Με την πολύτιμη φίλη Aleida Guevara March, μια προσωπικότητα διεθνούς κύρους και κορυφαία παιδίατρο αλλεργιολόγο, μιλήσαμε για την επικαιρότητα της σκέψης του Τσε, σε μία εποχή που η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει τρομακτικούς κινδύνους και για το πώς η οικουμενική φιγούρα του πατέρα της μας εμπνέει και μας καλεί να αντιμετωπίσουμε, με επιμονή και αδιαλλαξία, την απληστία του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για την τρίτη συνέντευξη που μου παραχωρεί αυτή η ξεχωριστή γυναίκα, και σπουδαία επιστήμονας, που μεγάλωσε πιστεύοντας αυτό που έλεγε ο Χοσέ Μαρτί, πως «πατρίδα είναι η ανθρωπότητα». Η πρώτη μας συνάντηση και συζήτηση έγινε στην Αβάνα, στα τέλη της δεκαετίας του '90, για την εκπομπή μου «Ανθρωποι»...

1704 λέξεις, σελ.: 33

Ενας χρόνος πέρασε από τον πρόωρο χαμό του κομμουνιστή ποιητή και ζωγράφου Γιώργου Κακουλίδη. Και θαρρείς πως ακόμη ακούγεται ο ήχος της τραγουδιστής φωνής του, η οποία ποτέ δεν συμμάχησε με την παρασιτική φιλολογία των βολεμένων αστών συγγραφέων. Ο ποντιακής καταγωγής εκφραστής των λαϊκών πόθων για την εμπέδωση του σοσιαλιστικού οράματος ζει στο πετσί του τον ξεριζωμό του γλύπτη παππού του, κι όπως αυτό μεταδίδεται στον ζωγράφο πατέρα του Δημήτρη, ένα υπέρλαμπρο άστρο δημιουργικής ανάσας συντονισμένο με την πνοή των κομμουνιστών της Καισαριανής. Γι' αυτό ο ποιητικός λόγος του ποτέ δεν σταθεροποιείται στο πεδίο της επίπλαστης μετεμφυλιακής ευμάρειας, γιατί ο αδικαίωτος αγώνας...

934 λέξεις, στήλη: ΔΑΧΤΥΛΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ - ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, σελ.: 34

Τις Κυριακές στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» τέσσερις νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί, η Ξένια Αλεξίου, ο Λάζαρος Βαρτάνης, ο Στέφανος Παπατρέχας και ο Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, με την εμπνευσμένη σκηνοθεσία της Νάντιας Δαλκυριάδου, παρουσιάζουν τις «Γειτονιές του Κόσμου», του Γιάννη Ρίτσου. Ενα «τραγούδι», όπως το χαρακτήριζε ο ποιητής, που το έγραψε εξόριστος στη Μακρόνησο και τον Αη - Στράτη στο τέλος της δεκαετίας του '40. Θέματά του όσα προηγήθηκαν: Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση, Δεκέμβρης, Εμφύλιος και εξορία... Ενα «τραγούδι» γραμμένο για «τις φτωχές, τις δοξασμένες συνοικίες» της Αθήνας, που έρχεται να μας γεμίσει δύναμη, να μας γεμίσει ελπίδα για τον Ανθρωπο. Μια παράσταση που αξίζει να δει...

1480 λέξεις, σελ.: 35