Διαχρονικό δραματουργικό σύμβολο των δικαιωμάτων της γυναίκας για την ισότητά της στην κοινωνία, στην εργασία και την οικογένεια, θα παραμένει - όσο και όπου θα υπάρχει ταξική κοινωνία - το αριστουργηματικό, ιψενικό κοινωνικό και ψυχολογικό δράμα «Νόρα» (ή «Το σπίτι της κούκλας»). Παρά τις αυταπάτες, με τη σημερινή - άνευ αντίπαλου δέους - «παλινορθωμένη» καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ποικιλόμορφη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η γυναίκα είναι ο πιο «αδύνατος κρίκος» και όπου κατέκτησε κάποια δικαιώματα. Γι' αυτό, το έργο του «θεμελιωτή» του κριτικού κοινωνικού ρεαλισμού στην ευρωπαϊκή δραματουργία ξαναγίνεται οικουμενικό και επίκαιρο. Παιδί πτωχευμένης αστικής οικογένειας, έχοντας...