Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λουξεμβούργου (Δεκέμβρης 1997), οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ομόφωνα,περιέγραψαν την, από 1.1.1999, ΟΝΕ του Μάαστριχτ ως εξής: "Η ΟΝΕ θα συνδέσει ακόμη στενότερα τις οικονομίες των κρατών - μελών της ζώνης του ΕΥΡΩ. Τα κράτη - μέλη θα μετέχουν σε ενιαία νομισματική πολιτική και σε ενιαίο μηχανισμό συναλλαγματικής ισοτιμίας. Ωστόσο, οι οικονομικές πολιτικές και ο καθορισμός των μισθών και ημερομισθίων παραμένουν εθνική αρμοδιότητα με την επιφύλαξη του άρθρου 104 Γ και του Συμφώνου Σταθερότητας (...). Η μετάβαση προς ενιαίο νόμισμα θα απαιτήσει στενότερη κοινοτική εποπτεία και συντονισμό (...). Θα υπάρχει επίσης ισχυρή οικονομική και νομισματική αλληλεξάρτηση με τα κράτη - μέλη που δε θα συμμετέχουν, δεδομένου ότι όλα τα κράτη - μέλη θα μετέχουν στην ενιαία αγορά".

Ο "ορισμός" της ΟΝΕ από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λουξεμβούργου εμπεριέχει τους βασικούς άξονες της κοινοτικής πολιτικής στην "τρίτη φάση" που αρχίζει την 1.1.99. Συγκεκριμένα:

1. Η ΟΝΕ αποτελεί στρατηγική επιλογή του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου, στα πλαίσια του αμείλικτου "ανταγωνισμού" της "παγκοσμιοποίησης", σε μια προσπάθεια περαιτέρω "συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης", υπό "ενιαία" ταξική καθοδήγηση και υπό γερμανο-γαλλική ηγεμονία. Στόχος η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης στις σημερινές χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και εκείνων που θα ενταχθούν σ' αυτήν, δηλαδή των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

2. Η "εθελοντική παραχώρηση" του ΕΥΡΩ-νομίσματος στην "αυτόνομη" Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία θα "καθοδηγεί", πέραν και κατά των ευρωπαϊκών λαών, την ΟΝΕ του Μάαστριχτ - μαζί με τη διορισμένη Κομισιόν που δεν εκλέγεται, δεν ελέγχεται και δε λογοδοτεί και το Συμβούλιο της "ειδικής πλειοψηφίας", ευέλικτο μηχανισμό "νομιμοποίησης" των αποφάσεων στα χέρια των "μεγάλων δυνάμεων" - προϋποθέτει την ενίσχυση του ταξικού ρόλου του κράτους και των κατασταλτικών μηχανισμών σε "εθνικό" επίπεδο. Με δεδομένη την καθοδήγηση του "συλλογικού καπιταλιστή", το κράτος θα αναλάβει και πάλι τη "βασική" λειτουργία της πολιτικής οικονομίας, δηλαδή "καθορισμό μισθών και ημερομισθίων". Μ' άλλα λόγια, τον "καθορισμό" του τόπου και του τρόπου εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού που αποτελεί τη βάση κάθε "ανταγωνισμού" του κεφαλαίου. Η εκμετάλλευση θα γίνει "διαφορικά", δηλαδή "επιστημονικά" στην υπάρχουσα Κοινότητα και "νέο-αποικιακά" στις νέες χώρες της διεύρυνσης.

