Για την επίσκεψη στη Γυάρο οργανώνεται αποστολή, που θα αναχωρήσει από το λιμάνι του Λαυρίου. Οπως έχει ανακοινωθεί, οι θέσεις είναι περιορισμένες και θα τηρηθεί αυστηρά σειρά, με προτεραιότητα στους αγωνιστές που εξορίστηκαν ή φυλακίστηκαν στο θανατονήσι, καθώς και στις οικογένειές τους. Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται μέσω των Κομματικών Οργανώσεων έως και τη Δευτέρα 07/10/2019 (πληροφορίες Κομματική Οργάνωση Αττικής: 210.5282.607, ώρες: 10.00 - 17.00).

Εδώ και μέρες στη Γυάρο βρίσκονται μέλη και φίλοι του Κόμματος, οικοδόμοι, μηχανικοί, τεχνίτες, ηλεκτρολόγοι και άλλες ειδικότητες που υλοποιούν τις εργασίες που χρειάζονται για να στηθεί το Μνημείο. Το δύσκολο κομμάτι της «επιχείρησης», να κουμπώσουν οι δύο κολόνες στη βάση τους, επιτεύχθηκε ήδη, ενώ σειρά πήραν χτίστες από τη Μεσσηνία, οι οποίοι στήνουν τον πετρόχτιστο τοίχο.

Θυμίζουμε πως το Μνημείο φιλοτέχνησε ο γλύπτης Αντώνης Μυρωδιάς, ο οποίος συμμετείχε στον πανελλήνιο καλλιτεχνικό διαγωνισμό που είχε προκηρύξει η ΚΕ του ΚΚΕ για τη φιλοτέχνηση και εγκατάσταση Μνημείων στη Γυάρο και τη Μακρόνησο και έλαβε την πρώτη θέση, όσον αφορά το διαγωνισμό για τη Γυάρο.

Από τις εργασίες στο νησί

Κάλεσμα σε εργαζόμενους, σε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, ζητώντας τη συνδρομή του, απευθύνει η ΚΕ του ΚΚΕ για την ολοκλήρωση της κατασκευής, μεταφοράς και τοποθέτησης των Μνημείων στη Μακρόνησο και στη Γυάρο.

Η ανταπόκριση είναι ήδη συγκινητική και ενθαρρυντική, και σε συνδυασμό με την εθελοντική προσφορά δεκάδων μελών και φίλων του Κόμματος προχωράει με γρήγορους ρυθμούς η προετοιμασία στη Γυάρο, ώστε να είναι όλα έτοιμα για τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου το Σάββατο 12 Οκτώβρη.

Χρειάζεται ωστόσο να γίνουν ακόμα περισσότερα για να καλυφθεί το κόστος της κατασκευής, της μεταφοράς και τοποθέτησης των Μνημείων, να ξεπεραστούν οι επιπλέον δυσκολίες που δημιουργούν η απόσταση των δύο νησιών από αστικά κέντρα και η έλλειψη μόνιμης και σταθερής ακτοπλοϊκής σύνδεσης.

Είναι κρίσιμο επομένως, για να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία αυτή η πρωτοβουλία της ΚΕ, να στηριχθεί και οικονομικά, με προσφορές που μπορούν να κατατεθούν στις κατά τόπους Κομματικές Οργανώσεις και στον «Ριζοσπάστη».

Συνεχίζει η δημοτική αρχή Παλαμά (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ) την προσπάθεια να ξηλώσει την πλακέτα της εκτελεσθείσας μαχήτριας του ΔΣΕ και Παλαμιώτισσας κομμουνίστριας δασκάλας Βαγγελίτσας Κουσιάντζα, επικαλούμενη την καταγγελία από γνωστό φασιστοειδές.

