Τα προβλήματα των εργαζομένων είχαν ξεκινήσει από το 2013, με αποκορύφωμα το 2016, όταν έμειναν χωρίς δουλειά, αφού η Ομοσπονδία αρνήθηκε την παροχή εργασίας. Μέχρι σήμερα, με τον αγώνα τους αλλά και με προσφυγές έχουν δικαιωθεί για σημαντικά ζητήματα (οφειλόμενα, θέσεις εργασίας), ωστόσο λύση για το θέμα της εργασίας δεν έχει βρεθεί.

Για την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι, τα όσα έχουν αντιμετωπίσει μέχρι τώρα αλλά και τη στάση της πολιτείας απέναντί τους, μίλησε στον «Ριζοσπάστη» η Δέσποινα Παπαχριστοπούλου, εργαζόμενη στην EOΦΣΑ και πρώην μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Συλλόγου Υπαλλήλων στους Αθλητικούς Συλλόγους.

-- Πότε ξεκίνησαν τα προβλήματα και πώς έχει σήμερα η κατάσταση;

-- Στην ΕΟΦΣΑ προσφέραμε τις υπηρεσίες μας οι περισσότεροι με προσλήψεις αορίστου χρόνου και ένας με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Από τον Απρίλη του 2013 έως τα τέλη του ίδιου έτους επιβλήθηκε εκ περιτροπής εργασία σε όλους τους εργαζόμενους, μονομερώς από την πλευρά της διοίκησης της Ομοσπονδίας, αναγκάζοντάς μας να εργαζόμαστε μία ή δύο βάρδιες κατά περίπτωση. Τον Ιούλη του 2013 προχωρήσαμε σε επίσχεση εργασίας, αφού δεν είχαμε λάβει καθόλου χρήματα από τα τέλη του 2012. Κινηθήκαμε εναντίον της ΕΟΦΣΑ με δικαστικές διαδικασίες και όλες οι μέχρι σήμερα αποφάσεις μάς δικαιώνουν. Παρά τη δικαίωσή μας, όμως, η ΕΟΦΣΑ συνεχίζει τη δικαστική διαμάχη, προσφεύγοντας στον Αρειο Πάγο, και η υπόθεση θα εκδικαστεί στις αρχές του Μάρτη.

Οσον αφορά το οικονομικό, μετά από όλες τις κινήσεις μας, είτε με δικαστικές είτε με αγωνιστικές διαδικασίες, έχουμε λάβει κάποια χρήματα, κάποια μικροποσά που κατέθεσε η Ομοσπονδία, κάποια άλλα που προήλθαν από τη δικαίωσή μας στην πρώτη αγωγή και τα ασφαλιστικά μέτρα, καθώς και από την κατάσχεση της ΕΟΕ. Ωστόσο, είναι προφανές πως, μιλώντας για ένα πρόβλημα σχεδόν εξαετίας, τα συγκεκριμένα χρήματα αποτέλεσαν σταγόνα στον ωκεανό. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι λήξαμε την επίσχεση εργασίας και επιστρέψαμε στην εργασία μας από το Δεκέμβρη του 2016. Η διοίκηση, όμως, εντελώς προκλητικά και χωρίς να μας έχει προσκομίσει κανένα επίσημο έγγραφο, μας κρατάει κλειδωμένους έξω από τα γραφεία, αρνούμενη την παροχή εργασίας, χωρίς καμία δικαιολογία. Εδώ να επισημάνω πως πέραν των άλλων η μείωση των επιχορηγήσεων τα προηγούμενα χρόνια αφενός και το ιδιότυπο εργασιακό καθεστώς αφετέρου, που δεν κατοχυρώνει τις θέσεις εργασίας μας (αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους στις Αθλητικές Ομοσπονδίες), έχουν δυσχεράνει εξαιρετικά την κατάσταση.

-- Ποια η στάση των αρμόδιων φορέων και της πολιτείας στα όσα αντιμετωπίζετε;

-- Για το ζήτημά μας έχουμε συνομιλήσει αρκετές φορές με τον αρμόδιο υφυπουργό, κ. Βασιλειάδη. Σε μια αρχική μας συνάντηση απορρίψαμε τις προτάσεις που μας έκανε, δεδομένου ότι αυτές ήταν εντελώς βλαπτικές, ασύμφορες, εφήμερες και καταστρατηγούσαν όλα μας τα εργασιακά δικαιώματα. Στον αντίλογό μας υπήρξε το αίτημα για άμεση διασφάλιση των θέσεων εργασίας μας, με θεσμοθετημένο νομικό πλαίσιο που θα ξεκαθαρίζει το εργασιακό μας καθεστώς. Σε μια δεύτερη συνάντηση μεταξύ υφυπουργού, εργαζομένων, ΕΟΦΣΑ και ΠΣΥΑΣ, ο υφυπουργός πρότεινε κάποια προσωρινή λύση μέχρι να λυθεί το ζήτημα οριστικά με κάποιο θεσμικό πλαίσιο, αλλά η πρόταση αυτή απορρίφθηκε επί τόπου από την ΕΟΦΣΑ. Από το 2013 έως και σήμερα, καμία λύση δεν έχει δοθεί σε κανένα επίπεδο. Το μόνο που έχουμε στα χέρια μας είναι χαρτιά με δικαστικές αποφάσεις που μας δικαιώνουν. Μέχρι σήμερα έχουμε διαμαρτυρηθεί εγγράφως προς κάθε αρμόδιο φορέα (ΓΓΑ, ΙΚΑ, Επιθεώρηση Εργασίας, ΔΟΥ κ.λπ.) και έχουμε ήδη δικαιωθεί πρωτόδικα, και στο Εφετείο, τόσο για τις οικονομικές απαιτήσεις όσο και για τις θέσεις εργασίας. Παρ' όλα αυτά, βρισκόμαστε μετά από μια πενταετία πλέον στις αθλιότερες συνθήκες για την επιβίωσή μας. Είμαστε όμηροι μεταξύ διοίκησης και πολιτείας, σε ένα πρωτόγνωρο, εξοντωτικό και απάνθρωπο καθεστώς, καθώς δεν είμαστε ούτε άνεργοι ούτε εργαζόμενοι.

-- Πώς σκοπεύετε να συνεχίσετε;

-- Συνεχίζουμε τον αγώνα μας για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας μας, για την καταβολή των δεδουλευμένων μας, για το δικαίωμά μας στην εργασία. Συνεχίζουμε να καταγγέλλουμε την αυθαιρεσία της διοίκησης της ΕΟΦΣΑ και την ανοχή της πολιτείας, που μας κρατούν κλειδωμένους έξω από το χώρο εργασίας μας.