Κυβέρνηση πλειοψηφίας προέκυψε στη Νορβηγία ενάμιση χρόνο μετά από τις εκλογές (Σεπτέμβρης 2017), μετά από διεργασίες και διαπραγματεύσεις μεταξύ των λεγόμενων «δεξιών» και «κεντροδεξιών» κόμματων. Στον τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό του Συντηρητικού Κόμματος της πρωθυπουργού, Ερνα Σόλμπεργκ, του εθνικιστικού - αντιμεταναστευτικού Κόμματος Προόδου και του Φιλελεύθερου Κόμματος (μπήκε στην κυβέρνηση πριν ένα χρόνο), προσχώρησαν στις 16 Γενάρη και οι Χριστιανοί Δημοκράτες. Είναι η πρώτη φορά από τη δεκαετία του '80, που στη Νορβηγία προκύπτει μια πλειοψηφική «κεντροδεξιά» κυβέρνηση.

Ετσι, έχοντας την πλειοψηφία πλέον στη Βουλή, η κυβέρνηση προχωρά απρόσκοπτα και με νέα ορμή στο αντιλαϊκό της έργο, το οποίο άλλωστε είχε διακηρύξει και στο προεκλογικό της πρόγραμμα, με βασικό στόχο να διασφαλιστούν «καλύτερες συνθήκες για το νορβηγικό κεφάλαιο και την ιδιοκτησία τα χρόνια που έρχονται».

Οι προγραμματικές δηλώσεις της «νέας» κυβέρνησης ανανέωσαν και εμπλούτισαν την αντεργατική πολιτική που έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται και θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια. Αποκάλυψαν, από τη μία, τις επιλογές της νορβηγικής αστικής τάξης για απαραίτητες προσαρμογές του αστικού κράτους, έτσι ώστε αυτό να αντιστοιχηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό με τις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας και, από την άλλη, ότι σε καμία καπιταλιστική χώρα δεν μπορεί να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξής της ή την «απόχρωση» του κυβερνητικού σχηματισμού. Ακόμη, αποκαλύπτεται και στη Νορβηγία ο ρόλος των «ακροδεξιών» - εθνικιστικών κομμάτων, που πλασάρονται στον λαό ως «αντισυστημικά», ενώ αποτελούν βασική συνιστώσα της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και συμβάλλουν απλόχερα στο τσάκισμα των λαϊκών κατακτήσεων.

Και τι δεν έχει γραφτεί για τη Νορβηγία... «Η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο», το «καλύτερο σύστημα ευημερίας» και «κοινωνικής πολιτικής», οι «πιο ευτυχισμένοι πολίτες του κόσμου», ένα «οικονομικό θαύμα», που οφείλεται τάχα στη διατήρηση του εθνικού νομίσματος και άλλα πολλά.

Ωστόσο, και σ' αυτήν την «πλούσια» και αναπτυγμένη χώρα η κυβέρνηση ακολουθεί νομοτελειακά την πορεία του καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό και προχωρά αποφασιστικά σε αναδιαρθρώσεις που θα ενισχύσουν τις δυνατότητες της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε βάρος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν με βάση τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της Νορβηγίας. Η τάση σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες είναι η μείωση των παροχών και των υπηρεσιών Πρόνοιας, ακόμη και σε χώρες, όπως η Νορβηγία, με σημαντικό φυσικό πλούτο (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ.), με το μεγαλύτερο «κρατικό» ταμείο παγκοσμίως, ύψους 1 τρισ. δολαρίων, με καλούς ρυθμούς ανάπτυξης και υψηλό επιστημονικό και τεχνολογικό επίπεδο.

Οι εξελίξεις στη Νορβηγία, που δεν είναι μέλος της ΕΕ, απαντούν ακόμα στα απατηλά διλήμματα που καλλιεργούνται σήμερα στους εργαζόμενους τόσο στη χώρα μας όσο και σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, από οπορτουνιστικές και «ευρωσκεπτικιστικές» δυνάμεις, δηλαδή για έξοδο από την ΕΕ χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία, χωρίς λαϊκή εξουσία. Και το παράδειγμα της Νορβηγίας επιβεβαιώνει τη στρατηγική του ΚΚΕ, ότι αποτελεί μονόδρομο για τους λαούς η έξοδος από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

Στις προγραμματικές δηλώσεις επιβεβαιώθηκε η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 72 έτη τα επόμενα χρόνια.

Επίσης η νορβηγική κυβέρνηση, στο πλαίσιο της νέας συμφωνίας συνασπισμού, ανακοίνωσε πως θα ενισχύσει την ιδιωτική συνταξιοδοτική ασφάλιση, μια δέσμευση που καλωσόρισαν οι μεγαλοεργοδότες και ο χρηματοπιστωτικός τομέας της χώρας. Συγκεκριμένα, η «νέα» κυβέρνηση υπόσχεται να διευκολύνει «ασφαλή και προβλέψιμα πλαίσια ιδιωτικών συνταξιοδοτικών αποταμιεύσεων και ιδιωτικών επαγγελματικών συνταξιοδοτικών συστημάτων», ώστε οι εργαζόμενοι να «κοστίζουν» λιγότερο στο κράτος και τους εργοδότες και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες να «κάνουν πάρτι».

