Το 1868, ο Σουηδός φυσικός Αντερς Ανγκστρομ, ανακάλυψε ότι ο ουρανός έχει μέρα και νύχτα μια ελαφριά φεγγοβολιά, που οφείλεται στο φως που εκπέμπουν τα μόρια των ανώτερων τμημάτων της ατμόσφαιρας, καθώς διεγείρονται από το ηλιακό φως που φτάνει σ' αυτά αλλά και από τις κοσμικές ακτίνες. Τη νύχτα, η ένταση αυτής της φεγγοβολιάς είναι συγκρίσιμη με το φως που εκπέμπει το φεγγάρι όταν είναι «γεμάτο», με τη διαφορά ότι δεν προέρχεται από ένα σημείο (όπως το φως της Σελήνης), αλλά διαχέεται σε ολόκληρο τον ουρανό. Ο λόγος που δε βλέπουμε αυτή τη φεγγοβολιά με τα μάτια μας, είναι ότι εκπέμπεται στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος και πιο συγκεκριμένα αποτελείται από μικρού μήκους κύματος υπέρυθρες...