Πώς είναι να δουλεύεις κανονικό ωράριο και το «αντίτιμο» να είναι 80 ή 176 ευρώ το μήνα; Πώς είναι να σπουδάζεις ένα επιστημονικό αντικείμενο και η πρακτική άσκηση που «παρέχεται», είτε να μην έχει σχέση με το αντικείμενό σου, είτε να μετατρέπεται σε μηχανισμό κάλυψης κενών στο Δημόσιο; Τα παραπάνω είναι μόνο ένα κομμάτι της πραγματικότητας που βιώνουν οι σπουδαστές και οι φοιτητές που κάνουν πρακτική άσκηση, για να πάρουν το πτυχίο τους. Πολλοί είναι αυτοί που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με την πρακτική άσκηση, για να τα βγάλουν πέρα. Το αποτέλεσμα είναι, ενώ, τυπικά, σπουδάζουν σ' ένα «δημόσιο» σύστημα, να μοιάζουν, από νωρίς, με εργαζόμενο που κάνει δύο δουλειές για να τα βγάλει...