ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Περαιτέρω υποβάθμιση του Κοινοβουλίου

Αποδυναμώνεται η Ολομέλεια και δυσκολεύεται η αντίδραση των κοινωνικών φορέων σε νομοσχέδια που τους απασχολούν, τόνισε ο εισηγητής του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκος

Στην υποβάθμιση του Κοινοβουλίου οδηγούν οι αλλαγές στον κανονισμό της Βουλής ο οποίος προσαρμόζεται στο αναθεωρημένο Σύνταγμα. Οι αλλαγές συζητιούνται από χτες στην Ολομέλεια της Βουλής και αναμένεται η ψήφισή τους σήμερα.

Οπως τόνισε ο εισηγητής του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκος, με την τροποποίηση του Συντάγματος και του κανονισμού υποβαθμίζεται η Βουλή, αποδυναμώνεται η Ολομέλεια και ενισχύεται ο ρόλος των επιτροπών. Υπογράμμισε ότι επιταχύνονται οι διαδικασίες και αφαιρούνται αρμοδιότητες - ευθύνες των βουλευτών ενώ πλήττεται η ενημέρωση της κοινής γνώμης και δυσκολεύεται η αντίδραση των κοινωνικών οργανώσεων και των ενδιαφερομένων.

Ολα τα παραπάνω προκύπτουν από την πρόβλεψη ότι και οι κοινοβουλευτικές επιτροπές θα νομοθετούν με αποτέλεσμα να ψηφίζονται στο «άψε - σβήσε» τα νομοσχέδια πριν προλάβουν οι θιγόμενοι να αντιδράσουν.

Ο Αντ. Σκυλλάκος είπε ότι και με τις νέες διατάξεις κατοχυρώνεται ξανά η παντοδυναμία της κυβερνητικής πλειοψηφίας σε όλα τα επίπεδα (προεδρείο, διάσκεψη προέδρων, ημερήσια διάταξη, σύγκληση επιτροπών για σοβαρά θέματα, ακροάσεις προσώπων κλπ.). Ολα, είπε, εξαρτώνται από τη θέληση της πλειοψηφίας ενώ δεν εξασφαλίζονται τα δικαιώματα των μικρότερων κοινοβουλευτικών ομάδων. Επίσης τόνισε ότι πλήττεται η δημοσιότητα αφού θα είναι κλειστές οι ακροάσεις φορέων και προσώπων ενώ όταν το θελήσει η πλειοψηφία θα επιβάλει μυστικότητα στην Ολομέλεια, στις επιτροπές και στα τμήματα. Επιπλέον περιορίζονται η ενημέρωση και ο ρόλος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και απορρίπτεται η πρόταση για αποφασιστικό ρόλο της Βουλής στον καθορισμό του πλαισίου που θα κινείται η κυβέρνηση στις συζητήσεις της στα όργανα της ΕΕ. Δεν είναι χωρίς σημασία και ο περιορισμός του χρόνου ομιλίας των βουλευτών πράγμα που θα δυσκολέψει την ολοκληρωμένη έκφραση γνώμης ενώ αρνητικό είναι και το ότι καθιερώνεται και η ψήφος των βουλευτών διά αντιπροσώπων με την εν λευκώ εξουσιοδότηση για το περιεχόμενο της ψήφου.

Υπάρχουν και θετικές διατάξεις και ως τέτοιες ο Αντ. Σκυλλάκος ανέφερε την επέκταση του κοινοβουλευτικού ελέγχου στις επιτροπές και στα θερινά τμήματα της Βουλής καθώς και το ότι δε θα υπάρχουν αιφνιδιασμοί με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής.

Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις ο Αντ. Σκυλλάκος είπε ότι δεν μπορεί να ψηφίσει επί της αρχής τις αλλαγές του κανονισμού ενώ παρατηρήσεις για διάφορα θέματα έκαναν και άλλοι βουλευτές. Πάντως παρά τις αντιρρήσεις σε διάφορες διατάξεις, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΝ ψήφισαν επί της αρχής την αναθεώρηση του κανονισμού.

Στην ομιλία του ο πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης είπε ότι με το νέο κανονισμό οι επιτροπές θα κάνουν «καλή δουλιά» και αποδέχτηκε την πρόταση να είναι δημόσιες οι ακροάσεις των διαφόρων φορέων, στις επιτροπές και στα νομοσχέδια που τους αφορούν.

Αναβολή δίκης Γιαννόπουλου - Κατριβάνου

Αναβλήθηκε για τις 13-3-2002 η δίκη του υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά Θεόδ. Κατριβάνου, ο οποίος κατηγορείται για συκοφαντική δυσφήμιση σε βάρος του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγ. Γιαννόπουλου, μετά από μήνυση του ίδιου, επειδή σε δηλώσεις και συνεντεύξεις του στον Τύπο είχε αμφισβητήσει την αντιστασιακή του δράση την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Συγκεκριμένα, ο κ. Κατριβάνος είχε υποστηρίξει, βασιζόμενος σε έγγραφα του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, ότι ο κ. Γιαννόπουλος ανήκε στα τάγματα ασφαλείας.

Η δίκη επρόκειτο να γίνει χτες σε δεύτερο βαθμό στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, αλλά απουσίαζε ο κατηγορούμενος υπερνομάρχης για λόγους υγείας. Πρωτοδίκως, για την ίδια υπόθεση του έχει επιβληθεί από το Τριμελές Εφετείο 15μηνη ποινή φυλάκισης.