Θυμίζουμε ότι η ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματος και εκφράζοντας τις διαθέσεις μεγάλης μερίδας των κατοίκων του Παλαμά, τοποθέτησε στην πλατεία της πόλης με την οικονομική στήριξη του λαού της περιοχής πλακέτα τιμώντας την εκτελεσθείσα μαχήτρια του ΔΣΕ για την προσφορά της στους λαϊκούς αγώνες. Και τότε, γνωστό φασιστοειδές διαμαρτυρόταν με εξώδικη διαμαρτυρία και με αγωγή ζητούσε το ξήλωμα της πλακέτας από το δήμο.

Η ΤΕ Καρδίτσας και η οικογένεια Κουσιάντζα με δημόσια παρέμβαση ζητούσαν από τον δήμαρχο να μην ενδώσει στις πιέσεις των φασιστικών κύκλων. Εκείνος όμως κοινοποίησε στην ΤΕ Καρδίτσας έγγραφο με θέμα «Αποστολή έκθεσης αυτοψίας κατάληψης κοινόχρηστου χώρου», ενώ σε επικοινωνία με την Οργάνωση του Κόμματος δήλωσε σαφέστατα πως προτίθεται «να πράξει τα νόμιμα» και να ξηλώσει την πλακέτα, επικαλούμενος και πάλι την καταγγελία από το γνωστό φασιστοειδές.

Με ανακοίνωσή της η ΤΕ Καρδίτσας σημειώνει: «Προφανώς ο δήμαρχος τελικά ενδίδει στις πιέσεις για τις οποίες εμείς και η οικογένεια Κουσιάντζα όλο το προηγούμενο διάστημα τον καλούσαμε να μην υποκύψει. Ουσιαστικά ταυτίζεται με τις επιδιώξεις των γνωστών κύκλων και πρωτοστατεί για την υλοποίησή τους. Ως ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ δηλώνουμε πως θα υπερασπίσουμε με κάθε τρόπο τόσο την Ιστορία, την τιμή και τους αγώνες της Βαγγελίτσας Κουσιάντζα, όσο και την τιμητική πλακέτα που κοσμεί την πλατεία του Παλαμά. Ο λαός του Παλαμά και της ευρύτερης περιοχής είναι βέβαιο πως θα την περιφρουρήσει και με τη φυσική του παρουσία».

Η συλλογική ιστορική μνήμη προσβάλλεται από τις προθέσεις του δημάρχου Παλαμά, τονίζει η ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ και καλεί τους κατοίκους να πάρουν μέρος στην παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο του Παλαμά, σήμερα Παρασκευή στις 10 π.μ.

Γεννημένος στο Λιθρί, στα Καραπουρνά της Μ. Ασίας, το 1921, η ζωή του Γ. Ποδιά ήταν συνυφασμένη με το σκληρό αγώνα της εργατικής τάξης και του Κόμματος, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό και τον τόπο.

Οπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, η ΤΕ Χίου, ο Γ. Ποδιάς έφτασε στη Χίο με την προσφυγιά του 1922, και από τα 16 του χρόνια ακολούθησε πολλά επαγγέλματα. Το 1941, ξανά πρόσφυγας από τη Χίο στον Τσεσμέ και τελικά στην Κύπρο. Ο ίδιος λίγο πριν πεθάνει έλεγε: «Βλέπεις πόσο οι λαοί πληρώνουν τα δεινά του πολέμου, βλέπεις πόσο ίδια είναι τα γεγονότα και στις σημερινές δύσκολες εποχές του πολέμου στη Μέση Ανατολή, που οι λαοί φεύγουν για να γλιτώσουν απ΄τους βομβαρδισμούς, την πείνα και το κυνηγητό».

