«Ούτε οι σκύλοι δεν τρώνε αυτό το φαΐ, όμως εμείς το τρώμε και έπαθα τροφική δηλητηρίαση. Τρεις μέρες υπέφερα». «Κοιμόμαστε σε καμπίνες κάτω από γκαράζ. Πάνω από 20 χρησιμοποιούμε την ίδια τουαλέτα. Το καράβι είναι σβηστό και δεν έχουμε ούτε νερό». «Ποιος μπορεί να αντέξει αυτήν την μπόχα. Ενα μήνα είχαν να πάρουν τα σκουπίδια. Σκουληκιάσαμε εδώ μέσα». «Οι καμπίνες μας συνέχεια πλημμυρίζουν με βοθρόνερα». Οι φράσεις αυτές είναι ένα μικρό μόνο δείγμα της οργής που έχει ξεχειλίσει ανάμεσα στους ναυτεργάτες των πληρωμάτων των πλοίων «ΝΤΑΛΙΑΝΑ», «ΜΙΛΕΝΑ», «ΡΟΜΙΛΝΤΑ» του εφοπλιστή Αγούδημου, ο οποίος ανενόχλητος έχει επιβάλει ένα «νέο», εντελώς τριτοκοσμικό καθεστώς μέσα στο πρώτο λιμάνι της...

893 λέξεις, σελ.: 16

Πολύμορφοι αγώνες αναπτύσσονται αυτό το διάστημα στην ακτοπλοΐα με πρωτοπόρες τις ταξικές ναυτεργατικές δυνάμεις. Η σφοδρότητα με την οποία το εφοπλιστικό κεφάλαιο χτυπάει τα εναπομείναντα δικαιώματα των εργατών της θάλασσας μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, καθώς βαθαίνει η οικονομική κρίση. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, οι κομμουνιστές και οι άλλοι πρωτοπόροι εργάτες, που δρουν μέσα από τις γραμμές τους, αναλαμβάνουν νέες, μεγαλύτερες ευθύνες. Για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, αλλά και για τα καθήκοντα που προκύπτουν για τις ταξικές δυνάμεις, ο «Ρ» συζητάει με τον Σάββα Τσιμπόγλου, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ενωσης Μηχανικών...

1271 λέξεις, σελ.: 17