Πέθανε και κηδεύτηκε την Κυριακή στην Ελασσόνα ο παλαίμαχος κομμουνιστής σ. Χρήστος Παγώνης σε ηλικία 96 χρόνων. Τον σ. Χρήστο Παγώνη αποχαιρέτησαν αντιπροσωπεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας του ΚΚΕ με επικεφαλής τον γραμματέα της Τάσο Τσιαπλέ, αντιπροσωπεία της Αχτιδικής Επιτροπής Ελασσόνας, η ΚΟΒ Ελασσόνας, ο δήμαρχος της Ελασσόνας, ο έπαρχος, βουλευτές του νομού, άλλοι επίσημοι και εκατοντάδες κόσμου.

Ο σ. Χρήστος Παγώνης γεννήθηκε το 1901 στο Λυκούδι Ελασσόνας από αγρότες γονείς. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες εκείνης της εποχής αναδείχτηκε ένας από τους πρωτοπόρους των γραμμάτων στην επαρχία και σπούδασε δάσκαλος.

Η γνωριμία του με το ηγετικό στέλεχος εκείνης της εποχής Νίκο Πλουμπίδη,ο οποίος υπηρετούσε και αυτός ως δάσκαλος στην περιοχή, στάθηκε καθοριστική για την παραπέρα πορεία της ζωής του. Εγινε μέλος του ΚΚΕ και μαζί με ορισμένους άλλους δασκάλους, που έγιναν εκείνη την εποχή μέλη του Κόμματος, έφτιαξαν τους πρώτους πυρήνες στην επαρχία της Ελασσόνας.

Η πλούσια δράση που ανέπτυξε στο διδασκαλικό κίνημα τον ανέδειξε κατ' επανάληψη σε ανώτερο στέλεχος στη Διδασκαλική Ομοσπονδία.

Με την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς φασίστες ενάντια στη χώρα μας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ως έφεδρος αξιωματικός στο μέτωπο της Αλβανίας.

Πρωτοστάτησε στη συγκρότηση του ΕΑΜ στην Επαρχία Ελασσόνας και ήταν ο πρώτος γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ το 1942. Για τη δράση του αυτή μετά την απελευθέρωση αντιμετωπίστηκε εχθρικά από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς.

Αποτέλεσε το πρώτο θύμα στην Επαρχία Ελασσόνας αυτής της μακρόχρονης πορείας διώξεων, φυλακίσεων και βασανιστηρίων που γνώρισαν όσοι αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας από τη φασιστική κατοχή και την προκοπή του λαού με πρώτους τους κομμουνιστές.

Στις 9 Μάη του 1945, πρώτη γιορτή της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, μιλώντας στην εκδήλωση που έγινε μέσα στη μητρόπολη Ελασσόνας έγινε στόχος της αστυνομίας και βγαίνοντας από την εκδήλωση τον συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια από τα όργανα του μεταβαρκιζιανού κράτους.

Κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή των Ελασσονιτών τον άφησαν αργότερα ελεύθερο. Στον εμφύλιο συνελήφθη ξανά, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και στάλθηκε σε όλους τους τόπους εξορίας. Ομως η βαθιά του πίστη στα ιδανικά του κομμουνισμού του έδωσαν κουράγιο να αντέξει όλες τις διώξεις με το κεφάλι ψηλά.

Αργότερα αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ, από τα ιδρυτικά της μέλη στην επαρχία Ελασσόνας. Το 1958 εκλέχθηκε βουλευτής της ΕΔΑ.

Στην περίοδο της δικτατορίας πέρασε από νέο κύκλο διώξεων. Μετά την ανατροπή της Χούντας συνέχισε να αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Τα προβλήματα υγείας αργότερα τον ανάγκασαν να αποτραβηχτεί από την ενεργό δράση, παρέμεινε όμως πιστό μέλος του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του.

Οι σύντροφοί του από τη Νομαρχιακή Οργάνωση Λάρισας θα τον έχουν πάντα ζωντανό παράδειγμα στη δράση τους. Ηταν μία μεγάλη αγωνιστική μορφή του Κόμματός μας, που για πάνω από έξι δεκαετίες δράσης μέσα απ' τις γραμμές του δίδαξε αγωνιστικότητα, ήθος, συνέπεια, πατριωτισμό και αυταπάρνηση στον αγώνα για τα ιδανικά της ειρήνης και του σοσιαλισμού.