Στην ΟΝΕ οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότερη και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσα από τη μεταφορά υπεραξίας προς το μεγάλο "υπερεθνικό" κεφάλαιο. Οι μηχανισμοί "εποπτείας" του άρθρου 104 Γ του Μάαστριχτ και του, γερμανικής εμπνεύσεως, Συμφώνου Σταθερότητας, αποσκοπούν, εκτός των άλλων, στον κοινοτικό έλεγχο της "εθνικής" παραγωγής εργατικής υπεραξίας και την ιδιοποίησή της από το μεγάλο δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο. Ο Ελληνας εργάτης δε θα γίνει ποτέ "Γερμανός" όταν η χώρα θα μπει κάποτε στην ΟΝΕ, για τον ίδιο λόγο που η Ελλάδα αποκλίνει σταθερά αντί να "συγκλίνει" με τις κοινοτικές "μεγάλες δυνάμεις" εδώ και μια εικοσαετία "εταιρικής" σχέσης.

"Δέσμευση" της χώρας στο Μάαστριχτ σημαίνει, π.χ., ότι τα επιπλέον λύτρα που απαιτούνται για την επανένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ δεν πρόκειται να τα πληρώσει ο "Ελληνας" επιχειρηματίας που ωφελείται αλλά ο Ελληνας εργάτης. Οταν και εάν η χώρα ενταχθεί στην ΟΝΕ, προβλέπεται ήδη, και θα ισχύει από την 1.1.99, μηχανισμός, ακριβώς στη βάση του άρθρου 104 Γ, σύμφωνα με τον οποίο η Ελλάδα, δηλαδή οι εργαζόμενοί της, θα πληρώνουν επιπλέον λύτρα, δηλαδή επιπλέον εργατική υπεραξία,την οποία θα επιβάλλει, βεβαίως, το "ελληνικό" κράτος στα πλαίσια των "δεσμεύσεων" του Μάαστριχτ, που δεν έχουν τελειωμό. Οπως αποφασίστηκε ομόφωνα στο Αμστερνταμ, τον Ιούνη 1997, "το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποστηρίζει το μηχανισμό που περιλαμβάνεται στον κανονισμό για τη διαδικασία των υπερβολικών ελλειμμάτων, και ο οποίος προβλέπει την αναδιανομή του προϊόντος των κυρώσεων",στους υπόλοιπους σαρκοβόρους "εταίρους", από 1.1.99.

3. Η ΟΝΕ του Μάαστριχτ επιβάλλεται στη βάση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το "κοινωνικό κόστος" και, επειδή είναι ένα "πήδημα στο κενό" που μπορεί να απελευθερώσει κάθε είδους φυγόκεντρες διαδικασίες σε "εθνικό" και "υπερεθνικό" επίπεδο, χρειάζεται "εποπτεία και συντονισμός",δηλαδή ιεραρχημένη συμπαράταξη του κεφαλαίου και επιτήρηση των εργαζομένων. Απαιτείται, μ' άλλα λόγια, τάξη και ασφάλεια. Αυτό είναι και το "όραμα της Ευρώπης του 21ου αιώνα", δηλαδή, γι' άλλη μια φορά, "μυρίζει ανθρώπινο κρέας".

4. Από την ΟΝΕ του Μάαστριχτ δε γλιτώνει κανείς. Αφού οι "εντός" "κλειδώνονται" εσαεί με ενίσχυση των επιταγών του Μάαστριχτ, οι "εκτός" δεσμεύονται προκαταβολικά με ειδική μορφή "αλληλεξάρτησης". Ηδη από το 1992, το Μάαστριχτ 1, με ειδικό πρωτόκολλο επιβάλλει σε όλα τα "υψηλά συμβαλλόμενα κράτη" να διακηρύξουν "τον αμετάκλητο χαρακτήρα της πορείας της Κοινότητας προς το τρίτο στάδιο" και "ως εκ τούτου, όλα τα κράτη - μέλη, είτε πληρούν τους αναγκαίους όρους για την καθιέρωση ενιαίου νομίσματος είτε όχι, σέβονται τη βούληση να μεταβεί γρήγορα η Κοινότητα στο τρίτο στάδιο και συνεπώς κανένα κράτος - μέλος δεν εμποδίζει τη μετάβαση στο τρίτο στάδιο". Οπως τονίζει ο "ορισμός" του Λουξεμβούργου, πρόκειται για "ισχυρή αλληλεξάρτηση" που αφορά τόσο κράτη - μέλη, όπως η Ελλάδα, που δεν μπορούν,εξαιτίας μη πλήρωσης των "κριτηρίων", να συμμετάσχουν στην ΟΝΕ από 1.1.99, όσο και κράτη όπως η Βρετανία, η Δανία και η Σουηδία που δε θέλουν να συμμετάσχουν "εξ αρχής" και, ως εκ τούτου, αποτελούν "ανταγωνιστική απειλή". Αυτό το "πλαίσιο αλληλεξάρτησης" θα χρησιμοποιηθεί αρχικά για τη "σταδιακή επανένταξη" της Ελλάδας και των τριών κρατών - μελών στην ΟΝΕ, ελέγχοντας τη "μετάβαση" όπως "απαιτούν οι ανάγκες του ΕΥΡΩ" των χωρών "εντός" της ΟΝΕ, και αργότερα θα αποτελέσει τον "προθάλαμο" όσων νέων χωρών επιδείξουν "θέληση" και "υπακοή".

