• Να μην εφαρμοστεί ο νέος κανονισμός και η κυβέρνηση να παρέμβει και να στηρίξει την τιμή του βαμβακιού, όπως έκανε με το 40/δραχμο το 1999.
• Να αυξηθεί το πλαφόν παραγωγής βαμβακιού από τους 780.000 που μας επιτρέπει η ΕΕ στους 1.300.000 τόνους και να αυξηθούν, αντίστοιχα, τα κονδύλια στήριξης της βαμβακοκαλλιέργειας.
• Η επιδότηση να δίνεται άμεσα στον παραγωγό στο ύψος της τιμής στόχου και όχι στην ελάχιστη τιμή, δηλαδή χαμηλότερη κατά 18 δρχ.
• Το πρόστιμο συνυπευθυνότητας να μην υπολογίζεται με προσαύξηση, αλλά στη φυσική παραγωγή του βαμβακιού.
• Να απαλλαγούν από πρόστιμα συνυπευθυνότητας οι μικροί παραγωγοί μέχρι 100 ιδιόκτητων στρεμμάτων ή 150 ενοικιαζομένων.

Στη σχετική ανακοίνωση τονίζεται ακόμα: «Προσπάθησαν πρώτα να μας πείσουν να μειώσουμε τα στρέμματα που σπέρνουμε βαμβάκι. Υστερα προσπάθησαν να μας εξαπατήσουν παίρνοντας τηλέφωνα ακόμα και στα σπίτια μας, υποστηρίζοντας ότι δεν έχουμε δικαίωμα να σπείρουμε περισσότερο από το μέσο όρο των στρεμμάτων που σπείραμε την προηγούμενη τριετία. Τώρα έφτασαν στο σημείο να μη δέχονται την παραγωγή που βγάλαμε πάνω από το μέσο όρο της προηγούμενης τριετίας, μείον 5% σαν υπαρκτή παραγωγή. Αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος της παραγωγής μας να πληρώνεται από τα εκκοκκιστήρια με 70 δραχμές το κιλό αντί για τις 225 που πληρώνεται η υπόλοιπη παραγωγή».