Ερώτηση:

Τι είναι η παγκοσμιοποίηση;

Απάντηση:

Ο όρος «παγκοσμιοποίηση», εφεύρεση της αστικής προπαγάνδας, επιδιώκει να χαρακτηρίσει τις σύγχρονες εξελίξεις στον καπιταλισμό ως αυτοτελές, αυθύπαρκτο, κυρίαρχο φαινόμενο και μάλιστα σαν κινητήριο μοχλό της εξέλιξης στον πλανήτη. Στο όνομά της επιδιώκεται η ιδεολογικοπολιτική στήριξη της πολιτικής που εφαρμόζεται στα καπιταλιστικά κράτη. Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις που μιλούν για «παγκοσμιοποίηση», αλλά και ορισμένες άλλες πολιτικές δυνάμεις, (π.χ. της Κεντροαριστεράς), επιμένουν να αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο φαινόμενο και την ουσία του σαν μια αντικειμενική διαδικασία, πέρα και έξω από τα κυρίαρχα γνωρίσματα κάθε κοινωνικού συστήματος, την οικονομική του βάση, που είναι οι σχέσεις παραγωγής και το εποικοδόμημα, που είναι το κράτος, η κυβέρνηση και όλοι οι θεσμοί που υπηρετούν την οικονομική βάση, δηλαδή τις συγκεκριμένες παραγωγικές σχέσεις, τον καπιταλισμό. Δηλαδή μιλούν λίγο ως πολύ σαν να υπάρχει μια ουδέτερη διαδικασία, αταξική ή υπερταξική, που καθορίζει τις εξελίξεις της κοινωνίας, επομένως ενδιαφέρει και την αστική τάξη και την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα από την ίδια σκοπιά συμφερόντων. Και μιλούν για την εφαρμογή πολιτικής που να διαχειρίζεται την οικονομία γενικά με βάση τα συμφέροντα όλων των «πολιτών». Και σ' αυτό το σημείο της προπαγάνδας των θιασωτών της παγκοσμιοποίησης γίνεται έντονη προσπάθεια να συγκαλυφτεί η ταξική ουσία και το περιεχόμενο αυτού του φαινομένου. Τι σημαίνει, αλήθεια, «πολίτες»; Ταυτίζονται ή είναι παραπλήσια τα συμφέροντα όλων των μελών ή των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, της καπιταλιστικής κοινωνίας; Τι σημαίνει γενικά οικονομία; Ποιος κινεί την εξέλιξή της στον καπιταλισμό; Δεν είναι το κεφάλαιο που γίνεται κεφάλαιο γιατί, εκμεταλλευόμενο την εργατική δύναμη, τη δουλιά των εργατών, παράγει κέρδη που καρπώνονται οι ιδιοκτήτες του;

Αυτή, λοιπόν, η εφεύρεση, του όρου «παγκοσμιοποίηση» επιδιώκει να συγκαλύψει τον καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, την ουσία του αλλά και των εξελίξεων από τη δράση του, όλα εκείνα τα στοιχεία και τους παράγοντες που καθορίζουν τη δράση του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες. Βεβαίως, ως φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Οχι μόνο το ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού, το οποίο εμφανίζεται ως ιδιαίτερο στάδιό του στις αρχές του 20ού αιώνα. Η δράση του κεφαλαίου, που υπάρχει από τότε που ο καπιταλισμός αντικαθιστά τη φεουδαρχία ως κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός, επεκτείνεται έξω από τα όρια της εθνικής αγοράς. Η διεθνοποίηση, ως τάση αντικειμενική στον καπιταλισμό είναι υπαρκτό φαινόμενο από την εδραίωσή του ως σύστημα, ως τρόπος παραγωγής. Δρα, δηλαδή, και στα όρια της εθνικής αγοράς και στα όρια της διεθνούς αγοράς, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει έξω από τη διεθνή κυκλοφορία εμπορευμάτων και κεφαλαίου. Στο στάδιο του ιμπεριαλισμού, το κεφάλαιο δρα ολοένα και περισσότερο στη διεθνή αγορά, τα κεφάλαια των μονοπωλίων διαφόρων χωρών διαπλέκονται με διάφορες συμφωνίες, συγχωνεύεις κλπ, προκειμένου να ανταγωνιστούν άλλα διεθνή μονοπώλια. Στον καπιταλισμό κυρίαρχο γνώρισμα είναι ο ανταγωνισμός που στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο οξύνεται στο έπακρο, στη διεθνή αγορά.

Ταυτόχρονα, το κεφάλαιο απαιτεί σ' αυτές τις συνθήκες πλήρη ελευθερία κίνησης και δράσης, προκειμένου να επιτυγχάνει τα μέγιστα δυνατά κέρδη. Αυτή η διαδικασία συνεπάγεται και ένταση της εκμετάλλευσης, αλλά και ανάληψη στρατιωτικής δράσης, (πόλεμος στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν και αλλού). Επομένως, συνοδεύεται με μια πρωτόγνωρη για την εργατική τάξη και τους λαούς επιδείνωση της θέσης τους, ένταση της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης. Αντικειμενικά, λοιπόν, διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες και οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις. Σ' αυτό που η προπαγάνδα των θιασωτών της «παγκοσμιοποίησης» επιμένει, δηλαδή να την παρουσιάζει ως ουδέτερη ταξικά, ανεπίστρεπτη διαδικασία, ως μονόδρομο της ιστορικής εξέλιξης, νομοτέλεια για τους λαούς, η εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, αντιτάσσουν την αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική πάλη, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Πάλη που απαιτεί την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, σε συνδυασμό με την κοινή, τη διεθνιστική πάλη κατά του διεθνούς ιμπεριαλισμού.