Κάθε κομμάτι πάνω σε τούτη τη γη έχει τη δική του "πικρή" ιστορία. Τόπος θυσίας και συγχρόνως αντίστασης του λαού μας, το Μακρονήσι αποτέλεσε τρομερό κολαστήριο του εμφυλίου πολέμου. Πάνω εκεί τα όργανα του κράτους της Δεξιάς και των επικυρίαρχων Αγγλοαμερικανών καθιέρωσαν τη βία και τα βασανιστήρια, ατιμάζοντας τον ελληνικό πολιτισμό και την ανθρωπιά. Χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν πάνω σε αυτή τη λωρίδα γης, για να αποκηρύξουν τα πανανθρώπινα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν.

Την Κυριακή το πρωί αυτόν τον ιερό τόπο επισκέφτηκαν σε μια εκδρομή - προσκύνημα όλοι αυτοί οι άνθρωποι που "βίωσαν" στο πετσί τους όλη την κτηνωδία του φασισμού. Βρέθηκαν εκεί αρκετοί από τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Μαζί τους, όμως, ήταν και οι γιοι, οι θυγατέρες και τα εγγόνια τους, που πήγαν εκεί για να τιμήσουν τους ανθρώπους που πάλεψαν και έδωσαν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, ορκισμένοι να μην υποταχθούν στην "εθνική αναμόρφωση" που προσπάθησαν να τους επιβάλουν.

Η προχτεσινή εκδήλωση, που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ενωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), ήταν αφιερωμένη στα 49 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία εκατοντάδων κρατουμένων αγωνιστών στις 29 Φλεβάρη και 1η Μάρτη του 1948 στη Μακρόνησο, αλλά και σε όλους τους αγωνιστές που άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή.

Στη σεμνή τελετή που έγινε στο μικρό θεατράκι της Μακρονήσου, οι συγκεντρωθέντες κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των δολοφονημένων αγωνιστών. Ο πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ Β. Χρηστακέας στο χαιρετισμό του μεταξύ άλλων τόνισε: "Σ' αυτά τα στρατόπεδα μας συγκεντρώσανε για το μοναδικό "αμάρτημά" μας, ότι ήμασταν αγωνιστές της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης. Χρησιμοποίησαν κάθε μορφή βίας για να αποκηρύξουμε τα πανανθρώπινα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ειρήνης, για τα οποία αγωνιστήκαμε".

Ο γραμματέας της ΠΕΚΑΜ Θανάσης Τσουκνίδας,που ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση, αφού μίλησε αναλυτικά για την ιστορία που "κουβαλάει" πάνω του το Μακρονήσι, στη συνέχεια αναφέρθηκε στην καταπάτηση του νησιού από κτηνοτρόφους, ιχθυοκαλλιεργητές και μελισσουργούς, η οποία συνεχίζεται. Επίσης μίλησε και τα κτίρια του νησιού που έχουν αφεθεί στο έλεος της τύχης τους. Συγκεκριμένα, ο Θ. Τσουκνίδας τόνισε ότι "πρέπει επιτέλους να εφαρμοστεί και στην πράξη το Προεδρικό Διάταγμα που έχει υπογραφεί και χαρακτηρίζει τη Μακρόνησο ιστορικό τόπο και τα κτίρια ιστορικά διατηρητέα μνημεία". Κλείνοντας την ομιλία του υπογράμμισε ότι "σήμερα η Νέα Τάξη Πραγμάτων απειλεί την ειρήνη. Η ιμπεριαλιστική νοοτροπία οδηγεί τον κόσμο στη φτώχεια, στην ανέχεια και τη δυστυχία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών. Εμείς οι αντιστασιακοί, κατέληξε, όσο ζούμε θα παλεύουμε για να μην έχουμε ποτέ πια Μακρονήσια".

Πρέπει να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με το καράβι από τον Πειραιά στη Μακρόνησο υπήρχε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με δημοτικούς χορούς από τον "Ομιλο Δημοτικών Χορών και Τραγουδιών" της Βαγγελίτσας Λύτρα.Στην κυριακάτικη εκδήλωση παραβρέθηκαν από το ΚΚΕ ο Χρ. Λογαράς,ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Δημήτρης Καλουδιώτης,ο γγ του υπουργείου Εργασίας Βασίλης Μπρακατσούλιας,ο βουλευτής του ΣΥΝ Σπ. Δανέλης,πολλά παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ κ. ά.

Πέθανε και κηδεύτηκε την Κυριακή στην Ελασσόνα ο παλαίμαχος κομμουνιστής σ. Χρήστος Παγώνης σε ηλικία 96 χρόνων. Τον σ. Χρήστο Παγώνη αποχαιρέτησαν αντιπροσωπεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας του ΚΚΕ με επικεφαλής τον γραμματέα της Τάσο Τσιαπλέ, αντιπροσωπεία της Αχτιδικής Επιτροπής Ελασσόνας, η ΚΟΒ Ελασσόνας, ο δήμαρχος της Ελασσόνας, ο έπαρχος, βουλευτές του νομού, άλλοι επίσημοι και εκατοντάδες κόσμου.

Ο σ. Χρήστος Παγώνης γεννήθηκε το 1901 στο Λυκούδι Ελασσόνας από αγρότες γονείς. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες εκείνης της εποχής αναδείχτηκε ένας από τους πρωτοπόρους των γραμμάτων στην επαρχία και σπούδασε δάσκαλος.

Η γνωριμία του με το ηγετικό στέλεχος εκείνης της εποχής Νίκο Πλουμπίδη,ο οποίος υπηρετούσε και αυτός ως δάσκαλος στην περιοχή, στάθηκε καθοριστική για την παραπέρα πορεία της ζωής του. Εγινε μέλος του ΚΚΕ και μαζί με ορισμένους άλλους δασκάλους, που έγιναν εκείνη την εποχή μέλη του Κόμματος, έφτιαξαν τους πρώτους πυρήνες στην επαρχία της Ελασσόνας.

Η πλούσια δράση που ανέπτυξε στο διδασκαλικό κίνημα τον ανέδειξε κατ' επανάληψη σε ανώτερο στέλεχος στη Διδασκαλική Ομοσπονδία.

Με την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς φασίστες ενάντια στη χώρα μας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ως έφεδρος αξιωματικός στο μέτωπο της Αλβανίας.

Πρωτοστάτησε στη συγκρότηση του ΕΑΜ στην Επαρχία Ελασσόνας και ήταν ο πρώτος γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ το 1942. Για τη δράση του αυτή μετά την απελευθέρωση αντιμετωπίστηκε εχθρικά από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς.

Αποτέλεσε το πρώτο θύμα στην Επαρχία Ελασσόνας αυτής της μακρόχρονης πορείας διώξεων, φυλακίσεων και βασανιστηρίων που γνώρισαν όσοι αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας από τη φασιστική κατοχή και την προκοπή του λαού με πρώτους τους κομμουνιστές.

Στις 9 Μάη του 1945, πρώτη γιορτή της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, μιλώντας στην εκδήλωση που έγινε μέσα στη μητρόπολη Ελασσόνας έγινε στόχος της αστυνομίας και βγαίνοντας από την εκδήλωση τον συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια από τα όργανα του μεταβαρκιζιανού κράτους.

Κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή των Ελασσονιτών τον άφησαν αργότερα ελεύθερο. Στον εμφύλιο συνελήφθη ξανά, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και στάλθηκε σε όλους τους τόπους εξορίας. Ομως η βαθιά του πίστη στα ιδανικά του κομμουνισμού του έδωσαν κουράγιο να αντέξει όλες τις διώξεις με το κεφάλι ψηλά.

Αργότερα αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ, από τα ιδρυτικά της μέλη στην επαρχία Ελασσόνας. Το 1958 εκλέχθηκε βουλευτής της ΕΔΑ.

Στην περίοδο της δικτατορίας πέρασε από νέο κύκλο διώξεων. Μετά την ανατροπή της Χούντας συνέχισε να αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Τα προβλήματα υγείας αργότερα τον ανάγκασαν να αποτραβηχτεί από την ενεργό δράση, παρέμεινε όμως πιστό μέλος του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του.

