Σειρά νέων προνομίων για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, παράλληλα με την προώθηση νέων αντιλαϊκών μέτρων απεργάζονται στην ΕΕ, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας, ενώ την ίδια ώρα δεν κρύβεται η ανησυχία της λυκοσυμμαχίας για τον ασταθή και αναιμικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην ΕΕ, τη διαφαινόμενη αδυναμία της να ανταγωνιστεί άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Χαρακτηριστικά για τα παραπάνω είναι όσα ειπώθηκαν στην προχτεσινή «Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για την απασχόληση» στο Μιλάνο. Τα επίσημα κείμενα της Συνόδου και οι δημόσιες δηλώσεις των Ευρωενωσιακών αξιωματούχων πριν και μετά από αυτήν επιβεβαιώνουν ότι πέρα από τις ενδοαστικές αντιθέσεις για το μείγμα της αντιλαϊκής διαχείρισης, που θα ακολουθηθεί από δω και μπρος, υπάρχει πλήρης σύμπνοια ως προς τη συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με προτεραιότητες ζητήματα όπως η παροχή νέων φοροελαφρύνσεων στο κεφάλαιο, η μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και η ένταση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Τόσο στην εισηγητική ομιλία του προέδρου του Συμβουλίου της ΕΕ, Χέρμαν βαν Ρομπάι, στη Διάσκεψη, όσο και στις δηλώσεις του μετά από αυτήν, αποτυπώνεται η ανησυχία της λυκοσυμμαχίας για «τη θέση της ΕΕ στην παγκόσμια οικονομία».

Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι:

-- «Παρ' όλες τις προσπάθειες και τα σημάδια βελτίωσης, η συνολική ανεργία παραμένει γύρω στο 12% στη ζώνη του ευρώ, και στο 11% στην ΕΕ στο σύνολό της, σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα. Τουλάχιστον ένας στους πέντε νέους Ευρωπαίους δεν μπορεί να βρει μια δουλειά».

-- «Αλλά υπάρχουν και μεγάλες διαφορές. Σε ορισμένα από τα κράτη - μέλη ένας στους δύο νέους δεν μπορεί να βρει μια θέση εργασίας, ενώ σε άλλα κράτη - μέλη η ανεργία των νέων είναι κάτω από 10%». Αποτυπώνονται δηλαδή και σε αυτήν την πτυχή οι αντικειμενικές ανισομετρίες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

-- «Η ανεργία των νέων διαβρώνει τη βάση για τη μελλοντική ανάπτυξη. Κινδυνεύουμε να χάσουμε μια ολόκληρη γενιά. Κινδυνεύουμε να ανοίξουμε το δρόμο σε μια μακρόχρονη οικονομική στασιμότητα», ειπώθηκε χαρακτηριστικά στη Διάσκεψη, καθώς οι ηγέτες της λυκοσυμμαχίας αντιλαμβάνονται ότι αποκλειστική πηγή του πλούτου που παράγεται και καρπώνονται οι καπιταλιστές είναι η ζωντανή εργασία. Από αυτήν την άποψη, τους απασχολεί ουσιαστικά το μεγάλο ποσοστό αναξιοποίητου εργατικού δυναμικού στην ήπειρο.

-- Σε συνέχεια του παραπάνω προβληματισμού, υπογραμμίζεται ότι «χωρίς ένα ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, η θέση της ΕΕ στην παγκόσμια οικονομία του αύριο μπαίνει σε κίνδυνο», αποτυπώνοντας έτσι άλλη μια παράμετρο των ενδοαστικών ανταγωνισμών.

-- «Ο μέσος όρος της δυνητικής ανάπτυξης στη ζώνη του ευρώ κυμάνθηκε γύρω στο 1,5% ακριβώς πριν από την κρίση, αλλά έκτοτε έχει πέσει τρεις φορές, στο 0,5% το 2013, λόγω της μείωσης της απασχόλησης και των χαμηλότερων επενδύσεων. Πρέπει να εργαστούμε σε δύο επίπεδα για να επιτύχουμε υψηλότερη οικονομική ανάπτυξη: Δημιουργία θέσεων εργασίας και κάλυψη του κενού των επενδύσεων. Συγκρίνετε τις προαναφερόμενες επιδόσεις με αυτές των ΗΠΑ, όπου η δυναμική ανάπτυξης είναι σήμερα πάνω από τα επίπεδα του 2005-'09. Οι εκτιμήσεις αυτές είναι ανησυχητικές», τονίστηκε εξάλλου στη Διάσκεψη, παραπέμποντας στον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για την πρωτοκαθεδρία στις περιλάλητες αγορές.

Σχετικά με τις λύσεις που προκρίνονται προς όφελος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, ο Χέρμαν βαν Ρομπάι σημείωσε τα εξής χαρακτηριστικά για τη σύμπνοια των ηγετών και των οργάνων της λυκοσυμμαχίας σε ό,τι αφορά τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής:

«Υπάρχει μια έντονη ανάγκη για ελάφρυνση της φορολογίας που επιβάλλεται στην εργασία. Δυνητικά, εδώ βρίσκεται η πιο σημαντική ώθηση στην απασχόληση τώρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η Επιτροπή το έχουν επανειλημμένα ζητήσει. Η φορολογική επιβάρυνση στη ζώνη του ευρώ είναι μεταξύ των υψηλότερων στον κόσμο. Αν θέλετε να εξηγήσετε γιατί αναπτυσσόμενες εταιρείες δεν προσλαμβάνουν περισσότερους ή νωρίτερα, δεν χρειάζεται να ψάξετε περαιτέρω», ανέφερε χαρακτηριστικά, προετοιμάζοντας το έδαφος για νέες μειώσεις στις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές.

Επισήμανε επίσης ότι «οι κανόνες που διέπουν τις αγορές εργασίας πρέπει να αλλάξουν. Οι οικονομίες με μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας ήταν εκείνες που έχουν ξεπεράσει την κρίση καλύτερα από την άποψη της απασχόλησης. Και η ευελιξία δεν σημαίνει απλώς μείωση των μισθών και της απασχόλησης (σ.σ. τα οποία βέβαια δεν απέκλεισε, απλά είπε ότι δεν αρκούν...). Οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας μπορεί να δώσουν στις επιχειρήσεις τα εργαλεία για την προσαρμογή του χρόνου εργασίας με τη ζήτηση σε λογικό κόστος (σ.σ: "tools to adapt working time to demand at reasonable costs" ήταν η ακριβής του φράση), σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπά μας». Είναι φανερό ότι η ΕΕ προλειαίνει το έδαφος για νέες αντεργατικές ρυθμίσεις που θα τσακίζουν τους μισθούς και το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, με παραπέρα «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες των μονοπωλίων.

Και κατέληξε: «Τις τελευταίες εβδομάδες, τα οικονομικά στοιχεία επιβεβαίωσαν ότι η οικονομική ανάκαμψη είναι αδύναμη και ο πληθωρισμός παραμένει εξαιρετικά χαμηλός. Είμαστε κοντά σε μια πρωτοφανή στασιμότητα του ονομαστικού ΑΕΠ στην Ευρωζώνη (...) Πρέπει να ενταθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, είναι απολύτως απαραίτητο ώστε να αυξηθεί η δυναμική της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης, για παράδειγμα με βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και άνοιγμα προστατευόμενων κλάδων». Με δυο λόγια, άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με ακόμα πιο λυμένα τα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων. Στο ίδιο πλαίσιο κάλεσε τα κράτη - μέλη να ενισχύσουν τις επενδύσεις, «χωρίς να υπονομεύσουν τα δημόσια οικονομικά τους», άρα με νέα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα για το λαό.