Η ΤΕ Χίου αναφέρει για τη δράση του: «Βρέθηκε στρατιώτης στη 2ηταξιαρχία στην "κοιλάδα του διαβόλου" ανάμεσα στο Λίβανο και τη Συρία, το Φλεβάρη του 1943, όπου παίρνει μέρος στο κίνημα του Στρατού της Μέσης Ανατολής. Οργανώνεται στην Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση (ΑΣΟ). Για την αντιφασιστική του δράση, συλλαμβάνεται και στέλνεται στην Τρίπολη του Λιβάνου μαζί με άλλους όπου δημιουργούν το 8ο τάγμα. Υφίσταται βασανιστήρια όπως ο ίδιος έχει μαρτυρήσει όπως αυτό των "αλμυρών φαγητών", που ήταν τακτική των Αγγλων.

Απελευθερώνεται όταν οι Αγγλοι πέρασαν στην Ιταλία και οδηγείται στη Βεγγάζη της Λιβύης όπου φυλάει το αεροδρόμιο. Εκεί, παίρνει μέρος στον ξεσηκωμό της ΑΣΟ ύστερα από ενημέρωση ότι οι Αγγλοι βομβαρδίζουν γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά με "Στούκας" κατά την περίοδο του Δεκέμβρη 1944. Στην είδηση της γνωστής ιμπεριαλιστικής επέμβασης των Αγγλων στην Ελλάδα, αρνείται να φυλάξει το αεροδρόμιο, συλλαμβάνεται, αφοπλίζεται και με αγγλική συνοδεία οδηγείται στο Τομπρούκ και από κει καταλήγει στο στρατόπεδο του Ντεκαμερέ με άλλους 2-3 χιλιάδες στρατιώτες στα σύρματα μέσα στον ήλιο σε άθλιες συνθήκες».

Οταν επέστρεψε στη Χίο, τον Φλεβάρη του 1946 βρίσκει νέα τρομοκρατία και κυνηγητό. Στο χωριό του, τα Καρδάμυλα, φτιάχνει με άλλους νέους Λαϊκή Επιτροπή. Οργανώνεται στην ΕΠΟΝ και για μια ακόμα φορά οδηγείται στα κρατητήρια των Καρδαμύλων.

Το 1947 ως ναυτεργάτης, καθώς πήγε για μπάρκο στην Αλεξάνδρεια, συνδέθηκε με τη θρυλική ΟΕΝΟ (Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων) και πήρε μέρος σε νέους αγώνες για τα δικαιώματα των ναυτεργατών. Περνώντας από πολλές χώρες και πάντα αλύγιστος, κατά τον Εμφύλιο και συγκεκριμένα το 1948 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ΚΚΕ να ανέβει στο βουνό, παίρνει μέρος στην ένοπλη ταξική σύγκρουση με τον ΔΣΕ αφού βοηθήθηκε από το ΚΚ Γαλλίας και εκπαιδεύεται στην Πρέσπα στα Εμπεδα σε Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ μαζί με άλλους ναυτεργάτες.

Παίρνει μέρος στη μάχη της Φλώρινας στις 12 - 14 Φλεβάρη του '49 όπου χάνει τον ξάδελφό του Στέλιο. Επίσης, παίρνει μέρος και σε πολλές αποστολές και κινήσεις ομάδων του ΔΣΕ, στη μεταφορά υλικών, πολεμοφοδίων κ.λπ.

Υστερα από την υποχώρηση στις μάχες στο Γράμμο, όπου πήρε μέρος, φτάνει στην Αλβανία και μεταφέρεται στο Μπούλκες από όπου και φεύγει για την Πολωνία. Εκεί έμεινε ως πολιτικός πρόσφυγας μέχρι το 1985, που επέστρεψε στην Ελλάδα και στη Χίο συνεχίζοντας την οργανωμένη του δράση με το ΚΚΕ.

Η ΤΕ Χίου του ΚΚΕ εκφράζει τα συλλυπητήριά της στα παιδιά του Χρήστο και Αννα καθώς και στους συγγενείς και τους οικείους του. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί σήμερα Παρασκευή, στις 11.30 π.μ. στα Καρδάμυλα Χίου (Ι.Ν. Σταυρού).