Βησσαρίων ΓΚΙΝΙΑΣ

Η ΤΟΥΡΚΙΑ μπορεί να μη συμμετάσχει στην Ευρωπαϊκή Διάσκεψη, η οποία ξεκινάει σήμερα στο Λονδίνο, πρέπει όμως να προσκαλείται να παρακολουθεί ανάλογες διασκέψεις, οι οποίες θα γίνουν στο μέλλον, δήλωσαν σήμερα στις Βρυξέλλες πηγές της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). "Εκφράζουμε τη βαθιά μας λύπη για την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να μη συμμετάσχει στη διάσκεψη (του Λονδίνου)", δήλωσε από την πλευρά του ο εκπρόσωπος της Επιτροπής κ. Κλάους Βαν ντερ Πας. Ο ίδιος είπε επίσης ότι είναι προτιμότερη η συμμετοχή σε παρόμοιες διασκέψεις, επειδή όταν δε συμμετέχεις σε αυτές κανένας φυσικά δεν μπορεί να ακούσει τη φωνή σου. Ελπίζουμε η Τουρκία να έρθει στην επόμενη διάσκεψη, υπάρχει πρόσκληση, πρόσθεσε ο κ. Βαν ντερ Πας. ΚΑΙ Η ΓΑΛΛΙΑ εξέφρασε την ελπίδα ότι η Τουρκία "θα συμμετάσχει το συντομότερο στην ευρωπαϊκή διάσκεψη" και ότι "η Σύνοδος Κορυφής του Λονδίνου θα είναι σαφής όσον αφορά το θέμα αυτό". "Η Γαλλία ελπίζει ότι η Τουρκία θα αναθεωρήσει τη στάση της στο μέλλον και ότι θα συμμετάσχει το συντομότερο στην ευρωπαϊκή διάσκεψη", δήλωσε η εκπρόσωπος της γαλλικής προεδρίας Κατρίν Κολονά. "Η Τουρκία, ακόμα κι αν δεν ανταποκρίνεται σήμερα στην πρόσκληση που της έγινε για τις 12 Μάρτη, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει τελικά στις εργασίες της ευρωπαϊκής διάσκεψης και η Γαλλία εύχεται ότι το τελικό ανακοινωθέν του Λονδίνου, θα είναι σαφές όσον αφορά το θέμα αυτό", πρόσθεσε η Κολονά.

***

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Κύπρου και Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανεξαρτήτως της μη - συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων στην κυπριακή αντιπροσωπεία, τάσσεται ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας "ΝΤΙ ΒΟΧΕ" (DIE WOCHE), επικρίνοντας ταυτόχρονα τις επιθέσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Μεσούτ Γιλμάζ κατά της Γερμανίας και διαψεύδοντας τούς "εκ των υστέρων" εμφανιζόμενους ως υποστηρικτές της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. "Οταν ετέθη το θέμα της Τουρκίας στη Σύνοδο Κορυφής του Λουξεμβούργου (τον περασμένο Δεκέμβριο) - λέει ο Γιούνκερ - έθεσα το ερώτημα σε όλους τους αρχηγούς κυβερνήσεων και κρατών, αν βρίσκεται κανείς στο τραπέζι που επιθυμεί να αντιμετωπιστεί η Τουρκία χωρίς "ναι μεν αλλά", κατά τον ίδιο τρόπο με την Πολωνία ή την Ουγγαρία. Κανείς όμως δεν είπε "Ναι"!" "Και το τονίζω αυτό - υπογραμμίζει ο Γιούνκερ, με "παραλήπτες" τη Γαλλία και την Ιταλία - γιατί εκ των υστέρων ορισμένοι ηγέτες εμφανίστηκαν σαν να είχαν υποστηρίξει το να συμπεριληφθεί η Τουρκία στις υποψήφιες προς ένταξη χώρες...".

***

Ο Χ. ΚΟΛ βρήκε ένα σύμμαχο στο πρόσωπο του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, ο οποίος έδωσε "ψήφο εμπιστοσύνης" στην ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) και προέβλεψε ότι στην ένωση θα μετάσχει σταδιακά και η Βρετανία. Μιλώντας σε ένα σεμινάριο που διοργανώνει η Ευρωπαϊκή Ενωση στην Πόλη του Μεξικού, ο Γκένσερ δήλωσε ότι είναι σίγουρος πως η ΟΝΕ θα τεθεί σε εφαρμογή στη Γερμανία από την 1η Ιανουαρίου 1999.

***

Ο "ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ" που ήρθε στην επικαιρότητα και πάλι εξαιτίας της χολιγουντιανής ταινίας έγινε αντικείμενο συζήτησης και στο προαναφερόμενο σεμινάριο. Ο Βρετανός βουλευτής Νάιτζελ Λόουσον, μέλος του Συντηρητικού Κόμματος και πρώην υπουργός Οικονομικών προέβλεψε ότι η ΟΝΕ θα έχει την τύχη του "Τιτανικού" και ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ σχολίασε: "Για να είμαστε ειλικρινείς, εγώ δεν είμαι τόσο εξοικειωμένος με τον Τιτανικό όσο φαίνεται να είναι ο Νάιτζελ Λόουσον, ίσως γιατί ο Τιτανικός δεν ήταν γερμανικό πλοίο", τόνισε ο Γκένσερ και συμπλήρωσε "είμαι όμως πεπεισμένος ότι η ΟΝΕ θα είναι ένα πετυχημένο πλοίο, ισχυρό και αβύθιστο και γι' αυτό είμαι σίγουρος ότι η Βρετανία αργά ή γρήγορα θα ενταχθεί στη Νομισματική Ενωση". ΠΟΛΛΑ είναι τα επικίνδυνα οχηματαγωγά πλοία στην Ευρώπη και τα περισσότερα πλέουν στη Μεσόγειο και στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αναφέρει έρευνα που δημοσίευσε πρόσφατα το ειδικευμένο σε θέματα προστασίας του καταναλωτού περιοδικό "Test - achats" δηλαδή (Τεστ - αγορές) του Βελγίου. Στο σχετικό δημοσίευμα αναφέρεται ότι το βελγικό περιοδικό έστειλε το καλοκαίρι του 1997 "ανώνυμους εμπειρογνώμονες" σε θέματα ασφάλειας πλοίων οι οποίοι έλεγξαν 48 οχηματαγωγά πλοία μεταξύ των οποίων και 11 ελληνικά. Σε ό,τι αφορά τα ελληνικά τα περισσότερα θεωρήθηκαν ότι παρέχουν ανεκτούς (όχι όμως και ικανοποιητικούς) όρους ασφαλείας, ενώ δύο χαρακτηρίζονται επικίνδυνα.