Πλησιάζοντας στα 1930, ο Αμερικανός ποιητής και κριτικός κινηματογράφου Χάρι Αλαν Ποτάμκιν ανέφερε ότι υπήρχαν ενδείξεις ότι σοβαρά σκεπτόμενοι δημιουργοί θα υποχρέωναν τον γερμανικό κινηματογράφο να βγει από το λήθαργο και από τα αδιέξοδα των στούντιο και να αρχίσει να αφηγείται για σημαντικά θέματα. Στις αρχές του '30, η Γερμανία οδεύει ολοταχώς προς κρίση, πρωτίστως πολιτική, αλλά και στο πεδίο της διανόησης και αισθητικής. Οποιος βρίσκεται στα πρόθυρα της κρίσης, ή έχει περάσει το κατώφλι της ζυγιάζει τα υπέρ και τα κατά πριν καθορίσει τη γραμμή πλεύσης του. Κρίνοντας από τις δυο σημαντικότερες ταινίες της εποχής καταλαβαίνουμε ότι αυτό έπραξε και το γερμανικό σινεμά. «Γαλάζιος Αγγελος»...