Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στις φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις πρωτοστατούν οι βαμβακοπαραγωγοί. Οχι ότι οι παραγωγοί άλλων προϊόντων δεν έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα - είναι γνωστό ότι οι επιδοτήσεις στα καπνά κόβονται και ο καπνοπαραγωγός είναι πλέον «είδος προς εξαφάνιση» στη χώρα μας, οι σιτοπαραγωγοί «φυτοζωούν», αφού η τιμή του προϊόντος είναι εξευτελιστική και κάθε χρόνο «μπαίνουν μέσα», ενώ ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί καλαμποκιού, βιομηχανικής ντομάτας, οπωροκηπευτικών, λαδιού και ελιάς, τεύτλων κ.ά. - αλλά ειδικά φέτος οι βαμβακοπαραγωγοί παθαίνουν το «μεγάλο κακό». Και τούτο διότι αναγκάζονται να πουλούν το βαμβάκι σε πολύ χαμηλές τιμές - μάλιστα, κάποιες ποσότητες διατίθενται χωρίς επιδότηση, μόνο στην εμπορική τιμή, που είναι στο 1/4 της συνολικής - με αποτέλεσμα να μην καλύπτεται ούτε το κόστος παραγωγής, το οποίο συνεχώς αυξάνεται.

Για τη μείωση της τιμής του βαμβακιού ευθύνεται ο νέος κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ψηφίστηκε την περασμένη άνοιξη και μπήκε άμεσα σε εφαρμογή με την έναρξη της φετινής εκκοκκιστικής περιόδου. Δε χρειάζεται να είναι κανείς «ειδικός» για ν' αντιληφθεί ότι αυτός ο κανονισμός οδηγεί στην καταστροφή της ελληνικής βαμβακοκαλλιέργειας. Αρκεί απλώς να γνωρίζει τι προβλέπει. Να, λοιπόν, τι προβλέπει:

1. Διάθεση μόνο 770 εκατ. ευρώ, από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, για το βαμβάκι, όσα, δηλαδή, έδινε η ΕΕ και το 1992, που η παραγωγή στη χώρα μας ήταν 460.000 τόνοι λιγότερη από τη σημερινή.

2. Διατήρηση των ίδιων θεσμικών τιμών που ήταν το 1992, ενώ ο πληθωρισμός αυξάνεται κάθε χρόνο.

3. Διατήρηση των ποσοστώσεων στο ίδιο ύψος των 782.000 τόνων, όσο ήταν και το 1995.

4. Καθιέρωση κλιμακωτού συστήματος επιβολής συνυπευθυνότητας, που μπορεί να φτάσει έως την κατάργηση της επιδότησης.

5. Διατήρηση των προνομίων των εκκοκκιστών και κλωστοϋφαντουργών σε βάρος των βαμβακοπαραγωγών, αφού θα παίρνουν 18 δρχ./κιλό από την επιδότηση και 17,4 δρχ./κιλό από την προσαρμογή της παραγωγής, αν έχουμε την περσινή παραγωγή.

6. Περιορισμό της βαμβακοκαλλιέργειας για περιβαλλοντικούς λόγους.

Από την ψήφιση του νέου κανονισμού οι αγρότες φώναζαν ότι η εφαρμογή του θα έπληττε καίρια την ελληνική βαμβακοκαλλιέργεια και θα οδηγούσε στο ξεκλήρισμα πολλούς ακόμα μικρομεσαίους Ελληνες παραγωγούς. Φυσικά, το υπουργείο Γεωργίας και η κυβέρνηση ισχυρίζονταν το αντίθετο και ζητούσαν και το «σπολλάτη» από τον αγροτικό κόσμο, επειδή συνυπέγραψαν αυτό τον κανονισμό. Οι δυο υφυπουργοί Γεωργίας - ο Β. Αργύρης και ο Φ. Χατζημιχάλης - δεν έχαναν καμιά ευκαιρία να υποσχεθούν «καλή τιμή και φέτος για το βαμβάκι» και, μάλιστα, επιχείρησαν, πολλές φορές, «να βγάλουν ψεύτες» τους ηγέτες του αγωνιστικού αγροτικού κινήματος - είναι γνωστές οι συκοφαντικές κι απαράδεκτες επιθέσεις τους σε βάρος του Γ. Πατάκη και του Β. Μπούτα - που υποστήριζαν ότι, λόγω του κανονισμού, η τιμή θα είναι χαμηλή και οι βαμβακοπαραγωγοί θα υποστούν βαρύ πλήγμα στο εισόδημά τους.

Κι επειδή «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», ήρθε «το πλήρωμα του χρόνου» για ν' αποδειχτεί ποιος είναι ψεύτης και απατεώνας. Οι βαμβακοπαραγωγοί πουλούν τώρα από 200 μέχρι 220 δραχμές το κιλό - πέρσι η μέση τιμή κυμάνθηκε γύρω στις 290 δραχμές το κιλό - που, μάλλον, θα είναι και η τελική τιμή, καθώς η παραγωγή αναμένεται να ξεπεράσει κατά πολύ το πλαφόν και έτσι, λόγω και του κλιμακωτού συστήματος επιβολής συνυπευθυνότητας, δε δικαιούνται να πάρουν επιστροφές από τις παρακρατήσεις που έγιναν.

Δικαίως, λοιπόν, οι βαμβακοπαραγωγοί ξεσηκώνονται και, πρωτοστατώντας στους νέους αγώνες της αγροτιάς, απαιτούν την κατάργηση του καταστροφικού κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διεκδικώντας:

1. Την εξασφάλιση τιμής 362 δρχ. το κιλό, που είναι η τιμή στόχου, για τους μικρομεσαίους αγρότες. Κι αυτό μπορεί να γίνει με την απαλλαγή τους από το πρόστιμο συνυπευθυνότητας για τα πρώτα 100 ιδιόκτητα και τα πρώτα 150 νοικιασμένα στρέμματα που καλλιεργούν με βαμβάκι, ή μέσω εθνικής ενίσχυσης.

2. Την αύξηση των δαπανών του κοινοτικού προϋπολογισμού για το βαμβάκι, έτσι που να καλύπτουν όλη την παραγωγή της χώρας μας.

3. Την κατάργηση των προνομίων των εκκοκκιστών σε βάρος των αγροτών, όπως ο μετακαθορισμός και ο προκαθορισμός, ώστε ν' αποδίδουν όλη την επιδότηση στους παραγωγούς και να μην πληρώνουν πρόστιμο οι βαμβακοπαραγωγοί από την προσαρμογή του βάρους, αλλά με βάση την πραγματική παραγωγή.

4. Την εξόφληση του παραγωγού με την παράδοση του προϊόντος, ώστε να σταματήσει το αίσχος της εξόφλησης σε τρεις δόσεις.

5. Να μη χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση τη δυνατότητα μείωσης της βαμβακοκαλλιέργειας, που της δίνει ο νέος κανονισμός για περιβαλλοντικούς λόγους.

6. Να μην εφαρμοστούν οι διυπουργικές αποφάσεις για επιλέξιμες και μη επιλέξιμες ποσότητες βαμβακιού και να επιδοτηθούν όλες οι ποσότητες.

7. Να διενεργούνται αυστηροί έλεγχοι για να μην περνάει «αέρας», που «φουσκώνει» τις ποσότητες του βαμβακιού.