Το μήνυμα ήρθε από παντού. Από τον Εβρο μέχρι την Καλαμάτα και από την Ηπειρο στην Κρήτη, η προσταγή μυριόστομη: Κάτω τα χέρια από την Kοινωνική Aσφάλιση! Κάτω τα βρώμικά σας χέρια από τα ιερά και τα όσια της τάξης μας. Το σφύριξαν τα νεκρά φουγάρα απ' όλα τα λιμάνια της χώρας, από τα οποία δεν «έφυγε» ούτε ένα πλοίο. Ηρθε από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, όπου απ' τα χαράματα «ήταν στα χέρια» των αγωνιστών του ΠΑΜΕ. Το έστειλαν οι απεργοί στις μεγάλες βιομηχανικές ζώνες της χώρας. Στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρισα και το Βόλο. Εφτανε από τα ερημωμένα γιαπιά, τα κλειστά εργοστάσια, τους βουβούς συρμούς των τρένων, τις ακινητοποιημένες συγκοινωνίες, τις κλειστές δημόσιες υπηρεσίες. Το φώναξαν χιλιάδες και χιλιάδες, στις πύλες των εργοστασίων, στις δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις, στις διαδηλώσεις και στις πορείες.

Η χτεσινή πανεργατική πανελλαδική απεργία καταγράφεται και αυτή στην ιστορία των εργατικών αγώνων. Μπαίνει επάξια στο ημερολόγιο της ταξικής πάλης. Ηταν ακόμα μια μάχη, στην αλυσίδα των αγώνων, που για ενάμιση χρόνο τώρα δίνουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας, για να μην περάσουν οι αντιασφαλιστικές ανατροπές. Για να μπορούν και οι νέες γενιές, να έχουν ταμείο ασφάλισης, να έχουν ανθρώπινη σύνταξη, γιατρό και φάρμακα την ώρα της ανάγκης. Να μην καταντήσουν όμηροι των κερδοσκόπων της ιδιωτικής ασφάλισης. Να μην παραδοθούν οι εισφορές τους στον τζόγο των χρηματαγορών και στα πιράνχας των πολυεθνικών.

Και αυτή η μάχη ήταν σκληρή. Από τη μια ένας ολάκερος κόσμος, που παράγει όλο τον πλούτο της κοινωνίας και όμως τον καταδικάζουν στην ανέχεια και τη μιζέρια, στην ανασφάλεια και στην ανεργία, σε συντάξεις πείνας και σε «ισόβια» εκμετάλλευση, να παλεύει και να διεκδικεί αυτά που του ανήκουν. Και από την άλλη, κυβέρνηση και ΝΔ στη Βουλή έτοιμοι, να ψηφίσει η πρώτη και να εγκρίνει «απέχοντας» η δεύτερη, όλα όσα απορρίπτουν οι εργαζόμενοι. Από κοντά, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ με τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς σε πλήρη δράση, οι βαρόνοι της παραπληροφόρησης, αλλά και τα αφεντικά του ΣΕΒ, με την τρομοκρατία και τις απειλές.

Κι όμως, ενάντια σε όλους αυτούς και αυτή η απεργία πέτυχε. Με πρωτοπόρες τις δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, με αποφασιστικότητα και πείσμα οι εργαζόμενοι προχωράνε. Δεν υποστέλλουν τη σημαία των αγώνων. Η πάλη τους δεν έχει ημερομηνία λήξης. Και αν για κάτι μας χρεώνει και αυτή η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση είναι η ανάγκη για παραπέρα βήματα στη συσπείρωση της εργατικής τάξης. Για δράση τώρα, μέσα στους χώρους δουλιάς. Για να πυκνώσουν οι γραμμές των συνδικάτων, να αναζωογονηθεί η λειτουργία τους. Να πολλαπλασιαστούν οι επιτροπές αγώνα, να ριζώσουν πιο βαθιά σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε κλάδο.

Ο αγώνας συνεχίζεται με νέα ορμή. Τώρα, με όπλο την ταξική ενότητα, ατσαλωμένη στην πάλη για τα πραγματικά προβλήματα της τάξης τους, δεμένη με τους αρμούς αιτημάτων, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους, οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν ακόμα ένα βήμα μπροστά. Να συγκρουστούν πιο αποφασιστικά με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί τους εκπροσώπους του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Γιατί και πάλι, είναι σίγουρο ότι θα τους βρουν απέναντί τους, στην πάλη για το μεροκάματο, τη σύνταξη, την Υγεία και την Παιδεία.

Να ετοιμαστούν ακόμα καλύτερα για τις νέες αναμετρήσεις. Κυβέρνηση και ΝΔ, κεφάλαιο και Ευρωπαϊκή Ενωση, δε θα σταματήσουν εδώ. Στα πλάνα τους είναι το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, η υπονόμευση σε μεγαλύτερη έκταση της σταθερής απασχόλησης, της δημόσιας υγείας, η ιδιωτικοποίηση και άλλων «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας. Αν οι σημερινοί αγώνες είναι πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον, αυτό το μέλλον είναι στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων.