Ξεκινώ με αυτό που είχε πει ο Κάρολος Κουν, ένας αδιαμφισβήτητα εμπνευσμένος, μεγάλος δάσκαλος - σκηνοθέτης του θεάτρου μας: «Υπάρχουν τόσες λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις στα πρόσωπα, τόσα ημιτόνια, τόσες απότομες εσωτερικές μεταπτώσεις, τόση λεπτομέρεια στην καθημερινή αλήθεια και πάνω απ' όλα τόση συμπυκνωμένη ποίηση, που αναδύεται όχι με ποιητικό λόγο αλλά θεατρικά, μέσα από τις καταστάσεις, μέσα απ' αυτά που συχνά δεν λέγονται αλλά διαφαίνονται μονάχα, ώστε μόνο μια ευαισθησία τέλεια εξοικειωμένη με το πνεύμα και το κλίμα του συγγραφέα και μια ζωική σχεδόν συνταύτιση με τα πρόσωπα μπορεί να κάνει δυνατή τη μεταφορά αυτής της μαγείας, που υπάρχει στο θέατρο του Αντον Τσέχοφ, στη γλώσσα...

834 λέξεις, σελ.: 34

Η διαχείριση του συλλογικού κοινωνικού παρελθόντος, οι σχέσεις μέσα στο οποίο εξακολουθούν να παράγουν αποτελέσματα στο παρόν, είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο και το ερώτημα που θέτει ο Γιάννης...

672 λέξεις, σελ.: 34