«Κοριοί», «νομίμως», από το 1998
Eurokinissi |
Στις 18 Ιούλη 1995 υπογράφτηκε από το Συμβούλιο της ΕΕ η «Σύμβαση για την Ευρωπόλ», το γενικό πλαίσιο δηλαδή γι' αυτήν την ευρωενωσιακή υπεραστυνομία (Europol). Καθότι, όμως, οι ανάγκες της άρχουσας τάξης ήταν συγκεκριμένες και μεγάλες, οι αρμοδιότητες της υπηρεσίας άρχισαν γρήγορα να αυξάνονται και να εξειδικεύονται προς το αντιδραστικότερο, με μια σειρά «πράξεων» του Συμβουλίου.
Οι «πράξεις» άρχισαν να εκδίδονται από το 1998. Ενα σημαντικότατο τέτοιο κείμενο υπογράφτηκε από το Συμβούλιο της ΕΕ στις 3 Νοέμβρη εκείνου του χρόνου, με τίτλο «περί εγκρίσεως των κανόνων των εφαρμοστέων στα αρχεία της Europol». Τα όσα προέβλεπε, άρχισαν να ισχύουν επισήμως από την 1η Γενάρη 1999.
Από το άρθρο 1 ακόμα, οι ηγέτες της ΕΕ έλεγαν τα πράγματα ξεκάθαρα: «α) με τον όρο "δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα", νοείται κάθε πληροφορία που αναφέρεται σε φυσικό πρόσωπο του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί, ως πρόσωπο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί λογίζεται το πρόσωπο εκείνο που μπορεί να προσδιοριστεί, άμεσα ή έμμεσα, ιδίως βάσει αριθμού ταυτότητας ή βάσει ενός ή περισσοτέρων συγκεκριμένων στοιχείων που χαρακτηρίζουν την υπόστασή του από φυσική, βιολογική, ψυχολογική, οικονομική, πολιτιστική ή κοινωνική άποψη (...)»
Το άρθρο 5 άφηνε από τότε ανοιχτό το «παραθυράκι» για φακέλωμα ακόμα πιο «ευαίσθητων» στοιχείων: «Η Europol πρέπει επίσης να διευκρινίζει στην εντολή αυτή (σ.σ.: για «δημιουργία αρχείου εργασίας προς ανάλυση», όπως λέγεται κομψά ο φάκελος στην ΕΕ) κατά πόσον μπορούν να περιληφθούν στο εν λόγω αρχείο δεδομένα που έχουν σχέση με τη φυλετική καταγωγή, τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, τα πολιτικά φρονήματα, τη σεξουαλική ζωή ή την υγεία (...)».
Στο άρθρο 6 αποσαφήνιζε ότι τα στελέχη της Europol μπορούν να πραγματοποιούν «επεξεργασία των ακόλουθων τύπων προσωπικών δεδομένων, περιλαμβανομένων των συναφών διοικητικών δεδομένων:
Δηλαδή, είχαν καταλήξει από το 1998 ότι θα παρακουλουθούν τις επικοινωνίες όποιον βάλουν στο «μάτι», τον περίγυρό του, θα φακελώνουν και θα εξετάζουν το αίμα και το DNA του, θα λαμβάνουν τέτοιες πληροφορίες από άλλες υπηρεσίες, άλλων κρατών, ακόμα και από ιδιώτες.
Ανεξάντλητη πηγή στοιχείων αποδεικνύεται το σπίτι του Κώστα Τσαλικίδη στον Κολωνό. Πέρα από τα τετράδια που βρήκε εκεί η οικογένεια του, ένα χρόνο μετά το θάνατο του στελέχους της «Vodafone», ανακαλύφτηκαν εκεί και κάρτες κινητών τηλεφώνων άλλης εταιρίας. Χθες ο δικηγόρος της οικογένειας Θεμιστοκλής Σοφός έδωσε στον εισαγγελέα Γιάννη Διώτη, που ερευνά τις συνθήκες θανάτου του Τσαλικίδη, τέσσερα κινητά του τηλέφωνα και κατάσταση με τα τελευταία τηλεφωνήματα και μηνύματα που είχε λάβει το επίμαχο διάστημα. Σε αυτά τα μηνύματα πέρα από προσωπικά, όπως αυτό της αρραβωνιαστικιάς του Σάρας Γαλανοπούλου, που τον ενημερώνει ότι βρήκε νέο σπίτι για να μείνουν, υπάρχουν και συναδέλφων του, που είτε είναι ανήσυχοι και τον ρωτούν αν θα λάβει μέρος σε σύσκεψη, είτε του λένε να προσέχει και πως θα είναι στο πλευρό του...
Στο μεταξύ, άτομα του αυτοαποκαλούμενου αντιεξουσιαστικού χώρου, των οποίων οι αριθμοί τηλεφώνων βρέθηκαν στη λίστα των κινητών που παρακολουθούνταν, πήγαν χθες στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων και δήλωσαν στον 24ο τακτικό ανακριτή Γιώργο Ακτύπη παράσταση Πολιτικής Αγωγής.
Δήλωση του Λάμπρου Γκάνη, προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Χαλκίδας
Με αφορμή το σκάνδαλο των υποκλοπών και παρακολουθήσεων των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Χαλκίδας, Λάμπρος Γκάνης, προέβη στην παρακάτω δήλωση:
«Η παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, που συντελείται σε βάρος των συνταγματικά και διεθνώς κατοχυρωμένων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, προσβάλλει την προσωπικότητα και την ελευθερία των πολιτών και αμφισβητεί έμπρακτα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η ιστορική μνήμη, σημειώνει, του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος έχει να επιδείξει αιματηρούς αγώνες για την κατάκτηση και θεμελίωση των παραπάνω δικαιωμάτων και επιβάλλει την καταδίκη κάθε ανελεύθερου νομοθετικού και διοικητικού μέτρου, είτε σε εσωτερικό, είτε σε διεθνές επίπεδο, καθώς και της τρομο-λαγνείας που δημιουργεί κλίμα ανοχής και παραβιάσεων των ελευθεριών. Οι ευθύνες για τη θέσπιση του νομοθετικού πλαισίου κάμψης του απορρήτου (ν. 2225/1994, ν. 3115/2003, ΠΔ 4/2005), καθώς και για την επιλεκτική διολίσθηση σε αυθαίρετες, ακόμη και με το παραπάνω πλαίσιο, παρακολουθήσεις "συνήθως υπόπτων", με το πρόσχημα της λήψης μέτρων ασφαλείας, αφορούν τόσο την παρούσα, όσο και την προηγούμενη κυβέρνηση.
Υπό αυτό το πρίσμα, διερωτώμαι για την επάρκεια των θεσμοθετημένων διοικητικών αρχών, τη δυνατότητα ελέγχου και άσκησης κυβερνητικής εποπτείας στον ευαίσθητο χώρο των τηλεπικοινωνιών και γενικά των νέων τεχνολογιών και συνακόλουθα για τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται».