Μαγευτική ήταν την περασμένη Παρασκευή η βραδιά κλασικής μουσικής που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Η κατάμεστη αίθουσα συναυλιών «Αρης Γαρουφαλής» του Ωδείου Αθηνών γέμισε από μελωδίες του Σοστακόβιτς, του Ραχμάνινοφ, του Ντονιτσέτι, του Βέρντι... Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία, που, όπως ειπώθηκε από πολλούς από τους παρευρισκόμενους, χρειάζεται να βρει συνέχεια.

Το πρώτο μέρος του προγράμματος περιελάμβανε έργα για δύο πιάνα και συγκεκριμένα τη «Σουίτα σε Σολ ελάσσονα Νο 1» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ και «Σουίτα σε Φα δίεση ελάσσονα» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Οι Ηρώ Στεργίου και Βλαδίμηρος Παπαγεωργίου κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις και μέσα από τη συγχρονισμένη τους εκτέλεση να ερμηνεύσουν τα απαιτητικά κομμάτια των δύο συνθετών.

Το δεύτερο μέρος περιελάμβανε διάσημες άριες από όπερες πολλών συνθετών και συγκεκριμένα των Βέρντι, Πουτσίνι, Τζορντάνο, Ντονιτσέτι, Μότσαρτ, Μπιζέ και Τσιλέα. Οι σολίστ της Λυρικής και λυρικοί τραγουδιστές εντυπωσίασαν με τον γεμάτο και μεστό ήχο της φωνής τους, που έφτανε συμπαγής και με καθαρότητα μέχρι και τους θεατές των τελευταίων σειρών! Ερμήνευσαν οι Μιρέιγ Ιβάνοβα, Φίλιππος Δελλατόλας, Γιάννης Σταματάκης, Νίκος Καραγκιαούρης, Ελένη Κουτσούμπη, Νίκος Συρόπουλος, Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Γιώργος Σαμαρτζής και Ζωή Απειρανθίτου. Στο πιάνο τους συνόδεψε ο Δημήτρης Βεζύρογλου.

Την εκδήλωση «άνοιξε» η Βαγγελιώ Πλατανιά, Γραμματέας της ΤΟ Καλλιτεχνών και μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία σημείωσε ανάμεσα στα άλλα:

«Είμαστε πράγματι πολύ χαρούμενοι από το γεγονός ότι μπορούμε και δίνουμε συνέχεια σε πρωτοβουλίες που εδώ και αρκετά χρόνια παίρνουμε και αφορούν την προσπάθεια να έρθει πιο κοντά o εργαζόμενος λαός με την κλασική μουσική, με ένα είδος που αν και δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στα πλατιά λαϊκά στρώματα, είναι ωστόσο ιδιαίτερα χρήσιμο.

Η δημοφιλία του ή όχι πιστεύουμε δεν έχει να κάνει ούτε με τη δυσκολία του είδους - χωρίς να υποτιμάμε ότι απαιτείται μία εκπαίδευση - ούτε πολύ περισσότερο με το αν γενικά υπάρχει στη χώρα μας κουλτούρα αντίστοιχη. Στην πραγματικότητα η κλασική μουσική θεωρείται και ως ένα βαθμό παραμένει μία πολυτέλεια για τους περισσότερους εργαζόμενους, παρά το γεγονός ότι στη χώρα μας υπάρχει πληθώρα αξιόλογων μουσικών που θα μπορούσαν να στελεχώσουν δομές που θα την έκαναν προσβάσιμη στα λαϊκά στρώματα.

Ωστόσο η αντιμετώπισή της από την πολιτεία, το κράτος την καθιστά ένα είδος ραφιναρισμένης ενασχόλησης για λίγους. Οι υποδομές είναι ελάχιστες, οι εργαζόμενοι του χώρου δεν στηρίζονται, στερούνται των δικαιωμάτων τους, η μουσική καλλιτεχνική εκπαίδευση παραμένει παραδομένη στα χέρια των ιδιωτών.

Εμείς αντιμετωπίζουμε τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Θεωρούμε ότι οι τέχνες, η μουσική και ιδιαίτερα η κλασική μουσική αποτελεί μεγάλο μέσο διαπαιδαγώγησης και ανάπτυξης ολοκληρωμένης προσωπικότητας, εφόδιο αναγκαίο για τον κάθε εργάτη ώστε να δυναμώνουν η αισιοδοξία, η απαίτηση, η πεποίθηση ότι η ζωή μπορεί να είναι ωραία και αξίζει κανείς να παλέψει γι' αυτό. Η μουσική για εμάς αποτελεί μέσο κατανόησης και επίδρασης στην πραγματικότητα, που εφοδιάζει κάθε εργαζόμενο με πλούτο γνώσεων, συναισθημάτων και καλλιεργεί τη θέληση για αγώνα και προσφορά. Αυτήν την αντίληψη άλλωστε είχε και το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος, η Σοβιετική Ενωση, για τη μουσική».

Αφού αναφέρθηκε στις σπουδαίες κατακτήσεις της ΕΣΣΔ στο χώρο της μουσικής, ολοκλήρωσε την ομιλία της σημειώνοντας:

«Αν τα αναφέρουμε όλα αυτά είναι κύρια για να δείξουμε ότι όταν ένα κράτος θέλει το λαό του πολιτισμένο και κύριο της τύχης του οφείλει να διαμορφώνει υποδομές, να αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως δικαίωμα και όχι ως εμπόρευμα και τους επαγγελματίες του είδους ως καλλιτέχνες με κοινωνική αποστολή και όχι ως πωλητές ενός είδους πολυτελείας.

Φυσικά δεν έχουμε την αυταπάτη ότι σε ένα σύστημα που έχει θεό το κέρδος μπορεί η μουσική και συνολικότερα η αισθητική καλλιέργεια του λαού να βρει την αντιμετώπιση που της αξίζει. Δεν παραιτούμαστε όμως κιόλας. Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δικαιώματα των καλλιτεχνών, για την ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό, στην πρώτη γραμμή για τη διάδοση της κοινωνικά χρήσιμης τέχνης με πρωτοβουλίες που παίρνουμε σταθερά και με συνέπεια».