Αλλοτε με το καρότο και άλλοτε με το μαστίγιο, ο ΟΟΣΑ αποτελούσε πάντα έναν αξιόπιστο «εταίρο» των κυβερνήσεων στην Ελλάδα, στην ΕΕ και σε όλον τον κόσμο για την επιβολή μεταρρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων στο Ασφαλιστικό, που απαντούν στην καρδιά των αναγκών του κεφαλαίου, για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Τόσο στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης όσο και σήμερα οι εκθέσεις και οι κατευθύνσεις του αποτελούν «ιερό δισκοπότηρο» για τα αστικά επιτελεία και από εκεί «ξεπηδούν» πολλές από τις «μεταρρυθμιστικές» ιδέες των κυβερνήσεων, αφού πρώτα περάσουν το αναγκαίο στάδιο της «ζύμωσης», που τις νομιμοποιεί τάχα ως αναγκαιότητα. Απ' αυτήν τη σκοπιά, καμιά έκπληξη...