Ο συνασπισμός δήλωσε, επίσης, ότι θα συνεχίσει την «εφαρμογή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα», δηλαδή «κίνητρα» για παράταση του εργασιακού βίου, «αναθεώρηση των ειδικών πρόωρων ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στον δημόσιο τομέα», «οι ηλικιωμένοι να γίνουν πιο ελκυστικοί στην αγορά εργασίας» κ.λπ.

«Αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι επαγγελματικές συντάξεις του δημόσιου τομέα πρέπει να παρέχουν καλά κίνητρα για εργασία και να διευκολύνουν την κινητικότητα μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα», αναφέρεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα, «φωτογραφίζοντας» δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και εργασιακή περιπλάνηση.

Η Χρηματοοικονομική Ενωση «Finance Norway», σχολιάζοντας τις κυβερνητικές εξαγγελίες, δεν έκρυψε την ικανοποίησή της: «Η Ενωσή μας είναι ευχαριστημένη με το κυβερνητικό μήνυμα και υπογραμμίζει ότι αυτό πρέπει επίσης να αντικατοπτρίζεται στον τρόπο με τον οποίο διευκολύνεται η ατομική εξοικονόμηση για τη σύνταξη». Από την 1η Νοέμβρη του 2017, η νεοεκλεγείσα τότε μειοψηφική κυβέρνηση της Ερνα Σόλμπεργκ έχει εισάγει τη λεγόμενη «ατομική συνταξιοδοτική αποταμίευση» (IPS), φορτώνοντας την ευθύνη και το κόστος της σύνταξης στους εργαζόμενους, με το σκεπτικό ότι έτσι «ο κάθε εργαζόμενος κάνει τις δικές του επιλογές και προσαρμόζεται στο συνταξιοδοτικό σύστημα μεμονωμένα»...

Ακόμη, στις νέες κυβερνητικές εξαγγελίες προβλέπονται «ειδικά μέτρα για την ενεργοποίηση των ανέργων», δηλαδή «τσεκούρωμα» των επιδομάτων ανεργίας και συνολικά της προστασίας των ανέργων.

Εξάλλου και στον κρατικό προϋπολογισμό του 2018 είχαν ενταχθεί περικοπές που οδηγούσαν στην κατάργηση του επιδόματος ανεργίας για 3.500 δικαιούχους και επιπλέον σε μείωση του ποσού του επιδόματος για 1 στους 4 δικαιούχους (για 19.000 ανέργους). Μάλιστα, οι μειωμένες παροχές παρουσιάστηκαν σαν ...βοήθεια ώστε «περισσότεροι άνθρωποι να δουλεύουν περισσότερο και λιγότεροι να εξαρτώνται από τις προνοιακές παροχές (Nav)». Λες και ευθύνονται οι άνεργοι που δεν βρίσκουν δουλειά ή που πολλές θέσεις εργασίας είναι μερικής απασχόλησης...

Αυτές και άλλες περικοπές κρύβονται πίσω από τα λόγια της πρωθυπουργού για μια «βιώσιμη κοινωνία πρόνοιας», ενώ από την άλλη οι παροχές προς τους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας εξακολουθούν να είναι γενναιόδωρες.

Ενδεικτικά: Η νορβηγική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να συνεχίσει την προώθηση και ενίσχυση των «πράσινων επιχειρήσεων». Επίσης θα μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων, αλλά και των περιουσιακών στοιχείων και των ακινήτων. Θα αλλάξουν οι όροι στην ανάληψη δημόσιων έργων, ώστε οι ιδιωτικές εταιρείες να είναι ανταγωνιστικές προς τις «δημόσιες». Γενικότερα άλλα μέτρα που θα ενισχύσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ «δημόσιων» και ιδιωτικών επιχειρήσεων, φυσικά προς όφελος των τελευταίων και σε βάρος του νορβηγικού λαού.

Η πετρελαϊκή βιομηχανία εξέφρασε την ικανοποίησή της για τις κυβερνητικές εξαγγελίες, όπου μεταξύ άλλων διατηρούνται οι φοροελαφρύνσεις για τις εξερευνητικές τους και άλλες δραστηριότητες. «Χαιρόμαστε που η κυβέρνηση συνεχίζει τη γενική πολιτική γραμμή της, εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας σε όλη τη χώρα και τεράστια εισοδήματα για την κοινωνία (!)», δήλωσε η Ενωση Νορβηγικού Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου, που εκπροσωπεί μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες όπως η «Equinor».

Επίσης, το κυβερνητικό πρόγραμμα ανανεώνει τη δέσμευση για «μεγαλύτερη ασφάλεια» και μείωση του αριθμού των προσφύγων που δέχεται η Νορβηγία, σε σχέση με τις διεθνείς ποσοστώσεις.

Παράλληλα, η Νορβηγία, χώρα καταγωγής και του γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ (πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών), ανεβάζει αισθητά τις στρατιωτικές της δαπάνες και εντείνει την ενεργό συμμετοχή των νορβηγικών στρατευμάτων στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, με τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει και ως γειτονική χώρα της Ρωσίας. Αλλωστε, τον περασμένο Οκτώβρη, πραγματοποιήθηκε στη Νορβηγία η μεγαλύτερη ΝΑΤΟική άσκηση, «TRIDENT JUNCTURE», με τη συμμετοχή πάνω από 50.000 στρατιωτών.