14 Δεκέμβρη, όπου αποφασίζεται η σύσταση από το ΝΑΤΟ Πολυεθνικής Στρατιωτικής Δύναμης με ζώνη ευθύνης τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη και με την ονομασία IFOR (Implementation Force - Δύναμη Επιβολής Ειρήνης). Το ΚΥΣΕΑ αποφασίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας. Η ΕΛΔΥΒ, επιπέδου Λόχου, αρχικά αποτελούνταν από 6 Διμοιρίες συνολικής δύναμης 280 ανδρών. Ακολούθως έμεινε ένας Λόχος Διοικήσεως, ένας Λόχος Μεταφορών και μία Διμοιρία Υγειονομικού με σύνολο 155 ανδρών και 119 οχημάτων.

Στο πλαίσιο της πολυεθνικής δύναμης FMP (Multinational Protection Force), που συγκροτήθηκε για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση μετά την «εξέγερση των πυραμίδων» στην Αλβανία το 1997, η Ελλάδα συμμετείχε από τις 16 Απρίλη 1997 με την Ελληνική Δύναμη Αλβανίας (ΕΛΔΑΛ). Η ΕΛΔΑΛ συγκροτείται αρχικά ως 601 ΕΤΠ/ΕΛΔΑΛ στη Νέα Σάντα Κιλκίς από την 71 ΤΑΞΠΖ με δύναμη 86 αξιωματικούς και 692 οπλίτες (μόνιμους υπαξιωματικούς, ΕΜΘ και ΕΠΥ). Η ΕΛΔΑΛ είχε ως μέγιστη δύναμή της 803 άνδρες και 224 οχήματα. Στη συνέχεια συγκροτήθηκε η ΕΛΔΑΛ 2 με προσωπικό μικρότερο συγκριτικά με το προσωπικό της ΕΛΔΑΛ 1. Η ΕΛΔΑΛ 2 αριθμούσε 215 άτομα, εκ των οποίων 30 αξιωματικοί και 185 οπλίτες. Στη συνέχεια συγκροτήθηκε η Ελληνική Δύναμη Αλβανίας (ΕΛΔΑΛ) 3 με αποστολή να εξασφαλίσει τη δυνατότητα ακώλυτης οδικής επικοινωνίας μεταξύ του πολιτικού αεροδρομίου RINAS και του λιμανιού του Δυρραχίου. Η δύναμη αποτελούνταν από 1 Λόχο που έχει στη διάθεσή του 33 οχήματα και 91 άτομα προσωπικό. Από το Μάρτη του 2006 και για 2 έτη, η χώρα μας θα διαθέτει έναν ανώτατο αξιωματικό (Ταξίαρχο) ως «Senior Military Representative NATO» στην Αλβανία, ο οποίος είναι διοικητής στο NATO HQ Tirana και 14 στελέχη (αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και από τους τρεις κλάδους των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων), για κάλυψη θέσεων στο Επιτελείο.

Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια των αεροπορικών βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας δε συμμετείχε άμεσα με στρατιωτικές δυνάμεις ή μέσα, βέβαια παρείχε καθοριστικές διευκολύνσεις στις δυνάμεις που βομβάρδιζαν και για τη διέλευση δυνάμεων και μέσων που κινούνταν προς τα Σκόπια, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την εφαρμογή του σχεδίου «JOINT GUARDIAN» (Ανάπτυξη Ειρηνευτικής Πολυεθνικής Δύναμης στο Κοσσυφοπέδιο) το οποίο και ενέκρινε το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο στις 10 Ιούνη 1999.

Στην Πολυεθνική Δύναμη, ονομάστηκε Δύναμη Κοσσυφοπεδίου (KOSOVO FORCE-KFOR), το ΚΥΣΕΑ στις 11 Ιούνη 1999 αποφάσισε τη συμμετοχή Ελληνικής Δύναμης, επιπέδου Ταξιαρχίας, με την ονομασία Ελληνική Δύναμη Κοσσυφοπεδίου (ΕΛΔΥΚΟ). Διατέθηκε η 34 Μηχανοκίνητη (Μ/Κ) Ταξιαρχία (ΤΑΞ) με συνολική δύναμη 1.162 άτομα. Επιπλέον, ένα μεταγωγικό αεροσκάφος «C-130» με προσωπικό 10 άτομα. Ακόμη, προσωπικό (30 αξιωματικοί και οπλίτες) για την επάνδρωση των συμμαχικών Επιτελείων των Στρατηγείων και των Διοικήσεων, καθώς και προσωπικό εντός της Ελλάδας (157 αξιωματικοί και οπλίτες) για την παροχή υποστήριξης Φιλοξενούντος Εθνους. Η Δύναμη συμπληρώνεται από ένα Λόχο Πεζικού με στοιχεία Μηχανικού, που αποτελείται από 60 αξιωματικούς και οπλίτες και από ένα Τμήμα Υποστήριξης και ένα Τμήμα Εγκαταστάσεων, συνολικής δύναμης 10 ατόμων, με έδρα την Communication Zone West στη Θεσσαλονίκη.

