Πέθανε και κηδεύτηκε την Κυριακή στην Ελασσόνα ο παλαίμαχος κομμουνιστής σ. Χρήστος Παγώνης σε ηλικία 96 χρόνων. Τον σ. Χρήστο Παγώνη αποχαιρέτησαν αντιπροσωπεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας του ΚΚΕ με επικεφαλής τον γραμματέα της Τάσο Τσιαπλέ, αντιπροσωπεία της Αχτιδικής Επιτροπής Ελασσόνας, η ΚΟΒ Ελασσόνας, ο δήμαρχος της Ελασσόνας, ο έπαρχος, βουλευτές του νομού, άλλοι επίσημοι και εκατοντάδες κόσμου.

Ο σ. Χρήστος Παγώνης γεννήθηκε το 1901 στο Λυκούδι Ελασσόνας από αγρότες γονείς. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες εκείνης της εποχής αναδείχτηκε ένας από τους πρωτοπόρους των γραμμάτων στην επαρχία και σπούδασε δάσκαλος.

Η γνωριμία του με το ηγετικό στέλεχος εκείνης της εποχής Νίκο Πλουμπίδη,ο οποίος υπηρετούσε και αυτός ως δάσκαλος στην περιοχή, στάθηκε καθοριστική για την παραπέρα πορεία της ζωής του. Εγινε μέλος του ΚΚΕ και μαζί με ορισμένους άλλους δασκάλους, που έγιναν εκείνη την εποχή μέλη του Κόμματος, έφτιαξαν τους πρώτους πυρήνες στην επαρχία της Ελασσόνας.

Η πλούσια δράση που ανέπτυξε στο διδασκαλικό κίνημα τον ανέδειξε κατ' επανάληψη σε ανώτερο στέλεχος στη Διδασκαλική Ομοσπονδία.

Με την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς φασίστες ενάντια στη χώρα μας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ως έφεδρος αξιωματικός στο μέτωπο της Αλβανίας.

Πρωτοστάτησε στη συγκρότηση του ΕΑΜ στην Επαρχία Ελασσόνας και ήταν ο πρώτος γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ το 1942. Για τη δράση του αυτή μετά την απελευθέρωση αντιμετωπίστηκε εχθρικά από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς.

Αποτέλεσε το πρώτο θύμα στην Επαρχία Ελασσόνας αυτής της μακρόχρονης πορείας διώξεων, φυλακίσεων και βασανιστηρίων που γνώρισαν όσοι αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας από τη φασιστική κατοχή και την προκοπή του λαού με πρώτους τους κομμουνιστές.

Στις 9 Μάη του 1945, πρώτη γιορτή της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, μιλώντας στην εκδήλωση που έγινε μέσα στη μητρόπολη Ελασσόνας έγινε στόχος της αστυνομίας και βγαίνοντας από την εκδήλωση τον συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια από τα όργανα του μεταβαρκιζιανού κράτους.

Κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή των Ελασσονιτών τον άφησαν αργότερα ελεύθερο. Στον εμφύλιο συνελήφθη ξανά, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και στάλθηκε σε όλους τους τόπους εξορίας. Ομως η βαθιά του πίστη στα ιδανικά του κομμουνισμού του έδωσαν κουράγιο να αντέξει όλες τις διώξεις με το κεφάλι ψηλά.

Αργότερα αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ, από τα ιδρυτικά της μέλη στην επαρχία Ελασσόνας. Το 1958 εκλέχθηκε βουλευτής της ΕΔΑ.

Στην περίοδο της δικτατορίας πέρασε από νέο κύκλο διώξεων. Μετά την ανατροπή της Χούντας συνέχισε να αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Τα προβλήματα υγείας αργότερα τον ανάγκασαν να αποτραβηχτεί από την ενεργό δράση, παρέμεινε όμως πιστό μέλος του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του.

Οι σύντροφοί του από τη Νομαρχιακή Οργάνωση Λάρισας θα τον έχουν πάντα ζωντανό παράδειγμα στη δράση τους. Ηταν μία μεγάλη αγωνιστική μορφή του Κόμματός μας, που για πάνω από έξι δεκαετίες δράσης μέσα απ' τις γραμμές του δίδαξε αγωνιστικότητα, ήθος, συνέπεια, πατριωτισμό και αυταπάρνηση στον αγώνα για τα ιδανικά της ειρήνης και του σοσιαλισμού.