Οι σύντροφοί του από τη Νομαρχιακή Οργάνωση Λάρισας θα τον έχουν πάντα ζωντανό παράδειγμα στη δράση τους. Ηταν μία μεγάλη αγωνιστική μορφή του Κόμματός μας, που για πάνω από έξι δεκαετίες δράσης μέσα απ' τις γραμμές του δίδαξε αγωνιστικότητα, ήθος, συνέπεια, πατριωτισμό και αυταπάρνηση στον αγώνα για τα ιδανικά της ειρήνης και του σοσιαλισμού.

Κάθε κομμάτι πάνω σε τούτη τη γη έχει τη δική του "πικρή" ιστορία. Τόπος θυσίας και συγχρόνως αντίστασης του λαού μας, το Μακρονήσι αποτέλεσε τρομερό κολαστήριο του εμφυλίου πολέμου. Πάνω εκεί τα όργανα του κράτους της Δεξιάς και των επικυρίαρχων Αγγλοαμερικανών καθιέρωσαν τη βία και τα βασανιστήρια, ατιμάζοντας τον ελληνικό πολιτισμό και την ανθρωπιά. Χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν πάνω σε αυτή τη λωρίδα γης, για να αποκηρύξουν τα πανανθρώπινα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν.

Την Κυριακή το πρωί αυτόν τον ιερό τόπο επισκέφτηκαν σε μια εκδρομή - προσκύνημα όλοι αυτοί οι άνθρωποι που "βίωσαν" στο πετσί τους όλη την κτηνωδία του φασισμού. Βρέθηκαν εκεί αρκετοί από τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Μαζί τους, όμως, ήταν και οι γιοι, οι θυγατέρες και τα εγγόνια τους, που πήγαν εκεί για να τιμήσουν τους ανθρώπους που πάλεψαν και έδωσαν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, ορκισμένοι να μην υποταχθούν στην "εθνική αναμόρφωση" που προσπάθησαν να τους επιβάλουν.

Η προχτεσινή εκδήλωση, που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ενωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), ήταν αφιερωμένη στα 49 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία εκατοντάδων κρατουμένων αγωνιστών στις 29 Φλεβάρη και 1η Μάρτη του 1948 στη Μακρόνησο, αλλά και σε όλους τους αγωνιστές που άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή.

Στη σεμνή τελετή που έγινε στο μικρό θεατράκι της Μακρονήσου, οι συγκεντρωθέντες κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των δολοφονημένων αγωνιστών. Ο πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ Β. Χρηστακέας στο χαιρετισμό του μεταξύ άλλων τόνισε: "Σ' αυτά τα στρατόπεδα μας συγκεντρώσανε για το μοναδικό "αμάρτημά" μας, ότι ήμασταν αγωνιστές της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης. Χρησιμοποίησαν κάθε μορφή βίας για να αποκηρύξουμε τα πανανθρώπινα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ειρήνης, για τα οποία αγωνιστήκαμε".

Ο γραμματέας της ΠΕΚΑΜ Θανάσης Τσουκνίδας,που ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση, αφού μίλησε αναλυτικά για την ιστορία που "κουβαλάει" πάνω του το Μακρονήσι, στη συνέχεια αναφέρθηκε στην καταπάτηση του νησιού από κτηνοτρόφους, ιχθυοκαλλιεργητές και μελισσουργούς, η οποία συνεχίζεται. Επίσης μίλησε και τα κτίρια του νησιού που έχουν αφεθεί στο έλεος της τύχης τους. Συγκεκριμένα, ο Θ. Τσουκνίδας τόνισε ότι "πρέπει επιτέλους να εφαρμοστεί και στην πράξη το Προεδρικό Διάταγμα που έχει υπογραφεί και χαρακτηρίζει τη Μακρόνησο ιστορικό τόπο και τα κτίρια ιστορικά διατηρητέα μνημεία". Κλείνοντας την ομιλία του υπογράμμισε ότι "σήμερα η Νέα Τάξη Πραγμάτων απειλεί την ειρήνη. Η ιμπεριαλιστική νοοτροπία οδηγεί τον κόσμο στη φτώχεια, στην ανέχεια και τη δυστυχία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών. Εμείς οι αντιστασιακοί, κατέληξε, όσο ζούμε θα παλεύουμε για να μην έχουμε ποτέ πια Μακρονήσια".

Πρέπει να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με το καράβι από τον Πειραιά στη Μακρόνησο υπήρχε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με δημοτικούς χορούς από τον "Ομιλο Δημοτικών Χορών και Τραγουδιών" της Βαγγελίτσας Λύτρα.Στην κυριακάτικη εκδήλωση παραβρέθηκαν από το ΚΚΕ ο Χρ. Λογαράς,ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Δημήτρης Καλουδιώτης,ο γγ του υπουργείου Εργασίας Βασίλης Μπρακατσούλιας,ο βουλευτής του ΣΥΝ Σπ. Δανέλης,πολλά παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ κ. ά.

Για τους στόχους και τις πρωτοβουλίες σχετικά με την πραγματοποίηση Εθνικού Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ, θα ενημερώσουν σήμερα στις 10 το πρωί τη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά εκπρόσωποι της Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ,σε προγραμματισμένη συνάντησή τους, στα γραφεία του ΕΚΠ.

Πάνω που είχε ανθίσει και που είχε αρχίσει να ωριμάζει για να καρπίσει, πάνω που τα όνειρα άρχιζαν να ελπίζουν πως θα γίνουν πράξη, πάνω που ο πατέρας του ετοιμάζονταν να αποκαλύψει το συνωμοτικό σχέδιό του για να βγούνε οι ζώντες από το λαγούμι του τρόμου, πάνω που ήταν Μάης... ήρθε η ώρα για να φύγει.

Και δεν το 'χε καθόλου αποφασίσει. Αλλα σχεδίαζε ο Μάκης.Ζωή, γεμάτα τα όνειρα. Ισως αυτή τη λαχτάρα να 'ταν που δεν άντεξε η καρδούλα του, χαράματα Κυριακής που ξεκουράζονται οι άνθρωποι. Και μας τον άφησε έτσι, άψυχο, 22 χρονών παλικάρι, να τον κηδεύουμε χτες και να μην έχουμε λέξη να πούμε στο Θανάση Σκαμνάκη και τη Μάχη και τη γιαγιά τη Νίνα. Μόνο ένα παράπονο μεταξύ μας: Γιατί να μην μπορούμε να βρισκόμαστε μόνο στους γάμους των παιδιών μας; Και μια λέξη: Κουράγιο, που ένας θεός ξέρει τι νόημα έχει μια τέτοια μαύρη ώρα.

Αλλοι, ίσως πιο ψύχραιμοι, να βρουν τον τρόπο να γράψουν για το θρήνο εκείνων των νέων παιδιών που συντρόφευαν στα όνειρα τον Μάκη, ή για την απόγνωση των άλλων, των μεγάλων "παιδιών", που ανάμεσα στα πόδια τους, μαζί με τα παιδιά τους, μεγάλωσε κι αυτός, ακούγοντάς τους να σχεδιάζουν ένα μέλλον ολόφωτο. Το τελεσίδικο που στομώνει την πένα είναι πως χάθηκε. Και πως ο αβάσταχτος ακόμα και στ' άκουσμα θρήνος της μάνας του πλανιέται ακόμα ανάμεσα στα κυπαρίσσια, εκεί στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.

Με επιτυχία και μέσα σε συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στον Δήμο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης η εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του κάτεργου της Μακρονήσου. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Παράρτημα Θεσσαλονίκης της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Κρατουμένων Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) και έγινε στο Θέατρο του Δήμου Αμπελοκήπων.

Κεντρικός ομιλητής ήταν το στέλεχος της ΠΕΚΑΜ, Νίκος Ζαχόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στις διώξεις και τα βασανιστήρια που υπέστησαν χιλιάδες αγωνιστές κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στη μεγάλη σφαγή που έγινε στις 29 Φλεβάρη του 1947.

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η απαγγελία του ποιήματος ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ από τον ίδιο τον μακρονησιώτη ποιητή Βασίλη Βαϊτση.

Χαιρέτησε ο πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ, Σεραφείμ Καρασάββας, ενώ την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους του Παραρτήματος Θεσσαλονίκης η Λίτσα Βαριεμέζη.Ακολούθησε πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή της μεικτής χορωδίας Μαντολινάτας του Α και Β ΚΑΠΗ Αμπελοκήπων, του χορευτικού τμήματος γυναικών των ΚΑΠΗ, καθώς επίσης και του Θεατρικού Τμήματος του δήμου. Η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια της αντίστασης και του αγώνα ερμηνευμένα από το νεανικό συγκρότημα του Δήμου ΛΑΜΟΣΑ.

Για τους στόχους και τις πρωτοβουλίες σχετικά με την πραγματοποίηση Εθνικού Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ, θα ενημερώσουν σήμερα στις 10 το πρωί τη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά εκπρόσωποι της Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ,σε προγραμματισμένη συνάντησή τους, στα γραφεία του ΕΚΠ.

Πάνω που είχε ανθίσει και που είχε αρχίσει να ωριμάζει για να καρπίσει, πάνω που τα όνειρα άρχιζαν να ελπίζουν πως θα γίνουν πράξη, πάνω που ο πατέρας του ετοιμάζονταν να αποκαλύψει το συνωμοτικό σχέδιό του για να βγούνε οι ζώντες από το λαγούμι του τρόμου, πάνω που ήταν Μάης... ήρθε η ώρα για να φύγει.

Και δεν το 'χε καθόλου αποφασίσει. Αλλα σχεδίαζε ο Μάκης.Ζωή, γεμάτα τα όνειρα. Ισως αυτή τη λαχτάρα να 'ταν που δεν άντεξε η καρδούλα του, χαράματα Κυριακής που ξεκουράζονται οι άνθρωποι. Και μας τον άφησε έτσι, άψυχο, 22 χρονών παλικάρι, να τον κηδεύουμε χτες και να μην έχουμε λέξη να πούμε στο Θανάση Σκαμνάκη και τη Μάχη και τη γιαγιά τη Νίνα. Μόνο ένα παράπονο μεταξύ μας: Γιατί να μην μπορούμε να βρισκόμαστε μόνο στους γάμους των παιδιών μας; Και μια λέξη: Κουράγιο, που ένας θεός ξέρει τι νόημα έχει μια τέτοια μαύρη ώρα.

Αλλοι, ίσως πιο ψύχραιμοι, να βρουν τον τρόπο να γράψουν για το θρήνο εκείνων των νέων παιδιών που συντρόφευαν στα όνειρα τον Μάκη, ή για την απόγνωση των άλλων, των μεγάλων "παιδιών", που ανάμεσα στα πόδια τους, μαζί με τα παιδιά τους, μεγάλωσε κι αυτός, ακούγοντάς τους να σχεδιάζουν ένα μέλλον ολόφωτο. Το τελεσίδικο που στομώνει την πένα είναι πως χάθηκε. Και πως ο αβάσταχτος ακόμα και στ' άκουσμα θρήνος της μάνας του πλανιέται ακόμα ανάμεσα στα κυπαρίσσια, εκεί στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.

Με επιτυχία και μέσα σε συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στον Δήμο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης η εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του κάτεργου της Μακρονήσου. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Παράρτημα Θεσσαλονίκης της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Κρατουμένων Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) και έγινε στο Θέατρο του Δήμου Αμπελοκήπων.

Κεντρικός ομιλητής ήταν το στέλεχος της ΠΕΚΑΜ, Νίκος Ζαχόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στις διώξεις και τα βασανιστήρια που υπέστησαν χιλιάδες αγωνιστές κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στη μεγάλη σφαγή που έγινε στις 29 Φλεβάρη του 1947.

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η απαγγελία του ποιήματος ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ από τον ίδιο τον μακρονησιώτη ποιητή Βασίλη Βαϊτση.

Χαιρέτησε ο πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ, Σεραφείμ Καρασάββας, ενώ την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους του Παραρτήματος Θεσσαλονίκης η Λίτσα Βαριεμέζη.Ακολούθησε πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή της μεικτής χορωδίας Μαντολινάτας του Α και Β ΚΑΠΗ Αμπελοκήπων, του χορευτικού τμήματος γυναικών των ΚΑΠΗ, καθώς επίσης και του Θεατρικού Τμήματος του δήμου. Η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια της αντίστασης και του αγώνα ερμηνευμένα από το νεανικό συγκρότημα του Δήμου ΛΑΜΟΣΑ.