Με τη νέα αναδιοργάνωση των δυνάμεων της Βαλκανικής μετά τον Αύγουστο του 2003, οι ελληνικές δυνάμεις μειώθηκαν ως εξής: 11 στελέχη στο Στρατηγείο της KFOR (HQ/KFOR) στην Πρίστινα, 1 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού (Μ/Κ ΤΠ) δυνάμεως 218 ανδρών στο MNTF-N (Βόρειος Τομέας υπό Γαλλική Διοίκηση), με έδρα τη Μιτρόβιτσα (Στρατόπεδο «Μέγας Αλέξανδρος»), 1 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού (Μ/Κ ΤΠ) δυνάμεως 300 ανδρών στο MNTF-Ε (Ανατολικός Τομέας υπό Αμερικανική Διοίκηση), με έδρα το Ουρόσεβατατς (Στρατόπεδο «Ρήγας Φεραίος»), 5 στελέχη στην Εθνική Τακτική Διοίκηση (ΕΤΔ) και μία ομάδα παρατηρητών (LMT) 6 ανδρών που δραστηριοποιείται στον Ανατολικό Τομέα.

Η ΕΛΔΥΣ άρχισε να συγκροτείται ως δύναμη την 24η Ιούνη 2001 και δύο μήνες αργότερα αναχώρησε για τα Σκόπια για την εκτέλεση της αποστολής της. Είχε στη διάθεσή της δύο Μηχανοκίνητους Λόχους, ένα Λόχο Υποστηρίξεως και ένα Λόχο Διοικήσεως. Υστερα από απόφαση του ΚΥΣΕΑ, η Ελλάδα συμμετείχε στην αποστολή του ΝΑΤΟ με την κωδική ονομασία «Αναγκαία Συγκομιδή». Σκοπός της αποστολής ήταν να παραλαμβάνει τα όπλα των Αλβανών ανταρτών οι οποίοι τα παρέδιδαν ύστερα από σχετική συμφωνία με την κυβέρνηση των Σκοπίων. Μετά το πέρας της επιχείρησης «Απαραίτητη Συγκομιδή», οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις επέστρεψαν στην ΠΓΔΜ στο πλαίσιο της νέας επιχείρησης με την κωδική ονομασία «Amber Fox» (Κεχριμπαρένια Αλεπού), που ξεκίνησε στις 27 Σεπτέμβρη 2001, με αποστολή τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στη χώρα και την προστασία των διεθνών παρατηρητών για την επίβλεψη της συμφωνίας μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Ακολούθως 5 αξιωματικοί της ελληνικής δύναμης επάνδρωσαν την ομάδα στρατιωτικών παρατηρητών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (EUMM/European Union Monitoring Mission).

Η Ελλάδα αμέσως μετά την κήρυξη από τους Αμερικανούς στις 11 Σεπτέμβρη 2001 του παγκόσμιου «αντιτρομοκρατικού» πολέμου έσπευσε να δηλώσει τη συμμετοχή της σ' αυτόν διαθέτοντας ό,τι της ζήτησαν. Η κήρυξη του πολέμου, δύο μήνες μετά, κατά του Αφγανιστάν και η ισοπέδωση της χώρας αυτής, με πρόσχημα την εξόντωση του Μπιν Λάντεν, συνοδεύτηκε με αποστολή πολυεθνικής δύναμης στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα. Η Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν (ΕΛΔΑΦ) αποτελείται από: Ενα (1) Λόχο Μηχανικού Ειρηνευτικών Αποστολών (ΕΛΜΧΕΑ), στη διάθεση του οποίου βρίσκονται 57 οχήματα, 23 μηχανήματα και προσωπικό 122 αξιωματικών και υπαξιωματικών.

Μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 το ΝΑΤΟ προχώρησε για πρώτη φορά στην ιστορία του στην ενεργοποίηση του άρθρου 5 της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Συμμαχίας, χαρακτηρίζοντας έτσι κατ' ουσίαν τις επιθέσεις ως πολεμική ενέργεια εναντίον κράτους - μέλους της. Στα πλαίσια αυτά από τότε και μέχρι σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη δύο θαλάσσιες επιχειρήσεις πολεμικού χαρακτήρα:

-- Η επιχείρηση «Active Endeavour» (Ενεργός Προσπάθεια). Σκοπός της επιχείρησης αυτής είναι η υποστήριξη των επιχειρήσεων στο πλαίσιο της παγκόσμιας αντιτρομοκρατικής εκστρατείας, από τις μόνιμες ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα δε με την ενίσχυση των ναυτικών μονάδων που αποτελούν τη Μόνιμη Ναυτική Δύναμη Μεσογείου STANAVFORMED (Standing Naval Force Mediterranean) της Ατλαντικής Συμμαχίας. Στη δύναμη αυτή, που περιπολεί στη Μεσόγειο Θάλασσα, μετέχουν και ελληνικά πολεμικά σκάφη. Το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει σταθερά μία φρεγάτα (Φ/Γ) στη δύναμη, μία τορπιλοπυραυλάκατο (ΤΠΚ), με αποστολή την επιτήρηση της θαλάσσιας περιοχής του Αιγαίου και την ανάληψη επιχειρήσεων παρακολούθησης μονάδων ενδιαφέροντος. Επίσης, πραγματοποιούνται έξοδοι αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ), για την επιτήρηση της θαλάσσιας περιοχής Αιγαίου - Ιονίου για τον εντοπισμό μονάδων ενδιαφέροντος.

-- Η Επιχείρηση «Enduring Freedom» (Διαρκής Ελευθερία). Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό όμως συνεισφέρει δυνάμεις και στο πλαίσιο της επιχείρησης των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Η πολυεθνική ναυτική δύναμη, που έχει συσταθεί, τελεί υπό την Αμερικανική Κεντρική Διοίκηση USCENTCOM (U.S. Central Command), της οποίας η θαλάσσια περιοχή ευθύνης είναι η Ερυθρά Θάλασσα, η Αραβική Θάλασσα, ο Περσικός Κόλπος και ο Ινδικός Ωκεανός. Από ελληνικής πλευράς συμμετέχει περιοδικά μία φρεγάτα, με οργανικό ελικόπτερο, ενώ επί του πολεμικού σκάφους επιβαίνει αριθμός βατραχανθρώπων που ανήκουν στην Ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών (ΟΥΚ). Επίσης, στο επιτελείο της CENTCOM στην Τάμπα, της πολιτείας Φλόριντα στις ΗΠΑ, βρίσκονται τέσσερις αξιωματικοί ως σύνδεσμοι, ενώ στο ναυτικό επιτελείο που εδρεύει στο Μπαχρέιν (NAVCENT) υπάρχει ακόμη ένας Ελληνας αξιωματικός ως σύνδεσμος. Ουσιαστικά, αυτές οι συμμετοχές έχουν εμπλοκή και στον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Στα διάφορα άλλα νεοταξικά μέτωπα οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις συμμετέχουν ως εξής:

-- Γεωργία (Αμπχαζία): Στην ειρηνευτική αποστολή η χώρα μας συμμετέχει από 5 Σεπτέμβρη 1994 με πέντε στελέχη. Επίσης είναι διαθέσιμη μια ομάδα μεταφορών, αποτελούμενη από 15 στελέχη, με ένα όχημα διοίκησης και 5 οχήματα γενικής χρήσης.

-- Ερυθραία - Αιθιοπία: Στην ειρηνευτική αποστολή η χώρα μας συμμετέχει από 6 Μάρτη 2001 με τρία στελέχη.

-- Σουδάν: Η ειρηνευτική αποστολή για το Σουδάν (ΑΜΙS) έχει αναπτυχθεί από τον Ιούνη του 2004 στο Νταρφούρ. Η Ελλάδα συμμετέχει με το παρακάτω προσωπικό: 4 στρατιωτικούς παρατηρητές, 2 επιτελείς. Επίσης στο πλαίσιο της υποστήριξης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην επιχείρηση της AMIS έχει διατεθεί ένα ελληνικό αεροσκάφος C-130 που μετέφερε υλικά και εξοπλισμό του Τάγματος της Σενεγάλης, από τη Σενεγάλη στο Σουδάν κατά το διάστημα από 17 έως 29 Αυγούστου 2005.

-- Λίβανος: Σε επιχειρήσεις που αρχικά ήταν απεγκλωβισμού πολιτών και προώθησης ανθρωπιστικής βοήθειας, για να εξελιχθούν σε επιχειρήσεις επιτήρησης θαλάσσιας περιοχής Λιβάνου, μετά την άρση του ναυτικού αποκλεισμού του Λιβάνου από το Ισραήλ και για την επιβολή της απαγόρευσης εξοπλισμού της Χαζμπολάχ, η Ελλάδα συμμετέχει από τις 17 Ιούλη 2006 έως 5 Ιούλη 2007 με τα εξής μέσα και προσωπικό: 9 φρεγάτες, 4 αρματαγωγά, 1 πυραυλάκατος, 4 ελικόπτερα του ΠΝ, 11 Ομάδες Ανορθόδοξου Πολέμου (σύνολο 90 άτομα), 9 δρομολόγια αεροσκαφών C-130. Συνολικά, το εμπλακέν προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλες τις επιχειρήσεις που σχετίζονται με την κρίση του Λιβάνου ανήλθε στα 2.680 άτομα περίπου.

-- Ναγκόρνο - Καραμπάχ: Στην εκεί δύναμη η Ελλάδα συμμετέχει με ένα στέλεχος του Στρατού Ξηράς στο τμήμα Επιχειρήσεων.

Εκτός από τις «Ειρηνευτικές Αποστολές» οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις τα τελευταία χρόνια συμμετέχουν και σε άλλες μικρότερες διεθνείς αποστολές που συνδέονται με τα σχέδια επιβολής της «νέας τάξης», όπως:

-- ECMM (European Community Monitor Mission)- (Πρώην Γιουγκοσλαβία). Με αποστολή την παρακολούθηση της εφαρμογής των συμφωνιών κατάπαυσης του πυρός, καθώς και άλλων συμφωνιών που έχουν υπογραφεί από τους αντιμαχόμενους και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

-- UNIKOM (Κουβέιτ), με 6 αξιωματικούς και αποστολή την επιτήρηση της ουδέτερης αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης κατά μήκος των συνόρων Ιράκ - Κουβέιτ.

-- UNGCI (Βόρειο Ιράκ), με 8 αξιωματικούς και αποστολή την επιτήρηση της περιοχής του Βόρειου Ιράκ.

-- UNOMIG, με 4 αξιωματικούς και αποστολή την επιτήρηση της ουδέτερης ζώνης κατά μήκος των ορίων της Γεωργίας με την Αμπχαζία.

-- MINURSO (Δ. Σαχάρα), με 1 αξιωματικό και αποστολή την προετοιμασία της Δυτικής Σαχάρας για δημοψήφισμα που θα αφορά την ανεξαρτησία της ή την ένωσή της με το Μαρόκο.

-- HLPG (Βιέννη), με 1 αξιωματικό και αποστολή τη συμμετοχή στο σχεδιασμό πιθανής στρατιωτικής επέμβασης για το Ναγκόρνο -Καραμπάχ.

Ταυτόχρονα, υπάρχει η Πολυεθνική Δύναμη ΝΑ Ευρώπης (MPFSEE) γνωστή ως «Βαλκανική Ταξιαρχία», στα πλαίσια του ΝΑΤΟικού προγράμματος «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη» (PfP/Partnership for Peace), στο σκέλος που αφορά τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που η ίδρυσή του αποφασίστηκε το 1999. Η Ελλάδα συμμετέχει με ένα τάγμα. Επίσης η χώρα μας έχει ιδρύσει το Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης Ειρήνης (ΠΚΕΕΥΕ) - (ΚΙΛΚΙΣ) με αποστολή να προσφέρει θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση υψηλού επιπέδου για όλα τα θέματα που αφορούν τις Επιχειρήσεις Υποστήριξης της Ειρήνης σε στελέχη (επιτελείς - διοικητές διμοιριών, λόχων, μονάδων και παρατηρητών), καθώς και σε πολυεθνικές υπομονάδες και μονάδες.