Κυριαρχία και... απομόνωση | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κυριαρχία και... απομόνωση

Δύο όψεις είχε η οργανωτική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Η πρώτη αναφέρεται στην εξόφθαλμη κυριαρχία του Κ. Σημίτη στον κομματικό μηχανισμό. Αυτός ήταν εξάλλου και ο βασικός λόγος διεξαγωγής της συνδιάσκεψης: Να στείλει το μήνυμα της επικράτησης προς κάθε κατεύθυνση. Ενα περίπου χρόνο μετά το συνέδριο ο Κ. Σημίτης απέδειξε ότι έχει επικρατήσει όχι μόνο στον κομματικό μηχανισμό, αλλά έχει καταφέρει να "περάσει" τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική, τουλάχιστον, στα πρώτα στελέχη του κομματικού μηχανισμού.

* * *

Αυτό ήταν εμφανές από τις ομιλίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των ομιλητών, οι οποίοι επιδοκίμαζαν και πλειοδοτούσαν στις κυβερνητικές επιλογές. Οι αιτίες γι' αυτή τη στάση είναι αρκετές, οι σημαντικότερες είναι δύο: Ο πρώτος έχει να κάνει με αυτό που είπε κάποιο στέλεχος για την ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, χαρακτηρίζοντάς την "κρατικοδίαιτη ΚΕ". Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στα μεσαία στελέχη, τα οποία έχουν αναλάβει να συνδιαχειρίζονται την εξουσία σε επίπεδο νομού και που δένονται με πολλά νήματα με τη νομή της. Ο δεύτερος λόγος, σε θεωρητικό επίπεδο, είναι ότι έχουν αποδεχτεί στο όνομα ενός "ρεαλισμού" και μιας "προσαρμογής στη σύγχρονη πραγματικότητα", αλλά και στην ανάγκη διατήρησης της εξουσίας, αυτούσια τη θεωρία - του νεοφιλελευθερισμού - και τα σαθρά επιχειρήματα με τα οποία ο Κ. Σημίτης δικαιολογεί την αντιλαϊκή επέλασή του.

Κάποιες διαφορετικές φωνές που υπάρχουν και ακούστηκαν δεν αναιρούν τα παραπάνω, απλά τα επιβεβαιώνουν.

Η δεύτερη όψη δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική για την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, ακριβώς γιατί δείχνει την απομόνωση του κομματικού μηχανισμού από την κοινωνία και ειδικότερα από τις λαϊκές μάζες. Οι ενδείξεις αφθονούν. Τα οργανωμένη μέλη παρουσιάζουν θεαματικά φθίνουσα πορεία, οι τοπικές οργανώσεις δε λειτουργούν, και, κυρίως, ο κόσμος τούς γυρίζει την πλάτη. "Δε μας ακούει ο κόσμος", ακούστηκε πολλές φορές στο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής στου Ζωγράφου.

* * *

Πρόκειται για φυσιολογική εξέλιξη, η οποία πηγάζει από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, η οποία οδηγεί στο περιθώριο, στη φτώχεια και την εξαθλίωση καθημερινά όλο και περισσότερους.

Η κυβέρνηση, βέβαια, δε θα μπορούσε να ομολογήσει την αιτία της απομόνωσής της. Χρειάζεται, λοιπόν, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, να το "υπενθυμίσουν" με την ένταση των αγώνων, την αλλαγή των συσχετισμών και την ήττα της πολιτικής της.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