Πλήρης παράδοση του κινηματογράφου στο κεφάλαιο σημαίνουν οι προτάσεις της, διορισμένης από τον Μ. Λιάπη, επιτροπής για το «νέο»(;) νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις κινούνται αντιδραστικότερα από τις δηλωμένες κυβερνητικές προθέσεις και αντανακλούν τη στρατηγική εμπορευματοποίησης του πολιτισμού από τα μονοπώλια της ΕΕ. Η επιτροπή, τάχα «αθώα», θεωρεί τον κινηματογράφο τέχνη αλλά και...«διασκέδαση», σημειώνοντας ότι «ανάλογα με την έμφαση στις επιλογές των παραγωγών, δημιουργών και κατασκευαστών του(!), ένα κινηματογραφικό έργο είναι και παραμένει πολιτισμικό, αλλά και ψυχαγωγικό προϊόν μεγάλης σημασίας» (σ.σ. οι υπογραμμίσεις δικές μας). Αν και συμπεραίνει...